Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἀφοῦ πρῶτα ἑνωθεῖ μέ τίς ψυχές τῶν Ἁγίων, κατόπιν σκηνώνει καί στά ἅγια σώματά τους, καί χαριτώνει κι’ αὐτά» (Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

ΙΔ΄ Μέρος

Σύμφωνα μέ τό λόγο τοῦ μακαριστοῦ π. Γεωργίου Καψάνη: “Ἡ Χάρις τῆς θεώσεως διατηρεῖ ἄφθαρτα καί τά σώματα τῶν Ἁγίων, τά ἅγια λείψανα, μυροβλύζοντα καί θαυματουργοῦντα”. (15)

Ὅπως λέγει καί ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς:

– Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἀφοῦ πρῶτα ἑνωθεῖ μέ τίς ψυχές τῶν Ἁγίων, κατόπιν σκηνώνει καί στά ἅγια σώματά τους, καί χαριτώνει κι αὐτά.

Κι’ ὄχι μόνο στά ἅγια σώματά τους, ἀλλά καί στούς τάφους τους, στίς εἰκόνες τους καί στούς Ἱερούς Ναούς τους.

Νά γιατί προσκυνοῦμε καί ἀσπαζόμαστε τίς εἰκόνες, τά ἅγια λείψανα, τούς τάφους, τούς Ἱερούς Ναούς τῶν Ἁγίων”.

Διότι ὅλα αὐτά ἔχουν κάτι ἀπό τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ πού εἶχε ὁ Ἅγιος στήν ψυχή τους λόγῳ τῆς ἑνώσεώς του μέ τόν Θεό, λόγῳ τῆς θεώσεώς του. Γι᾿ αὐτό μέσα στήν Ἐκκλησία ἀπολαμβάνουμε τήν Χάρι τῆς θεώσεως ὄχι μόνο μέ τήν ψυχή, ἀλλά καί μέ τό σῶμα μας.

Κι’ αὐτό ἐπειδή καί τό σῶμα συγκοπιάζοντας μέ τήν ψυχή, ἀσφαλῶς καί συνδοξάζεται, ὡς ναός τοῦ ἐνοικοῦντος σ᾿ αὐτό Ἁγίου Πνεύματος.

Αὐτή ἡ Χάρις πηγάζοντας ἀπό τόν Ἅγιο Κύριο, τόν Θεάνθρωπο Χριστό, ἐκχύνεται στήν Παναγία μας, στούς Ἁγίους καί ἔρχεται καί σέ μᾶς τούς ταπεινούς.

Ἀξίζει νά σημειωθεῖ βέβαια ὅτι ὅλες οἱ τυχόν ἐμπειρίες τοῦ Χριστιανοῦ δέν εἶναι ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς ἐμπειρίες θεώσεως καί πνευματικές.

– Πολλοί πλανήθηκαν ἀπό δαιμονικές ἤ ψυχολογικές ἐμπειρίες.

Γιά νά μή ὑπάρχει λοιπόν κίνδυνος πλάνης καί δαιμονικῆς ἐπήρειας, πρέπει νά ἀναφέρονται ὅλες ταπεινά στόν Πνευματικό.

Ὁ ὁποῖος καί μέ τόν παρά Θεοῦ φωτισμοῦ θά διακρίνει τήν γνησιότητα ἤ μή αὐτῶν τῶν ἐμπειριῶν καί θά καθοδηγήσει ἀναλόγως τήν ἐξομογούμενη ψυχή.

Γενικῶς δέ ἡ ὑπακοή μας στόν Πνευματικό εἶναι ἐκ τῶν πλέον βασικῶν σημείων τῆς πνευματικῆς μας πορείας, διά τῆς ὁποίας ἀποκτοῦμε ἐκκλησιαστικό πνεῦμα μαθητείας ἐν Χριστῷ!

Καί ἐξασφαλίζεται ἡ νόμιμος ἄθλησίς μας πού θά μᾶς ὁδηγήσει στήν ἕνωσή μας μέ τόν Θεό.

Ἕνας ἰδιαίτερος χῶρος θεώσεως, ἐντός πάντοτε τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι καί ὁ Μοναχισμός, ὅπου οἱ μοναχοί ἁγιαζόμενοι λαμβάνουν ὑψηλές ἐμπειρίες ἑνώσεως μέ τόν Θεό.

– Ἔτσι, ὅσο μοναχοί μετέχουν στήν θέωση καί τόν ἁγιασμό, βοηθοῦν καί ὅλη τήν Ἐκκλησία.

Διότι ὅπως πιστεύουμε οἱ Χριστιανοί, ἀκολουθώντας τήν μακραίωνα Ἱερά Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ἀγώνας τῶν μοναχῶν ἔχει θετική ἐπίδραση στήν ζωή τοῦ κάθε ἀγωνιζόμενου πιστοῦ μέσα στόν κόσμο.

Γι᾿ αὐτό στήν Ὀρθοδοξία μας ὁ λαός τοῦ Θεοῦ ἔχει πολλή εὐλάβεια στόν Μοναχισμό.

Στήν Ἐκκλησία μας ἐξ᾿ ἄλλου συμμετέχουμε στήν κοινωνία τῶν Ἁγίων, ἔχουμε τήν ἐμπειρία καί χαρά τῆς ἐν Χριστῷ ἑνότητος.

Μέ αὐτό ἐννοοῦμε ὅτι μέσα στήν Ἐκκλησία δέν εἴμαστε ἄτομα μεμονωμένα, ἀλλά μία ἑνότης, μία ἀδελφότης, μία ἀδελφική κοινωνία.

