Άρθρο της Παναγιώτας Κεμανετζή
αρθρογραφεί για katanixi.gr

«Συμπλεγματικοί» χαρακτηρίστηκαν οι αντιπαπικοί…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Την Πέμπτη, 16 Ιουνίου 2022, πραγματοποιήθηκε η διαδικτυακή επιστημονική ημερίδα με θέμα «Καταδικάζοντας κάθε μορφή βίας».

Τη διοργάνωση ανέλαβε η Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης (ΟΑΚ) μαζί με το Κέντρο Οικουμενικών, Ιεραποστολικών και Περιβαλλοντικών μελετών “Μητροπολίτης Παντελεήμων Παπαγεωργίου” (CEMES) και τον συντονισμό αυτής ο πρόεδρος της ΟΑΚ κ. Κωνσταντίνος  Ζορμπάς.

Για πρακτικούς λόγους, η εκδήλωση διεξήχθη σε δύο συνεδρίες, μια πρωινή και μια απογευματινή, συνολικής διάρκειας 4,5 ωρών. Κύριο αντικείμενό της ήταν η επίδραση και  αξιοποίηση των κειμένων της «Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Κρήτης» το 2016, με σχολιαστές σημαντικούς Έλληνες καθηγητές Θεολογικών σχολών της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Ημερίδα: Κεντρική ιδέα και παρατηρήσεις 

Ο βασικός στόχος της ημερίδας ήταν να δοθεί υπόσταση και κύρος στη σύναξη του Κολυμβαρίου (Κρήτη, 2016) και στα κείμενά της. 

«Καταδικάζοντας κάθε μορφή βίας» ήταν ο τίτλος της, όμως η σχετική τοποθέτηση από τους συνέδρους ήταν ελλειπτική: περιορίστηκε μόνο στα δρώμενα του πολέμου μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, με ξεκάθαρη τη στήριξη της δεύτερης. Οι λόγοι ήταν προφανείς μιας και το Αυτοκέφαλο της Μόσχας αντιτάχθηκε ρωμαλέα στη σύνοδο που οργάνωσε η ΟΑΚ το 2016. Υπήρξε αναφορά σε άλλα είδη βίας, όπως η ενδοοικογενειακή και η παιδεραστία που κλόνισε το κύρος του Βατικανού, αλλά το θέμα εξαντλήθηκε μόνο στα δρώμενα της Ρωσίας ως κράτος και ως Εκκλησία.

«Θεόπνευστα» και «πρωτότυπα» χαρακτηρίστηκαν κατ’ επανάληψη τα κείμενα του Κολυμβαρίου, τα οποία ως νέοι οδοδείκτες έχουν τη δυνατότητα να κινήσουν πάνω σε νέες λαμπρές κατευθυντήριες γραμμές τον Χριστιανισμό και το κοινωνικό σύνολο. Επισημάνθηκε, δε, ότι τα κείμενα οφείλουν να γίνουν βίωμα όλων των Χριστιανών ενώ υπερθεματίστηκε και η ιδέα της ενσωμάτωσης αυτών στη διδακτέα ύλη των σχολείων.

Εν κατακλείδι, ο οικουμενισμός, η διαφορετικότητα και η ενότητα παρουσιάστηκαν ως όραμα της Νέας Εποχής με χαρακτήρα ειρηνικό, συμφιλιωτικό και πανανθρώπινο. Τα σχετικά επιχειρήματα, ωστόσο, περιορίστηκαν σε επιφανειακές τοποθετήσεις και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς κατά των Χριστιανών που αντιτάσσονται στην Πανθρησκεία, αφήνοντας αναπάντητα ερωτήματα για τις αληθινές προθέσεις της διοργάνωσης της «Μεγάλης και Αγίας Συνόδου της Κρήτης». 

 Ας θυμηθούμε εν ολίγοις γιατί η Σύναξη που διοργανώθηκε από την ΟΑΚ δεν ήταν ούτε Μεγάλη, ούτε Αγία

Δεν είναι σύνοδος καθώς δεν έχει τίποτα κοινό με τις Συνόδους Της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όπως τις ξέρουμε. Συνιστά διακοπή μιας μακραίωνης παράδοσης των Ορθόδοξων Συνόδων, και, σύμφωνα με τις δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας, πρόκειται για καινοτομία: «δεν είναι αντίγραφο των παλαιών συνόδων αλλά ένα νέο είδος».

Η συμπροσευχή των Ορθοδόξων με τους αιρετικούς Μονοφυσίτες, Παπικούς και Προτεστάντες είναι μια … καινοτόμος ευθεία προσβολή των ιερών κανόνων. Τα όμοια ισχύουν και για τις φιλοφρονήσεις προς αυτούς, καθώς και το γεγονός ότι αποκαλούνται από τους ιεράρχες της πλειονοτικής Ορθοδοξίας ως «Αδερφές Εκκλησίες». 

 Το Άγιο Πνεύμα είναι ευθές, αναλλοίωτο και άτρεπτο. Δεν είναι δυνατόν να είναι αντίθετο με τον εαυτό του καταδικάζοντας και αναθεματίζοντας από τη μια (στις Προηγούμενες  Άγιες Συνόδους) την αίρεση και τον αιρετικό ενώ στο Κολυμπάρι να τις θεωρεί «αδερφές Εκκλησίες».

Δεν είναι «Μεγάλη» η σύνοδος γιατί το μεγαλείο συνδέεται με την θεοσέβεια και την αγιότητα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία χαρακτήρισε Αγίους όσους υπερασπίστηκαν με θέρμη την πίστη τους ή διακρίθηκαν σε αρετή και αγιότητα, όπως ο Μέγας Αντώνιος και ο Μέγας Αθανάσιος. Το Κολυμπάρι όχι μόνο δεν υπερασπίστηκε την Πίστη μας αλλά εκκλησιοποίησε και την αίρεση. 

Δεν είναι «Μεγάλη» γιατί ήταν κυριολεκτικά μικρότερη σε σχέση με τις προηγούμενες. Και αυτό γιατί ενώ έπρεπε να προσκληθούν και να ψηφίσουν όλες οι Επισκοπές της Ορθοδοξίας, κλήθηκε και είχε το δικαίωμα ψήφου μόνο ένας περιορισμένος αριθμός Επισκόπων, με την εκπροσώπηση σύσσωμης της χριστιανικής κοινωνίας να μετράει σημαντικές ελλείψεις. Δεν έλαβαν μέρος οι αυτοκέφαλες Εκκλησίες της Αντιόχειας, της Ρωσίας, της Βουλγαρίας και της Γεωργίας, διότι διαφώνησαν με τη διαδικασία συγκλήσεως, τον Κανονισμό Λειτουργίας και Θεματολογίας της συνόδου. Συγκεκριμένα, κατήγγειλαν έλλειψη συνοδικότητας, διαφάνειας, ασέβεια προς την παράδοση και προώθηση προειλημμένων αποφάσεων.

Σε ποια πλευρά βρίσκεται το δίκιο; 

Η Χριστιανοσύνη ταλανίζεται από έναν ενδορθόδοξο πόλεμο μεταξύ δύο πλευρών: Των πιστών  που ταυτίζονται απόλυτα με τα πεπραγμένα της πολιτικής ηγεσίας  και των πιστών που δεν συντάσσονται με αυτά και προτιμούν την παραδοσιακή ιερή κληρονομιά. Θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί σε ποια πλευρά βρίσκεται τελικά το δίκιο. Επιχειρήματα δίνονται εκατέρωθεν αλλά το να καταλήξει κανείς σε ασφαλή συμπεράσματα μοιάζει ανυπέρβλητος σκόπελος.

Το παρακάτω απόφθεγμα του Αγίου Νικολάου της Αχρίδας, ωστόσο, είναι άκρως διαφωτιστικό: 

«Άλλο η συμφιλίωσις των ανθρώπων και άλλο η συμφιλίωσις των θρησκειών. Ο χριστιανισμός επιβάλλει να κρατάμε αλώβητη την πίστη μας και τα δόγματά της. Σαν χριστιανοί να αγαπάτε και να ελεείτε όλο τον κόσμο, όλους τους ανθρώπους. Αλλά τις αλήθειες του Χριστού δεν έχετε δικαίωμα να τις θίξετε. Γιατί δεν είναι δικές σας. Η Πίστη του Χριστού δεν είναι ιδιοκτησία μας να την κάνουμε ό,τι θέλουμε». 

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– AUGE: Μέρες «δόξας» και πάλι στο Κολυμπάρι
– «Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης», πόσο ορθόδοξη είναι;
– Η Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης προαγωγός της ψευδοσυνόδου και υμνητής του Καζαντζάκη