Κήρυγμα τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση

Γιατί μνημονεύει η Εκκλησία μας τους Αγίους Προπάτορες πριν την εορτή των Χριστουγέννων;

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Δύο Κυριακές προ των Χριστουγέννων η Εκκλησία μας μνημονεύει τους Αγίους Προπάτορες, Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ, τους Προφήτες και τους λοιπούς της Παλαιάς Διαθήκης, για να δείξει ότι και αυτοί, οι Πρόγονοι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, χαίρονται και καυχόνται διότι από τη δική τους γενιά προήλθε ο Λυτρωτής του Κόσμου.

Στο κήρυγμα αυτής της Κυριακής ο π. Θεόδωρος μας ομιλεί και μας μεταφέρει από το Συναξάρι και την Υμνολογία, τη χαρά των Αγίων Προπατόρων για τον ερχομό του Χριστού αλλά κυρίως μας παρουσιάζει μια ομιλία στην εορτή αυτή, την οποία έκανε στην πόλη μας, την Θεσσαλονίκη, πριν από πολλούς αιώνες, ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο δεύτερος Πολιούχος μας.

Η ομιλία αυτή του Αγίου, είναι η 55η ομιλία, εκφωνηθείσα την Κυριακή των Προπατόρων η οποία απευθύνεται και προς αυτούς που αδιαφορούν για την ακρόαση της Θείας Διδασκαλίας λόγω της κρίσης, της δυσκολίας της εποχής αλλά και την ένδεια, την έλλειψη των βιωτικών πραγμάτων.

Στην ομιλία του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, συνοπτικά περιλαμβάνονται τα εξής: Ο λόγος για τον οποίο μνημονεύει η Εκκλησία μας τους Αγίου Προπάτορες είναι ότι ο Χριστός δεν λαμβάνει υπόψη τη φυλετική καταγωγή αλλά την πνευματική συγγένεια. Ο λόγος για τον οποίο επέλεξε ο Θεός τον Αβραάμ για να γίνει Γενάρχης από τον οποίον επρόκειτο να γεννηθεί ο Χριστός, δεν ήταν η καταγωγή του (άλλωστε δεν ήταν Εβραίος, ήταν Χαλδαίος), αλλά ότι είχε καλή καρδιά, είχε πίστη και έκανε το θέλημα του Θεού ζώντας μέσα σε ιουδαϊκό περιβάλλον.

Επίσης μας λέγει πώς ο Χριστός έδιωξε το γένος των Εβραίων και στη θέση του εισήγαγε εμάς και πως όσοι συνδεόμαστε με τον Χριστό είμαστε πλέον οικείοι Του. Αυτός που κάνει το θέλημα του Πατρός μου, αυτός είναι αδελφός μου και αδελφή μου και μητέρα μου, μας λέγει ο Κύριος.

Απάντηση στους ανόητους δωδεκαθεϊστές ελληνολάτρες δίνει σε αυτό το κήρυγμα ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Με τον Χριστό έχουμε Θεία συγγένεια, όχι φυλετική. Όσοι τηρούν το θέλημα Του Θεού ανήκουν στη γενεά του Χριστού και είναι συγγενείς Του.

Για τον ίδιο λόγο δεν ήταν συγγενής του Χριστού ο Ιούδας ο Ισκαριώτης. Αν και ήταν ένας εκ των 12 Αποστόλων, δεν είχε σχέση με τον Χριστό. Το μυαλό του το είχε στα κέρδη, στα χρήματα, στα σαρκικά. Και στη συνάφεια αυτή ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, μας λέει ότι ο μεν Ιούδας ήταν εραστής των σαρκικών πραγμάτων, αντίθετα ο Χριστός τα υπέφερε όλα με υπομονή,  θλίψεις και πειρασμούς και για να μας δείξει ότι οι θλίψεις και οι πειρασμοί είναι ωφέλιμοι στην πνευματική μας πορεία.

Και με παράδειγμα τον Χριστό, μιλάει για εμάς, πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις θλίψεις και τις δυσκολίες.

Αν όταν έχουμε δύσκολες περιστάσεις όπως τώρα με την κρίση, δεν προστρέχουμε στον Θεό για να σωθούμε, πότε περιμένουμε να το κάνουμε; Ο Θεός επιτρέπει την φτώχεια και την κρίση, μόνο και μόνο για να μας φέρει πιο κοντά Του.

Θα μπορούσε κανείς να πει λέει ο Άγιος, τι είναι αυτά που μας λες; Δεν έχουμε ανάγκη χρήματα, τροφή, τα απαραίτητα για να ζήσουμε; Αλλά ο απαντά ότι αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανένας. Όμως παροτρύνει τους εύπορους, τους πλουσίους να ευχαριστούν τον Θεό για τα καλά που τους δίνει με έργα και όχι με λόγια. Όπως λέγει, Εκείνος άκουσε το αίτημά σου και σου έδωσε πλούτη, έλα κι εσύ στην εκκλησία να ακούσεις πιο είναι το θέλημά Του. Και αν το κάνεις αυτό θα Τον έχεις ευεργέτη όχι μόνο στα παρόντα αλλά κυρίως στα μέλλοντα.

Από την άλλη λέγει προς τους φτωχούς ή σε όσους φοβούνται ότι θα έρθουν χειρότερες μέρες, πάλι στον Χριστό να απευθυνθούν. Αν παρακαλέσεις τον Θεό να σου λύσει τα προβλήματα, θα σε ακούσει.

Μας λέγει επίσης ότι από τα ζώα μιμούμαστε τα κακά παραδείγματα. Όπως κάνουν τα ζώα και στρέφονται προς τη γη για να τραφούν, έτσι κι οι άνθρωποι. Αν και ο Θεός μας έπλασε να στεκόμαστε όρθιοι για να βλέπουμε τα ουράνια εμείς είμαστε δεμένοι σαν τη συγκύπτουσα και στραμμένοι στην γη, αντί να δούμε το επωφελές των ζώων: από τον Θεό περιμένουν και παρακαλούν να βρουν την τροφή τους.

Ο μεγάλος αυτός Άγιος, Θεολόγος και Διδάσκαλος, Αρχιερέας σε μια δύσκολη εποχή για την Θεσσαλονίκη και τότε όπως και τώρα, τελειώνει την ομιλία του συνιστώντας στο ποίμνιό του (κι εμάς), να ζητούμε να κληρονομήσουμε την Βασιλεία του Θεού. Και όχι μόνο θα κληρονομήσουμε την αιώνια Βασιλεία αλλά ο Θεός δεν θα μας αφήσει. Αν ζητούμε να κάνουμε το θέλημά Του, δεν μας αφήνει ο Θεός. Αν όμως δεν έχουμε πνευματική ζωή, όπως τώρα που γίναμε εκκλησιομάχοι και κινδυνεύει η χώρα μας να αποχριστιανιστεί, να γίνει αθεϊστικό κράτος, πως ο Θεός να μας βοηθήσει; Αν ζητάμε μόνο αυτά που τρέφουν αυτό το σώμα, ούτε αυτά θα τα έχουμε. Ας το προσέξουμε αυτό και εμείς. Να σκεφτόμαστε πρώτα τα πνευματικά και ο Θεός θα μας δίνει και τα υλικά.

Αμήν.

Ιερός Ναός Αγίου Αντωνίου Θεσσαλονίκης – Κήρυγμα π. Θεοδώρου Ζήση, Εκφων. (14/12/2014)

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI