Ω, πώς θα σας καταγράψει η εκκλησιαστική ιστορία, κ. Ελπιδοφόρε!

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Ο Ελπιδοφόρος Αμερικής στο κήρυγμά του επί τη εορτή του Αγίου Αποστόλου Βαρθολομαίου μέσα στην εβδομάδα της Πεντηκοστής, φωτισθείς υπό του Αγίου Πνεύματος και πιεζόμενος από τη θεία Χάρη που επιβάλλει “να πλατύνουμε τα στόματά μας, και να επιτρέψουμε στον Κύριο να τα γεμίσει”, έπλεξε το εγκώμιο του Πατριάρχη Βαρθολομαίου.

Επιλέξαμε να μπούμε μέσα στα “εγκώμια” και να τα σχολιάσουμε με μαύρα γράμματα, για να μην χάσουμε ούτε λέξη :

“ Συναχθήκαμε σήμερα εδώ για να εκφράσουμε τη δοξολογία, αλλά και την ευγνωμοσύνη μας προς τον Τριαδικό Θεό μας. Να εκφράσουμε τη δοξολογία μας, διότι αυτή την εβδομάδα της Πεντηκοστής, πρέπει, όπως ο Κύριος μας προτρέπει μέσω του ψαλμωδού, να πλατύνουμε τα στόματά μας, και να επιτρέψουμε στον Κύριο να τα γεμίσει[1]. Να μας γεμίσει με εγκώμια για την παρούσα εορτή του Αγίου ενδόξου μαθητή και Αποστόλου Βαρθολομαίου, ουράνιου προστάτη του Πνευματικού μας Πατέρα και Πατριάρχη. (Στο συναξάρι του Αγίου Αποστόλου Βαρθολομαίου, http://www.saint.gr/571/saint.aspx, διαβάζουμε ότι ο Βαρθολομαίος ήταν από τους δώδεκα Απόστολους του Κυρίου και κήρυξε το Ευαγγέλιο στους Ινδούς στους οποίους και παρέδωσε το κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο. Αλλά στην Ουρβανούπολη οι ειδωλολάτρες τον σταύρωσαν, και έτσι ένδοξα τελείωσε τη ζωή του με το μαρτύριο. Τον Απόστολο Βαρθολομαίο, λοιπόν, καθηκόντως οφείλουμε να τον τιμούμε και να τον δοξολογούμε, γιατί κήρυξε Χριστό και ομολόγησε Χριστό με τίμημα τη ζωή του, ενώ το μοιραίο αυτό Πατριάρχη, αν κανείς τον τιμά, διαπράττει μεγάλη αμαρτία!) 

Αλλά να εκφράσουμε και την ευγνωμοσύνη μας για τη μεταμορφωτική και θυσιαστική Πατριαρχική Διακονία του εν Χριστώ Πατέρα μας Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, ο οποίος έχει αναλώσει κάθε ικμάδα της ύπαρξής του για την ανά τον κόσμο Ορθόδοξη Εκκλησία επί σχεδόν τρεις δεκαετίες, όντας ένας εκ των μακροβιότερων Αρχιεπισκόπων Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης στην ιστορία. Οι καρδιές μας είναι γεμάτες ευγνωμοσύνη και χαρά για την πολυετή και καρποφόρα πατριαρχία του. (Ο Πατριάρχης αυτός όντως έχει αναλώσει κάθε ικμάδα της ύπαρξής του – και αυτό φαίνεται στην όψη του – πλανηθείς οικτρά και εμμένοντας στην υπηρεσία και υπακοή τυφλά στο διάβολο, ο οποίος ούτε τρώει ούτε πίνει ούτε κοιμάται , αλλά πολεμεί νυχθημερόν τους ανθρώπους κατά παραχώρηση του Θεού. Σε αυτόν ομοιάζει ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, και διαποιμαίνει, κατά παραχώρηση Θεού, επί τρεις δεκαετίες την ανά τον κόσμο Ορθόδοξη Εκκλησία, γιατί εξυπηρετεί τέλεια τα σχέδια των ισχυρών της γης, χωρίς να προβάλλει καμία αντίρρηση και χωρίς να θέτει κανένα εμπόδιο σε αυτούς, οπότε δεν υπάρχει κανένας λόγος να κατέβει από τον οικουμενικό θρόνο. Ας κάνει πώς κουνιέται, κατά μίμηση του προστάτη Αγίου του, και τότε θα είχε το τέλος του και τότε θα ήταν άξιος εγκωμίων και τιμής. Από πότε οι χριστιανοί αποφεύγουν το μαρτύριο και την ομολογία; Από πότε συσχηματίζονται με τον αιώνα τούτο τον απατεώνα; Από τότε που μπολιάστηκαν με τη μασωνία…)

[…]

Εντός των ορίων της Εκκλησίας, ο Πατριάρχης μας αποτελεί ένα εξαιρετικό πρότυπο πειθαρχίας στους ιερούς κανόνες, έναν αληθή κανόνας της Ορθόδοξης πίστης μας. (Το ακούσαμε κι αυτό! Αυτός που χαρακτήρισε τους κανόνες τείχη του αίσχους και εισηγήθηκε το γκρέμισμά τους και αυτό υπηρετεί, είναι πρότυπο πειθαρχίας στους ιερούς κανόνες; Δεν είμαστε εδώ και τώρα σε θέση να παραθέσουμε όλους τους ιερούς κανόνες που, έμπλεος σκοτισμού, άλλοτε διαστρεβλώνει με χειρουργική μαεστρία και άλλοτε χοντροειδώς κακοποιεί ή αγνοεί, αλλά πάντοτε σαν Κατάνυξη τα καταγγέλουμε, όταν λαμβάνουν χώρα).

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον οδήγησε την Αγία και Ιερά Σύνοδο στην απόφαση να χορηγήσει το αυτοκέφαλο στον ευσεβή ουκρανικό λαό και να θεμελιώσει την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας. (Ήδη η επικαιρότητα τον έχει ρεζιλέψει. Οι άνθρωποι στους οποίους έχει χορηγήσει το Αυτοκέφαλο είναι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου και ήδη το κακοκέφαλο έχει κατακερματιστεί. Ντροπή να εκθέτει την Εκκλησία σε τέτοια ανόσια παιχνίδια, μιμούμενος δήθεν τους αγίους Πατριάρχες του γένους. Ένα κακέκτυπο είναι, δυστυχώς, και τίποτε άλλο).

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον συγκάλεσε την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο στην Κρήτη το 2016, παρά τις διατυπωθείσες ανειλικρινείς αντιρρήσεις. Αυτή η Σύνοδος, η οποία προετοιμαζόταν για περισσότερα από πενήντα χρόνια, ανέλαβε σημαντικές πρωτοβουλίες που ενίσχυσαν την εξωστρέφεια της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αλλά και τόνωσαν την αίσθηση της συνέχειας εντός της Εκκλησίας. (Οι αντιρρήσεις ήταν ειλικρινέστατες από άδολες ορθόδοξες καρδιές οι οποίες δεν αφέθηκαν να μολυνθούν από την εκκοσμίκευση, τη μασωνία και τον Οικουμενισμό, και δεν αφέθηκαν να φέρουν μέσα τους όλες τις καταδικασμένες από την Εκκλησία αιρέσεις και να συνδιαλέγονται ακαταπαύστως μαζί τους, δηλαδή με το διάβολο, σε ένα ανελέητο, ψυχώλεθρο, τρομερό τετ-α-τετ χωρίς τέλος. Το τέλος γνωρίζουμε όμως, πως θα το βάλει ο Θεός, μόλις επιτελεστούν όλα τα “κοσκινίσματα”, όλα τα μυστήρια που επιτελούνται σε αυτές τις ιστορικές στιγμές που διάγουμε! Ω, πώς θα σας καταγράψει η εκκλησιαστική ιστορία, κ. Ελπιδοφόρε! Σε ποιά μαύρα κατάστιχα καταδίκης, με τρόπο που ο Θεός ξέρει και θα οικονομήσει!) 

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον είναι ο πρώτος Οικουμενικός Πατριάρχης που συγκάλεσε τις Ιερές Συνάξεις των Προκαθημένων των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, προκειμένου να χτίσει γέφυρες και να ενδυναμώσει την επικοινωνία και την συνεργασία της ανά τον κόσμο Ορθοδοξίας. (Ναι, για να ενισχύσει την δεσποτοκρατία και να επιβάλει την επιρροή του, την πλάνη του, την αρρώστια του, για να μολύνει τα πάντα, για να κάνει την Εκκλησία μασωνικού τύπου κλειστό λόμπυ, για να χειραγωγεί την Εκκλησία αυτός και οι όμοιοί του και να προωθούν την παγκοσμιοποίηση και τον Οικουμενισμό).

[…]

Θα μπορούσαμε να μνημονεύσουμε πολλά, πάρα πολλά ακόμα. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για το ρόλο του στην ειρηνική συνύπαρξη των θρησκειών και για τη συμβολή του στη “Διακήρυξη του Βοσπόρου”, η οποία σημείωσε ότι “ο πόλεμος στο όνομα της θρησκείας αποτελεί πόλεμο εναντίον της ίδιας της θρησκείας”[4];

Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για το έργο του στον οικουμενικό τομέα, το οποίο επαινεί ο Olivier Clément, σημειώνοντας τα εξής: “Ὁ Οἰκουμενισμός, γιά τόν Βαρθολομαῖο Α΄, δέν εἶναι πολυτέλεια, εἶναι καθῆκον. Τοῦ ἀρέσει νά ἀναφέρεται στήν ἀδιαίρετη Ἐκκλησία, πνευματική μήτρα τῆς Εὐρώπης, ὅπου ἑνώνονταν ἤ συνεργάζονταν ἡ Ἀνατολή καί ἡ Δύση”[5]. (Εδώ , τί να πει κανείς; Τότε γιατί ο ίδιος το απεκδύεται αυτό; Τότε γιατί ο Βαρθλομαίος διαλαλούσε ότι δεν είναι οικουμενιστής – ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ: Δεν προδίδουμε την Ορθοδοξία – Δεν είμαστε οικουμενιστές – και ότι δεν είναι και μασώνος; Μετά το “δεν είμαι Οικουμενιστής”, τώρα το “δεν είμαι μασώνος” από τον Οικουμενικό Πατριάρχη). 

Μπορούμε, χωρίς δισταγμό, να ομολογήσουμε ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος υπερέβη κάθε προσδοκία, που είχε η Εκκλησία και ο κόσμος απ’ αυτόν, εκείνη τη μέρα του Οκτωβρίου του 1991, όταν εκλεγόταν ως ο 270ος διάδοχος του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου. (Πραγματικά δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε πόση ζημιά μπορεί να κάνει ένας Πατριάρχης στην πίστη, στο γένος και στη σωτηρία του ανθρώπου! Πόσο μπορεί ένας Πατριάρχης και οι συν-επίσκοποί του, οι οποίοι επηρεάζονται από το πνεύμα του που διοικεί αυτή τη στιγμή την Εκκλησία, να πληγώσουν τους πιστούς, αλλά και να τους μεταλλάξουν. Στις μέρες μας ζούμε εποχές χειρότερες ίσως των μεγάλων αιρέσεων που ταλάνισαν την Εκκλησία. Βλέπουμε ψυχές να κινδυνεύουν σοβαρά από τις αιρέσεις και τις βλασφημίες που συντελούνται. Άλλες να χάνονται μέσα στην πλάνη και στο σκότος. Πιστοί να χάνονται στο μπέρδεμα και τη θολούρα. Να μην βρίσκεται θεραπεία και ανάπαυση πουθενά. Οι αγωνιστές να σηκώνουν το βάρος της ημέρας διωκόμενοι και λοιδωρούμενοι με αίμα και ιδρώτα και προσωπικό κόστος. Να ασθενούν, αλλά και να επιβεβαιώνουν συνεχώς μέσα τους ότι η δύναμις του Κυρίου εν ασθενεία τελειούται. 

Εκείνη την ημέρα του Οκτωβρίου του 1991 άνοιξε ένα υπέροχο στάδιο ομολογίας και αγώνος για τους αγωνιστές ορθοδόξους έναντι του αρχιαιρεσιάρχου Πατριάρχη, ο οποίος επί τρεις δεκαετίες απεργάζεται το ανόσιο έργο της εξάπλωσης και παγίωσης της παναιρέσεως του Οικουμενισμού στον κόσμο. Της παναιρέσεως που αλέθει αδηφάγα ίσως όχι μόνο την πίστη, γιατί η πίστη τελικά μπορεί να διασωθεί από άλλες τοπικές εκκλησίες όπως είδαμε, αλλά την ελληνορθοδοξία, την ελληνική πατερικότητα, την πατερικότητα των Ελλήνων Πατέρων της Εκκλησίας και το DNA που καρποφορήθηκε. Αυτό βέβαια, είναι επικίνδυνο εν τέλει για σύνολη την πίστη, γιατί ο ελληνισμός πάντοτε έπαιξε έναν καθοριστικό ρόλο στη διατύπωση των δογμάτων, στην αποκρυστάλλωση, στην αυθεντική έκφραση του Θεού! Ο Κύριος ας δει τη μετάνοια και την ομολογία της χούφτας Του, του λείμματος, και ας μην επιτρέψει. Δε θα επιτρέψει ο Κύριος, γιατί και το αίμα μας θα χύσουμε για την Ορθοδοξία που βιώνουμε). Σήμερα που ο Παναγιώτατος άγει τα σεπτά ονομαστήριά του, σύμπασα η Ιερά Αρχιεπισκοπή μας, αλλά και όλος ο ορθόδοξος κόσμος του απευθύνει εγκάρδιες ευχές για υγεία και μακροημέρευση, ώστε επί πολλά, πολλά χρόνια ακόμα να ποιμαίνει το χριστεπώνυμο πλήρωμα και να καθοδηγεί το πλοίο της Ορθοδοξίας. (Εμείς θα απευθύνουμε την ευχή “Καλή μετάνοια”, κάθε εμπόδιο να σταθεί στο δρόμο εκείνου που επιβουλεύεται την αγία Ορθοδοξία, και τα εξής ευαγγελικά : Εἴ τις οὐ φιλεῖ τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν Χριστόν, ἤτω ἀνάθεμα. Μαρὰν ἀθᾶ. Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μεθ᾿ ὑμῶν. Ἡ ἀγάπη μου μετὰ πάντων ὑμῶν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ· Ἀμήν. Προς Κορινθίους Α΄ ιστ΄ 13-24

Για λόγους ενημέρωσης του αναγνωστικού μας κοινού προβάλλουμε ένα απόσπασμα από σχετικό βίντεο από εδώ:

Δείτε σχετικά:
– Η απειλή της πανδημίας έγκειται μόνον εντός των Ιερών Ναών για τον κ. Ελπιδοφόρο Αμερικής…
– Τεστ με τη Θεία Κοινωνία από τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής!
– Μέγας λέει ο Αυστραλίας για Βαρθολομαίο! Αλλά τι Μέγας; Μήπως Μέγας Αιρετικός;
– Δεν έχουμε σιχαθεί οδηγία περισσότερο από αυτή της αιρετίζουσας Εκκλησίας της Αμερικής
– ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΟΥΜΕ! «Γυμνή τη κεφαλή» η διαστρέβλωση του Ευαγγελίου από τον Αμερικής Ελπιδοφόρο
– Ακόμα και ο αιρετικός Βαρλαάμ ο Καλαβρός θα ζήλευε τις απόψεις του αρχιεπισκόπου Αμερικής!
– Αν ο Χριστός ερχόταν σήμερα, θα ήταν …αιμοδότης!!! (Τιτίβισμα Ελπιδοφόρου)