του Ευάγγελου Βάρθη
Αποκλειστικά για katanixi.gr

…ἐγὼ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ (Ιωάννη 18,37)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Mια εκτενής ανασκόπηση για την αλήθεια, το ψέμα και τον φόβο μιας πανδημίας…

Ευάγγελος Βάρθης

ἐγὼ εἰς τοῦτο γεγέννημαι
καὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον,
ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ
(Ιωάννη 18,37)

Δυο χιλιάδες χρόνια πριν, ένας τοπικός διοικητής της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας με το όνομα Πιλάτος, βρέθηκε μπροστά σε μια αλλόκοτη κατάσταση. Είχε μπροστά του έναν σιωπηλό και ολοφάνερα αθώο άνθρωπο, τον Ιησού. Παραδίπλα οι γραμματείς, οι φαρισαίοι και ο όχλος του Ισραήλ, να του φωνάζουν και να τον απειλούν ότι δεν θα θεωρείται φίλος του Καίσαρα εάν δεν καταδικάσει τον άνθρωπο αυτό σε θάνατο.

Ο Πιλάτος μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να δυσφημιστεί στον Καίσαρα αισθανόταν τρόμο. Ατενίζοντας το πιθανόν αδιέξοδο της καριέρας του αλλά και την ολοφάνερη αρρώστια του Ισραήλ, καλεί τον Ιησού και τον ρωτά να μάθει ποιος είναι.

Η απάντηση του Ιησού-Χριστού αποτελεί μια συγκλονιστική αποκάλυψη, που διαπερνά τα σύμπαντα και τους αιώνες. Η επικαιρότητα της απάντησης δεν αλλοιώνεται από τον χρόνο διότι Αυτός που την πρόφερε δεν αλλοιώνεται^i,ii.

Ο Χριστός απαντά, ότι ήρθε να μαρτυρήσει την αλήθεια σε έναν κόσμο που το ψέμα και η βόλεψη αποτελούν την κοινή πρακτική του κόσμου, την φυσιολογική καθημερινότητα του.

Ο Χριστός όμως προσθέτει και κάτι άλλο, επίσης σημαντικό. Λέει ότι αυτός που ανήκει στην αλήθεια ακούει την φωνή του. Δηλαδή ο Χριστός ομιλεί με αυτόν που είναι έντιμος με τον εαυτό του. Αυτός ο κάποιος μπορεί να είναι στα μαύρα τα χάλια του αλλά επειδή επιθυμεί βαθιά να αλλάξει και δεν αποδέχεται την κατάσταση του, δίνει την δυνατότητα στον Χριστό να τον πλησιάσει ουσιαστικά και να του μιλήσει.

Αυτό το βεβαιώνει η δισχιλιετής παράδοση της εκκλησίας, ότι δηλαδή η μετάνοια στην ουσία της είναι η άκρα τιμιότητα που διαθέτω απέναντι στον Θεό και στον εαυτό μου. Ο Χριστός εκτιμά την μετάνοια του ανθρώπου και τόσο επιθυμεί να στηρίζεται σε αυτήν ώστε να μας οδηγεί εκεί που Αυτός είναι, χωρίς να καταργεί την ελευθερία μας. Αυτή την αλήθεια ήθελε να μεταγγίσει στους ανθρώπους ξεκινώντας το κήρυγμα του με κάλεσμα μετανοίαςⁱⁱⁱ.

Η ειρωνεία είναι ότι ο Χριστός τελικά παραδόθηκε στον κοσμικό άρχοντα της εποχής, τον Πιλάτο, από τους ίδιους τους αρχιερείς του Ισραήλ, από αυτούς τους ίδιους που υποτίθεται πίστευαν και διαχειρίζονταν τα μυστήρια του Θεού. Τον πρόδωσαν για την αλήθειας που εξέπεμπε η στάση και τα λόγια του και εξαιτίας καθαρού φθόνου^iv .

Τα λόγια του, αυτά τα λόγια του… που δεν ταίριαζαν με την ζωή τους, αισθάνονταν τόσο άβολα να τα ακούν.

Αναρωτιέμαι… μήπως και σήμερα ζούμε επίσης παρόμοιες καταστάσεις; μήπως ο Χριστός δυστυχώς πάλι προδίδεται από τους δικούς του ανθρώπους και ορισμένοι εξ αυτών να είναι και αρχιερείς της εκκλησιάς του. Μήπως ηθελημένα η αθέλητα προδίδεται συνεχώς με τα γραπτά, τις ανακοινώσεις αλλά και με την σιωπή τους.

