της Ειρήνης Ιωαννίδου

Η εθνική και εκκλησιολογική προδοσία της αυθαίρετης Εσφιγμένου…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε η είδηση της χορήγησης ευχαριστιακής κοινωνίας στην Ψευδομακεδονική Εκκλησία των Σκοπίων, αν και οι ενδείξεις, όπως σε ανύποπτο χρόνο αναφέραμε στην Κατάνυξη, έδειχναν προς τα πού πάνε τα πράγματα. Ο Βαρθολομαίος και η Εκκλησία της Σερβίας εν τέλει με τις ευλογίες του Πάπα και των ΗΠΑ προχώρησαν αντικανονικώς και παρανόμως στη χορήγηση ευχαριστιακής κοινωνίας, αν και επί σειρά ετών υποστήριζαν πως δεν πρόκειται να υπάρξει αυτοκεφαλία των Σκοπιανών.

Παρενθετικά να υπενθυμίσουμε πως το 2019 ο Πάπας επισκέφθηκε τα Σκόπια και τότε είχε δηλώσει ότι ο πολυεθνοτικός και πολυθρησκευτικός χαρακτήρας της «Βόρειας Μακεδονίας», όπως τη χαρακτήρισε, αποτελεί πλούτο για τη χώρα και την καθιστά γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσης, υπονοώντας τον ύπουλο ρόλο που θα μπορούσε να αναλάβει το παράνομο αυτό κρατίδιο κατά της Ελλάδος και της ενότητας της Ορθοδοξίας.

Οι Σκοπιανοί δεν έκαναν έκκληση στη Μητέρα τους Εκκλησία, την Εκκλησία της Σερβίας, αλλά στο Φανάρι. Με ποιο δικαίωμα κατέφυγαν στο Φανάρι απορρίπτοντας τον ρόλο της Σερβικής Εκκλησίας; Με ποιο δικαίωμα το Φανάρι εγκολπώθηκε αυτόν τον τίτλο και τη δικαιοδοσία; Η Εκκλησία της Σερβίας πρέπει να έχει τον πρώτο λόγο στη ρύθμιση του θέματος της σχισματικής Εκκλησίας των Σκοπίων, γιατί αποσχίστηκε από το δικό της σώμα.

Το Φανάρι βέβαια ισχυρίζεται ότι έχει δικαιοδοσία να παρεμβαίνει και στις δικαιοδοσίες των άλλων Εκκλησιών. Πρόκειται για το λεγόμενο έκκλητο. Ο σεβαστός π.Θεόδωρος Ζήσης, Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ, στην ομιλία του με τίτλο «Εξελίξεις στην ψευδομακεδονική Εκκλησία των Σκοπίων», διευκρινίζει ότι το έκκλητο ισχύει μόνο εντός της δικαιοδοσίας κάποιου Πατριαρχείου και πως συναντάμε σε αποφάσεις κανονολόγων ότι δεν έχει δικαίωμα ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως να δέχεται έκκλητο από άλλη Εκκλησία, από άλλη δικαιοδοσία. Ο π.Θεόδωρος τόνισε ιδιαίτερα το γεγονός ότι έκκλητο μπορεί να υποβάλλει μόνο μία κανονική Εκκλησία και όχι σχισματική.

Είναι ιδιαίτερα σημαντική και η παρακάτω παρέμβαση του π.Θεοδώρου: «Δέχεται εις ευχαριστιακή κοινωνία… Και αυτό είναι καλά να το διευκρινίσουμε. Κάνει ένα πρώτο βήμα εδώ ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Δεν αναγνωρίζει αυτοκέφαλο, όπως αναγνώρισε αμέσως στην Εκκλησία της Ουκρανίας, αλλά τους δέχεται σε ευχαριστιακή κοινωνία, δηλαδή ουσιαστικώς τους κάνει κανονικούς. Γνωρίζοντας πως δεν είναι κανονικοί αλλά σχισματικοί και δεν μπορούν να κάνουν έκκλητο, αλλά το έκκλητο έγινε πριν τους αναγνωρίσει σε κοινωνία, τους δέχεται σε ευχαριστιακή κοινωνία, δηλαδή σε κοινό ποτήριο, σε συλλείτουργο. Είχε δικαίωμα ο Βαρθολομαίος να το κάνει αυτό; Πώς εσύ δέχεσαι σε ευχαριστιακή κοινωνία σχισματικούς τους οποίους δεν δέχθηκε σε ευχαριστιακή κοινωνία η Εκκλησία από την οποία αποσχίστηκαν. Έπρεπε πρώτα η Σερβική Εκκλησία, η Μητέρα Εκκλησία, να δεχθεί σε ευχαριστιακή κοινωνία τους σχισματικούς, γιατί από εκεί αποσχίστηκαν. Και στη συνέχεια να τους δεχθεί ο Βαρθολομαίος. Αλλά προλαμβάνει ο Βαρθολομαίος κατά την εκτίμησή μου, ξέρετε γιατί; Για να δώσει ώθηση στο πρόβλημα, να αρχίσει το πρόβλημα, να αναγκαστεί η Σερβική Εκκλησία να ασχοληθεί με το πρόβλημα. Σου λέει “διστάζετε εσείς…Θα σας βάλω εγώ στη μέγγενη. Θα κάνω εγώ την αρχή, αντικανονικώς και παρανόμως θα τους δεχθώ εγώ σε ευχαριστιακή κοινωνία και μετά εσείς θα αναγκαστείτε να ασχοληθείτε με το θέμα. Δεν ξέρω αν αναγκάστηκαν οι Σέρβοι ή αν ήταν συνεννοημένο και αυτό. Δηλαδή αν στη συνάντηση που είχε ο Βαρθολομαίος με τον Πορφύριο, οι αντιπροσωπείες είπαν Παναγιώτατε εμείς οι Σέρβοι δυσκολευόμαστε στο θέμα αυτό, να δώσουμε στους σχισματικούς ευχαριστιακή κοινωνία, κάντε το πρώτα εσείς αντικανονικώς και εμείς θα δούμε στη συνέχεια τι θα κάνουμε».

Λίγα λόγια για το Σχίσμα

Από την ίδια ομιλία του π.Θεοδώρου, μαθαίνουμε ότι ο Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ, Ιωάννης Ταρνανίδης, μετά από σχετική μελέτη του αποφάνθηκε ως εξής: «Από τον Οκτώβριο του 1958 τη Σερβική Εκκλησία βασανίζει ένα σοβαρό πρόβλημα, πώς να αντιμετωπίσει το σχίσμα που δημιουργήθηκε από την αυθαίρετη διάσπαση των τριών νοτιότερων επαρχιών της, δηλαδή της Μητροπόλεως Σκοπίων, της Μητροπόλεως Ζλετρόβνισκας και της Επισκοπής Αχρίδας Βιτωλίων. Οι επαρχίες αυτές αποτελούν το τμήμα εκείνο της Σερβικής Εκκλησίας που βρίσκεται στα πλαίσια του ομόσπονδου κράτους της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας με έδρα τα Σκόπια».

Έτσι, μέσα σε κλίμα της κατοχής και κομμουνισμού αποσπάστηκαν οι νοτιοσλάβοι-σκοπιανοί από την Εκκλησία της Σερβίας και δημιούργησαν μία δική τους σχισματική Εκκλησία.

Και συνεχίζει ο καθηγητής: «Τον Απρίλιο του 1941 οι Βούλγαροι είχαν καταλάβει τη νότια Σερβία μέσα στα άλλα μέτρα που πήραν για την προσάρτηση της περιοχής στη Βουλγαρική εξαρχία, ήταν και η εκδίωξη του Μητροπολίτη Σκοπίων Ιωσήφ και του Επισκόπου Ζλετόβου και Στρωμνίτσης Βινεκτίου. Όταν μετά τον πόλεμο η περιοχή αυτή ξαναήρθε στα χέρια των Γιουγκοσλάβων οι αρχές δεν επέτρεψαν στους διωγμένους από τους Βουλγάρους Ιεράρχες να γυρίσουν στις θέσεις τους. Ήταν το πρώτο βήμα για τη διάσπαση της περιοχής από το σώμα της Σερβικής Εκκλησίας».

Έπειτα θέλησαν να μείνουν στο Σερβικό Πατριαρχείο και ζήτησαν να τους δοθεί το δικαίωμα να χρησιμοποιούν το τοπικό σλαβομακεδονικό γλωσσικό ιδίωμα στην εκκλησιαστική διοίκηση και στο κήρυγμα και να τοποθετούν ντόπιοι ιεράρχες στους επισκοπικούς θρόνους. Αλλά, πάντοτε υπό τη δικαιοδοσία της Σερβικής Εκκλησίας, όπως επισημαίνει ο π.Θεόδωρος.

Επιπρόσθετα ο π.Θεόδωρος σχολιάζει τις τότε κατηγορίες που εξαπέλυσαν στο Πατριαρχείο Σερβίας ότι αρνείται να ανταποκριθεί στις υποσχέσεις που είχε δώσει. Έτσι, τον Οκτώβριο του 1958 συγκλήθηκε νέα κληρικολαϊκή συνέλευση στην Αχρίδα όπου επανίδρυσαν την αρχιεπισκοπή Αχρίδας. Ο Ομότιμος Καθηγητής τονίζει πως δεν είχαν το δικαίωμα να κάνουν κάτι τέτοιο, διότι η Αχρίδα ποτέ δεν ήταν σκοπιανή και σλαβομακεδονική. Αντιθέτως, ήταν πρώτα Βουλγαρική, στη συνέχεια ήταν επί πολλούς αιώνες ελληνική και αρκετό διάστημα σερβική. Εκείνη η κληρικολαϊκή συνέλευση εξέλεξε αυθαίρετα τον Επίσκοπο Δοσίθεο, ψήφισε τον καταστατικό χάρτη, εξέλεξε νέους Επισκόπους και αποφάσε να ονομαστεί Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία.

Συνεπώς και η χρήση του ονόματος «Αρχιεπισκοπή Αχρίδος» είναι προβληματική για τους γνήσιους Μακεδόνες. Ο π.Θεόδωρος τόνισε ότι με αυτόν τον τρόπο παραμερίζονται όλες οι άλλες δικαιοδοσίες, η ελληνική ως μεγαλύτερη και η σερβική.

Από τη μελέτη του καθηγητή Ταρνανίδη αντλούμε τις παρακάτω πληροφορίες: «Το έτος 1966 η Σύνοδος της αυτοδημιουργημένης Εκκλησίας ζήτησε από το σερβικό Πατριαρχείο με έγγραφο την αναγνώρισή της ως αυτοκέφαλης. Την αίτηση όμως αυτή απέρριψε και πάλι η Ιερά Σύνοδος της Σερβικής Εκκλησίας σε ειδική συνεδρία που έγινε το επόμενο έτος. Σε απάντηση, η ηγεσία της λεγόμενης Μακεδονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας προχώρησε στην μονόπλευρη, μονομερή ανακήρυξή της σε αυτοκέφαλη. Μετά από αυτό το γεγονός συγκλήθηκε έκτακτη Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Σερβίας και αποφάσισε ομόφωνα τη διακοπή της λειτουργικής και κανονικής επικοινωνίας με τη Μητρόπολη αυτή, εφόσον με δική της θέληση και ενεργώντας αντίθετα με τους κανόνας αποσχίστηκε αυτοβούλως από τη Μητέρα Εκκλησία».

Ο Καθηγητής Μιχαήλ Τρίτος έκανε κάποιες προτάσεις, πριν έρθει το θέμα στην επικαιρότητα, για τη σχισματική εκκλησία που ιδρύθηκε περιφρονώντας πλήρως τις βασικές αρχές της Ορθόδοξης Εκκλησιολογίας, με εθνοφυλετικά κριτήρια παρά την αντίδραση της Σερβικής Εκκλησίας και σύνολης της Ορθοδοξίας: «1) Το επίσημο κράτος να αφήσει ελεύθερη την Εκκλησία να επιτελεί το έργο της και να μην τη χρησιμοποιεί ως κρατική υπηρεσία και μέσο διεκπαιρέωσης εθνικιστικών σκοπιμοτήτων.

2) Η σχισματική Εκκλησία να αναγνωρίσει ως αντικανονικές τις ενέργειές της από το 1958 που αυτοανακυρήχθηκε ως αυτόνομη και να ζητήσει συγγνώμη από τη Μητέρα Εκκλησία της Σερβίας για τα όσα άτομα και αντικανονικά έπραξε σε βάρος της.

3) Να δεχθεί την ονομασία της πάλαι ποτέ Αρχιεπισκοπής Αχρίδος και όχι Μακεδονίας και να διχοτομηθούν τρεις μεγαλύτερες Μητροπόλεις για την τακτοποίηση των τριών Επισκόπων Μάρκου, Ιωακείμ και Δαυίδ που συγκροτούν την κανονική Ιερά Σύνοδο της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος.

4) Το Οικουμενικό Πατριαρχείο να μην προβεί σε οποιαδήποτε ενέργεια χορηγήσεως αυτοκεφάλου στη συγκεκριμένη Εκκλησία, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Μητρός Εκκλησίας που στην προκειμένη περίπτωση είναι η Εκκλησία της Σερβίας».

Ο π.Θεόδωρος επαινεί τον καθηγητή Τρίτο γι’ αυτήν του την τοποθέτηση, αλλά επισημαίνει πως έπειτα έκανε μία υπαναχώρηση.

Η αποδοχή του Σχίσματος από το Σχίσμα

Όλα αυτά λοιπόν τα αντικανονικά και τα παράνομα δεν ενδιαφέρουν τους παράνομους Εσφιγμενίτες, οι οποίοι αγκάλιασαν με μεγάλη χαρά τη νέα παράβαση του Βαρθολομαίου.

Έγινε γνωστό από σχετικό δημοσίευμα ότι στις 21.5.2022 ο (ψευτο)ηγούμενος της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου Αγίου Όρους αρχιμ. Βαρθολομαίος, συνοδεία πατέρων της Μονής, και του ηγουμένου της Ι.Μ. Αγίων Αναργύρων Τσερνογκόρσκι αρχιμ. Νικάνορος από την Εκκλησία της Βουλγαρίας, επισκέφθηκαν την Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Μπίγκορσκι στα εδάφη της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος. Πραγματοποιήθηκε έτσι η πρώτη επίσκεψη αγιορειτών στην Αρχιεπισκοπή Αχρίδος.

Η αυθαίρετη αυτή αδελφότητα φυτεύτηκε αυθαίρετα και αντικανονικά, μέσα στο Μοναστήρι της Εσφιγμένου, που είχε ήδη ζωντανή την παλαιά και νόμιμη αδελφότητα. Τότε και πάλι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος καταπατώντας τον Καταστατικό Χάρτη του Αγίου Όρους επέβαλε εντελώς απολυταρχικά και αντιδημοκρατικά την εγκαταβίωση τους στη Μονή.

Οι νεοΕσφιγμενιίτες λειτουργούν σε όλα ως δύναμη κρούσης σε όλα τα πρόσφατα σχίσματα του Πατριάρχη. Μάλιστα, τόσο πολύ είχαν θαυμάσει την παράνομη και αντικανονική χορήγησή αυτοκεφαλίας στους αχειρωτόνητους και σχισματικούς Ουκρανούς που παρουσίασαν τότε μία βλάσφημη αγιογραφία στην οποία απεικονίζονταν ο Άγιος Αντώνιος της Λαύρας των Σπηλαίων να κρατάει στο χέρι πάπυρο, με γραμμένο ένα μέρος από τον Τόμο Αυτοκεφαλίας της ψευδοεκκλησίας της Ουκρανίας.

Γι’ αυτούς -όπως φαίνεται- δεν υπάρχουν ούτε κανόνες της Εκκλησίας, ούτε εκκλησιαστικό δίκαιο. Αλλά, απολαμβάνουν τη “νομιμοποίηση” της ανομίας από τον δικό τους Πάπα, τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, διότι γνωρίζουν ότι όσο κυριαρχεί αυτή η εκκλησιαστική αναρχία θεμελιωμένη στα σχίσματα και στις Αιρέσεις, μπορούν να αλωνίζουν ανενόχλητοι. Τι θα γινόταν αν αναλάμβανε το θέμα της Εσφιγμένου ένας Ορθόδοξος Πατριάρχης;

Τέλος, αξίζει να σταθούμε στο σχόλιο του π.Θεοδώρου μέσα από το οποίο αποκαλύπτεται ο δόλιος χαρακτήρας αυτής της πατριαρχής επέμβασης στο σχίσμα, αλλά και η διττή προδοσία που καλείται να καταπιεί ο ελληνικός λαός. Η προδοσία σε εκκλησιαστικό και εθνικό επίπεδο: «Μόνο εκεί υπάρχει σχίσμα; Δεν υπάρχει στη δική μας την Εκκλησία σχίσμα επί 100 χρόνια το σχίσμα των παλαιοημερολογιτών; Γιατί ο Βαρθολομαίος δεν ενδιαφέρεται να θεραπεύσει και το σχίσμα των παλαιοημερολογιτών; Γιατί, ενώ ήταν θέμα στην Ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου, στη δήθεν Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, να θεραπεύσεις και εκείνο το σχίσμα; Και ξέρετε γιατί δεν επιλύθηκε το εκείνο το σχίσμα; Γιατί οι Εκκλησίες που ακολουθούν ακόμη το παλιό ημερολόγιο, η Ρωσία, η Σερβία, τα Ιεροσόλυμα, δεν θα δεχόταν».

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Γιατί δεν αντέδρασε μέχρι τώρα η Εκκλησία της Σερβίας στη χορήγηση αυτοκεφαλίας της σχισματικης …
– Για πότε προγραμματίζεται το πρώτο συλλείτουργο Βαρθολομαίου με τον αρχιεπίσκοπο της σχισματικής Σκοπιανής εκκλησίας;
– “Σεισμικές δονήσεις” στην Ορθοδοξία με επίκεντρο τη Βουλγαρία
– Το Φανάρι αναγνώρισε την σχισματική Εκκλησία των Σκοπίων