εικόνα άρθρου: Μάνες φόνισσες

Γράφει ὁ π. Νικόλαος Μανώλης

Κάποτε ἔγραψα αὐτούς τούς λίγους στίχους, ἀφιερωμένους σέ ἀγέννητα παιδιά, δολοφονημένα ἀπό τούς κατ’ εὐφημισμό γονεῖς τους. Περιγράφω τίς τελευταῖες στιγμές τέτοιων γονέων, πού στό κρεβάτι τοῦ πόνου ἔκλαιγαν πικρά γιά τό ἔγκλημα τῆς ἔκτρωσης πού διέπραξαν. Μαζί μέ τό ποίημα δημοσιεύω καί τό ἄρθρο Τό «Μετα-εκτρωτικό Σύνδρομο» τῆς ψυχολόγου Βασιλικῆς Σφυρῆ, ἐλπίζοντας νά ἔρθουν σέ μετάνοια καί ἄλλοι γονεῖς, πρίν εἶναι ἀργά γι αὐτούς.

Στερνή μετάνοια

Ἕνα ταξίδι ἔκανα τῆς μνήμης,

ἀντάμωσα πρόσωπα παλιά

σκιές πού σφιχταγκάλιασα γλυκά

στό διάβα τῆς ψυχικῆς τους ἥβης.

***

Ὁ ἦχος πόνων καί ἱδρώτων

ἀλάλητος μέσα  στά ὄνειρα

ἕλη σχηματισμένα μέ δακρόνερα

τῶν ὀδυρμῶν ἀσύνετων ἐρώτων.

***

Τό λογισμό στό προσκεφάλι τους

μέ στεναγμό μοῦ ἐμπιστευθήκαν,

στερνή πνοή  ἀνάλαφρη ἀφήκαν·

πῆρα στούς ὤμους μου τά βάρη τους.


Το «Μετα-εκτρωτικό Σύνδρομο»

Βασιλική Σφυρή,
Ψυχολόγος

Αν καθίσει κανείς σε ένα θάλαμο αναμονής χειρουργείου έκτρωσης θα δει στις αντιδράσεις των γυναικών σημάδια που μαρτυρούν τον βαθύ εσωτερικό τους πόνο. Οι αντιδράσεις αυτές μοιράζονται ανάμεσα στον θυμό και την θλίψη. Έτσι, όπως αναφέρεται στην διεθνή βιβλιογραφία, κάποιες γυναίκες θα εκδηλώσουν άρνηση, (αμυντικός μηχανισμός που στηρίζεται στο συναίσθημα του θυμού), ενώ κάποιες άλλες θα αποχαιρετούν σπαρακτικά το αγέννητο παιδί τους εκδηλώνοντας την θλίψη τους. Οι μεν γυναίκες με άρνηση λένε στον εαυτό τους «…θα περάσει, δεν θα το σκέφτομαι, δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς…», οι δε γυναίκες με θλίψη λένε στο αγέννητο μωρό τους «…η μαμά δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, εύχομαι να μπορούσες να γεννηθείς…».

Η ώρα της έκτρωσης, σαν σημείο μηδέν, θα τραυματίσει τον εσωτερικό τους κόσμο και τα σημάδια του τραύματος θα είναι εμφανή στο σώμα, τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές τους. Σημάδια όμως, που δυστυχώς περνούν απαρατήρητα στους πολλούς (ιδιαίτερα τα ψυχικά), ακόμα και στις ίδιες που θα ψάξουν να βρουν άλλες αιτίες για αυτά, όπως κάνουν συνήθως τα άτομα με ενοχές που δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν.

Τα ψυχικά σημάδια της έκτρωσης είναι πιο πολύπλοκα και ακολουθούν δρομολόγια που θυμίζουν πένθος. Ενώ το αρχικό συναίσθημα είναι αυτό της ανακούφισης, δυστυχώς ακολουθείται από ένα «συναισθηματικό μούδιασμα» που είναι βασικό χαρακτηριστικό πένθους, το οποίο στις οκτώ εβδομάδες από την έκτρωση ακολουθείται από συμπτώματα διαταραχής ύπνου, διατροφής, σεξουαλικής δυσλειτουργίας κ.ά. Πολλές από τις γυναίκες περνούν σε ένα δυσκολότερο στάδιο, που αναφέρουν συμπτώματα κατάθλιψης όπως, έλλειψη ενδιαφέροντος για ζωή, ατονία, βαθιά θλίψη, εκρήξεις θυμού και κλάματος χωρίς εμφανή εξωτερικό λόγο. Μερικές εκδηλώνουν και αυτοκτονικό ιδεασμό.

Όπως ποικίλλουν τα συμπτώματα του “μετεκτρωτικού συνδρόμου”, ανάλογα με την οικογενειακή, ψυχολογική, ηλικιακή κατάσταση της γυναίκας, έτσι ακριβώς ποικίλλει και ο τρόπος έκφρασης και ο τρόπος έκφρασης και ο χρόνος εμφάνισής τους σε κάθε περίπτωση.

Βασιλική Σφυρή, Ψυχολόγος
Από το βιβλίο, “Εγώ, το αγέννητο παιδί”, το οποίο
διανέμεται δωρεάν από την Αγκαλιά, σελίδα 16, έκδοση 2010

Σχετικά άρθρα

Γιατί μαμά;

Άρθρο της Ελένης Καμπούρη Παιδί μου πρόσεχε τον εαυτό σου γιατί η κοινωνία είναι ανίκανη πια να σε προσέξει…

Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Συνεχίζοντας την περιήγηση στην ιστοσελίδα, συναινείτε με την χρήση αυτών.
Μπορείτε να επισκεφθείτε τους Όρους χρήσης και την Πολιτική προστασίας απορρήτου.