εικόνα άρθρου: «Αγάπη γαρ εστίν ο Θεός» (Α΄ Μέρος)
Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Τίποτα δέν παροργίζει τόσο τόν Θεό, ὅσο ἡ ἀδιαφορία μας γιά τόν πλησίον» (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Α΄ Μέρος

Ὁ Θεός μᾶς παιδαγωγεῖ πολύ συχνά μέ σκληρές δοκιμασίες καί μέ ἕναν τρόπο μυστικό πού δέ μᾶς εἶναι πάντοτε εὐχάριστος. Αὐτό μᾶς δείχνει δύο πράγματα:

1. Ὅτι ἡ ζωή δέν εἶναι μία πορεία κατά τίς ἐπιθυμίες καί τίς ἀπαιτήσεις μας.

2. Ὅτι ἡ ἀγάπη πάντοτε ζητᾶ τόν κόπο μας.

Χρειάζεται κυρίως ἡ δική μας ὑπομονή γιά ὅλες τίς δυσκολίες. Χρειάζεται ἀπό ἐμᾶς ἡ ἀποδοχή τοῦ τρόπου τοῦ Θεοῦ, καθώς ὁ Θεός βλέπει τήν πορεία μας μέ τήν προοπτική τῆς αἰωνιότητας.

Ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς ἔχει μέσα του τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, μέ τήν προοπτική γιά νά τοῦ μοιάσει. Αὐτό δείχνει ὅτι ἡ ἀληθινή πορεία μας ἀπό τό «κατ’ εἰκόνα στό καθ’ ὁμοίωση», πράγματι εἶναι δοσμένη γιά τήν ἀνθρωπότητα ὡς μία εὐγενική δωρεά τοῦ Δημιουργοῦ.

«Καί εἶπεν ὁ Θεός· ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καί καθ᾿ὁμοίωσιν, καί ἀρχέτωσαν τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καί τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καί τῶν κτηνῶν καί πάσης τῆς γῆς καί πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπί γῆς γῆς. Καί ἐποίησεν ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καί θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς» (Γένεσις 1, 26-27).

Ἑπομένως ὅλοι ἔχουμε αὐτή τή δυνατότητα τῆς ἐνεργοποίησης τῶν χαρισμάτων μας, ὥστε πάντοτε νά μοιραζόμαστε τά ἐπίγεια ἀγαθά καί νά δημιουργοῦμε μία εἰλικρινή σχέση μέ τό Θεό καί τούς ἀνθρώπους, νά τούς ἀγαπήσουμε ἀληθινά.

Κυρίως ὅμως νά παλεύουμε γιά τό μεγαλύτερο χάρισμα τοῦ Πανάγαθου Θεοῦ:

– Τήν θεόσδοτη ἐλευθερία μας.

Ἔτσι ἄς γνωρίζουμε μέ ποιόν πραγματικό τρόπο αὐτά τά χαρίσματα μποροῦν νά μᾶς κάνουν νά συνυπάρχουμε μέ τόν πλησίον καί μέ τόν κάθε ἀδελφό μας.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, μιλάει γιά ἐκείνη τήν ἀγάπη τῶν ἀδελφῶν του, οἱ ὁποῖοι τήν γνώρισαν, διότι ζοῦν βιωματικά μέσα στό γλυκύ Παράδεισο τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων καί πάντων τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ. Αὐτοί ζοῦν πράγματι πνευματικά ἀναζητώντας αὐτήν τήν ἀληθινή ταπείνωση τῶν παιδιῶν τοῦ Πανάγαθου Θεοῦ, ὡς ἑξῆς:

Ἄν ἐπικρατοῦσε παντοῦ ἡ ἀγάπη, πόσο διαφορετικός θά ἦταν ὁ κόσμος μας! (1)

Ὁ ἄνθρωπος πού ἀγαπάει, ζεῖ στή γῆ ὅπως θά ζοῦσε στόν οὐρανό, μέ ἀδιατάρακτη γαλήνη καί εὐτυχία, μέ ψυχή καθαρή ἀπό φθόνο, ζήλια, ὀργή, ὑπερηφάνεια, κακή ἐπιθυμία.

Νά ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀγάπης ἕνας ἐπίγειος ἄγγελος!

Αὐτή καθεαυτή ἡ ἀγάπη πόσο ὡραία εἶναι!

Μέ πόση χαρά καί εἰρήνη πλημμυρίζει τήν ψυχή, πού τήν κατέχει!

Ἵσως θά μέ ρωτήσετε:Δέν φέρνει εὐχαρίστηση, ἔστω καί ἄτοπη, ὁποιαδήποτε ἀγάπη;”.

Ὄχι.

Μόνον… ἡ γνήσια ἀγάπη φέρνει καθαρή καί ἀνόθευτη χαρά.

Καί γνήσια ἀγάπη δέν εἶναι ἡ κοσμική, ἡ ἀγοραία, πού ἀποτελεῖ μᾶλλον κακία καί ἐλάττωμα.

Ἀλλά ἡ χριστιανική, ἡ πνευματική, ἐκείνη πού μᾶς ζητάει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἐκείνη πού ἀποβλέπει στό συμφέρον τοῦ πλησίον.

Αὐτήν τήν ἀγάπη εἶχε ὁ Ἀπόστολος, πού ἔλεγε:

– “Ποιός ἀσθενεῖ καί δέν ἀσθενῶ κι’ ἐγώ; Ποιός ὑποκύπτει στόν πειρασμό καί δέν ὑποφέρω κι’ ἐγώ;”. «Τίς ἀσθενεῖ, καί οὐκ ἀσθενῶ; Τίς σκανδαλίζεται, καί οὐκ ἐγώ πυροῦμαι;» (Β΄ Κορ. 11, 29).

Τίποτα δέν παροργίζει τόσο τόν Θεό, ὅσο ἡ ἀδιαφορία μας γιά τόν πλησίον.

Γιατί ἡ ἀγάπη φυσιολογικά ὁδηγεῖ στό ἐνδιαφέρον γιά τόν πλησίον.

Ἡ ἀγάπη, λοιπόν, εἶναι ὁ δρόμος τῆς σωτηρίας.

Αὐτόν τόν δρόμο ἄς ἀκολουθήσουμε, γιά νά κληρονομήσουμε τήν αἰώνια ζωή.

«Ἀγάπη, προφητείας χορηγός, Ἀγάπη, ἐλλάμψεως ἄβυσσος».

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης, μέσα ἀπό τήν οὐρανοδρόμο Κλίμακα, ἀναφέρει γιά τόν σύνδεσμο τῆς ἐναρέτου τριάδος τῶν ἀρετῶν τῆς πίστεως, τῆς ἐλπίδος, καί τῆς ἀγάπης,τά ἑξῆς:

1. “Νυνί δέ λοιπόν, ὕστερα ἀπό ὅλα τά προηγούμενα, μένει τά τρία ταῦτα –τά ὁποῖα σφίγγουν καί διατηροῦν τόν σύνδεσμο ὅλων– πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη· μείζων δέ πάντων ἡ ἀγάπη. (2)

«Νυνί δέ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τά τρία ταῦτα· μείζων δέ τούτων ἡ ἀγάπη» (Α´ Κορ. 13, 13).

Διότι καί ὁ Θεός ἀγάπη ὀνομάζεται.

«Καί ἡμεῖς ἐγνώκαμεν καί πεπιστεύκαμεν τήν ἀγάπην ἥν ἔχει ὁ Θεός ἐν ἡμῖν. Ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί, καί ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καί ὁ Θεός ἐν αὐτῷ» (Α´ Ἰωάν. 4, 16).

Ἐγώ ὅμως τήν μία τήν β λ έ π ω σάν ἀκτίνα, τήν ἄλλη σάν φῶς καί τήν Τρίτη σάν ἡλιακό δίσκο, καί ὅλες μαζί σάν ἕνα φωτεινό ἀπαύγασμα καί μία καί τήν αὐτήν λαμπρότητα.

Ἡ μία, ἡ πίστις, δύναται νά ἐπιτελέση τά πάντα.

Ἡ ἄλλη, ἡ ἐλπίς, περικυκλώνει μέ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί δέν καταισχύνει τόν ἐλπίζοντα.

Καί ἡ Τρίτη, ἡ ἀγάπη, δέν πέφτει ποτέ ἀπό τό ὕψος της οὔτε σταματᾶ ἀπό τό τρέξιμό της οὔτε ἐπιτρέπει σ᾿ αὐτόν πού ἐπλήγωσε μέ τά βέλη της νά ἠρεμήση ἀπό τήν «μακαρίαν μανίαν» πού τοῦ ἐπροξένησε”.

Ἀδέλφια μου, αὐτό τό κεφάλαιο τῆς ἀγάπης εἶναι ἄπειρο καί ἀξόδευτο γιά ἐμᾶς οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουμε ἀκόμη τήν πείρα τῆς ἐξόδου ἀπό τό ὁλόδικό μας, τό «ἐγώ».

Πάνω ἀπό κάθε τι ἐφήμερο καί ἐπίγειο, ἄς ἐπιδιώκουμε τόν φόβο μαζί μέ τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἔρχεται μέσα μας μέ τή χάρη καί τή δωρεά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μας.

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι γυμνός ἀπό τήν ἀγάπη καί τό φόβο τοῦ Θεοῦ, τότε κυνηγάει τή δόξα καί τόν ἔπαινο τῶν ἀνθρώπων. Ὅπως λέγει ὁ Κύριος «πῶς δύνασθε ὑμεῖς πιστεῦσαι, δόξαν παρά ἀλλήλων λαμβάνοντες, καί τήν δόξαν τήν παρά τοῦ μόνου Θεοῦ οὐ ζητεῖτε;» (Ἰωάν. 5, 44).

Ἄς ἔχουμε πάντοτε τόν φόβο τοῦ Θεοῦ μέσα στό βάθος τῆς καρδιᾶς μας, μέ τήν συνεχή μνήμη τῆς εὐχῆς τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μόνο μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή διά τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ θά φτάσουμε στήν ἀγάπη πρός τόν πλησίον μας: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».

Ἀφοῦ πρῶτα μέ τήν ἀληθινή πίστη θά ἐννοήσουμε τό ὕψος, τό βάθος καί τό πλάτος τῆς ἀληθινῆς μετανοίας, ὥστε νά φτάσουμε τήν ἀρετή τῆς ἔμπρακτης ἀγάπης τῶν Ἁγίων Πατέρων, γιά τήν ὁποία ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Σιναΐτης γράφει:

«Ἀγάπη, προφητείας χορηγός·

ἀγάπη, θαυμάτων παρεκτική·

ἀγάπη, ἐλλάμψεως ἄβυσσος…

Ἀγάπη τελευταία βαθμίς

εἰς τάς θείας ἀναβάσεις τῶν ἀρετῶν.

περί ἀγάπης λόγος, ἀγγέλοις γνώριμος· κἀκείνοις κατά τήν ἐνέργειαν τῆς ἐλλάμψεως· Ἀγάπη γάρ ἐστίν ὁ Θεός, ᾧ πρέπει δόξα, ὕμνος, τιμή καί προσκύνησις εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν».

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Σχετικά άρθρα

Οι οικουμενιστές κινούνται από δαιμονική αγάπη [mp3 2019]

Κήρυγμα τοῦ μακαριστοῦ π. Νικολάου Μανώλη. Γιά τούς οἰκουμενιστές, ὑπέρτατος κανόνας, πάνω ἀπό τίς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, εἶναι τό διαστρεβλωμένο καί κατασυκοφαντημένο “ἵνα πάντες ἕν ὦσι”

Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Συνεχίζοντας την περιήγηση στην ιστοσελίδα, συναινείτε με την χρήση αυτών.
Μπορείτε να επισκεφθείτε τους Όρους χρήσης και την Πολιτική προστασίας απορρήτου.