Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Οἱ ἀληθινές πνευματικές ἐμπειρίεςδίνονται σ᾿ ἐκείνους πού ἀπό ταπείνωσι δέν ζητοῦν πνευματικές ἐμπειρίες, ἀλλά ζητοῦν ἀπό τόν Θεό μετάνοια καί σωτηρία». (Ἱερομονάχου π. Γεωργίου Καψάνη Γρηγοριάτου)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Κ΄ Μέρος

Σύμφωνα πάντοτε μέ τό λόγο τοῦ μακαριστοῦ π. Γεωργίου Καψάνη, γιά τήν θέωση, μέσα ἀπό τήν βιωματική «Θεία Χάρη» τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, γνωρίζουμε γιά τίς προϋποθέσεις τῆς γνησίας ἐμπειρίας τῆς Xάριτος τοῦ Θεοῦ, τά ἑξῆς: “Κατά τόν Ἀββᾶ Ἰσαάκ, σέ κάθε γενεά μόλις ἕνας ἄνθρωπος κατορθώνει νά ἰδῇ ἐναργῶς τό ἄκτιστο Φῶς (Ἀββᾶ Ἰσαάκ Λόγος 32). (22)

Ὑπάρχουν ὅμως καί σήμερα Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί Ἅγιοι πού ἀξιώνονται νά ἔχουν αὐτή τήν μοναδική ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ.

Βέβαια πρέπει νά ποῦμε ὅτι καθένας πού βλέπει ἕνα φῶς, δέν σημαίνει ὅτι βλέπει τό ἄκτιστο Φῶς.

– Ὁ διάβολος πλανᾶ τούς ἀνθρώπους καί τούς δείχνει ἄλλα φῶτα, δαιμονικά, ἤ ψυχολογικά, γιά νά νομίσουν πῶς εἶναι τό ἄκτιστο Φῶς, ἐνῶ δέν εἶναι.

Γι᾿ αὐτό κάθε χριστιανός πού βλέπει κάτι ἤ πού ἀκούει μία φωνή ἤ πού ἔχει μία ἐμπειρία, δέν πρέπει νά τήν δέχεται ὡς ἐκ Θεοῦ, γιατί μπορεῖ νά πλανηθῇ ἀπό τόν διάβολο.

Ἀλλά πρέπει νά τήν ἐξομολογηθῇ στόν Πνευματικό του, κι’ αὐτός θά τοῦ πῇ ἄν εἶναι ἐκ τοῦ Θεοῦ ἤ ἄν εἶναι τῆς πλάνης καί τῶν δαιμόνων.

Χρειάζεται πολλή προσοχή στό θέμα αὐτό.

Θά ἐξετάσουμε τώρα τίς προϋποθέσεις, οἱ ὁποῖες μᾶς ἐξασφαλίζουν ὥστε οἱ διάφορες ἐμπειρίες πού ἔχουμε νά εἶναι γνήσιες καί ὄχι νόθες:

– Ἡ πρώτη προϋπόθεσις εἶναι ὅτι θά εἴμεθα ἄνθρωποι μετανοίας.

Ἐάν δέν μετανοοῦμε γιά τίς ἁμαρτίες μας καί καθαριζόμεθα ἀπό τά πάθη μας, δέν μποροῦμε νά δοῦμε τόν Θεό.

Ὅπως λέγει ὁ Κύριός μας στούς μακαρισμούς: «Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται». (Ματθ. 5 , 8)

“Μακάριοι αὐτοί πού εἶναι καθαροί στήν καρδιά γιατί αὐτοί θά δοῦν τόν Θεό”.

Ὅσο περισσότερο ὁ ἄνθρωπος καθαρίζεται ἀπό τά πάθη του, μετανοεῖ, ἐπιστρέφει στόν Θεό, τόσο καλλίτερα μπορεῖ νά αἰσθάνεται καί νά βλέπῃ τόν Θεό.

Τό νά ἐπιδιώκουμε νά λάβουμε ἐμπειρίες τοῦ Θεοῦ μέ τεχνητούς τρόπους καί μεθόδους, ὅπως γίνεται στίς αἱρέσεις στούς ἰνδουϊστές, στά γιόγκα, εἶναι λάθος.

Οἱ ἐμπειρίες αὐτές δέν εἶναι ἐκ Θεοῦ.

Εἶναι ἐμπειρίες πού προκαλοῦνται μέ ψυχολογικούς τρόπους.

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας λέγουν: «Δῶσε αἷμα καί λάβε πνεῦμα».

Ἄν δηλαδή δέν δώσῃς τό αἷμα τῆς καρδιᾶς σου μέ τήν μετάνοια, τήν προσευχή, τήν νηστεία, τήν ἄσκησι, δέν μπορεῖς νά λάβῃς τήν χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

– Οἱ ἀληθινές πνευματικές ἐμπειρίες δίνονται σ᾿ ἐκείνους πού ἀπό ταπείνωσι δέν ζητοῦν πνευματικές ἐμπειρίες, ἀλλά ζητοῦν ἀπό τόν Θεό μετάνοια καί σωτηρία.

Σ᾿ αὐτούς πού εἶναι ταπεινοί καί λέγουν: «Θεέ μου, ἐγώ δέν εἶμαι ἄξιος νά ἔχω ἐμπειρίες, δέν εἶμαι ἄξιος νά λάβω χαρίσματα πνευματικά, δέν εἶμαι ἄξιος νά λάβω ἐπίσκεψι τῆς χάριτός σου καί θεῖες καί οὐράνιες παρηγοριές καί πνευματικές ἡδονές».

Σ᾿ αὐτούς ὅμως πού μέ ὑπερηφάνεια ζητοῦν ἀπό τόν Θεό νά τούς δώσῃ ἐμπειρίες, δέν θά δώσῃ ἀληθινές καί γνήσιες ἐμπειρίες.

Ἀντίθετα, θά τό ἐκμεταλλευθῆ ὁ πειρασμός καί θά τούς δώσῃ πλανεμένες καί διαβολικές ἐμπειρίες, λόγω τῆς ὑπερηφανείας τους.

– Ἄρα λοιπόν ὁ δεύτερος ὅρος εἶναι ἡταπείνωσις.

– Τρίτος ὅρος γιά νά λάβουμε ἀληθινές πνευματικές ἐμπειρίες εἶναι νά εἴμεθα μέσα στήν Ἐκκλησία.

Ὄχι ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία.

Διότι ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία ὁ διάβολος θά μᾶς πλανήση.

Ἅμα ἀπομονωθῇ τό πρόβατο ἀπό τήν ποίμνη, θά τό κατασπαράξη ὁ λύκος.

Μέσα στήν ποίμνη εἶναι ἡ ἀσφάλεια.

Ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανός μέσα στήν Ἐκκλησία εἶναι ἀσφαλής.

Ἅμα βγεῖ ἀπό τήν Ἐκκλησία, εἶναι ἐκτεθειμένος στίς πλάνες τίς δικές του, τῶν ἄλλων ἀνθρώπων καί τῶν δαιμόνων.

Ἔχουμε παραδείγματα πολλῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι μή κάνοντας ὑπακοή στήν Ἐκκλησία καί στόν Πνευματικό τους ἔπεσαν σέ μεγάλες πλάνες.

Καί νόμιζαν ὅτι βλέπουν τόν Θεό ἤ ὅτι τούς ἐπισκέπτεται ὁ Θεός, ἐνῶ στήν πραγματικότητα οἱ ἐμπειρίες πού εἶχαν ἦταν δαιμονικές καί καταστρεπτικές γι᾿ αὐτούς.

Ἐπίσης βοηθεῖ πολύ τό νά ἔχουμε καθαρά καί θερμή προσευχή.

Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι τήν ὥρα τῆς προσευχῆς ὁ Θεός δίνει τίς περισσότερες πνευματικές ἐμπειρίες στόν ἄνθρωπο.

– Γι᾿ αὐτό καί ὅσοι προσεύχονται μέ πόθο, μέ ζῆλο, μέ ὑπομονή, λαμβάνουν τά δῶρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί αἴσθησι τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.

Ὅπως γνωρίζετε, ὑπάρχει ἡ προσευχή πού λέγομε στό Ἅγιον Όρος· καί σεῖς ἴσως τήν ἔχετε στόν νοῦ σας, καί τήν λέγετε: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν».

– Αὐτή ἡ προσευχή, πού χαρακτηρίζεται ὡς νοερά προσευχή, καρδιακή καί ἀδιάλειπτος προσευχή, ὅταν λέγεται μέ ταπείνωσι, μέ πόθο καί μέ ἐπιμονή, φέρνει σιγά–σιγά μέσα στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου τήν αἴσθησι τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ.

Ψευδεῖς ἐμπειρίες τοῦ Θεοῦ ἔχουν ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι νομίζουν ὅτι ἀπό μόνοι τους –μέ τίς δικές τους δυνάμεις, σέ αἱρέσεις, σέ ὁμάδες, σέ θρησκευτικές συναθροίσεις, ἐκτός Ἐκκλησίας– μποροῦν νά λάβουν τήν Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Συγκεντρώνονται λοιπόν, κάποιος νέος «προφήτης» κάνει τόν ἀρχηγό, καί αὐτοί οἱ ἄνθρωποι νομίζουν ὅτι δέχονται τήν ἐπίσκεψι καί τήν χάρι τοῦ Θεοῦ:

– Ἔτυχε νά βρεθῶ σέ μία συνάντησι Πεντηκοστιανῶν στήν Ἀμερική τό 1966 πού ἤμουν ἐκεῖ. Ὁ τόπος τῶν συναθροίσεών τους, ἦταν σάν μία αἴθουσα σχολείου.

Ἄρχισε πρῶτα ἕνα ὄργανο νά παίζῃ κάποια μουσική μέ ἁπαλούς καί σιγανούς ἤχους, πού ὅσο προχωροῦσε γινόταν πιό ἐντατική, πιό ἐκκωφαντική καί ἔξαλλη, ὥστε νά προκαλῇ ἔξαψι.

Τελείωσε ἡ μουσική καί ἄρχισε ὁ «κήρυκας». Ἄρχισε καί αὐτός ἁπαλά καί, ὅσο προχωροῦσε, φώναζε δυνατώτερα.

Στό τέλος δημιούργησε καί αὐτός μιά κατάστασι ἐξάψεως. Καί τότε, ὅταν ὅλοι αὐτοί οἱ ἄνθρωποι εἶχαν πάθει ὁμαδική ὑποβολή καί ὑστερία, ἄρχιζαν νά φωνάζουν, νά σηκώνουν καί κινοῦν τά χέρια, νά βγάζουν ἄναρθρες κραυγές.

Ἔνοιωσα τότε ὅτι δέν ἦταν ἐκεῖ τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖο εἶναι Πνεῦμα εἰρήνης καί ὄχι ταραχῆς καί ἐξάψεως. Τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ δέν ἔρχεται μέ τεχνητούς καί ψυχολογικούς τρόπους.

Μάλιστα λυπήθηκα τά παιδιά, πού ἦταν ἐκεῖ μέσα μαζί μέ τούς γονεῖς τους καί θά ὑφίσταντο τίς συνέπειες αὐτῆς τῆς ὁμαδικῆς νευρώσεως.

Κάποιος νέος, πού ἔγινε μοναχός στό Ἅγιον Ὄρος καί εἶχε περάσει πρῶτα ἀπό τήν ἰνδουϊστική γιόγκα –πρέπει νά γνωρίζετε ὅτι ὑπάρχουν περί τίς 500 ἰνδουϊστικές αἱρέσεις στήν Ἑλλάδα– μοῦ ἐξήγησε τί ἐμπειρίες προσπαθοῦσαν νά ἔχουν ἐκεῖ.

Ὅταν ἤθελαν νά ἰδοῦν φῶς, ἔτριβαν τά μάτια τους, ἔτσι ὥστε νά βλέπουν κάποια φωτάκια. Ὅταν ἤθελαν πάλι νά ἀκούουν ἀσυνήθιστους ἤχους, ἔκαναν κάποιες συμπιέσεις στά αὐτιά τους, ὥστε νά δημιουργοῦνται ἦχοι.

Παρόμοιες ψυχολογικές ἐμπειρίες πού προκαλοῦνται τεχνητά κάποιοι αἱρετικοί τίς ἀποδίδουν στό Ἅγιο Πνεῦμα. Ἀλλά οἱ ἐμπειρίες στίς αἱρετικές συνάξεις δέν εἶναι μόνο ψυχολογικές.

Ἄλλοτε εἶναι καί δαιμονικές.

Ὁ διάβολος ἐκμεταλλεύεται τήν ἀναζήτησι ἀπό μερικούς ἀνθρώπους τέτοιων ἐμπειριῶν καί τούς παρουσιάζει διάφορα σημεῖα, τά ὁποῖα δέν εἶναι ἐκ Θεοῦ, ἀλλά ἰδικά του, διαβολικά”.

Ἐμεῖς ὅμως, ὡς παιδιά τοῦ Θεοῦ, ἄς συνεχίζουμε νά ἔχουμε μέσα στήν καρδιά μας, τήν εὐχή τοῦ Ἰησοῦ!

Καί ἄς λέγουμε αὐτή τήν ἀδιάλειπτη προσευχή, μέ ταπείνωση, μέ πολύ πόθο καί μέ μεγάλη ἐπιμονή, ὥστε αὐτή νά φέρνει πάντοτε μέσα στήν δική μας ψυχή, τήν αἴσθηση τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

22. Γνήσιες καί νόθες ἐμπειρίες τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ.
(Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, Ἀρχιμ. Γεωργίου, στό Στρατώνι Χαλκιδικῆς τήν 14η-27η Ἰανουαρίου 1989, κατόπιν προσκλήσεως τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους καί Ἀρδαμερίου κ. κ. Νικοδήμου). http://users.uoa.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Η βιωματική «Θεία Χάρις» (Μέρος, Α΄, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, ΣΤ΄, Ζ΄, Η΄, Θ΄, Ι΄, ΙΑ΄, ΙΒ΄,ΙΓ΄, ΙΔ΄, ΙΕ΄, ΙΣΤ΄, ΙΖ΄, ΙΗ΄, ΙΘ΄)