της Ειρήνης Ιωαννίδου

Η Κατάνυξη των Παιδιών…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Μέσα από τη νέα σειρά παιδικών παραμυθιών της Κατάνυξης, γίνεται μία προσπάθεια να μαζέψουμε όλα τα παιδιά στην αγκαλιά της γλυκιάς μας Ορθοδοξίας, να τους κρατήσουμε συντροφιά και τελικά να γίνουμε και οι ίδιοι παιδιά.

Οι ιστορίες μας αφορούν την προσπάθεια της μικρής Ειρήνης να γνωρίσει την Ορθόδοξη Πίστη.

– Μαμά, γιατί κάνουμε προσευχούλα το πρωί;

– Παιδι μου, η πρωινή προσευχούλα είναι πολύ σημαντική. Γι’ αυτό θα σου πω μία ιστορία για να σου το αποδείξω.

Ήταν μία φορά και έναν καιρό ένας ξυλοκόπος. Ζούσε μόνος σε ένα ορεινό χωριό. Το τοπίο ήταν άγριο, με έντονη και πυκνή βλάστηση. Το σπιτάκι του βρισκόνταν ψηλά, στην κορυφή ενός βουνού. Το καλοκαίρι άνθιζαν όλα τα φυτά και ο τόπος μοσχοβολούσε από τις έντονες μυρωδιές των λουλουδιών. Τον χειμώνα όμως το κλίμα γινόταν ψυχρό. Τα δέντρα έριχναν τα φύλλα τους και οι δυνατοί βοριάδες ταρανουκούσαν τα κλαδιά τους με μεγάλη μανία. Κανένα πουλάκι αν ήθελε εκεί να φτιάξει τη φωλιά του, δεν μπορούσε απ’ την το κρύο. Μέχρι και τα παραθυρόφυλλα της μισογκρεμισμένης καλύβας του ξυλοκόπου κόντευε να σπάσει ο δυνατός αέρας. Η ξύλινη καλύβα του ξυλοκόπου βρισκόταν τέλος του δρόμου, χωμένη μέσα στα έλατα. Διασχίζοντας την μικρή αυλίτσα της καλύβας θα έβλεπε κανείς το μικρό εργαστήρι του ξυλοκόπου. Μικρά και μεγάλα εργαλεία, κοφτερά ή στιλπνά, ήταν όλα εκεί για να τον βοηθήσουν να δουλέψει. Ο γέρος ξυλοκόπος αγαπούσε πολύ τη δουλειά του και ήταν πολύ χαρούμενος που κόβοντας ξύλα μπορούσε και ζεσταίνονταν τις κρύες νύχτες του χειμώνα.

Μία μέρα ξεκίνησε λοιπόν ο γέρος ξυλοκόπος να πάει στο δάσος για να κόψει ξύλα. Φόρεσε το ζεστό παλτό του και πήρε τα εργαλεία που θα τον βοηθούσαν να κόψει ξύλα με μεγάλη ευκολία. Ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του πολύ καλό ξυλοκόπο, γιατί ήταν ψηλός και δυνατός και έκανε για πολλά χρόνια αυτή τη δουλεία. Νόμισε λοιπόν ότι επειδή είχε όλα αυτά τα χαρίσματα, δεν θα χρειαζόταν τη βοήθεια του Θεού και δεν έκανε προσευχούλα το πρωί που ξυπνούσε. Έτσι, μία μέρα ο καλός μας Θεός για να τον βοηθήσει να καταλάβει πως τίποτα δεν μπορεί να καταφέρει μόνος του, του πήρε όλη τη δύναμή του.

Ο γέρος ξυλοκόπος από εκεί που ήταν δυνατός, έγινε ξαφνικά τόσο αδύναμος όσο και ένα μικρό παιδάκι. Έτσι δεν μπορούσε πια να κόψει τα ξύλα για να τα βάλει στη σόμπα του και να ζεσταθεί. Μπήκε λοιπόν μέσα στο κρύο σπίτι του και έτρεξε να μπροστά από το καντηλάκι του. Κάθισε μπροστά στην Εικόνα του Χριστού και τον ρώτησε «Θεέ μου εγώ σε αγαπώ τόσο πολύ. Πηγαίνω κάθε Κυριακή στην Εκκλησία και όποιος ταξιδιώτης περνάει μπροστά απ’ το σπιτάκι μου, του μιλώ για Εσένα. Γιατί Θεέ μου, μου πήρες όλη μου τη δύναμη και δεν μπορώ να κόψω ξύλα για να ζεσταθώ;»

Ξάφνου, εμφανίστηκε Άγγελος Κυρίου και του είπε «Ξυλοκόπε μου καλέ, είσαι καλός και άξιος άνθρωπος, όταν σηκώνεσαι το πρωί πήγαινε στο Εικονοστάσι σου, κάνε τον Σταυρό σου, φίλα τις άγιες Εικόνες και ξεκίνα την προσευχή σου. Μίλα με τον Θεό. Εμπιστεύσου σε Αυτόν τα προβλήματά σου και ξεκίνα τη μέρα σου πιο ανάλαφρος, πιο φωτισμένος και πιο γελαστός. Μην ξεχνάς πως τη δύναμή σου, σου την χάρισε ο Θεός για να μπορείς να κόβεις ξύλα και να ζεσταίνεσαι. Μπροστά στη φιλευσπλαχνία του Θεού, δείξτου και εσύ πόσο τον ευχαριστείς και πόσο τον αγαπάς κάνοντας κάθε πρωί την πρωινή σου προσευχή».

Ο γέρος ξυλοκόπος άκουσε τον Άγγελο και από τότε έκανε την προσευχούλα του κάθε πρωί. Ο Θεός ευφράνθηκε τόσο πολύ με την προσευχή του ξυλοκόπου, που του χάρισε πίσω τη δύναμή του και μπορούσε από εδώ και στο εξής να κόβει ξύλα και να ζεσταίνεται τον Χειμώνα.

Παιδί μου, αύτη είναι η δύναμη της προσευχής. Είδες πώς ο γέρος ξυλοκόπος κατάλαβε ότι όταν ξεκινάει την ημέρα του με μία προσευχούλα προς τον Θεό, Εκείνος τον βοηθά και τον προστατεύει; Όταν όμως ξεχνάμε την προσευχούλα μας, ακόμα και αν κάνουμε μέσα στη μέρα μας πράγματα που αγαπάμε, δεν μπορούμε να τα απολαύσουμε πραγματικά, γιατί δεν ζητήσαμε την ευλογία του Θεού.

Η προσευχή είναι ένας τρόπος να ξεκινήσουμε τη μέρα μας παρακαλώντας τον Θεό να μας βοηθήσει. Εκφράζουμε έτσι την αγάπη μας σε Εκείνον και του δηλώσουμε πόσο τον ευχαριστούμε για όλα τα καλά που μου χάρισε. Η πρωινή προσευχούλα, μας δίνει δύναμη να ζεστάνουμε την ψυχή μας, όπως ο γέρος ξυλοκόπος ζέστανε το σπιτάκι του. Και όπως εκείνος είχε τα κατάλληλα εργαλεία για να κόβει ξύλα, έτσι και εμείς έχουμε την προσευχούλα μας που είναι το καλύτερο εργαλείο για να χτίσουμε μία όμορφη σχέση με τον Θεό. Αν την ξεχνάμε, τότε ούτε δυνατοί δεν θα είμαστε, ούτε θα νιώθουμε τη ζεστασιά του Χριστού μας. Όταν όμως, κάνουμε την πρωινή μας προσευχούλα, η ημέρα μας ξεκινά με την ευλογία του Θεού. Γι’ αυτό παιδί μου, μην ξεχνάς κάθε πρωί που ξυπνάς να τρέχεις στο Εικονοστάσι, να κάνεις τον Σταυρό σου και έπειτα την προσευχή σου. Με αυτόν τον τρόπο θα δείχνεις στον καλό μας Θεό, πόσο τον ευχαριστείς και πόσο τον αγαπάς.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra