Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ μοναδικός, ὁ ἀληθινός, ὁ τέλειος Ἱερεύς, Βασιλεύς καί Προφήτης» (Ἱερομονάχου π. Γεωργίου Καψάνη Γρηγοριάτου)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

ΙΘ΄ Μέρος

Ὁ μακαριστός π. Γεώργιος Καψάνης, στόν ὑπέροχο λόγο του, σχετικά μέ τίς ἐμπειρίες τῆς βιωματικῆς «Θείας Χάριτος», ἀναφέρει ὅτι: “Ἡ πρώτη ἕνωσις πού εἶχε κάνει ὁ Θεός μέ τόν ἄνθρωπο στόν Παράδεισο δέν ἦταν ὑποστατική, καί γι᾿ αὐτό διασπάσθηκε. (21)

– Αὐτή ἡ δευτέρα ἕνωσις εἶναι ὑποστατική, δηλαδή προσωπική.

Στήν ὑπόστασι – πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ἑνώθηκε ἀσύγχυτα, ἄτρεπτα, ἀδιαίρετα, ἀχώριστα, αἰώνια ἡ ἀνθρώπινη φύσις μέ τήν θεία φύσι.

Ὅσο καί ἄν ἁμαρτήσουν οἱ ἄνθρωποι, δέν μπορεῖ πλέον ἡ ἀνθρώπινη φύσις νά χωρισθῇ ἀπό τόν Θεό, διότι στόν Ἰησοῦ Χριστό, τόν Θεάνθρωπο, εἶναι αἰώνια ἑνωμένη μέ τήν θεία φύσι.

– Γιά νά μπορῇ λοιπόν ὁ ἄνθρωπος νά λάβῃ τό Ἅγιον Πνεῦμα, νά γίνῃ ἱερεύς, βασιλεύς καί προφήτης, νά γνωρίζῃ τά Μυστήρια τοῦ Θεοῦ καί νά αἰσθάνεται τόν Θεό, πρέπει νά γίνει μέλος τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας.

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ μοναδικός, ὁ ἀληθινός, ὁ τέλειος Ἱερεύς, Βασιλεύς καί Προφήτης.

Αὐτό πού εἶχε πλασθῆ νά κάνῃ ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα, καί ἀπέτυχαν νά τό κάνουν λόγω τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ ἐγωισμοῦ, τό ἔκανε ὁ Χριστός.

Τώρα ὅλοι ἐμεῖς ἑνωμένοι μέ τόν Χριστό μποροῦμε νά συμμετάσχουμε στά τρία ἀξιώματα τοῦ Χριστοῦ, τό βασιλικό, τό προφητικό καί τό ἱερατικό.

– Στό σημεῖο αὐτό πρέπει νά διευκρινίσουμε ὅτι μέ τό Ἅγιο Βάπτισμα καί τό Χρίσμα ὁ χριστιανός ἀποκτᾶ τήν γενική ἱερωσύνη.

Καί ὄχι τήν εἰδική ἱερωσύνη, πού ἀποκτᾶται μέ τήν χειροτονία καί διά τῆς ὁποίας οἱ λειτουργοί τῆς Ἐκκλησίας λαμβάνουν τήν χάρι νά ἱερατεύουν στήν Ἐκκλησία καί νά ποιμαίνουν τούς λαϊκούς.

– Λαϊκός πάλι δέν εἶναι μόνο ὁ μή ἱερωμένος, ἀλλά αὐτός πού μέ τό Ἅγιο Βάπτισμα καί Χρίσμα ἔλαβε τό ἀξίωμα νά εἶναι μέλος τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ καί νά συμμετέχῃ στά τρία ἀξιώματα τοῦ Χριστοῦ.

Ὅσο μάλιστα πιό ὑγιές, συνειδητό καί ἐνεργό μέλος τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ χριστιανός, τόσο καί πληρέστερα μετέχει στό ἱερατικό, προφητικό καί βασιλικό ἀξίωμα τοῦ Χριστοῦ.

Καί ἀνώτερη ἐμπειρία καί αἴσθησι τῆς χάριτός Του λαμβάνει, ὅπως βλέπουμε στούς βίους τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδόξου πίστεώς μας.

– Ποιές εἶναι οἱ ἐμπειρίες τῆς Χάριτος πού μπορεῖ νά λάβῃ ὁ χριστιανός, ὥστε ἡ πίστις καί ἡ χριστιανική ζωή νά μήν εἶναι γι᾿ αὐτόν κάτι διανοητικό καί ἐξωτερικό, ἀλλά ἀληθινή αἴσθησις πνευματική τοῦ Θεοῦ, κοινωνία μέ τόν Θεό, οἰκείωσις τοῦ Θεοῦ, στήν ὁποία συμμετέχει ὁ ὅλος ἄνθρωπος;

Εἶναι πρῶτα–πρῶτα μία ἐσωτερική πληροφορία ὅτι διά τῆς πίστεως στόν Θεό βρίσκει τό ἀληθινό νόημα τῆς ζωῆς του.

Αἰσθάνεται ὅτι ἡ πίστις του πρός τόν Χριστό εἶναι πίστις πού τόν ἀναπαύει ἐσωτερικά, πού δίνει νόημα στήν ζωή του καί τόν καθοδηγεῖ, πού εἶναι ἕνα δυνατό φῶς πού τόν φωτίζει.

Ὅταν αἰσθανθῇ ἔτσι τήν Ὀρθόδοξη χριστιανική πίστι μέσα του, ἀρχίζει νά ζῇ τήν χάρι τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός δέν εἶναι κάτι ἐξωτερικό γι᾿ αὐτόν.

– Ἄλλη ἐμπειρία τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ λαμβάνει ὁ ἄνθρωπος, ὅταν ἀκούει στήν καρδιά του τήν πρόσκλησι τοῦ Θεοῦ νά μετανοήσῃ γιά τά σκοτεινά καί ἁμαρτωλά του ἔργα, νά ἐπιστρέψει στήν χριστιανική ζωή, νά ἐξομολογηθῇ, νά μπῇ στόν δρόμο τοῦ Θεοῦ.

Αὐτή ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ πού ἀκούει μέσα του, εἶναι μία πρώτη ἐμπειρία τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.

Τόσα χρόνια πού ζοῦσε μακρυά ἀπό τόν Θεό, τίποτε δέν καταλάβαινε.

– Ἀρχίζει νά μετανοῇ· ἐξομολογεῖται γιά πρώτη φορά στήν ζωή του στόν Πνευματικό.

Μετά τήν ἐξομολόγησι αἰσθάνεται βαθειά εἰρήνη καί χαρά, πού οὐδέποτε στήν ζωή του εἶχε αἰσθανθεῖ.

– Καί τότε λέει: «Ἀνακουφίσθηκα».

Αὐτή ἡ ἀνακούφισις εἶναι ἐπίσκεψις τῆς θείας χάριτος σέ μία ψυχή πού μετενόησε, καί ὁ Θεός θέλει νά τήν παρηγορήσῃ.

Τά δάκρυα πού ἔχει ὁ μετανοῶν χριστιανός, ὅταν προσεύχεται καί ζητᾶ συγχώρησι ἀπό τόν Θεό ἤ ὅταν ἐξομολογῆται, εἶναι δάκρυα μετανοίας.

Αὐτά τά δάκρυα εἶναι πολύ ἀνακουφιστικά.

Φέρνουν πολλή εἰρήνη στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου.

Καί τότε ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται ὅτι αὐτά εἶναι δῶρο καί ἐμπειρία τῆς θείας χάριτος.

– Ὅσο βαθύτερα μετανοεῖ καί ἔρχεται σέ περισσότερη ἀγάπη πρός τόν Θεό καί προσεύχεται μέ ἕνα θεϊκό ἔρωτα, τόσο ἐκεῖνα τά δάκρυα τῆς μετανοίας γίνονται δάκρυα χαρᾶς, δάκρυα ἀγάπης καί θείου ἔρωτος.

Αὐτά τά δάκρυα πού εἶναι ἀνώτερα ἀπό τά δάκρυα τῆς μετανοίας, εἶναι καί αὐτά μία ἀνωτέρα ἐπίσκεψις καί ἐμπειρία τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.

Προσερχόμεθα νά κοινωνήσουμε τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μετανοημένοι, ἐξομολογημένοι, μέ νηστεία καί πνευματική προετοιμασία.

– Μετά τήν Θεία Κοινωνία τί αἰσθανόμεθα;

– Βαθειά εἰρήνη στήν ψυχή μας, χαρά πνευματική.

Εἶναι καί αὐτό μία ἐμπειρία καί ἐπίσκεψις τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.

Ἄλλες φορές πάλι, κατά τήν διάρκεια τῆς προσευχῆς ἤ τῆς Θείας λατρείας ἤ τῆς Θείας Λειτουργίας, αἰσθανόμεθα ἀνεκλάλητη χαρά.

Κι’ αὐτό εἶναι ἐπίσκεψις τῆς θείας χάριτος καί ἐμπειρία Θεοῦ.

Ὑπάρχουν ὅμως καί ἄλλες ἀνώτερες ἐμπειρίες τοῦ Θεοῦ.

Ἡ ἀνώτερη ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ θέα τοῦ ἄκτιστου Φωτός.

Αὐτό τό Φῶς εἶδαν οἱ μαθηταί τοῦ Κυρίου στό Ὄρος Θαβώρ τῆς Μεταμορφώσεως.

– Εἶδαν τόν Χριστό νά λάμπῃ ὅλος σάν τόν ἥλιο μέ ἕνα οὐράνιο καί Θεῖο Φῶς, τό ὁποῖο δέν ἦταν ὑλικό, κτιστό φῶς, ὅπως εἶναι ὁ ἥλιος καί τά ἄλλα κτιστά φῶτα.

Ἦταν ἄκτιστο Φῶς, δηλαδή τό Φῶς τοῦ Θεοῦ, τό Φῶς τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Αὐτοί πού καθαρίζονται τελείως ἀπό τά πάθη τους κι’ ἀπό τήν ἁμαρτία καί προσεύχονται μέ ἀληθινή καί καθαρά προσευχή, ἀξιώνονται αὐτῆς τῆς μεγάλης ἐμπειρίας, νά ἰδοῦν τό Φῶς τοῦ Θεοῦ ἀπ᾿ αὐτή τήν ζωή.

– Αὐτό τό Φῶς εἶναι πού θά λάμπη στήν αἰώνια ζωή.

Κι’ ὄχι μόνο τό βλέπουν ἀπό τώρα, ἀλλά καί τούς βλέπουν ἀπό τώρα μέσα σ᾿ αὐτό τό Φῶς.

Διότι αὐτό τό Φῶς περιβάλλει τούς Ἁγίους.

Ἐμεῖς δέν τό βλέπουμε, ἀλλά οἱ καθαροί στήν καρδιά καί ἅγιοι τό βλέπουν.

Τό φωτοστέφανο πού εἰκονίζεται γύρω ἀπό τά πρόσωπα τῶν Ἁγίων εἶναι τό Φῶς τῆς Ἁγίας Τριάδος, πού τούς ἔχει φωτίσει καί ἁγιάσει.

Στόν βίο τοῦ Μεγάλου Βασιλείου διαβάζουμε ὅτι τόν Ἅγιο Βασίλειο, ὅταν προσευχόταν στό Κελλί του, τόν ἔβλεπαν νά λάμπῃ ὅλος καί ὅλο τό Κελλί του ἄκτιστο Φῶς, τό ὁποῖο τόν περιαύγαζε.

Καί σέ πολλους βίους τῶν Ἁγίων βλέπουμε τό ἴδιο.

– Ἄρα λοιπόν τό νά ἀξιωθῇ κανείς νά ἰδῆ τό ἄκτιστο Φῶς εἶναι μία ἀνωτάτη ἐμπειρία Θεοῦ, ἡ ὁποία δέν δίδεται σέ ὅλους, ἀλλά σέ ἐλαχίστους, ὅσους ἔχουν προχωρήσει στήν πνευματική ζωή”.

Ἄς φροντίσουμε νά καθαρίζουμε τήν ψυχή μας τελείως ἀπό τά πάθη κι’ ἀπό τήν ἁμαρτία, καί μέ τήν ἀληθινή καί καθαρή ἀδιάλειπτη προσευχή, νά ἀξιωθοῦμε αὐτῆς τῆς μεγάλης ἐμπειρίας!

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

21. Γνήσιες καί νόθες ἐμπειρίες τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ
(Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, Ἀρχιμ. Γεωργίου, στό Στρατώνι Χαλκιδικῆς τήν 14η-27η Ἰανουαρίου 1989, κατόπιν προσκλήσεως τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους καί Ἀρδαμερίου κ. κ. Νικοδήμου). http://users.uoa.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Η βιωματική «Θεία Χάρις» (Μέρος, Α΄, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, ΣΤ΄, Ζ΄, Η΄, Θ΄, Ι΄, ΙΑ΄, ΙΒ΄,ΙΓ΄, ΙΔ΄, ΙΕ΄, ΙΣΤ΄, ΙΖ΄, ΙΗ΄)