του Ελευθέριου Ν. Κοσμίδη, Contributor Editor
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Οι άγιοι και οι άγριοι της Μητρόπολης Θεσσαλονίκης…

Ἐπιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Ο αγαπημένος μας πνευματικός πατέρας, ο μακαριστός π. Νικόλαος Μανώλης ήταν ένας ιερέας που με την παρουσία του, με τον αγώνα του, τίμησε τη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, την ιστορική αυτή Μητρόπολη που καταχρώνται σήμερα οι στυγνοί Οικουμενιστές.

Εκείνος οργάνωσε το πνευματικό και κατηχητικό κέντρο του Προφήτη Ηλία, του ναού στον οποίο ήταν εφημέριος επί σειρά δεκαετιών, κυριολεκτικά ψυχή τε και σώματι. Εορτές κατηχητικής φύσεως, θεατρικά, χορωδίες, χορευτικά, ομιλίες, προβολές ταινιών, εντευκτήριο έδιναν έναν ορθόδοξο παλμό εκεί στην Άνω Πόλη Θεσσαλονίκης.

Συσπείρωσε γύρω του μία ολόκληρη πνευματική οικογένεια, ανθρώπους κάθε λογής που όμως βρήκαν μία αγκαλιά, έναν ώμο κλάψουν, έναν ιερέα ακούραστο που δήλωνε το παρόν από το χάραμα μέχρι αργά τη νύχτα. Ήταν άνθρωποι πνευματικά χορτάτοι, διότι είχαν έναν πατέρα αγαθό να τους διδάσκει την ευχή, το κομποσχοίνι, την υπακοή, την υπομονή, τη σιωπή, την ταπείνωση, την χριστιανική οικογενειακή ζωή. Τους μάζευε καθημερινά σε εκείνον τον γραφικό βυζαντινό ναό και τους έδινε πλούσια λειτουργική τροφή με το τυπικό του Αγίου Όρους. Σεμνά και ταπεινά, στις λειτουργίες μνημόνευε ατελείωτες ώρες βγάζοντας μαργαρίτη μαργαρίτη για κάθε ψυχούλα, για γνωστούς και για αγνώστους, για τους εγγύς και τους μακράν.

Δεν είναι λίγα τα πνευματικά του παιδιά που ομολογούν πως έζησαν πλήθος θαυμαστών γεγονότων και πως ξεπεράστηκαν μεγάλοι πειρασμοί δια της προσκομιδής του γέροντα. Τα χρόνια περνούσαν και αν και το σώμα γινόταν ασθενικό, το πνεύμα όλο και ανέβαινε προς τα άνω. Είχε θαυμαστό παράδειγμα αγιότητας, τον γέροντά του, τον προηγούμενο της Ιεράς Μονής Κωνσταμονίτου Αγίου Όρους, τον γέροντα Αγάθωνα. Όλα γινόταν με τη δική του ευχή. Ο παπα-Νικόλας εφάρμοσε αυστηρά την αρχή αυτή στην ιερατική του πορεία: όλα δι’ ευχών του γέροντα Αγάθωνα, όλα στην υπακοή του.

Από μικρό παιδί όμως, χάρις στον λευίτη πατέρα του, π. Χαράλαμπο Μανώλη, είχε το αντιαιρετικό στοιχείο μέσα του. Μία πυγμή σπάνια, ένας πόθος για το μαρτύριο, για να ομολογήσει Χριστό σε πείσμα των αιρετιζόντων. Στην ψυχή του δεν χωρούσε καμία συγκατάβαση στο ξένο, στο αιρετικό, στο δαιμονικό. Δυστυχώς, ο οικείος Μητροπολίτης του π. Νικολάου Μανώλη δεν θέλησε να συμπορευτεί μαζί του στον αγώνα υπέρ της Ορθοδοξίας και ενάντια στην Αίρεση. Δεν θέλησε να ορθοτομήσει τον λόγο της Αληθείας αποτελώντας ένα πρότυπο Αγίου Επισκόπου. Έτσι, όχι μόνο καταπάτησε τους ιερούς κανόνες προσβάλλοντας επί της ουσίας το ιερό αξίωμά του, αλλά ούτε ως φιλόστοργος πατέρας δεν μπόρεσε να κατευνάσει το μένος του προς τον μαχητή ιερέα. «Οὕτως ὁ ἐπίσκοπος εἶναι κυρίως καί προεχόντως ποιμήν καί φιλόστοργος πατήρ τῶν πρεσβυτέρων («οἰκεῖος πατήρ» ιγ´ ΑΒ´) καί πάντων τῶν ὑπ᾿ αὐτόν κληρικῶν καί λαϊκῶν καί οὐχί διοικητής τις καί ἄρχων ἀσκῶν ἀπρόσωπον καί ψυχρᾶν διοίκησιν, μή ἑδραζομένην εἰς τήν ἀγάπην καί μή προάγουσαν τήν κοινωνίαν τῶν προσώπων. Ὡς εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ, οἱ ἐπίσκοποι δέον νά ἀκτινοβολοῦν καί τά ποιμαντικά χαρίσματα Αὐτοῦ».

Να τρέμει κανείς θα έπρεπε αναλογιζόμενος την ευθύνη που φέρει ως Επίσκοπος! Σε αντίθεση, εκείνος έδινε ευλογίες ώστε ιερείς της Μητρόπολης Θεσσαλονίκης να τελούν τριγάσια σε τάφους Αρμενίων και άλλων αιρετικών. Απαγόρευσε κατά τη βάπτιση των νηπίων να γίνεται πλήρης βύθιση (βάπτιση) εντός του ύδατος (με συνέπεια να μην βαπτίζεται σωστά ο κατηχούμενος). Απαγόρευσε την εκφώνηση των αιτήσεων των κατηχουμένων κατα τη θεία Λειτουργία. Απαγόρευσε την ανάγνωση των αναθεμάτων κατά των αιρετικών την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Έδειξε ανοχή σε κάποιους της Μητρόπολης Θεσσαλονίκης, οι οποίοι συμμετείχαν στην εβδομάδα συμπροσευχών στον αιρετικό ναό της ασπίλου συλλήψεως στην οδό Φράγκων. Όρισε ως συνεργάτες του στο περιοδικό της Μητρόπολης “Γρηγόριος Παλαμάς” Οικουμενιστές καθηγητές. Έγινε επίτιμος πρόεδρος του Οικουμενιστικού Ιδρύματος “Κέντρο Οικουμενικών, Ιεραποστολικῶν και Περιβαλλοντικών Μελετών «Μητροπολίτης Παντελεήμων Παπαγεωργίου» (CEMES).

Κορωνίδα της οικουμενιστικής του δράσης αποτέλεσε φυσικά η αποδοχή και προώθηση των αποφάσεων της Ψευδοσυνόδου της Κρήτης. Ο μακαριστός παπα-Νικόλας είχε γράψει στον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης σχετικά:

«Σύμφωνα μέ τήν ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας τῆς Βουλγαρικῆς Ἐκκλησίας, “οὔτε Ἁγία, οὔτε Μεγάλη, οὔτε Σύνοδος” ἦταν ἡ λεγομένη Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου τῆς Κρήτης. Ἡ ἐξήγηση τῆς ἀποφάσεως αὐτῆς εἶναι σαφέστατη, μέ ἀτράνταχτα ἐπιχειρήματα ἀπό θεολογικῆς καί ἐκκλησιολογικής ἀξιολόγησης. Ἄλλωστε, ἡ ἀπόφαση αὐτή τῆς Βουλγαρικῆς Ἐκκλησίας, στοιχεῖται πλήρως μέ τήν Πατερική θεολογία στήν ἑρμηνεία τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀλλά καί τῶν ἐν γένει Συνόδων τῆς Ἐκκλησίας μας. Μέ ἁπλά λόγια ἡ σύνοδος τῆς Κρήτης, εἶναι ψευδοσύνοδος, κατά μία ἔννοια Ληστρική, σίγουρα αἱρετική, προδοτική, ἐνδεικτική τῆς κατρακύλας τῆς διοικούσης Ἐκκλησίας. Οἱ μητροπολίτες της σέ ἀποσύνθεση.

Τί εἴδαμε στήν ψευδοσύνοδο; Τί ἀποφάσισαν; Τί ἀποδέχθηκαν;

• Παρουσία τῶν αἱρετικῶν, ἀπουσία τῶν τεσσάρων μεγάλων Ἐκκλησιῶν.
• Καταστρατήγηση τῆς μοναδικότητος τῆς Ἐκκλησίας.
• Ἀπώλεια μέ συνοδική ἀπόφαση τῆς ἀποκλειστικότητας τῆς σωστικῆς ἰδιότητος τῆς μόνης χαριτωμένης Ἐκκλησίας.
• Ἡ ψευδοσύνοδος ἀρνήθηκε τήν ἑνιαία διά μέσου τῶν αἰώνων καί συνοδικῶς διατυπωμένη ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ προϋπόθεση τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητας.
• Ἀποδέχθηκε ἐκλησιολογική ταυτοποίηση τῶν αἱρετικῶν.
• Ἐκκλησιοποίηση τῶν βλάσφημων Προτεσταντῶν.
• Συνοδική θεμελίωση τῶν ἀχαρίτωτων μικτῶν γάμων.
• Πρωτοφανής συνοδική ἐπικύρωση τῆς συμμετοχῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στό Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν – Αἱρέσεων (ΠΣΕ).
• Παποκαισαροποίηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου.
• Ἐξευτελισμός τῶν ἐν παρουσία ἐπισκόπων μέ τήν μή δυνατότητα ὑπογραφῆς.
• Περιφρόνηση τῶν ὑπολοίπων πού δέν εἶχαν τή δυνατότητα παρουσίας.
• Συμμορίες οἰκουμενιστῶν συμμετεχόντων.
• Προπαγάνδα ἀστείρευτη μέ τήν βοήθεια τῆς κρατικῆς τηλεόρασης.
• Σέ πρῶτο πλάνο οἱ προσκυνητές τῆς παντόφλας τοῦ Πάπα ἐπίσκοποι τοῦ οἰκουμενικοῦ θρόνου.
• Τιμημένοι οἱ ἄτιμοι ἐπίσκοποι τῶν νεοφανῶν αἱρέσεων τῆς βαπτισματικῆς θεολογίας, τῆς μεταπατερικῆς θεολογίας, τῆς θεωρίας τῶν κλάδων, τῆς θεωρίας τῶν δύο πνευμόνων, τῆς ἀγαπητικῆς θεολογίας.
• Δέν κατονόμασε καί δέν καταδίκασε αἱρετικούς.
• Ἀξιολογεῖ θετικά τά κείμενα τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων, μερικά ἀπό τά ὁποία εἶναι γεμάτα ἀπό ἐκκλησιολογικές αἱρέσεις, ὅπως τά κείμενα τοῦ Balamand (1993), τοῦ Porto Alegre (2006), τῆς Ραβέννας (2007) καί τοῦ Πουσᾶν (2013).
• Ἔπρεπε νά ἐπιλυθεῖ, μέ ἐπαναφορά τοῦ παλαιοῦ, πατρίου, ἡμερολογίου, τό θέμα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἑορτολογίου, τό ὁποῖο μεταρρυθμίστηκε πραξικοπηματικά, χωρίς πανορθόδοξη ἀπόφαση καί διασπᾶ ἐπί ἑκατό περίπου χρόνια τήν λειτουργική ἑνότητα τῶν Ὀρθοδόξων.
• Δέν καταδίκασε τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καί ἄλλα τόσα…

Καί ὁ παναγιώτατος μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, τιμητής καί προαγωγός τῶν ἀποφάσεων τῆς Προδοσίας. Ἐ! Αὐτό ἂν δέν εἶναι οἰκουμενισμός ἐκ μέρους σας, τί εἶναι»;
Ακολούθησε ένας μαραθώνιος διώξεων. Γράφει και πάλι, ο μακαριστός γέροντάς μας προκειμένου να συνεφέρει τον διώκτη του:
«Μοῦ ἐπιβάλατε τήν ποινή τῆς ἀργίας, μοῦ στερήσατε τό λόγο, μέ τρομοκρατήσατε μέ ἐπισκοπικές ἐπιστολές ὅλο “ἀγάπη“, χρησιμοποιήσατε τή μέθοδο ἑνός ἰδιότυπου “μπουλιγκ” σέ συνεργασία μέ τόν “κατάλληλο” συνεφημέριο στήν προηγούμενή μου ἐνορία. Προσπαθήσατε νά παρουσιάσετε, μέ ἀπίθανες μεθόδους καί ἀνήκουστες ἀπαγορεύσεις, τό “γνωστὸ τοῖς πάσιν” φιλακόλουθο π. Νικόλαο ὡς ἀρχιτεμπέλη καί ράθυμο.
Ζητήσατε ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο τήν ἀναγκαστική μου μετάθεση ἀπό τήν ἐνορία τῆς χειροτονίας μου, χρησιμοποιώντας ὅλα τά μέσα πού εἴχατε στήν διάθεσή σας γιά νά πετύχετε τόν σκοπό σας.

Χρησιμοποιήσατε ἄθλιες καί ποταπές κατηγορίες ἐναντίον μου, ἀποδίδοντάς μου συμπεριφορά σχεδόν ἀναρχικοῦ καί ἀλητήριου ἀτόμου.

Φτάσατε στό σημεῖο ἀκόμα καί τόν γέροντα πατέρα μου, τόν π. Χαράλαμπο, ἱερέα τῆς μητροπόλεώς σας, νά ἐμπαίξετε μέ ψεύτικες ὑποσχέσεις, μή σεβόμενος τήν σοβαρή κατάσταση τῆς ὑγείας του. Τόν ἀναγκάσατε νά ἀπευθυνθεῖ σέ ἐσᾶς, πικραμένος ἀπό τήν σκληρή στάση σας, μέσω βιντεοσκοπημένης Ὁμιλίας τήν ὁποία λάβατε στό γραφεῖο σας καί βρίσκεται δημοσιευμένη στό διαδίκτυο. Σᾶς ἤλεγξε αὐστηρά γιά τήν ἄδικη συμπεριφορά σας καί προσπάθησε νά σᾶς νουθετήσει γιά τήν κατρακύλα πού ἀκολουθήσατε ὅλα αὐτά τά χρόνια στήν προσπάθειά σας νά μέ φιμώσετε.

Ὁδηγήσατε μέ τίς ἐνέργειές σας τόν πνευματικό μου πατέρα, τόν καθηγούμενο τῆς Ἱ. Μονῆς Κωνσταμονίτου γέροντα Ἀγάθωνα, νά ἔρθει στό γραφεῖο σας νά δώσει μαρτυρία περί τοῦ προσώπου μου, νά σᾶς ἐπιστήσει τήν προσοχή καί νά σᾶς προειδοποιήσει γιά τή λάθος κατεύθυνση πού πήρατε μέ τήν πολεμική σας πρός τό πρόσωπό μου.

Θεωρεῖτε πώς ἀκροβατῶ εὐρισκόμενος στά ὅρια τῆς Ὀρθοδοξίας. Θελήσατε μέ αὐτό νά ὑποστηρίξετε ὅτι διακατέχομαι ἀπό πνεῦμα ταραχῆς καί πλάνης. Ὅμως ποῦ βρίσκεται ἡ ταραχή καί ἡ πλάνη; Σέ ἐμένα ἢ στούς ἐγκάθετους συνεργάτες σας πού δώσατε ἐντολή νά μοῦ μετατρέψουν τή ζωή σέ μαρτύριο; Μέ ἀποκάλεσαν, τρελλό, πλανεμένο, δαιμονισμένο, εὔχονται νά μέ καθαιρέσετε γιά νά ἡσυχάσουν».

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης αγνόησε ότι: «Τό ποιμαντικόν ἔργον δέν περιορίζεται μόνον εἰς τάς κατ᾿ ἄτομον ἐποικοδομητικάς συνομιλίας ποιμένος καί ποιμαινομένων, ἀλλά τελεῖται καί ἐν τῇ ἱερουργίᾳ τῶν θείων Μυστηρίων καί τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ὡς καί ἐν τῇ ἐν γένει πνευματικῇ διακυβερνήσει τοῦ ποιμνίου. Οὕτως οἱ ἱεροί Κανόνες ἐπιτάσσουν, ὅπως οἱ ποιμένες τελοῦν τά ἱερά Μυστήρια κανονικῶς καί μετά κατάλληλον προετοιμασίαν μεταδίδοντες αὐτά τοῖς ἀξίοις καί οὐδέποτε τοῖς αἱρετικοίς· ὅπως κηρύττουν τακτικῶς καί ἀνελλιπῶς τόν θεῖον Λόγον κατά τάς θείας Γραφᾶς καί τήν Πατερικήν Παράδοσιν (ιθ´ ΣΤ´), ρυθμίζοντες τόν λαόν «πρός πίστιν ὀρθήν καί πολιτείαν ἐνάρετον»· ὅπως μεριμνοῦν «διά τήν ἐπιστροφὴν τῶν αἱρετικῶν».

Γιατί λοιπόν κ.Άνθιμε θελήσατε να γίνετε ένας μικρός Πάπας της Θεσσαλονίκης; Γιατί κυνηγήσατε μανιωδώς έναν αγωνιστή της Μητροπόλεώς σας; Αναλογιστήκατε ποτέ την πολύωρη προσευχή που αφιέρωσε για τη μετάνοιά σας; Παρά τα εξώδικα, τις ύβρεις, τις απειλές, τα επισκοπικά δικαστήρια, εκείνος βίωνε το «Πάτερ άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι». Εσείς αλήθεια αναλογιστήκατε ποτέ αυτά που πράξατε; Tώρα που ο έφυγε ο λέων που απειλούσε να ταράξει τα λιμνάζοντα οικουμενιστικά ύδατα της Θεσσαλονίκης, αισθανθήκατε λίγο οίκτο για το πρόσωπό του; Tώρα, που ο Θεός έδωσε στην κοίμησή του σημείο εξ ουρανού, καταλάβατε τι χάσατε κ.Άνθιμε; Καταλάβατε ποιον σταυρώσατε; Γιατί κ.Άνθιμε; Γιατί;

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra