Δήμος Σερκελίδης
Ἀξιωματικός ΠΑ καί γραμματέας του συλλόγου Άγιος Ιωσὴφ ο Ησυχαστής
αποκλειστικά για katanixi.gr

Μάχη της Αλαμάνας, Θυσία του Διάκου, καταστροφή της Βοστίτσας…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Ημερολόγιο της Επανάστασης – 19 έως 23 Απριλίου 1821

Του Δήμου Σερκελίδη

19 Απριλίου

Ο Διάκος και ο Δυοβουνιώτης έφθασαν στους Κoμποτάδες. Ας όψεται ο Κοντογιάννης με τις αναβολές του. Δίσταζε να μπει στον αγώνα και ας τον παρακαλούσαν επί οκτώ ημέρες, Διάκος, Πανουργιάς και γερο-Δυοβουνιώτης. Όταν το αποφάσισε, ήταν αργά. Αν με το πρώτο έστεργε να ξεσηκώσει την επαρχία του, οι Έλληνες θα είχαν κάνει δικιά τους την Υπάτη και θα απειλούσαν την Λαμία. Τώρα είναι αναγκασμένοι να αμυνθούν σε ανοικτό πεδίο κατά του Κιοσέ Μεχμέτ και του Ομέρ Βρυώνη που, με 8000 πεζούς και 1000 ιππείς στρατοπεδευμένους στο Λιανοκλάδι, ετοιμάζονται να εκστρατεύσουν εναντίον της Πελοποννήσου. Άλλοι 4000 χιλιάδες εμπειροπόμελοι Τουκαλβανοί με αρχηγό τον Μουσταφάμπεη πέρασαν από την Αιτωλία στην Πάτρα. Αν κλείσουν οι δύο λαβίδες του Χουρσίτ και συναντηθούν οι δύο στρατοί στην Πελοπόννησο, τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα για τους ανοργάνωτους και απειροπόλεμους ακόμα επαναστάτες.

Οι Τούρκοι βγήκαν και πάλι από την Τριπολιτσά με προορισμό την Πιάνα, έως 3000 ένοπλοι αυτή τη φορά. Τους αντιμετώπισε με επιτυχία ο Κανέλλος Δεληγιάννης με τους άντρες του. Στη μάχη σκοτώθηκε ο γενναίος Ομέρ αγάς.

Ένα μήνα άντεξε ο Μπεντερλή Αλή πασάς στη θέση του Μεγάλου βεζίρη. Η οργή του Σουλτάνου για την επανάσταση στο Μοριά ξέσπασε πάνω του, και μαζί με τη θέση του έχασε και το κεφάλι του. Νέος βεζίρης έγινε ο Ελχάζ Σαλίχ πασάς, που δεν θέλει να έχει την τύχει το προκατόχου του και γι’ αυτό θα συνεχίσει τις σφαγές με μεγαλύτερη ένταση. Σήμερα κρεμάσανε τον Αρχιεπίσκοπο Θεοδωρουπόλεως, τον Πάνο και Νικολάκη Χατζερή και άλλους φαναριώτες.

20 Απριλίου

Ο ελληνικός στόλος, τα πλοία της Ύδρας και των Σπετσών, ξεκίνησαν την πρώτη τους κοινή αποστολή με προορισμό την Χίο. Από το πλήρωμα μιας ψαριανής γολέτας οι ναύτες έμαθαν για τον απαγχονισμό του Πατριάρχη. Οι Έλληνες δεν πολεμούν μόνο για ελευθερία αλλά και για εκδίκηση.

Ο Διάκος, ο Δυοβουνιώτης και ο Πανουργιάς με 1500 άνδρες έφυγαν από τους Κομποτάδες και σήμερα έφτασαν στη Χαλκομάτα. Έγινε συμβούλιο στρατιωτικό, πώς θα σταματήσουν τους Τούρκους. Ο Δυοβουνιώτης πρότεινε άμυνα συγκεντρωτική στα στενά του Γοργοπόταμου, με το σκεπτικό ότι ο Κιοσέ Μεχμέτ θα ακολουθήσει το σύντομο δρόμο για την Άμφισσα. Ο Πανουργιάς, αντίθετα, πρότεινε ανάπτυξη του μετώπου σε Γοργοπόταμο, Χαλκομάτα και Αλαμάνα με σκοπό να απαγορεύσουν στους Τούρκους την διέλευση του Σπερχειού. Ο φιλότιμος Διάκος δεν ήθελε να δώσει την ευκαιρία στους Τούρκους να αποφύγουν την σύγκρουση επιλέγοντας τον δρόμο των Θερμοπυλών. Τό είχε σε ντροπή αυτός να περιμένει στο ταμπούρι του στο Γογοπόταμο και οι Τούρκοι να βαδίσουν ανενόχλητοι τον παραλιακό δρόμο προς τη Θήβα. Επέλεξε το σχέδιο του Πανουργιά. Αν είναι να περάσουν οι Τούρκοι, θα περάσουν μόνο πάνω από το πτώμα του.

22 Απριλίου

Ο Μουσταφάμπεης πήρε τον παραλιακό δρόμο από την Πάτρα προς την Κόρινθο. Έφτασε στη Βοστίτσα ατουφέκιστος και την έκαψε. Από όπου περνά σκορπά τον θάνατο.

Οι Έλληνες παίρνουν τις θέσεις τους. Ο Πανουργιάς με 600 άνδρες οχυρώνεται στα υψώματα της Χαλκωμάτας, ο Δυοβουνιώτης καταλαμβάνει τη χαράδρα του Γοργοποτάμου με 400 άνδρες και ο Διάκος με 500 άνδρες θα αντιμετώπιζε τον εχθρό στην ξύλινη γέφυρα της Αλαμάνας (Σπερχειού), πλησίον των Θερμοπυλών. ΟΙ θέσεις δεν είναι δυνατές και προσπαθούν να φτιάξουν ταμπούρια.

23 Απριλίου του Αγίου Γεωργίου

Το πρωί οι Τουρκικές δυνάμεις επιτέθηκαν εναντίον και των τριών θέσεων, του Διάκου, του Δυοβουνιώτη και του Πανουργιά. Ο Δυοβουνιώτης και ο Πανουργιάς γρήγορα υποχώρησαν μπροστά στον όγκο των εχθρών. Ο επίσκοπος Σαλώνων Ησαΐας, άμαθος καθώς ήταν, δεν μπόρεσε να ακολουθήσει την υποχώρηση των υπολοίπων. Οι Τούρκοι του έκοψαν το κεφάλι. Έπειτα οι πασάδες έστρεψαν τις δυνάμεις τους εναντίον του Διάκου στο γεφύρι της Αλαμάνας. Βλέποντας ο Διάκος πως οι τούρκοι θα διαβούν το γεφύρι έτρεξε να βοηθήσει τους άντρες του στην πρώτη γραμμή. Το πρωτοπαλίκαρό του, ο Μπούσγος, τον παρακαλούσε να φύγει. Φέρανε και το άλογό του. Ο Διάκος, άλλος Λεωνίδας, αρνήθηκε. Κοντά του έμειναν γύρω στα 40 παλικάρια, σύντροφοι στην ζωή και στον θάνατο. Το σπαθί του Διάκου έσπασε και ένα βόλι τον βρήκε στον ώμο. Πέντε τσάμηδες τον πιάσαν ζωντανό και τον πήγαν στους πασάδες. Ο Ομέρ Βρυώνης, φίλος του Διάκου από τον καιρό που ήταν και οι δύο στην αυλή του Αλή πασά, ήθελε να τον σώσει. Του λέει να ρθει μαζί του. Αλλά ο Διάκος είχε έτοιμη την απάντηση: “Εγώ γραικός γεννήθηκα γραικός θε να πεθάνω”. Θάνατος στον Διάκο και μάλιστα παραδειγματικός. Τον έδωσαν στους γύφτους να τον βασανίζουν.

Ο Μουσταφάμπεης έφτασε στην Κόρινθο καίγοντας στο διάβα του τα ελληνικά χωριά. Ο Παπαφλέσσας διέταξε για αντίποινα να πυρπολήσουν το σεράι του Κιαμίλ μπέη και όλα τα τουρκικά σπίτια της Κορίνθου. Εξαγριωμένες η μητέρα και η γυναίκα του Κιαμίλ μπέη, όταν είδαν από τον Ακροκόρινθο που ήταν κλεισμένες να καίγονται τα παλάτια τους, έδωσαν εντολή να εκτελεστούν όσοι Έλληνες ήταν αιχμάλωτοι στο κάστρο.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Προηγούμενη ανάρτηση της σειράς “Χρονολόγιο της Ελληνικής Επανάστασης”
– Επόμενη ανάρτηση της σειράς “Χρονολόγιο της Ελληνικής Επανάστασης”