Κι’ ὄχι μόνο μεταξύ μας ἀλλά καί μέ τούς Ἁγίους τοῦ Θεοῦ πού ζοῦν ἐπί γῆς σήμερα ἤ ἔχουν κοιμηθεῖ.

Ἀφοῦ καί μέ τόν θάνατον ἀκόμη δέν χωρίζονται οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί.

Ὁ θάνατος δέν μπορεῖ νά χωρίσει τούς Χριστιανούς διότι εἶναι ὅλοι τους ἑνωμένοι στό ἀνεστημένο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ.

– Γι᾿ αὐτό κάθε Κυριακή, καί κάθε φορά πού τελεῖται ἡ Θεία Λειτουργία, εἴμαστε σ᾿ αὐτήν ὅλοι παρόντες, μαζί μέ τούς Ἀγγέλους καί τούς Ἁγίους ὅλων τῶν αἰώνων.

Εἶναι ἀκόμη καί οἱ συγγενεῖς μας πού ἔχουν πεθάνει, ἄν βέβαια εἶναι ἑνωμένοι μέ τόν Χριστό.

Ὅλοι ἐκεῖ εἴμαστε καί κοινωνοῦμε μεταξύ μας μυστικά, ὄχι ἐξωτερικά ἀλλά ἐν Χριστῷ.

Αὐτό φαίνεται καί στήν Π ρ ο σ κ ο μ ι δ ή, ὅπου στό ἅγιο Δισκάριο, γύρω ἀπό τόν Ἀμνό Χριστό, τοποθετοῦνται οἱ μερίδες τῆς Παναγίας, τῶν Ἁγίων καί τῶν ζώντων καί κεκοιμημένων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.

Ὅλες αὐτές οἱ μερίδες ἐμβάπτονται, μετά τό κ α θ α γ ι α σ μ ό τῶν Τιμίων Δώρων, στό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ.

Αὐτή εἶναι ἡ μεγάλη εὐλογία τῆς Ἐκκλησίας, τό ὅτι εἴμαστε μέλη της καί μποροῦμε νά κοινωνοῦμε ὄχι μόνο μέ τόν Θεό, ἀλλά καί μεταξύ μας ὡς μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ.

Κεφαλή τοῦ ἁγίου αὐτοῦ Σώματος εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός.

Ἡ ζωή ἔρχεται ἀπό τήν κεφαλή στό Σῶμα.

Τό Σῶμα βέβαια ἔχει ζωντανά μέλη, ἀλλά ἔχει καί μέλη πού δέν ἔχουν τήν ἴδια ζωντάνια, δέν ἔχουν ὅλα τέλεια ὑγεία.

– Τέτοιοι εἴμαστε οἱ περισσότεροι ἀπό ἐμᾶς.

Ἀπό τόν ἴδιο τόν Χριστό ὅμως καί ἀπό τά ζωντανά μέλη του ἔρχεται ἡ ζωή, τό αἷμα τό ὑγιές, καί στά ἄλλα μέλη τά λιγότερο ὑγιῆ, ὥστε σιγά-σιγά νά ὑγιαίνουν καί δυναμώνουν κι αὐτά.

Νά γιατί πρέπει νά εἴμαστε μέσα στήν Ἐκκλησία!

– Γιά νά λαμβάνουμε ὑγεία καί ζωή, ἀφοῦ ἔξω ἀπό τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει αὐτή ἡ δυνατότης νά ἀναρρώσουμε καί νά ζωοποιηθοῦμε.

Αὐτά ὅλα φυσικά δέν ἔρχονται ἀμέσως.

Σ᾿ ὅλη του τήν ζωή πρέπει νά ἀγωνίζεται ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανός.

Γιά νά μπορεῖ σιγά-σιγά μέ τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ, μέσα στήν Ἐκκλησία, μέ τήν ταπείνωση, τήν μετάνοια, τήν προσευχή, τά Ἅγια Μυστήρια, νά ἁγιάζεται καί νά θεώνεται.

– Αὐτός ὅμως εἶναι ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας, ὁ στόχος ὁ μεγάλος.

Δέν ἔχει τόση σημασία ποῦ ἀκριβῶς θά φτάσουμε.

Ἀξία ἔχει ὁ ἀγώνας μας, τόν ὁποῖο ὁ Θεός εὐλογεῖ πλουσίως καί στόν παρόντα καί στόν μέλλοντα αἰώνα”.

Πράγματι, ὅλα τά εὐλογεῖ πλουσίως ἡ θεία Χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀρκεῖ νά ἔχει τήν θέληση καί τήν ἀληθινή γνώση ὁ κάθε ἕνας Ὀρθόδοξος Χριστιανός.

Καί ἀκόμη, ὅτι σέ ὅλη του τήν ζωή θά πρέπει νά ἀγωνίζεται νυχθημερόν, μέ τήν ταπείνωση καί μέ τήν ὑπακοή στό ἅγιο θέλημα τοῦ Τριαδικοῦ μας Θεοῦ.

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 15. Ἡ θέωσις, ὡς σκοπός τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου. Ἀρχιμ. Γεωργίου Καψάνη Καθηγουμένου Ἱ. Μ. Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγ. Ὄρους.Ἔκδοσις Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου, Ἅγιον Ὄρος. https://www.imaik.gr/?p=6627

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Η βιωματική «Θεία Χάρις»(Μέρος, Α΄, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, ΣΤ΄, Ζ΄, Η΄, Θ΄, Ι΄, ΙΑ΄, ΙΒ΄, ΙΓ΄)