Επίσημο έγγραφο της παπικής Εκκλησίας για κοινή ευχαριστιακή κοινωνία, κοινό βάπτισμα και μεικτούς γάμους…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Είναι αλήθεια ότι η Εκκλησία των Ιεροσολύμων έχει πράγματι υποφέρει πολλά από τους εξωτερικούς εχθρούς. Άπιστοι και αιρετικοί βάλθηκαν να πέσουν με λύσσα ώστε να μιάνουν την αρχή της Μίας Εκκλησίας του Χριστού, εκεί όπου ξεκίνησε το έργο για τη σωτηρία των ανθρώπων. Η Εκκλησία των Ιεροσολύμων πρώτα διώχθηκε από τους Ιουδαίους. Έπειτα ακολούθησε η Αίρεση του Αρείου, η αιρετική διδασκαλία του Ωριγένη αλλά και η πανούργα Αίρεση του Νεστοριανισμού.

Με την αραβική κατάκτηση της Παλαιστίνης φονεύθηκε πλήθος χριστιανών. Μερικούς αιώνες αργότερα, οι Πάπες επιθύμησαν να γίνουν αρχηγοί της Χριστιανοσύνης. Έτσι, σημειώθηκε η αρχή του ιερού πολέμου από τους Σταυροφόρους. Οι αιρετικοί όμως, δεν αρκέστηκαν στο αίμα χιλιάδων χριστιανών, αλλά κατάργησαν παράνομα το Ορθόδοξο Πατριαρχείο και διεκδίκησαν τα «κλειδιά» του Παναγίου Τάφου.

Στις μέρες μας, εις βάρος της εκκλησιαστικής ιστορίας των Αγίων Τόπων, διενεργείται μία νέα δίωξη της Ορθοδοξίας από τους παπικούς της περιοχής. Η είδηση πως οι παπικοί ιερείς των Αγίων Τόπων μπορούν να διδάξουν στους πιστούς της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας τα μυστήρια της Εξομολόγησης και του Αγίου Ευχελαίου, ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία. Όχι τόσο επειδή συντελέστηκε άλλη μία αιρετική τακτική απρόσμενα και αιφνιδιαστικά, αλλά επειδή όντως τα πράγματα έχουν αγριέψει.

Η διάταξη αυτή αναγράφεται στο έγγραφο «Οικουμενικές Ποιμαντικές Οδηγίες» που εκδόθηκε στα αραβικά από τη Συνέλευση των Καθολικών Επισκόπων των Αγίων Τόπων. Το σχετικό ρεπορτάζ αναφέρει τα εξής: “Χριστιανοί διαφορετικών παραδόσεων και δικαιοδοσιών ζούσαν πάντα δίπλα-δίπλα στους Αγίους Τόπους, αλλά ιστορικά αυτή η ποικιλομορφία χρησιμοποιήθηκε ως «εργαλείο διαίρεσης» και διαχωρισμού διαφορετικών κοινοτήτων, αναφέρει το έγγραφο. Η οικουμενική πορεία που υιοθετήθηκε στη Β’ Βατικάνεια Σύνοδο και η δεινή κατάσταση στη Μέση Ανατολή τις τελευταίες δεκαετίες άλλαξαν ριζικά την κατάσταση και σήμερα οι Χριστιανοί των Αγίων Τόπων αναγνωρίζουν «μια κοινή κλήση να ομολογούν την πίστη τους στον Χριστό». Οι μικτοί γάμοι Χριστιανών από διαφορετικές Εκκλησίες είναι πολύ συνηθισμένοι. Πολλοί «προσδιορίζονται ως χριστιανοί» και πιστεύουν ότι υπάρχουν ομολογιακοί διαχωρισμοί μεταξύ κληρικών, αλλά όχι απλών πιστών. Και σε άλλο σημείο: Το έγγραφο καλεί τους Καθολικούς να σεβαστούν την οικουμενική διδασκαλία της Εκκλησίας, αλλά ταυτόχρονα να θυμούνται ότι η κοινωνία μεταξύ της Καθολικής και των άλλων Εκκλησιών δεν είναι πλήρης.