Είναι πραγματικά λυπηρό να βλέπεις μερίδα αρχιερέων στην διοικούσα Ελλαδική εκκλησία να ταυτίζουν τον εαυτό τους με το όλο της εκκλησίας, να έχουν συνταύτιση απόψεων με τον σύγχρονο έπαρχο της εποχής μας και να απαιτούν τυφλή υπακοή από τον λαό. Είναι λυπηρό να μην υπάρχουν δυνατές φωνές αληθείας, αλλά ενοχικά ψελλίσματα.

Δυστυχώς δεν είναι μόνο αυτά που λένε αλλά και η προσπάθεια τους να δώσουν θεολογικό υπόβαθρο στις πράξεις τους. Είναι λυπηρό να θεολογείται για δυο μήνες ότι για την αγάπη του θεού πρέπει να μείνουμε στο σπίτι μας ασφαλείς, ότι έτσι πρέπει να ενεργήσουμε για την αγάπη προς τον πλησίον. Προέτρεπαν επίσης να ακολουθούμε με ψυχαναγκαστική-νευρωτική ευλάβεια τα επιβαλλόμενα πρωτόκολλα υγιεινής και καθαριότητας τω εδικών επιστημόνων.

Λυπάμαι που το λέω, αλλά αυτά δείχνουν μια πίστη ασθενή. Επίσης αναδεικνύουν την φοβία που κατέλαβε μια μερίδα αρχιερέων, μην τυχόν και επωμιστούν την ευθύνη στην περίπτωση που κάποιοι από το λαό αρρωστήσουν.

Είναι λυπηρό το ότι η υπεκφυγή της ευθύνης από την διοικούσα εκκλησία ονομάστηκε ευθύνη προς τον χριστεπώνυμο πλήρωμα, υιοθετώντας μια αόριστη αγαπολογία και ατομική ευθύνη κοσμικού είδους.

Ο Χριστός δεν δίδαξε αγαπολογίες αλλά χάρισε την εκκλησία του που καταργεί τις αποστάσεις τόσο τις πνευματικές αλλά και τις σωματικές, αγκαλιάζουμε τους αδελφούς ως τον εαυτό μας. Μια εκκλησία που εξαφανίζει τις αποστάσεις μεταξύ των ανθρώπων, ώστε όλοι να αποτελέσουμε μια ενότητα παρόμοια με αυτήν του Θεού^v.

Εάν η υγεία αποτελεί το όντως ύψιστο αγαθό, τότε η ομολογία και το μαρτύριο των χριστιανών μαρτύρων θα ήταν κενό ουσίας. Θα έπρεπε να τους χαρακτηρίσουμε τελικά ως φίλαυτους και ανεύθυνους αφού σε πολλές περιπτώσεις εάν θυσίαζαν στα είδωλα θα έσωζαν και την ζωή τους αλλά πιθανόν και τις ζωές άλλων, των παιδιών η των συγγενών τους.

Οι μάρτυρες όμως επέλεξαν κάτι άλλο, διότι είχαν δει κάτι άλλο.
Ήξεραν ποιοι είναι και που πάνε.

Άγιοι είναι αυτοί που αν παραστεί η στιγμή, ομολογούν τον Χριστό μπροστά σε βασιλείς και άρχοντες αυτού του κόσμου και δεν ψελλίζουν. Δεν ντρέπονται τον Χριστό και τον ακολουθούν όπου αυτός υπάγει.

Επιλέγουν τον δρόμο που αποκάλυψε ο Χριστός στον Πιλάτο, την μαρτυρία της αληθείας, που είναι ταυτόχρονα και η αποστολή της εκκλησιάς στον κόσμο^vi.

Η επιβίωση λοιπόν δεν αποτελεί το υπέρτατο κριτήριο των πράξεων των χριστιανών, αλλά η προσκύνηση προς το Θεό Πατέρα που γίνεται εν πνεύματι και αλήθεια^vii και η θυσία για τον Άλλον άνθρωπο (τον εκάστοτε Πλησίον) χωρίς όμως έκπτωση στην Αλήθεια του Χριστού. Όπως λέγει ο Γρηγόριος Παλαμάς προσεγγίζουμε αληθινά τον Θεό μετά πάσης κτίσεως, με όλη την δημιουργία και όχι σε απόσταση, δηλαδή αγκαλιάζουμε τα πάντα ως αγαπητά σε μας και επιθυμητά ώστε να συνεχίσουν να υπάρχουν και έτσι ερχόμαστε προς τον Θεό.

Επίσης από ποτέ η εκκλησία, η οδός της κατάργησης του θανάτου υποκύπτει χωρίς αντίλογο κάτω από την αυθεντία της επιστήμης; Μια επιστήμη που με όλα τα θαύματα της δεν έκανε τον άνθρωπο πιο χαρούμενο. Αντιθέτως η άσοφη εφαρμογή της έως τώρα δημιούργησε πολλά αρνητικά φαινόμενα. Η εφαρμογή είναι άσοφη διότι στον άνθρωπο υπάρχουν εγκλωβίστηκες δυνάμεις που ονομάζονται πάθη. Με αποτέλεσμα το πεδίο της ψυχικής όρασης να μην είναι καθαρό και να χρειάζεται προσευχή. Προσευχή όμως από ανώνυμες εταιρείες και ανώνυμους πωλητές που εφαρμόζουν τα ευρήματα της επιστήμης; Μάλλον ως κάτι εξαιρετικά απίθανο θα πρέπει να θεωρείται. Οι μεμονωμένες φωνές πιστών επιστημόνων που εξέφραζαν μια διαφορετική άποψη έτυχαν χυδαιότατων επιθέσεων. Η ιεραρχία που ήταν να υποστηρίξει;

Η επιστήμη αντί να οδηγεί σε άνοιγμα προς τον Θεό κατάντησε να δημιουργεί καταστάσεις ώστε να κάνει την ανθρωπότητα πιο φοβισμένη. Ξεριζώνει την πίστη και προσφέρει δωρεάν στην θέση της αυτό που η ιδία τώρα ως μια ξεπεσμένη-επιστήμη έχει, δηλαδή την απιστία της. Η πραγματική επιστήμη στην βαθύτερη της ουσία αποτελεί περιήγηση στην δημιουργική πράξη του Θεού και ελευθερώνει αφού προκαλεί ευχαριστήρια προσευχή από τον θαυμασμό που μετέχουμε στο Είναι. Στηριζόμενος λοιπόν τυφλά στην επιστήμη ο άνθρωπος καλλιεργεί υποσυνείδητα την απιστία προς στον Θεό και στρέφεται σε μια πίστη προς τον εαυτό του, συνειδητοποιώντας όμως με το λογικό την αδυναμία του, αρχίζει να φοβάται. Αυτή η διαδικασία ενεργείται τόσο βαθιά στην καρδιά του ανθρώπου που δεν την καταλαβαίνουμε.

Με αυτό τον φαινόμενο της επίπλαστης πανδημίας, δυστυχώς αλλά και ευτυχώς φανερώθηκε η εκκολαπτόμενη πνευματική μας γύμνια, ώστε να γνωρίσουμε που στεκόμαστε εμείς αλλά και οι άλλοι χωρίς αυτό να αποτελεί κατάκριση αλλά συνειδητοποίηση. Δυστυχώς στην σημερινή εποχή της αχαλίνωτης τεχνολογίας η ανοδικά αυξανομένη ανασφάλεια του ανθρώπου αρχίζει και μυρίζει μια ιδιότυπη κόλαση.

Ο Κόσμος αγνοεί η θέλει να αγνοεί, ότι ο άνθρωπος μπορεί να υγιαίνει μόνο όταν είναι σε κοινωνία με Άλλους αγαπητούς ανθρώπους οι οποίοι είναι αληθινά αγαπητοί, όταν έχουν συνδετικό κρίκο τον Χριστό. Έναν Χριστό που θέλει να υπάρχει ως κοινή ζωή σε όλους για όλους^viii.

Δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει πραγματική εκκλησιαστική σύναξη χωρίς τα σώματα μας. Ούτε η ανάσταση μας μπορεί να διανοηθεί χωρίς τα σώματα μας. Ο όλος άνθρωπος λοιπόν μετέχει στην σύναξη της εκκλησιάς. Μην ξεχνάμε ότι τα κλήματα είναι ενωμένα με την άμπελο για να διατηρηθούν στην ζωή^ix.

Ατομικός Χριστός, έχοντας σε απόσταση τους πάντες δεν υπάρχει, όπως επίσης ατομική ζωή και ατομικές ευθύνες. Αυτά αποτελούν διεστραμμένες αντιχριστιανικές πλάνες και καινοφανείς δοξασίες στην ορθόδοξη εκκλησία που ακούστηκαν και από αρχιερείς και πολιτικούς. Οφείλουμε να τις καταδικάσουμε χωρίς συμπλέγματα ενοχής, με καθαρή φωνή χωρίς ψιθύρους.

Η εκκλησία διδάσκει την ζωή και την ευθύνη του Εμείς με Κεφαλή τον Χριστό, διαπερνώντας έτσι τις αβύσσους και τα χάσματα, που εξεταζόμενα με την λογική φαίνονται αδιαπέραστα μπροστά μας. Εάν βάλω μόνο την λογική και αγνοήσω την πίστη τρομάζω. Ποιος άραγε μπορεί να σωθεί; ρωτάει ο Πέτρος τον Χριστό. Του απαντά ότι ανθρωπίνως αυτό είναι αδύνατο, αλλά με την βοήθεια του Θεού μπορεί να επιτευχθεί, διότι στον Θεό τα πάντα είναι δυνατά.^x

Μην το ξεχνάμε αυτό, προπαντός οι χριστιανοί, ότι εκεί που τα γεγονότα της ιστορίας είναι αδιέξοδα, μόνο ο Θεός μπορεί και εμφανίζει πέρασμα. Ο κόσμος είναι ελεύθερος να αγνοεί την Χριστιανική μωρία και να κάνει ότι θέλει. Οι χριστιανοί όμως κρέμονται από τον Θεό για να περάσουν πάνω από την κόλαση.

Η θεολογία λοιπόν που εκφράστηκε από χείλη της διοικούσας εκκλησιάς ώστε να κάνουμε τα σπίτια μας ατομικούς ναούς χωρίς θεία ευχαριστία αποτελεί μεγάλη πτώση στην ομολογία και αλήθεια της εκκλησίας. Η αλήθεια περιπαίχτηκε, αρκετοί ποιμένες το έβαλαν στα πόδια. Τα πρόβατα έτσι απλά στους λύκους;

Ακούστηκαν από χείλη αρχιερέα σε παραφρασμένη έκδοση η αποστροφή των φαρισαίων, αυτός ο λαός καταραμένος είναι και έχει άγνοια, που δεν καταλαβαίνει και δεν σταματά να διαμαρτύρεται ώστε να υπακούσει στα υγειονομικά πρωτόκολλα του σημερινού Πιλάτου. Οι πιστοί που είχαν μια διαφορετική άποψη χαρακτηρίστηκαν ως ακραίοι, συνομοσιολόγοι και σκοταδιστές.

Πραγματικά ακόμα και αν ένα μέρος των πιστών είναι έτσι, υπερβολικοί στις εκδηλώσεις αλλά ταυτόχρονα αδύναμοι ταλαιπωρημένοι και πληγωμένοι, δεν φταίμε όλοι εμείς αρχιερείς ιερείς διάκονοι απλοί πιστοί, δηλαδή το σύνολο της εκκλησίας που τόσα χρόνια δεν κατεβήκαμε από τα βάθρα των θρόνων οι μεν και από την άνεση των σαλονιών οι άλλοι για να τους κατηχήσουμε. Αφήσαμε το ποίμνιο στη βορά των υαινών;

Όσο αναφορά σε σχέση με τις αρρωστημένες καινοτόμες νοοτροπίες που εφευρεθήκαν υπενθυμίζω τα εξής:

Όταν η πόρνη έλουσε με δάκρυα και σκούπισε με τα μαλλιά της τα πόδια του χριστού δεν άκουσα τον χριστό να της φωνάζει να μείνει σε απόσταση. Όταν οι λεπροί πήγαν στον Χριστό αυτός δεν τους έδιωξε. Στον μυστικό δείπνο έπλυνε τα πόδια των μαθητών, στις εμφανίσεις του έκοβε τον άρτο με τα γυμνά του χεριά. Όταν έδωσε το φως στον τυφλό έφτυσε στο χώμα έκανε πηλό άλειψε τα μάτια του και ο τυφλός είδε.

Γιατί μετά από δυο χιλιάδες χρόνια πρέπει να κάνουμε κάτι άλλο από αυτά που έκανε ο Χριστός, απλά και μόνο επειδή κάποιες αυθεντίες που ονομάζονται σήμερα επιστήμονες και αύριο πιθανόν κάτι άλλο, μας το υπαγορεύουν. Η εκκλησία έχει ως αυθεντία μόνο τον Χριστό οι άλλες αυθεντίες, καλύτερα να κοιτάξουν την μετάνοια τους.

Το πνεύμα του κόσμου έχει λυσσάξει να πολεμήσει και να διαστρέψει τον Χριστό. Θέλει να κάνει την εκκλησία μέρος του κόσμου, ένα σωματείο, μια ΜΚΟ.

Δεν καταλαβαίνουμε ότι το πνεύμα που προσπάθησαν να περάσουν και έγινε αποδεκτό αβασάνιστα από την διοίκηση της εκκλησίας είναι τελικά ένα άρρωστο πνεύμα απιστίας, διαχωρισμού και άπατης;

Αυτά που συμβαίνουν στους ναούς με τα αντισηπτικά, τα γάντια και τις αποστάσεις είναι επιεικώς μια γελοιότητα. Οι ιερείς και αρχιερείς να σταματήσουν τις προτροπές και από χωροφυλακές να γίνουν πατέρες, διαφορετικά θα χάσουν παντελώς την εκτίμηση των πιστών.

Επιτέλους δεν μπορεί να συνεργάζεσαι με την πολιτεία η όποια επιβραβεύει τις εκτρώσεις, την ομοφυλοφιλία και κλείνει με απειλές τους ναούς σου, δήθεν στο όνομα των δικαιωμάτων και του κοινού καλού.

Δεν μπορεί να καταπίνεις συνεχεία την κάμηλο και να διυλίζεις πάντοτε τον κώνωπα και να πουλάς τα πρόβατα στου λύκους επειδή φοβάσαι η απλά αδιαφορείς. Η διοικούσα εκκλησία πρέπει να καταλάβει ότι οι πραγματικοί πιστοί δεν θέλουν όμορφες πνευματικές ομιλίες, πλούσιες τελετές, φωτογραφίες και προσκοπικά κατορθώματα. Αυτά τα βρίσκουν και αλλού.

Αυτό που διψούν και θέλουν να μάθουν είναι ο τρόπος ζωής του Χριστού, που υπενθυμίζω ότι:
ως αλήθεια ελευθερώνει την ψυχή από τις παγίδες του ιδίου της του εαυτού, ως θυσία αναπαύει και βεβαιώνει την καρδιά, ως αγάπη δίνεται και αγκαλιάζει τους πάντες και μας οδηγεί στον Θεό, εκεί στον Θεό, βρίσκουμε τελικά αυτόν τον βαθύτερο, προαιώνιο και ξεχασμένο μας εαυτό, την πληρότητα μας, την ανάσταση την δική μας και των άλλων.

Φτάνουμε εκεί όπου δεν βλέπουμε πλέον θάνατο.

Ο Θεός να μας ελεήσει.

Ευάγγελος Βάρθης

• i Διότι ἐγὼ Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν, καὶ οὐκ ἠλλοίωμαι· (Μαλ 3.6)
• ii Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας. (Εβρ. 13,8)
• iii Μετανοείτε ήγγικε γάρ η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 4, 17)
• iv ήδει γάρ ότι διά φθόνον παρέδωκαν αυτόν (Ματθ.27.18)
• v ἵνα πάντες ἓν ὦσι, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ἓν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας. (Ιω. 17,21)
• vi πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα ἔθνη (Ματθ 28,19)
• vii Ο Θεός είναι Πνεύμα, και οι προσκυνούντες αυτόν εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι» (Ιω δ΄:24)
• viii Οὗ γάρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν (Ματ ιη 20)
• ix μείνατε ἐν ἐμοί, κἀγὼ ἐν ὑμῖν. καθὼς τὸ κλῆμα οὐ δύναται καρπὸν φέρειν ἀφ᾿ ἑαυτοῦ, ἐὰν μὴ μείνῃ ἐν τῇ ἀμπέλῳ, οὕτως οὐδὲ ὑμεῖς, ἐὰν μὴ ἐν ἐμοὶ μείνητε. (Ιω 15,4)
• x Τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστίν» (Λκ. 18, 27).