Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Ἡ σάρκωσις τοῦ Λόγου καί ἡ θέωσις τοῦ ἀνθρώπου εἶναι τό μέγα μυστήριο τῆς Πίστεως καί τῆς Θεολογίας μας» (Ἱερομονάχου π. Γεωργίου Καψάνη Γρηγοριάτου)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Ζ΄ Μέρος

Ὁ μακαριστός π. Γεώργιος Καψάνης, μᾶς ἀναφέρει γιά τήν συμβολή τῆς Παναγίας μας, τῆς Κυρίας Θεοτόκου στήν θέωση τοῦ ἀνθρώπου τά ἑξῆς:
“Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς μᾶς δίδει αὐτήν τήν δυνατότητα, νά ἑνωθοῦμε μέ τόν Θεό καί νά ἐπανέλθουμε στόν πρωταρχικό σκοπό πού εἶχε τάξει ὁ Θεός γιά τόν ἄνθρωπο. (8)

Γι᾿ αὐτό ἀναγγέλλεται ἀπό τήν Ἁγία Γραφή ὡς ἡ ὁδός, ἡ θύρα, ὁ Ποιμήν ὁ Καλός, ἡ ζωή, ἡ Ἀνάσταση, τό Φῶς.

Εἶναι ὁ νέος Ἀδάμ, ὁ ὁποῖος διορθώνει τό λάθος τοῦ πρώτου Ἀδάμ.

Ὁ πρῶτος Ἀδάμ μᾶς χώρισε ἀπό τόν Θεό μέ τήν ἀνυπακοή του καί τόν ἐγωισμό του.

Ὁ δεύτερος Ἀδάμ, ὁ Χριστός, μᾶς ἐπαναφέρει πάλι στόν Θεό μέ τήν ἀγάπη Του καί τήν ὑπακοή Του πρός τόν Πατέρα, ὑπακοή μέχρι θανάτου, «θανάτου δέ Σταυροῦ».

Προσανατολίζει πάλι τήν ἐλευθερία μας πρός τόν Θεό, ἔτσι ὥστε προσφέροντάς την σ᾿ Αὐτόν νά ἑνωνόμαστε μαζί Του.

Τό ἔργο ὅμως τοῦ νέου Ἀδάμ προϋποθέτει τό ἔργο τῆς νέας Εὔας, τῆς Παναγίας, ἡ ὁποία καί αὐτή διόρθωσε τό λάθος τῆς παλαιάς Εὔας.

Ἡ Εὔα ὤθησε τόν Ἀδάμ στήν παρακοή.

Ἡ νέα Εὔα, ἡ Παναγία, συντελεῖ στό νά σαρκωθεῖ ὁ νέος Ἀδάμ, ὁ ὁποῖος θά ὁδηγήσει τό ἀνθρώπινο γένος στήν ὑπακοή τοῦ Θεοῦ.

Γι᾿ αὐτό ἡ Κυρία Θεοτόκος, ὡς καί τό πρῶτο ἀνθρώπινο πρόσωπο πού ἐπέτυχε τήν θέωση –κατ᾿ ἐξαίρετο καί ἀνεπανάληπτο μάλιστα τρόπο– διαδραμάτισε στό ἔργο τῆς σωτηρίας μας ὄχι ἁπλῶς βασικό ρόλο, ἀλλά ἀναγκαῖο καί ἀναντικατάστατο.

Ἐάν ἡ Παναγία δέν εἶχε προσφέρει μέ τήν ὑπακοή της τήν Ἐλευθερία της στόν Θεό καί, κατά τόν ἅγιο Νικόλαο Καβάσιλα, τόν μεγάλο θεολόγο τοῦ ΙΔ´ αἰῶνος, δέν εἶχε πεῖ τό “ναί”στόν Θεό, δέν θά μποροῦσε νά σαρκωθεῖ ὁ Θεός.

Διότι ὁ Θεός πού ἔδωσε τήν ἐ λ ε υ θ ε ρ ί α στόν ἄνθρωπο δέν θά μποροῦσε νά τήν παραβιάσει.

Δέν θά μποροῦσε νά σαρκωθεῖ, ἐάν δέν εὑρίσκετο μιά τέτοια ἁγνή, Παναγία, ἀκηλίδωτη ψυχή σάν τήν Θεοτόκο, ἡ ὁποία θά προσέφερε ὁλοκληρωτικά τήν ἐλευθερία της, τήν θέλησή της, τόν ἑαυτό της ὅλο στόν Θεό, ὥστε νά Τόν ἑλκύσει πρός τόν ἑαυτό της καί πρός ἡμᾶς.

Ὀφείλουμε πολλά στήν Παναγία μας. Γι᾿ αὐτό ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ καί εὐλαβεῖται τόσο πολύ τήν Θεοτόκο.

Γι᾿ αὐτό ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, συνοψίζοντας τήν Πατερική θεολογία, λέγει ὅτι ἡ Παναγία μας ἔχει τά δευτερεῖα τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὅτι εἶναι θεός μετά τόν Θεόν, μεθόριο μεταξύ κτιστοῦ καί ἄκτιστου.

– «Προΐσταται τῶν σωζομένων», κατ᾿ ἄλλη ὡραία ἔκφραση θεολόγου τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ὁ δέ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ νεώτερος αὐτός ἀπλανής φωστήρ καί διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας, ἀναφέρει ὅτι καί αὐτά τά ἀγγελικά τάγματα φωτίζονται ἀπό τό φῶς πού λαμβάνουν ἀπό τήν Παναγία.

Γι᾿ αὐτό καί ἀπό τήν Ἐκκλησία μας ἐγκωμιάζεται ὡς «τιμιωτέρα τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ».

Ἡ σάρκωσις τοῦ Λόγου καί ἡ θέωσις τοῦ ἀνθρώπου εἶναι τό μέγα μυστήριο τῆς Πίστεως καί τῆς Θεολογίας μας.

Αὐτό ζεῖ κάθε ἡμέρα ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας μέ τά μυστήριά της, τήν ὑμνολογία της, τίς εἰκόνες της, μέ ὅλη τήν ζωή της.

Ἀκόμη καί ἡ ἀρχιτεκτονική ἑνός Ὀρθόδοξου Ναοῦ αὐτό μαρτυρεῖ.

Ὁ τροῦλος τῶν ἐκκλησιῶν, πάνω στό ὁποῖο εἶναι ζωγραφισμένος ὁ Παντοκράτωρ, συμβολίζει τήν κάθοδο τοῦ Οὐρανοῦ στήν γῆ.

Ὅτι ὁ Κύριος «ἔκλινεν οὐρανούς καί κατέβη».

Ὅτι ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος «καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν», ὅπως γράφει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης (Ἰωάν. 1, 14).

Ἐπειδή δέ ἔγινε ἄνθρωπος διά τῆς Θεοτόκου, εἰκονίζουμε τήν Θεοτόκο τήν κόγχητοῦ ἱεροῦ, γιά νά δείξουμε ὅτι δι᾿ αὐτῆς ὁ Θεός ἔρχεται στήν γῆ καί στούς ἀνθρώπους.

Αὐτή εἶναι «ἡ γέφυρα δι᾿ ἧς κατέβη ὁ Θεός» καί πάλι «ἡ μετάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός οὐρανόν», ἡ Πλατυτέρα τῶν οὐρανῶν, ἡ χώρα τοῦ ἀχωρήτου, πού ἐχώρησε μέσα της τόν ἀχώρητο Θεό γιά τήν σωτηρία μας.

Στήν συνέχεια δείχνει ἡ Ἐκκλησία μας τούς θεωμένους ἀνθρώπους.

Αὐτούς πού ἔγιναν θεοί κατά Χάριν, ἐπειδή ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος.

Γι᾿ αὐτό στίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες μας μποροῦμε καί εἰκονίζουμε ὄχι μόνο τόν σαρκωθέντα Θεό, τόν Χριστό, καί τήν ἄχραντο Μητέρα Του, τήν Κυρία Θεοτόκο, ἀλλά καί τούς Ἁγίους, γύρω καί κάτω ἀπό τόν Παντοκράτορα.

Σ᾿ ὅλους τούς τοίχους τοῦ Ναοῦ ζωγραφίζουμε τά ἀποτελέσματα τῆς σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ:

– Τούς ἁγίους καί θεωμένους ἀνθρώπους.

Ἄρα εἰσερχόμενοι μέσα σέ ἕνα ὀρθόδοξο Ναό καί βλέποντας τήν ὡραία ἁγιογράφηση, ἀμέσως λαμβάνουμε μία ἐμπειρία:

– Μαθαίνουμε ποιό εἶναι τό ἔργο τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο, ποιός εἶναι ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας.

Ὅλα στήν Ἐκκλησία ὁμιλοῦν γιά τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ καί τήν θέωση τοῦ ἀνθρώπου.

Ἡ Ἐκκλησία, ὁ χῶρος τῆς θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου.

Ὅσοι θέλουν νά ἑνωθοῦν μέ τόν Χριστό καί διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μέ τόν Θεό Πατέρα γνωρίζουν ὅτι αὐτή ἡ ἕνωσις γίνεται στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ ἁγία μας Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία.

Ἕνωσις ὄχι βέβαια μέ τήν Θεία οὐσία, ἀλλά μέ τήν θεωμένη ἀνθρώπινη φύσι τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ ἕνωσις ὅμως αὐτή μέ τόν Χριστό δέν εἶναι ἐξωτερική, οὔτε ἁπλῶς ἠθική.

Δέν εἴμαστε ὀπαδοί τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἴσως οἱ ἄνθρωποι εἶναι ὀπαδοί ἑνός φιλόσοφου ἤ ἑνός διδασκάλου.

Εἴμαστε μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, τό πραγματικό καί ὄχι τό ἠθικό, ὅπως λανθασμένα ἔγραψαν μερικοί θεολόγοι μή ἐμβαθύνοντας στό πνεῦμα τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας.

Ὁ Χριστός μᾶς παίρνει, τούς Χριστιανούς, παρά τήν ἀναξιότητα καί τήν ἁμαρτωλότητά μας, καί μᾶς ἐνσωματώνει στό Σῶμα Του.

– Μᾶς κάνει μέλη Του.

Καί γινόμαστε πραγματικά μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, ὄχι ἠθικά”.

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 8. Ἡ θέωσις, ὡς σκοπός τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου. Ἀρχιμ. Γεωργίου Καψάνη Καθηγουμένου Ἱ. Μ. Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγ. Ὄρους.Ἔκδοσις Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου, Ἅγιον Ὄρος. https://www.imaik.gr/?p=6627

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Η βιωματική «Θεία Χάρις» (Μέρος, Α΄, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, ΣΤ΄)