Το έγγραφο καλεί επίσης τους πιστούς να συμμετάσχουν στη λατρεία των δικών τους κοινοτήτων και παραδόσεων, η επιλογή των οποίων αναγνωρίζεται ως δικαίωμα κάθε Χριστιανού. Οι κληρικοί μπορούν να διδάξουν τα μυστήρια στους πιστούς της Ορθόδοξης και της Ανατολικής Εκκλησίας, εάν το ζητήσουν και αν είναι έτοιμοι να «σεβαστούν την πειθαρχία και τα έθιμα της διδασκαλίας των μυστηρίων στην Καθολική Εκκλησία». Οι Ορθόδοξοι και οι Ανατολικοί Χριστιανοί επιτρέπεται επίσης να είναι ένας από τους δέκτες στη βάπτιση ενός καθολικού παιδιού ή ένας από τους μάρτυρες σε καθολικό γάμο”.

Η προσηλυτιστική πολιτική που ασκούν οι αιρετικοί των Αγίων Τόπων, είναι γνωστή. Με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο, κινούμενοι είτε υπογείως είτε με απόλυτη διαφάνεια πασχίζουν να διαβρώσουν το ορθόδοξο αίσθημα και να εισχωρήσουν ουσιαστικά και καταλυτικά στο ορθόδοξο γίγνεσθαι των Ιεροσολύμων. Το λυπηρό είναι πως βρίσκουν συμμάχους στους υψηλά ιστάμενους της εκκλησιαστικής Ιεραρχίας.

Το χάσμα που δημιουργεί στην Ορθόδοξη Εκκλησία και στην παπική, το κώλυμα που αφορά τους μεικτούς γάμους, προσπάθησε πρώτη να λύσει η Ψευδοσύνοδος του Κολυμπαρίου, και δεν βρήκε ουσιαστικές αντιστάσεις από την Ιεραρχία. Στην παράγραφο ΙΙ 5 της Ψευδοσυνόδου αναγράφονται τα εξής: «Περί τῶν μικτῶν γάμων Ὀρθοδόξων μεθ’ ἑτεροδόξων καί μή Χριστιανῶν ἤχθη εἰς τήν ἀπόφασιν, ὅπως

i. ὁ γάμος Ὀρθοδόξων μεθ’ ἑτεροδόξων κωλύεται κατά κανονικήν ἀκρίβειαν (κανών 72 τῆς Πενθέκτης ἐν Τρούλλῳ Συνόδου).

ii. Ἡ δυνατότης ἐφαρμογῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς οἰκονομίας ὡς πρός τά κωλύματα γάμου δέον ὅπως νά ἀντιμετωπίζεται ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἑκάστης αὐτοκεφάλου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, συμφώνως πρός τάς ἀρχάς τῶν ἱερῶν κανόνων, ἐν πνεύματι ποιμαντικῆς διακρίσεως, ἐπί τῷ σκοπῷ τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου.

iii. ὁ γάμος Ὀρθοδόξων μετά μή χριστιανῶν κωλύεται ἀπολύτως κατά κανονικήν ἀκρίβειαν».

Την απάντηση σε αυτή την πονηρή πρακτική, έδωσε ο Δημήτριος Τσελεγγίδης: «Ἐνῶ ὁ 72ος Κανόνας τῆς Στ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, θέτει τίς ἐκκλησιολογικές–δογματικές προϋποθέσεις γιά τήν ὕπαρξη τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου, ἡ ἀπόφαση τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης – ὅλως ἀντικανονικῶς καί ἀναρμοδίως – δίνει τήν δυνατότητα στίς Τοπικές Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες νά ἀποκλίνουν ἀπό τήν περί τῶν μυστηρίων δογματική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας. Συγκεκριμένα, ἡ προταθεῖσα εἰσήγηση τῶν μικτῶν γάμων ὡς οἰκονομία – πέρα ἀπό τήν ἀντικανονικότητα καί τήν παρανομία της, ἀλλά καί τό ὀξύμωρο τῆς σχετικοποιήσεως ἑνός Κανόνα (72) Οἰκουμενικῆς Συνόδου (Ἔκτης) ἀπό ἥσσονα «Σύνοδο», στήν ὁποία παραπέμπει τό θέμα – εἶναι ἄκρως ἀθεολόγητη, ἐκκλησιολογικῶς. Γι’ αὐτό, ἄλλωστε, συνιστᾶται αὐστηρῶς ἀπό τόν 72ο Κανόνα ἡ ἀκύρωση καί ἡ διάλυση αὐτοῦ τοῦ γάμου, ὡς παράνομη ἐκκλησιολογικῶς συμβίωση. Ἡ περαιτέρω μάλιστα θεολογική τεκμηρίωση τοῦ Κανόνα, δέν ἀφήνει καθόλου περιθώρια γιά ὁποιαδήποτε οἰκονομία. «Οὐ γάρ χρή τά ἄμικτα μιγνῦναι», σημειώνει ὁ Κανόνας, «οὐδέ τῷ προβάτῳ τόν λύκον συμπλέκεσθαι, καί τῇ τοῦ Χριστοῦ μερίδι τόν τῶν ἁμαρτωλῶν κλῆρον· εἰ δε παραβῇ τις τά παρ’ ἡμῶν ὁρισθέντα, ἀφοριζέσθω». Δέν εἰσηγεῖται, δηλαδή, ὁ 72ος Κανόνας οἰκονομία, ἀλλά ἐφιστᾶ τήν προσοχή γιά τήν σοβαρότατη παρανομία. Ἡ παρέκκλιση ἀπό τόν συγκεκριμένο Κανόνα συνιστᾶ σοβαρότατη Κανονική παρανομία καί «παραοικονομία», πού ἔχει, ἐπίσης, σοβαρότατες ἐκκλησιολογικές συνέπειες, ἀφοῦ ἀναμειγνύει τά ἄμικτα σέ «ἄμικτη μίξη», «συμπλέκει» ἐκκλησιολογικῶς τό «πρόβατο» μέ τόν «λύκο» καί τήν «μερίδα» τοῦ Χριστοῦ μέ τόν «κλῆρο» τῶν ἁμαρτωλῶν. Τέτοια, ὅμως, μίξη εἶναι ἐκκλησιολογικῶς ἀδιανόητη καί θεολογικῶς καί πνευματικῶς ἀπαράδεκτη».

Εκτός από τους μεικτούς γάμους, η πρόταση να επεμβαίνουν οι ετερόδοξοι στα ορθόδοξα πράγματα, επικυρώνεται και αυτή από την Ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου.

Γιατί λοιπόν να μην τηρεί σιγή ιχθύος ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων, αφού και ίδιος έδωσε το βήμα στους αιρετικούς «λύκους» των Αγίων Τόπων να κατασπαράξουν τα λογικά πρόβατα της ποίμνης του. Ο ίδιος απώλεσε προ πολλού τη Θεολογική ακρίβεια, αναγνώρισε εκκλησιαστικότητα στους καταδικασμένους από Οικουμενικές Συνόδους ετερόδοξους και αποδέχτηκε πως οι αιρέσεις είναι οδοί που μπορούν να οδηγήσουν στη σωτηρία. Συνεπώς, ο μόνος λόγος που μπορεί να κινητοποιήσει την πωρωμένη συνείδηση των εκεί εκκλησιαστικών αρχόντων είναι να πάψουν να έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στην περιουσία της περιοχής.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Το Φανάρι κάνει άλματα προς το κοινό Ποτήριο με αιρετικούς
– Παπικός Επίσκοπος μοιράζει Αντίδωρο στον Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου στο Άαχεν Γερμανίας [Βίντεο]
– Παπικοί και Λουθηρανοί της Νέας Ζηλανδίας υιοθετούν κοινή δήλωση για το Βάπτισμα