Κήρυγμα τοῦ μακαριστοῦ π. Νικολάου Μανώλη

“Είναι αποδεδειγμένο πως ο καλοδιάθετος άνθρωπος, ο απλός, που δεν έχει κακία μέσα του, γίνεται δοχείον της θείας Χάριτος, ακόμη και αν φανερά δεν έχει δείξει ποτέ ότι τη ζητάει”

Κήρυγμα στὸ «⁴⁵ Ἦλθον οὖν οἱ ὑπηρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους, καὶ εἶπον αὐτοῖς ἐκεῖνοι· Διατί οὐκ ἠγάγετε αὐτόν; ⁴⁶ ἀπεκρίθησαν οἱ ὑπηρέται· Οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος. ⁴⁷ ἀπεκρίθησαν οὖν αὐτοῖς οἱ Φαρισαῖοι· Μὴ καὶ ὑμεῖς πεπλάνησθε; ⁴⁸ μή τις ἐκ τῶν ἀρχόντων ἐπίστευσεν εἰς αὐτὸν ἢ ἐκ τῶν Φαρισαίων; ⁴⁹ ἀλλ’ ὁ ὄχλος οὗτος ὁ μὴ γινώσκων τὸν νόμον ἐπικατάρατοί εἰσι!»[1]

Για την καλύτερη κατανόηση των στίχων αυτών παραθέτουμε και την ερμηνευτική απόδοσή τους:

«⁴⁵ Επέστρεψαν, λοιπόν, οι υπηρέται στους αρχιερείς και Φαρισαίους, χωρίς να έχουν συλλάβει τον Χριστόν και τους είπαν εκείνοι· “διατί δεν τον εφέρατε εδώ;” ⁴⁶ Απεκρίθησαν οι υπηρέται· “ποτέ μέχρι σήμερα άλλος άνθρωπος δεν εδίδαξε έτσι, όπως διδάσκει αυτός ο άνθρωπος”. ⁴⁷ Απεκρίθησαν τότε οι Φαρισαίοι εις αυτούς· “μήπως και σεις έχετε παρασυρθή από αυτόν εις την πλάνην; ⁴⁸ Μηπως επίστευσεν εις αυτόν κανείς από τους άρχοντας η από τους Φαρισαίους; Κανείς δεν επίστευσε, διότι αυτοί μόνοι γνωρίζουν την αλήθειαν και έχουν ορθή κρίσιν. ⁴⁹ Αλλά επίστευσεν αυτός ο αγράμματος όχλος, που δεν γνωρίζει τον νόμον και δι’ αυτό είναι καταράμενοι!” ”[2]

Ποτέ μέχρι σήμερα άλλος άνθρωπος δεν εδίδαξε έτσι, όπως διδάσκει αυτός ο άνθρωπος

Οι σοφοί Φαρισαίοι και Γραμματείς που ήταν πάντα μαζί με τον Χριστό, αντί να ωφεληθούν έπαθαν ζημία. Δε βρισκόταν συνεχώς κοντά στον Κύριο για να ωφεληθούν αλλά για να του κάνουν κακό. Ενώ οι υπηρέτες, οι εντεταλμένοι από τα αφεντικά τους να συλλάβουν τον Ιησού, αιχμαλωτίστηκαν οι ίδιοι από τη διδασκαλία Του! Να πως μας περιγράφει αυτήν την εικόνα ο ιερός Χρυσόστομος.

«Δεν υπάρχει σαφέστερον ούτε απλούστερον πράγμα από την αλήθεια, εάν ημείς δεν φερώμεθα κακώς. Διότι όταν κακοποιούμεν, δεν υπάρχει δυσκολότερον από αυτήν. Ιδου, οι Φαρισαίοι και οι Γραμματείς, οι οποίοι ήσαν διαρκώς μαζί με τον Χριστόν, διά να τον επιβουλεύωνται, οι οποίοι αν και έβλεπαν τα θαύματα και εμελέτων τας αγίας Γραφάς, εν τούτοις όχι μόνο δεν ωφελήθησαν, αλλά και έπαθαν μεγάλην βλάβην. Οι υπηρέται όμως που δεν ημπορούσαν να επικαλεσθούν τίποτα από αυτά υπέρ  των εαυτών τους ηχμαλωτίσθηκαν από τον Χριστόν με μίαν μόνον ομιλίαν του και ενώ επήγαν διά να τον συλλάβουν, επέστρεψαν συλληφθέντες από το θαύμα».

Είναι αποδεδειγμένο πως ο καλοδιάθετος άνθρωπος, ο απλός, που δεν έχει κακία μέσα του, γίνεται δοχείον της θείας Χάριτος, ακόμη και αν φανερά δεν έχει δείξει ποτέ ότι τη ζητάει. Ο Χριστός που γνωρίζει τις κρυφές επιθυμίες του ανθρώπου διακρίνει μέσα σε αυτούς τη βαθιά αναζήτηση Του και τους παρέχει την Χάρη του. Αντίθετα, στους πονηρούς εγωιστές η Χάρη του Κυρίου δεν αναπαύεται. Απομακρύνεται και αφήνει αυτούς στην κακία τους να συμπεριφέρονται με την κακότητά τους ως αδηφάγα θηρία.

Πλάνος ο Ιησούς, επικατάρατος ο πιστός λαός!

Μια τέτοια συμπεριφορά, που διαχρονικά έχει ως στόχο τον ίδιο τον Ιησού Χριστό, από τα χρόνια της επιγείου Του παρουσίας έως και σήμερα, εκφράζεται με πολύ σφοδρότητα, απέναντι στους χριστιανούς. Βλέπουμε λοιπόν το μίσος των διωκτών του Χριστού να κατατάσσει τον πιστό λαό εκτός του Νόμου, να τον θεωρεί καταραμένο.

Είναι πράγματι τιμή για τον κάθε έναν πιστό του Χριστού να υποστεί έστω και το παραμικρό για Την αγάπη Εκείνου. Είναι έπαινος η δίωξη, η περιφρόνηση, ο χλευασμός, τα βασανιστήρια για Τον Χριστό. Ο ίδιος ο Κύριος μακαρίζει αυτούς τους ανθρώπους λέγοντας: «μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών»[3] δηλαδή μακάριοι είναι, όσοι έχουν υποστεί διωγμούς ένεκα της απόλυτης αφοσιώσεώς τους στη δικαιοσύνη του Θεού, διότι δική τους είναι η βασιλεία των ουρανών. Και συνεχίζει να μακαρίζει ο Κύριος «μακάριοί έστε όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσι και είπωσι παν πονηρόν ρήμα καθ’ υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού»[4], δηλαδή μακάριοι είστε, όταν σας βρίσουν οι άνθρωποι και προβούν σε δίωξή σας και πουν, ψευδόμενοι, κάθε είδους κακολογία εναντίον σας για μένα.

Γι αυτό, εμείς οι πιστοί χριστιανοί, ας προσέχουμε τη ζωή μας να είναι κατά Θεόν. Να μην βάζουμε τίποτε πιο πάνω από Αυτόν. Γι εκείνον αξίζει και τη ζωή μας να θυσιάσουμε.

• [1] Ιω.7,45-49
• [2] Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ, ΚΕΜΕΝΟΝ-ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΙΣ, υπό Ι. Κολιτσάρα, αδελφότης θεολόγων Η ΖΩΗ
• [3] Ματθ. 5,10
• [4] Ματθ. 5,11

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧΙