Δήμος Σερκελίδης, γραμματέας του συλλόγου Άγιος Ιωσὴφ ο Ησυχαστής
αποκλειστικά για katanixi.gr

Παράδοση του Αλέξανδρου Υψηλάντη στις Αυστριακές Αρχές – Άφιξη Δημητρίου Υψηλάντη στην Ύδρα – Οι Τούρκοι της Μονεμβασιάς ζητούν εγγυήσεις για την παράδοσή τους – Μάχη στην Λαγκάδα – Τραυματισμός Καραϊσκάκη…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

8 Ιουνίου

Μετά την ήττα στο Δραγατσάνι και την διάλυση του ελληνικού στρατοπέδου ο Υψηλάντης βλέπει τριγύρω του χάος και αναρχία. Αποφασίζει να περάσει τα σύνορα με την Αυστρία για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων. Δεν του δόθηκε η ευκαιρία να οδηγήσει το στρατό του στη μάχη. Με λυγμούς αποχωρίζονται οι δύο φίλοι, ο Υψηλάντης με τον Ολύμπιο. “Καλή αντάμωση στην πατρίδα” εύχονται ο ένας στον άλλο.

Στα Αυστριακά σύνορα ο Υψηλάντης με την συνοδεία του περίμενε 3 ημέρες απάντηση από της Αυστριακές αρχές. Τελικά έγινε δεκτός με άλλο όνομα (Κομνηνός) αυτός και οι δύο αδελφοί του Γεώργιος και Νικόλας καθώς και οι Λασσάνης, Ορφανός, Γκαρνόφσκι και ο υπηρέτης του Καβαλλερόπουλος. Οι Αυστριακοί θα τους φυλακίσουν όλους. Ο Καποδίστριας από τύψεις που δεν μπόρεσε να σώσει τον φίλο του Υψηλάντη και πιθανόν με τη στάση του τον παρέσυρε σε αυτή την περιπέτεια εισηγήθηκε στον Τσάρο να ζητήσει την έκδοσή του στη Ρωσία. Ο τσάρος αρνήθηκε. Ο Υψηλάντης έμεινε φυλακισμένο μέχρι το 1828. Μόνη παρηγοριά του η αλληλογραφία με την ηρωίδα μητέρα του. Έζησε μια κόλαση στα υγρά κελιά των αυστριακών φυλακών με τους συνδεσμώτες του αδελφούς του να τον κατηγορούν ότι έγινε η αιτία της δυστυχίας τους. Και ό,τι έγραφε στον καιρό της απόλυτης μοναξιάς, τα απομνημονεύματά του και την απολογία του για την αποτυχία του κινήματος στην Μολδαβία τα παρέδωσε μια μέρα στη φωτιά. Απελευθερώθηκε με την μεσολάβηση του Καποδίστρια το φθινόπωρο του 1827 όμως του απαγορεύτηκε να βγει από την Αυστρία. Το όνειρό του να πεθάνει στην Ελεύθερη Ελλάδα δεν έμελλε να πραγματοποιηθεί. Πέθανε στις 12 Γενάρη του 1828 σε ηλικία 37 ετών από τις ταλαιπωρίες της φυλακής. ΟΙ Έλληνες της Βιέννης τον κήδεψαν απλά με την στολή του ιερολοχίτη . Ο φίλος του, Ιωάννης Καποδίστριας, Κυβερνήτης πλέον της Ελλάδας, αυτός που τον εξ ανάγκης αναγκάστηκε να τον αποκηρύξει στο συνέδριο του Λάιμπαχ, εκείνες τις τραγικές ημέρες του Φεβρουαρίου του 1821, διόρισε τον αδελφό του, Δημήτριο Υψηλάντη, στρατάρχη των Ελληνικών δυνάμεων. Εμπρός στους ανώτερους αξιωματικούς στον Πόρο αναγνώρισε την μεγάλη τιμή που όφειλε το έθνος στον πρωταγωνιστή της ελευθερίας του. “Η θέσις ην κατέχω ανήκεν εις τον Υψηλάντην”. Η επίσημη αναγνώριση έγινε στις 15 Μαΐου του 1828, όταν ο Δημήτριος Υψηλάντης, ως ο πρώτος στρατάρχης της Ελλάδος, τίμησε τη μνήμη του αδελφού του με κατανυκτική θρησκευτική τελετή με λαμπρή στρατιωτική παράταξη με τον επικήδειο του Ιωάννη Φιλήμονα και κατακλείδα τρεις αλλεπάλληλες ομοβροντίες επτά χιλιάδων πολεμιστών που τάραξαν την πρωινή γαλήνη

Στην σκυταλοδρομία χρέους και θυσίας των Υψηλάντηδων, είναι σειρά του Δημητρίου να συνεχίσει το έργο που άφησε ημιτελές ο αδελφός του Αλέξανδρος. Την ίδια μέρα που ο Αλέξανδρος παραδόθηκε στις Αυστριακές αρχές, ο Δημήτριος έφτασε στο λιμάνι της Ύδρας μετά από περιπετειώδες ταξίδι. Οι Υδραίοι υποδέχτηκαν τον Υψηλάντη πανηγυρικά.. Οι αρχές του νησιού, ο κλήρος και ο λαός μαζεύτηκαν στο λιμάνι της Ύδρας γεμάτοι ενθουσιασμό που έφτασε ο πληρεξούσιος του Γενικού Επιτρόπου της Αρχής. Από την Ύδρα ο Υψηλάντης γνωστοποίησε την άφιξή του στις Σπέτσες και έστειλε αντιπροσώπους προς τους αρχηγούς του στρατοπέδου των Τρικόρφων. Είχε μαζί του τον Φιλικό Παναγιώτη Αναγνωστόπουλο, τον Ελληνοκορσισκανό αξιωματικό Ιωσήφ Βαλέστ και άλλους. Έφερε και 300.000 γρόσια προσφορά της οικογένειά του. Ήταν 28 χρονών παλικάρι, αδύνατος, φαλακρός, με φωνή ένρινη, δύσκολη να την καταλάβεις. Η αντίθεση της καχεκτικής όψης του μπροστά στους αρειμάνιους νέους πολεμιστές της γενιάς εκείνης έκανε χτυπητή αντίθεση.

Οι Τούρκοι της Μονεμβασιάς θέλουν να παραδοθούν αλλά ζητούν εγγυήσεις. Η Γερουσία τους έστειλε έγγραφο με το οποίο εγγυήθηκε για την ασφάλεια της ζωής, της τιμής, της θρησκείας και των κινητών τους πραγμάτων.

Στη Λαγκάδα, όπου βρισκόταν ο Ίσκος, κατέφθασαν ο Γώγος Μπακόλας και ο Καραϊσκάκης με αρκετούς άνδρες. Ένα τυχαίο γεγονός προκάλεσε συμπλοκή των Ελλήνων με τις δυνάμεις του Ισμαήλ Πλιάσσα που στρατοπέδευαν στο Κομπότι. Μετά από εξάωρη μάχη οι Αλβανοί πισωγύρισαν. Τότε ο Καραϊσκάκης ανέβηκε σε έναν βράχο, τους έβρισε καλά και έπειτα γύρισε, σήκωσε την φουστανέλα του και τους έδειξε τα οπίσθιά του. Ένας Τούρκος που ήταν κρυμμένος εκεί κοντά τον πυροβόλησε στα αχαμνά. Παρά τρίχα γλίτωσε τον θάνατο και τον πήγαν στο Λουτράκι για θεραπεία.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Προηγούμενη ανάρτηση της σειράς “Χρονολόγιο της Ελληνικής Επανάστασης”