Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Ὁ ἀγωνιστής τοῦ Χριστοῦ ὀφείλει νά ἀποφεύγει ὄχι μόνο τή σωματική ἁμαρτία, ἀλλά καί τή νοερή καί τήν καρδιακή» (Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

ΣΤ΄ Μέρος

Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ, γράφει ὅτι: “Τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐλεεινολογεῖ τήν κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου, πού γοητεύθηκε ἀπό τήν ἀπάτη τοῦ ἐπίγειου πλούτου. Καί πηγαίνει αὐτός ὁ ἄνθρωπος στήν αἰωνιότητα μέ τή φοβερή καί ὀλέθρια κατάσταση τῆς πνευματικῆς φτώχειας.

Λέγει ὁ Δαυΐδ,ὁ Ψαλμωδός: «Ἰδού ἄνθρωπος, ὅς οὐκ ἔθετο τόν Θεόν βοηθόν αὐτοῦ, ἀλλ’ ἤλπισεν ἐπί τῷ πλήθει τοῦ πλούτου αὐτοῦ καί ἐνεδυναμώθη ἐν τή ματαιότητι αὐτοῦ» (Ψαλμός 51, 9).

Δηλαδή. Νά, ἄνθρωπος, πού δέν ἐμπιστεύθηκε τόν ἑαυτόν του στόν Θεό καί στήν βοήθειά Του, ἀλλά στήριξε τήν ἐλπίδα του στά πολλά πλούτη του. Καί ἐθεώρησε δύναμή του καί πρός ἐξασφάλισή του πράγματα μάταια, πράγματα ἀπατηλά, πράγματα πού τά ἐφαντάζετο δικά του!”.

Ὅποιος θέλει νά συγκεντρώσει ὅλη τήν ἐλπίδα του στήν Παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀγαθότητά Του, τότε ἄς μήν παύσει ποτέ νά ἔχει ζωντανή, θερμή ἀληθινή Πίστη, νά στηρίζεται στόν Τίμιο Σταυρό πού εἶναι ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ.

Ὅπως ἐπίσης καί νά προσεύχεται καρδιακά μέ τήν νοερά καί τήν ἀδιάλειπτη προσευχή, μέ τήν συνεχή ἐπίκληση τοῦ γλυκύτατου ὀνόματος τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, μέ τήν «μονολόγιστη εὐχή»:

– «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».

Καί ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἔχει πολλά ὑλικά ἀγαθά ἤ τοῦ δίνουν χρήματα ἤ πολύτιμα πράγματα, μπορεῖ κρυφά νά τά χρησιμοποιεῖ σέ πολλές ἀγαθοεργίες γιά νά ἀποκτήσει τόν ἀνεκτίμητο «πνευματικό πλοῦτο» καί πολλούς θησαυρούς ἐν οὐρανῶ, μέ τήν ἀρετή τῆς ἐλεημοσύνης, ἀλλά νά ἁγιάσει ἀκόμη καί μέσω τῆς ἀρετῆς τῆς ἀκτημοσύνης.

Ὥστε νά μπορέσει νά ἀποκτήσει καί αὐτόν τόν ἀναφαίρετο, ἀληθινό καί τόν αἰώνιο πλοῦτο τῆς Χάριτος –μέ τήν μακαριότητα ἐκείνης τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ– δοσμένο μέσα ἀπό ὅλα τά ἁγιογραφικά κείμενα, ὥστε νά στηριχθεῖ ἡ ψυχή σέ κάθε λόγο τοῦ Θεοῦ καί γιά νά φανερωθεῖ ἡ δική του ἀληθινή πίστη στό Χριστό.

– «Κἀγώ ὑμῖν λέγω· ποιήσατε ἑαυτοῖς φίλους ἐκ τοῦ μαμωνᾶ τῆς ἀδικίας, ἵνα, ὅταν ἐκλίπητε, δέξωνται ὑμᾶς εἰς τάς αἰωνίους σκηνάς. Ὁ πιστός ἐν ἐλαχίστῳ καί ἐν πολλῷ πιστός ἐστι, καί ὁ ἐν ἐλαχίστῳ ἄδικος καί ἐν πολλῷ ἄδικός ἐστιν» (Λουκ. 16, 9-10).

Πράγματι γιά τήν σωτηρία μας, ὁ Ἐλεήμων Κύριος «καί προσκαλεσάμενος τόν ὄχλον σύν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ, καί ἀκολουθείτω μοι» (Μαρκ. 8, 34).

Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ, μιλάει πρός τούς ὀρθοδόξους πιστούς γιά τόν «Σταυρό τοῦ Χριστοῦ» καί πώς ὁ κάθε ἕνας μαθητής τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ –καί συγχρόνως μακάριος ἀγωνιστής τοῦ Χριστοῦ– ὀφείλει νά ἀποφεύγει τήν ἁμαρτία. Καί ὅλους αὐτούς ὡς μαθητές τοῦ Κυρίου, τούς συμβουλεύει μέ τά ἑξῆς:

“Μή ἀναζητᾶς τή Χριστιανική τελείωση στίς ἀνθρώπινες ἀρετές. (11)

Ἐκεῖ δέν ὑπάρχει αὐτή ἡ τελείωση.

Αὐτή εἶναι κρυμμένη στόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ «σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου» μετατρέπεται σέ «Σταυρό τοῦ Χριστοῦ», ὅταν ὁ μαθητής τοῦ Χριστοῦ φέρει τόν σταυρό του μέ ἐνεργό τή συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητάς του, ἡ ὁποία ἔχει ἀνάγκη κολασμοῦ”.

– «Ἐγώ», λέει ὁ Προφητάναξ Δαυΐδ, “ὅταν μέ ταλαιπωροῦσαν, φοροῦσα πένθιμο ροῦχο καί τ α π ε ί ν ω ν α τήν ψυχή μου μέ νηστεία. (12)

Καί ἡ προσευχή μου –ἀφοῦ γίνει δεκτή ἀπό Σένα– θά ἐπιστρέψει σ’ ἐμένα, γιά τήν ὠφέλειά μου… Σάν ἄνθρωπος βυθισμένος στό π έ ν θ ο ς καί τή σκυθρωπότητα, ἔτσι τ α π ε ι ν ω ν ό μ ο υ ν μπροστά τους”.

– «Ἐγώ δέ ἐν τῷ αὐτούς παρενοχλεῖν μοι ἐνεδυόμην σάκκον καί ἐταπείνουν ἐν νηστείᾳ τήν ψυχήν μου, καί ἡ προσευχή μου εἰς κόλπον μου ἀποστραφήσεται. Ὡς πλησίον, ὡς ἀδελφῷ ἡμετέρῳ οὕτως εὐηρέστουν· ὡς πενθῶν καί σκυθρωπάζων, οὕτως ἐταπεινούμην» (Ψαλμός 34, 13-14).

– Μέ ποιόν τρόπο ἀποκαλύπτονται τά πάθη;

Μέ ἁμαρτωλούς λογισμούς, ἁμαρτωλούς ρεμβασμούς, δηλαδή ὀνειροπολήματα, καί ἁμαρτωλά αἰσθήματα.

Οἱ λογισμοί καί οἱ ρεμβασμοί ἄλλοτε ἐμφανίζονται ξαφνικά στό νοῦ καί ἄλλοτε πλησιάζουν ἀνεπαίσθητα δίχως νά τούς ἀντιληφθοῦμε.

Μέ ὅμοιο τρόπο ξεφυτρώνουν καί στήν καρδιά τά αἰσθήματα, τά ὁποῖα ἐπηρεάζουν καί τό σῶμα.

Ἀπό τούς λογισμούς, τούς ρεμβασμούς καί τά αἰσθήματα ὁ ἄνθρωπος παρασύρεται στή διάπραξη τῆς ἁμαρτίας εἴτε μέ τό σῶμα του εἴτε, τό λιγότερο, μέ τό νοῦ καί τήν καρδιά του.

Ὁ ἀγωνιστής τοῦ Χριστοῦ ὀφείλει νά ἀποφεύγει ὄχι μόνο τή σωματική ἁμαρτία, ἀλλά καί τή νοερή καί τήν καρδιακή.

Γιατί κάθε πάθος δυναμώνει ὅταν τό ἱκανοποιοῦμε, ὅταν ὑποκύπτουμε στίς ἄνομες ἀπαιτήσεις του, ἀκόμα καί ὅταν τό ἀφήνουμε ἁπλῶς νά κατοικεῖ καί νά κινεῖται ἀνεπαίσθητα μέσα μας.

Τό πάθος πού ἐνεργεῖται στήν πράξη ἤ ἔστω ἔχει ριζώσει στήν ψυχή, ἐπειδή αὐτή τό συμπαθεῖ καί τό τρέφει γιά πολύν καιρό, ἀποκτᾶ ἐξουσία πάνω στόν ἄνθρωπο.

Ἀπαιτοῦνται τόσο μακροχρόνιος καί αἱματηρός ἀγώνας ὅσο καί ἰδιαίτερη ἐνίσχυση ἀπό τό Θεῖο ἔλεος, γιά ν’ ἀποτιναχθεῖ ὁ ζυγός ἑνός πάθους, πού ἔγινε δεκτό αὐτοπροαίρετα ἀπό τόν ἄνθρωπο καί ἀπέκτησε ἐξουσία πάνω του.

Ἐξουσία πάνω στόν ἄνθρωπο ἀποκτᾶ τό πάθος, ὅταν αὐτός πέσει σωματικά σέ θανάσιμο ἁμάρτημα ἤ καί ἁπλῶς ὅταν ἀπολαύσει ἑκούσια τήν ἁμαρτία μέσα στόν μυστικό θάλαμο τῆς ψυχῆς του, θάλαμο ἀφιερωμένο στόν Χριστό.

Δέν εἶναι δυνατόν τά πάθη, ὅταν αὐτά ζοῦν μέσα στόν ἄνθρωπο, νά μήν ἐκδηλωθοῦν στούς λογισμούς του, στά λόγια καί στίς πράξεις του.

Στό στάδιο τῆς ἀθλήσεως τῶν Χριστιανῶν ἀσκητῶν, πού ἀποβλέπουν στήν τελειότητα, ὡς πτώσεις καταλογίζονται οἱ ἐκδηλώσεις τῶν παθῶν ἔστω καί στούς λογισμούς μόνο.

Οἱ πτώσεις εἶναι ἀναπόφευκτες γιά τόν ἀπόγονό του Ἀδάμ μέ τή μολυσμένη ἀπό τήν ἁμαρτία ἀνθρώπινη φύση.

Ἰδιαίτερα ἕνας ἀρχάριος ἀσκητής δέν μπορεῖ νά μήν παρασυρθεῖ ἀπό ἁμαρτωλές σκέψεις καί ἁμαρτωλά αἰσθήματα, δέν μπορεῖ νά μήν ἁμαρτήσει ὄχι μόνο μέ τόν νοῦ καί τήν καρδιά, ἀλλά καί μέ τά λόγια καί μέ τά ἔργα.

Μπορεῖ, ὡστόσο, καί πρέπει ὕστερα ἀπό τήν πτώση του νά θεραπευθεῖ ἀμέσως μέ τή μετάνοια.

Ἐδῶ, βέβαια, δέν γίνεται λόγος γιά τίς πτώσεις σέ θανάσιμα ἁμαρτήματα ἤ, πολύ περισσότερο, γιά τή συνειδητή καί ἑκούσια ἁμαρτωλή ζωή, πού εἶναι ὁλόκληρη μία πτώση, ἀλλά γιά πτώσεις μικρές, ἀπό ἀδυναμία, οἱ ὁποῖες ὀνομάζονται συγγνωστές ἁμαρτίες καί τίς ὁποῖες δέν μποροῦν νά ἀποφύγουν ἐντελῶς οὔτε οἱ δίκαιοι.

– «Καί ἑφτά φορές νά πέσει ὁ δίκαιος, ξανασηκώνεται» μέ τή μετάνοια, λέει ἡ Γραφή.

Καί ὅσο καθαρίζεται κανείς μέ τή μετάνοια, τόσο λιγοστεύουν οἱ πειρασμικοί λογισμοί.

Ἀλλά συνάμα γίνονται πιό λεπτοί, πιό δ υ σ δ ι ά κ ρ ι τ ο ι, τόσο, πού καμιά φορά παραπλανοῦν ἀκόμα καί ἀνθρώπους γεμάτους Θεία Χάρη.

Πάντως, π α ρ α π λ α ν ώ ν τ α ς τους, –ὅμως– τούς ταπεινώνουν, καί τούς προφυλάσσουν ἀπό τήν ὑψηλοφροσύνη.

Καί τούς συγκρατοῦν στή σωτήρια κατάσταση τῆς μετάνοιας”.

Ἀδέλφια μου, ὁ καθένας μας μπορεῖ νά ἐπικαλεῖται συνεχῶς τήν χάρη καί τή δύναμη τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἰδιαιτέρως, ὅταν βιωματικά γνωρίζουμε ὅτι μέ τό σημεῖον καί τή δύναμη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἐπιτελοῦνται μέγιστα θαύματα σέ ὁλόκληρο τόν Ὀρθόδοξο κόσμο.

Καί ἀκόμη περισσότερο ὅταν μέ τήν ἐπίκληση τῆς ζωηφόρου δυνάμεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, προσευχόμαστε κάθε Παρασκευή –ἡμέρα ἀφιερωμένη εἰς τόν Σταυρό τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ–μέ τήν ἀκολουθία τῆς Παρακλήσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ: «Ὁ Σταυρός ὁ Πανάγιος, πᾶσι τοῖς ὑμνοῦσιν αὐτόν τήν ἴασιν, καί πταισμάτων ἀπολύτρωσιν, ἐμφανῶς ὁρᾶται χαριζόμενος».

«Σταυρέ τοῦ Χριστοῦ σῶσον ἡμᾶς τῇ δυνάμει Σου».

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 11. Ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ καί ὁ Σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσιανίνωφ https://i-n-agioy-nikolaoy-toy-neoy.webnode.gr/
• 12. Ὁ Χριστιανός καί τά πάθη. Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσιανίνωφ. Ἀπό τό βιβλίο: “Ἀσκητικές ἐμπειρίες” Τόμος Β΄. Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ὠρωπός Ἀττικῆς https://i-n-agioy-nikolaoy-toy-neoy.webnode.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Με τον Σταυρό του Χριστού, υπάρχει ζώσα Θεογνωσία (Α΄ Μέρος, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄)