της Ειρήνης Ιωαννίδου

Στην εποχή μας δύσκολα κανείς βρίσκει πνευματικούς αλιείς, δύσκολα βρίσκει τα μέσα, τα “δοχεία” για να γευτεί λίγο Χριστό…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός περιγράφει τον θείο Παράδεισο ως εξής: «…τόν εὐώδη, τόν γλυκύτατον, τόν ὡραιότατον, τόν παντοίοις νοερῶν θεοφόρων ὀρνέων κελαδήμασι περιηχοῦντα ἡμῶν τά ὦτα, τόν ἁπτόμενον ἡμῶν τῆς καρδίας, καί λυπουμένην μέν παρακαλοῦντα, θυμουμένην δέ κατευνάζοντα καί χαρᾶς ἀιδίου ἐμπιπλῶντα, τόν ἐπιβιβάζοντα ἡμῶν τήν διάνοιαν ἐπί τά χρυσαυγῆ μετάφρενα τῆς θείας περιστερᾶς καί ὑπέρλαμπρα καί ταῖς φανωτάταις αὐτῆς πτέρυξι πρός τόν μονογενῆ Υἱόν καί κληρονόμον τοῦ φυτουργοῦ τοῦ νοητοῦ ἀμπελῶνος ἀνάγοντα καί δι᾿ αὐτοῦ τῷ Πατρί τῶν φώτων προσάγοντα».

Που σημαίνει «Eίναι μυρωδάτος, πολύ γλυκύς και ωραίος και γεμίζει τ’ αυτιά μας με κάθε είδους κελαδήματα των νοερών θεοφόρων πτηνών· αυτός (ο παράδεισος των Γραφών) αγγίζει την καρδιά μας και, όταν αυτή είναι λυπημένη την παρηγορεί, όταν είναι ταραγμένη την ηρεμεί και τη γεμίζει με ανέκφραστη χαρά· ανεβάζει το νου μας στα χρυσαυγή και υπέρλαμπρα ενδότερα του νου του «θείου περιστεριού», το οποίο με τα φωτεινά φτερά του μας οδηγεί στο μονογενή Υιό και κληρονόμο του γεωργού του νοητού αμπελώνα, και μέσω αυτού μας παρουσιάζει στον Πατέρα των φώτων».

Και σε άλλο σημείο: «Οὗτός ἐστιν ὁ θεῖος παράδεισος, Θεοῦ χερσίν ἐν Ἐδέμ πεφυτευμένος, εὐφροσύνης καί θυμηδίας ἁπάσης ταμιεῖον. Ἐδέμ γάρ τρυφή ἑρμηνεύεται. Ἐν τῇ ἀνατολῇ μέν πάσης τῆς γῆς ὑψηλότερος κείμενος, εὐκραής δέ καί ἀέρι λεπτῷ καί καθαρωτάτῳ περιλαμπόμενος, φυτοῖς ἀειθαλέσι κομῶν, εὐωδίας πλήρης, φωτός ἔμπλεως, ὥρας ἁπάσης αἰσθητῆς καί κάλλους ὑπερβαίνων ἐπίνοιαν, θεῖον ὄντως χωρίον καί ἄξιον τοῦ κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐνδιαίτημα, ἐν ᾧ οὐδέν τῶν ἀλόγων ηὐλίζετο, μόνος δέ ὁ ἄνθρωπος, τῶν θείων χειρῶν τό πλαστούργημα».

Που σημαίνει: «Αυτός ο τόπος είναι ο θείος παράδεισος, τον οποίο ο Θεός έχει φυτέψει με τα χέρια του, ταμείο κάθε χαράς και ευχαριστήσεως. Διότι η λέξη Εδέμ σημαίνει απόλαυση. Ήταν βέβαια στην ανατολή και βρισκόταν πιο ψηλά απ’ όλη τη γη, αλλά είχε εύκρατο κλίμα και ακτινοβολούσε από λεπτό και πολύ καθαρό αέρα· ήταν κατάφυτος από αειθαλή φυτά, γεμάτος από ευωδία και φως, ο οποίος ξεπερνά στη φαντασία κάθε εποχή του έτους και ομορφιά· είναι πράγματι θείος τόπος και άξια κατοικία του ανθρώπου που πλάσθηκε κατ’ εικόνα Θεού, μέσα στον οποίο δεν σύχναζε κανένα από τα άλογα ζώα, αλλά μόνον ο άνθρωπος, το πλαστούργημα του Θεού».

Aυτή λοιπόν τη θεία κατάσταση καλείται να ζήσει ο πιστός από την επίγεια ζωή. Το βίωμα και η απόλαυση στο εδώ και στο τώρα. Να μην περιμένουμε να δούμε Παράδεισο αν δεν τον ζήσουμε από εδώ, έλεγε ο μακαριστός γέροντας Αγάθωνας Κωνσταμονίτης.

Μάθαμε όμως το κυνήγι του Θεού, τη θήρα Θεού, με την παρουσία του γέροντά μας, του πνευματικού μας πατέρα, του παπα-Νικόλα μας. Ο γέροντας όμως, αυτός ο γέροντας που ομολόγησε Χριστό, διώχθηκε και λοιδορήθηκε… Ο γέροντας που βίασε τον εαυτό του πρώτα στην απόκτηση της ειλικρινούς και ουσιαστικής σχέσης με τον γέροντά του, που ασκήθηκε στη νοερά προσευχή και επιδόθηκε στην πλούσια λειτουργική ζωή, κίνησε για τα Ουράνια. Άφησε τον κόσμο, τον ψεύτη ντουνιά, να απορεί, να προβληματίζεται, να μπερδεύεται για το πώς ακριβώς θα βιώσει και πάλι Χριστό δι’ ευχών του γέροντα, δίχως όμως τη φυσική του παρουσία. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Ή ο γέροντας φρόντισε να μας δώσει τα κατάλληλα εφόδια ώστε να ξεδιψάσουμε την πνευματική μας ξηρασία με το ύδωρ το ζων. Στην εποχή που δύσκολα κανείς βρίσκει πνευματικούς αλιείς, δύσκολα βρίσκει τα μέσα, τα “δοχεία”, για να γευτεί κανείς λίγο Χριστό… Ο γέροντας βρίσκει τον τρόπο και μυστικά και θαυματουργικά, μας ποτίζει, μας ξεδιψά.

Ήταν τέτοιος ο ζήλος του για να σωθεί το ποίμνιό του, να παραμείνει φυλαγμένο εντός του τείχους της Αληθείας, της Ορθοδοξίας, που ακόμα και μετά θάνατον δίνει μάχες πνευματικές για να πάρουμε και εμείς μία γεύση Παραδείσου, να καταλάβουμε πως και λύσεις υπάρχουν και απαντήσεις, να παραμερίσουμε για λίγο τη νηπιακή πνευματική μας κατάσταση και να αντιληφθούμε τον δρόμο που χάραξε ο γέροντας για όλους εμάς. Ναι, δεν υπάρχει λογική. Ναι, δεν υπάρχουν ανέσεις, ούτε ευκολίες, ούτε ιδανικά πλασμένες καταστάσεις. Υπάρχει όμως το «πέφτω-σηκώνομαι», το «βάζω αρχή», υπάρχει το «ευλόγησον» και το «Θεός συγχωρέσοι», υπάρχει το «Να ‘ναι ευλογημένο», το «Ήμαρτον Κύριε».

Όχι μόνο μετά θάνατον αλλά και εν ζωή ο γέροντας, έδινε τις απαντήσεις.

Στην ομιλία του με τίτλο «Πνευματική Αφροντισιά», είπε τα εξής: «Ούτε ο κανόνας είναι δύσκολος. Όλα αυτά μας οδηγούνε στο να ζητήσουμε τη φροντίδα του Θεού και να ζητούμε και την επαφή που έχασε ο Αδάμ στον Παράδεισο μέσα, αυτήν την επαφή που είχε αυτόν τον κανόνα, να βλέπει κάθε μέρα τον Θεό και να προσαρμόζει τη ζωή του θεϊκά. Αυτόν τον κανόνα πρέπει να κάνουμε εμείς, επειδή χάσαμε τον Παράδεισο. Mε τον κανόνα θα επανέλθουμε στον Παράδεισο».

Ο γέροντας μας έδειξε τον δρόμο για την Εδέμ που βίωνε… Την Εδέμ του Κανόνος, την Εδέμ της ευχής! 

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra