του Ελευθέριου Ν. Κοσμίδη, Contributor Editor
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Ο Χρόνος γίνεται το αιθέριο όχημα, πάνω στο οποίο κάνει ο καθένας μας το ταξίδι του από τη γέννηση μέχρι την τελευταία του πνοή…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Αναδημοσιεύουμε από το Ιστολόγιο Κατάνυξη.

Φείδου χρόνου (Χείλων Λακεδαιμόνιος, 600-520 π.Χ)

Κοσμίδης Ν. Ελευθέριος

«Η πιο φοβερή και η πιο ανεξιχνίαστη δύναμη στον κόσμο είναι ο Χρόνος, ο Καιρός. Καλά-καλά τι είναι αυτή η δύναμη δεν το ξέρει κανένας, κι όσοι θελήσανε να την προσδιορίσουνε, μάταια πασκίσανε. Το μυστήριο του Χρόνου απόμεινε ακατανόητο, κι ας μας φαίνεται τόσο φυσικός αυτός ο Χρόνος.»
Φώτης Κόντογλου – Ο Χρόνος και ο κόσμος της φθοράς

Παράξενο πράγμα ο υδράργυρος: ανήκει στα μέταλλα, μα είναι υγρό. Είναι χρησιμότατος μαζί και επικίνδυνος, τοξικός. Όταν στο εργαστήριο Γενικής Χημείας τον περιεργάστηκα, έριξα μια μικρή ποσότητα στη χούφτα μου, μα ήταν αδύνατο να τον συγκρατήσω, ξέφευγε ανάμεσα από τα δάχτυλά μου με περισσή χάρη και ευκολία. Τότε ήταν και η πρώτη φορά που είδα με τα μάτια μου πόσο μάταιο είναι να προσπαθεί κανείς να τα βάλει με το χρόνο!

Ο Χρόνος. Πεδίο δόξης λαμπρό για φιλοσόφους, κοσμολόγους, ερευνητές, διανοητές, καλλιτέχνες. Ενέπνευσε πολλούς, και γεννοβόλησαν ιδέες, επιστήμη, έργα τέχνης και θεωρίες. Πυροδότησε τη φαντασία παραμυθάδων, ζωγράφων, ποιητών και αποδόθηκε αριστουργηματικά με ανθρώπινες δημιουργίες που αντέχουνε στο χρόνο , γίνανε έργα κλασσικά, που προκαλούν το θαυμασμό της κάθε γενιάς ανθρώπων.

Ο Χρόνος γίνεται το αιθέριο όχημα, πάνω στο οποίο κάνει ο καθένας μας το ταξίδι του από τη γέννηση μέχρι την τελευταία του πνοή. Αμέτρητες μικρές-μικρές στιγμούλες, ψηφίδες του κάδρου μιας ζωής. Γεμάτες εικόνες, ήχους, μυρουδιές, απαλότητα η σκληρότητα, γεύσεις, αισθήματα και συναισθήματα. Χαρές, λύπες, εντάσεις, μικρές και μεγάλες απολαύσεις, πόνους, καημούς, θύμησες, ξεχάσματα. Γίνονται και λάθη, σφάλματα, γίνονται και συγνώμες, συγχωρέσεις, άλλοτε πάλι κατορθώματα και επευφημίες. Κανενός ποτέ το ταξίδι δεν είναι ίδιο με του αλλουνού. Υπάρχει μοναδικότητα, υπάρχει αποκλειστικότητα. Μόλο που κανείς δεν γνωρίζει την αρχή και το τέλος, αξιωνόμαστε τελικά ο καθένας την Ιθάκη του, γινόμαστε λεύτεροι ταξιδευτές και διάττοντες αστέρες για όσο κρατάει μια ζωή, στολίδια στο εργόχειρο του πανδαμάτορα χρόνου.

Το δώρο τούτο το μεγάλο, το δωρεάν εισιτήριο στο ταξίδι της ζωής, θέλει να το τιμούμε, να μη στεκόμαστε αχάριστοι και μικρόψυχοι. Με θάρρος και σταθερότητα το τιμόνι να κρατούμε και να ατσαλωθούμε από τις δυσκολίες και τις αναποδιές. Πυξίδα καλή και θέληση σταθερή μας πρέπει. Είναι μωρέ η κατασκευή μας τέτοια, που ο καθένας έχει το ελεύθερο να γεννήσει το μεγαλείο, να πει, να τραγουδήσει, να γράψει, να το ζωγραφίσει , να το σμιλέψει στην πέτρα, να οργώσει τη γη, είτε άρχοντας, είτε ξωμάχος, καπετάνιος η ναύτης, να πορευτεί με ήθος, με φιλότιμο, με αγάπη, να τιμάει το ψωμί που βγάζει, να πολεμήσει για τα ιερά και τα όσιά του αν χρειαστεί, να θυσιαστεί ακόμα.

Μη μικραίνουμε το μεγαλείο της στιγμής, μη προσδοκάμε το κέρδος με βιασύνη. Το ωραίο και το αγαθό, μπορεί να ανθίσουνε με ένα χάδι, με μια συγχώρεση, σε μια συμφορά η σε μια πολύβουη καθημερινότητα. Κάθε στιγμή του ταξιδιού κάθε μικρή ψηφίδα, τις εκπλήξεις που μπορεί να κρύβει ποιος τις γνωρίζει να τις πει; Τι κι αν είναι βυζαρούδι η κοπελιά ανέμελη, μάνα η γέρος με άσπρα μαλλιά; Ταξιδευτές πάνω στο αιθέριο όχημα του χρόνου όλοι είμαστε. Πυξίδα καλή και θέληση σταθερή μας πρέπει. Μα και πυξίδα ΦΙΛΗ έχουμε και σταθερή τη θέληση παρακαλούμε: ΟΥΚ ΑΡΝΗΣΟΜΕΘΑ ΣΕ ΦΙΛΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.

… στις καταιγίδες και στις φουσκοθαλασσιές του ταξιδιού μας, έχουμε αίνο, έχουμε δοξολογία και τον χρόνο να τον νικήσουμε γιατί η Ιθάκη μας είναι ο Παράδεισος.

‘’…Μόνο μία ελπίδα υπάρχει γι αυτόν, να γλυτώσει από τη φθορά: ο Χριστός, ο λυτρωτής, ο καθαιρέτης της φθοράς. Εκείνος που πάτησε τον θάνατο και που είπε: «ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ καν ἀποθάνη ζήσεται. Ἐγὼ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ζῶν, ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς. Ἐὰν τὶς φάγη ἐκ τούτου τοῦ ἄρτου, ζήσεται εἰς τὸν αἰώνα»!..’’
Φώτης Κόντογλου – Ο Χρόνος και ο κόσμος της φθοράς

ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΤΑΝΥΞΙΣ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