Τῆς Ὀλυμπίας
ἀποκλειστικά γιά τήν https://katanixi.gr/

Ἕνα μόνο πράγμα δέν ἔχει οὔτε σκιά ματαιότητος ἤ ἀπάτης ἤ ψεύδους: «Ἡ ἀγάπη καί ἡ ἕνωση τῆς νύμφης ψυχῆς μέ τόν Νυμφίο Χριστό»!!! (Ἅγιος Δημήτριος τοῦ Ροστώφ)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

«ἰδού ἐπεθύμησα τάς ἐντολάς σου· ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ζῆσόν με. Καί ἔλθοι ἐπ᾿ ἐμέ τό ἔλεός σου, Κύριε, τό σωτήριόν σου κατά τόν λόγον σου. Καί ἀποκριθήσομαι τοῖς ὀνειδίζουσί μοι λόγον, ὅτι ἤλπισα ἐπί τοῖς λόγοις σου».
(Ιδού, επόθησα τας εντολάς σου. Συ, που είσαι δίκαιος, περιφρούρησε και παράτεινε την ζωήν μου. Δες πώς ποθώ ν’ ακολουθώ τους νόμους σου, με τη δικαιοσύνη σου δώσ’ μου πάλι ζωή.

Είθε να έλθη εις εμέ, Κύριε, το έλεός σου και δι’ αυτού να σωθώ σύμφωνα με τον ιδικόν σου λόγον και την υπόσχεσίν σου. Ας έρθει πάνω μου η ευσπλαχνία σου, Κύριε, σώσε με, σύμφωνα με την υπόσχεσή σου.

Και τότε θα είμαι εις θέσιν να δίδω απάντησιν εις εκείνους, οι οποίοι με εμπαίζουν και με υβρίζουν, διότι θα έχω στηρίξει τας ελπίδας μου εις την αξιοπιστίαν των λόγων σου. και θα έχω τι ν’ αποκριθώ σ’ αυτούς που με χλευάζουν, γιατί βασίζομαι στο λόγο σου») (Ψαλμ. 118, 40-42).

Η μεγαλύτερη απόδειξη της αγάπης μας στον Κύριο είναι η τήρηση των Θείων εντολών Του. Αγάπησες αδελφέ μου, τον Κύριο Ιησού Χριστό μέσα από την αληθινή μετάνοια, διότι έκανες την αρχή με την ταπείνωση, σαν εκείνη του Τελώνη και αυτή της Χαναναίας; Αναγνώρισες το πλήθος των παθών σου μέσα σου και είδες τι ακριβώς είσαι και πεθύμισες παιδί μου την κάθαρση του νου και της καρδιάς σου; Θυμήθηκες οπωσδήποτε τον λόγο του Κυρίου μας: «μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται» (Ματθ. 5, 8). Τότε βρίσκεται η ψυχή σου στην αρχή της πορείας της προς τον Κύριο, στο Α το δικό Του. Διότι ο Κύριος είναι το Α και το Ω της επίγειας ζωής μας.

Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, (1) στην πρώτη εκατοντάδα κεφαλαίων περί αγάπης γράφει για την αγάπη μας προς τον Θεό, και μας λέει σε κάποια από αυτά: «Εκείνος που πιστεύει στον Κύριο φοβάται την Κόλαση· όποιος φοβάται την Κόλαση εγκρατεύεται από τα πάθη· αυτός που εγκρατεύεται από τα πάθη υπομένει τις θλίψεις· αυτός που υπομένει τις θλίψεις θα αποκτήσει την ελπίδα στον Θεό· η ελπίδα στον Θεό χωρίζει τον νου από κάθε εμπαθή προσκόλληση στα γήινα· και όταν χωριστεί από αυτήν ο νους, θα αποκτήσει την αγάπη προς τον Θεό.

Εκείνος που αγαπά το Θεό, πάνω από όλα τα κτίσματά Του προτιμά την γνώση Του κι αδιάλειπτα με πόθο την προσμένει…

Εκείνος που έχει προσηλωμένο το νου του στην αγάπη του Θεού, καταφρονεί όλα τα ορατά, και το σώμα του ακόμη, σαν να είναι ξένο.

Αφού η ψυχή είναι ανώτερη από το σώμα, και ασυγκρίτως ανώτερος από τον κόσμο ο Δημιουργός Θεός, εκείνος που προτιμά το σώμα από την ψυχή και τον κόσμο από το Θεό που τον δημιούργησε, αυτός δε διαφέρει διόλου από αυτούς που λατρεύουν τα είδωλα.

Εκείνος που χώρισε το νου του από την αγάπη του Θεού και τη θεωρία, και τον έχει δεμένο σε κάποιο από τα αισθητά, αυτός είναι που προτιμά το σώμα από την ψυχή και τα κτίσματα από το Θεό που τα δημιούργησε.

Αν η ζωή του νου είναι ο φωτισμός που δίνει η πνευματική γνώση, κι αυτόν τον γεννά η αγάπη προς τον Θεό, ορθά έχει λεχθεί πως δεν είναι τίποτε πιο μεγάλο από τη θεία αγάπη.

Όταν με τον έρωτα της αγάπης ο νους μεταβαίνει προς το Θεό, τότε δεν έχει διόλου αίσθηση για κανένα από τα κτίσματα. Καθώς καταφωτίζεται από το Θείο και άπειρο φως, γίνεται αναίσθητος για όλα τα κτίσματα, όπως τα μάτια δεν βλέπουν τα άστρα όταν ανατέλλει ο ήλιος.

Όλες οι αρετές βοηθούν το νου για να αποκτήσει τον θείο έρωτα, περισσότερο όμως απ’ όλες η καθαρή προσευχή. Γιατί με αυτήν ο νους παίρνει φτερά και πετά προς το Θεό, και βγαίνει έξω από όλα τα όντα.

Όταν ο νους αρπαχθεί μέσω της αγάπης από τη θεία γνώση, και αφού βρεθεί έξω από τα όντα, αισθάνεται την απειρία του Θεού. Τότε, όπως συνέβη στον Ησαΐα, από την έκπληξη έρχεται σε συναίσθηση της μηδαμινότητάς του και λέει με κατάνυξη τα λόγια του προφήτη: «Ω εγώ, ο άθλιος, τι συντριβή νιώθω! Εγώ, ένας άνθρωπος που έχω χείλη ακάθαρτα, και ανάμεσα σε λαό που έχει χείλη ακάθαρτα κατοικώ, είδα με τα μάτια μου τον Βασιλέα, τον Κύριο Σαββαώθ» (Ησ. 6, 5).

Όπως η θύμηση της φωτιάς δεν θερμαίνει το σώμα, έτσι η πίστη χωρίς την αγάπη δεν προξενεί στην ψυχή τον φωτισμό της γνώσεως. Όπως το φως του ηλίου ελκύει τα υγιή μάτια, έτσι και η γνώση του Θεού ελκύει με φυσικό τρόπο τον καθαρό νου μέσω της αγάπης.

Εκείνος που αγαπά τον Θεό, δεν μπορεί να μην αγαπήσει και κάθε άνθρωπο όπως τον εαυτό του, αν και τον δυσαρεστούν τα πάθη εκείνων που δεν έχουν ακόμη καθαρθεί. Γι’ αυτό και όταν βλέπει τη μετάνοια και τη διόρθωσή τους, νιώθει αμέτρητη και ανείπωτη χαρά.

Εκείνος που βλέπει έστω και ίχνος μίσους στην καρδιά του προς τον οποιονδήποτε άνθρωπο για οποιοδήποτε σφάλμα, είναι εντελώς ξένος της αγάπης προς τον Θεό. Γιατί η αγάπη προς τον Θεό δεν ανέχεται καθόλου το μίσος προς τον άνθρωπο…».

Λέγει ο Κύριος, «ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καί εἶπεν αὐτῷ· ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τόν λόγον μου τηρήσει, και ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καί πρός αὐτόν ἐλευσόμεθα καί μονήν παρ᾿ αὐτῷ ποιήσομεν» (Ιωάν. 14, 23). “Εάν κανείς με αγαπά, θα τηρήση εις την ζωήν του τας εντολάς μου, και ο Πατήρ μου θα τον αγαπήση και θα έλθωμεν εις αυτόν και θα μεταβάλωμεν την καρδίαν του εις μόνιμον κατοικίαν μας, ώστε αυτός να είναι ο έμψυχος ναός του ζώντος Θεού”.Και αυτή είναι η δική μου εντολή, να αγαπάτε ο ένας τον άλλον, όπως και εγώ σας ηγάπησα, «αὕτη ἐστίν ἡ ἐντολή ἡ ἐμή, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους καθώς ἠγάπησα ὑμᾶς» (Ιωάν. 15, 12).

Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, μας λέει ακόμη ένα σημαντικό λόγο, τον εξής: «Εκείνος λοιπόν που δεν αγαπά τον συνάνθρωπο, δεν τηρεί την εντολή· και αυτός που δεν τηρεί την εντολή, ούτε τον Κύριο μπορεί να αγαπά. Ο Θεός, επειδή είναι εκ φύσεως αγαθός και απαθής, αγαπά όλους εξίσου ως δημιουργήματά του· τον ενάρετο όμως τον δοξάζει, ως οικείο του και κατά την προαίρεση. Η αγάπη προς τον Θεό πείθει τον κάτοχό της να καταφρονεί κάθε πρόσκαιρη ηδονή και κάθε κόπο και λύπη. Ας σε πείσουν γι’ αυτό όλοι οι άγιοι, οι οποίοι τόσα έπαθαν για τον Χριστό με χαρά».

Ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος στο λόγο του περί εξομολογήσεως μας λέει πολύ σοφά ότι: «Αυτός λοιπόν που φυλάει τις εντολές, φυλάγεται από αυτές, και δεν χάνει τον πλούτο που του εμπιστεύθηκε ο Θεός. Ενώ αυτός που περιφρονεί εκείνες βρίσκεται γυμνός και καταβάλλεται εύκολα από τους εχθρούς, και αφού χάσει όλο τον πλούτο, γίνεται χρεώστης στο βασιλιά και Δεσπότη για όλα εκείνα που είπαμε, για τα οποία δεν είναι στον άνθρωπο δυνατό να ανταποδώσει κάτι, ή να βρει τα ίδια· διότι είναι ουράνια και ήρθαν από τον ουρανό, και έρχεται ο Δεσπότης κάθε μέρα φέροντας και διανέμοντάς τα στους πιστούς. Αυτός όμως που δεν τηρεί όλες τις εντολές, αλλά άλλες από αυτές τις φυλάει και άλλες τις προδίνει, ας γνωρίζει ότι, έστω και μια αν παραμελήσει, και πάλι θα χάσει όλον τον πλούτο».

Είδες πόσο δίκαιος είναι ο Χριστός, λέει ο Άγιος: «Σ’ εκείνον που έχει θα δοθούν και άλλα και θα τα κάνει, περισσότερα, ενώ από εκείνον που δεν έχει, θα παρθεί και αυτό που νομίζει ότι έχει». Όπως και «εκείνος που θα παραβεί μία από τις εντολές μου αυτές τις πολύ μικρές και τη διδάξει έτσι, δηλαδή με την παράβαση, στους ανθρώπους, θα ονομαστεί ελάχιστος στη βασιλεία των ουρανών».

Ο Απόστολος Παύλος, ονομάζει: «κεντρί του θανάτου την αμαρτία», διότι κάθε αμαρτία είναι θανατηφόρα, επειδή όσοι πληγώνονται από αυτή πεθαίνουν. Όμως η δικαιοσύνη του Θεού, μας δίνει χρόνο μετανοίας, όσο χρειαζόμαστε για να σωθούμε όλοι μας. Ο Θεός είναι σε υπέρμετρο βαθμό δίκαιος και είναι ανεξερεύνητη η δικαιοσύνη Του. Δεν πρόκειται να σωθούμε από τα έργα μας ή έστω από τη μεγάλη επιθυμία μας, αλλά από το έλεος και τη φιλανθρωπία του Κυρίου μας, την οποία θα την κερδίσουμε με την αγάπη μας σε Εκείνον και στον κάθε συνάνθρωπό μας, και κυρίως στους εχθρούς μας. Πολλοί είναι αυτοί οι άνθρωποι που είναι στο σκοτάδι και δε βλέπουν το Φως του Κυρίου, οι οποίοι μας εμπαίζουν και μας βρίζουν που ακολουθούμε το δρόμο του Κυρίου μας. Εμείς όμως, έχουμε στηρίξει την ελπίδα μας στον Κύριο, εργαζόμαστε νυχθημερόν και ασταμάτητα για το έργο του αμπελώνα Του και κηρύττουμε συνεχώς και με θάρρος το Θείο λόγο Του, για να κάνουμε το άγιο θέλημά Του.

Αυτό το κήρυγμα είναι η απάντηση σε εκείνους που μας βρίζουν, εμείς όμως με την προσευχή μας παρακαλούμε να τους δώσει ο Κύριος μετάνοια έστω και την τελευταία στιγμή της επίγειας ζωής τους. Εμείς στηριζόμαστε στην αξιοπιστία του Λόγου του Θεού και γνωρίζουμε πώς να απαντήσουμε σε όλους αυτούς που μας συκοφαντούν, μας εμπαίζουν και μας λοιδορούν. Εργαζόμαστε για την αγάπη του Θεού και με ζήλο σαν αυτό του Αγίου Προφήτη Ηλία, διότι δεν μπορούμε να είμαστε μακριά από τον Τριαδικό Θεό.

Η ψυχή μας κράζει, πληγωμένη από θείο πόθο και θεία αγάπη, όπως και κάθε άλλη ψυχή που ποθεί την ένωσή της με τον Νυμφίο Χριστό και Τον καλεί ακατάπαυστα. Αυτός είναι ο έρωτας του Θεού, μας λέει ο άγιος Δημήτριος του Ροστώφ, με τα εξής: (3) «Καμιά προκοπή δεν θα κάνει η ψυχή που αγωνίζεται στο πνευματικό στάδιο, αν δεν φλέγεται από αγάπη στον Κύριο Ιησού. Για να μπορείς νύχτα και μέρα ν’ ακολουθείς με ζήλο τα ίχνη του Ιησού, για να ενωθείς μυστικά μαζί Του, πρέπει και η δική σου καρδιά να είναι πληγωμένη από τη θεία αγάπη. Προσκολλήσου στον Κύριο με πάθος, για ν’ απελευθερωθείς από τα πάθη, να λυτρωθείς από τις πτώσεις, να βρεις έλεος για τις αμαρτίες σου, όπως βρήκε και η αμαρτωλή εκείνη γυναίκα του Ευαγγελίου: «οὗ χάριν λέγω σοι, ἀφέωνται αἱ ἁμαρτίαι αὐτῆς αἱ πολλαί, ὅτι ἠγάπησε πολύ·» (Λουκ. 7, 47). Πρέπει όμως να φλέγεσαι και να λιώνεις από θείο πόθο και να προσθέτεις κάθε μέρα αγάπη στην αγάπη, ζήλο στον ζήλο, φλόγα στη φλόγα.

Τα ξύλα που προσθέτεις στη φωτιά αυξάνουν τη φλόγα της. Έτσι και η συχνή προσευχή αυξάνει τη φλόγα της αγάπης στον Θεό και διεγείρει στην καρδιά τον θείο έρωτα. Και όταν η καρδιά φλογιστεί, θερμαίνει και φωτίζει όλο τον έσω άνθρωπο· τον διδάσκει τα μυστικά της σοφίας και τα άγνωστα μυστήρια του Θεού τον μετατρέπει σε πύρινο Σεραφείμ. Και τότε, παρίσταται πλέον διαρκώς εν πνεύματι ενώπιον του Θεού.

Αναζήτησε λοιπόν τον Κύριο ακατάπαυστα και επίμονα «ὁ ζητῶν εὑρίσκει καί τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται» (Ματθ. 7, 8). Όταν Τον βρεις και Τον ενθρονίσεις στην καρδιά σου, θα πληρωθείς από όλα τα αγαθά, «οἱ δέ ἐκζητοῦντες τόν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντός ἀγαθοῦ» (Ψαλμ. 33, 11).Κάθε πλούτος του παρόντος κόσμου είναι μάταιος. Κάθε ηδονή ανούσια. Κάθε δόξα, ψέμα και απάτη.

Ἕνα μόνο πράγμα δέν ἔχει οὔτε σκιά ματαιότητος ἤ ἀπάτης ἤ ψεύδους: «Ἡ ἀγάπη καί ἡ ἕνωση τῆς νύμφης ψυχῆς μέ τόν Νυμφίο Χριστό»!!!

Μόνο αυτή παραμένει στον αιώνα. Ας είναι για σένα παντοτεινή χαρά και αδιάκοπο πανηγύρι η θεία αγάπη Του και η παρουσία Του στη ζωή σου και στο βασίλειο της καρδιάς σου. Τίποτα καλύτερο και τιμιότερο και ενδοξότερο από αυτό δεν θα βρεις ούτε στη γη ούτε στον ουρανό. Καμιά γήινη απόλαυση και κανένας ανθρώπινος έρωτας δεν δίνουν στην ψυχή τόσο απόλυτη και ατελεύτητη παρηγοριά, ευφροσύνη και χαρά, όσο ο έρωτας του Θεού, η αγάπη προς τον Κύριο! Αγάπησε, αγάπησε τον Κύριο!».

Αγάπησε, αγάπησε μέσα απ’ την καρδιά σου τον Κύριο!

• 1. Μάξιμος ο Ομολογητής, Άγιος: Πρώτη Εκατοντάδα Κεφαλαίων περί Αγάπης. Ιστολόγιο Ομολογία Πίστεως. http://paterikakeimena.blogspot.com/
• 2. Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος Περί Εξομολογήσεως. http://www.oodegr.com/
• 3. Από την Ιερά Μονή Παρακλήτου. Βλαστάρι θαλερό, από τα πιο νέα, της αγιοτόκου Ρωσικής γης είναι και ο άγιος Δημήτριος, Μητροπολίτης Ροστώφ, ο νέος θαυματουργός. http://www.ambelosalithini.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra