της Ε.Ζ.

«Ποτέ δεν θα προσκυνήσουμε τους ψεύτικους θεούς σου. Εμείς πιστεύουμε στον ένα και αληθινό Θεό, για Τον οποίο είμαστε έτοιμοι ακόμα και τη ζωή μας να δώσουμε»!

Στις 4 Αυγούστου η εκκλησία μας τιμά τη μνήμη των Αγίων εφτά παίδων της Εφέσου.

Οι επτά άγιοι γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Έφεσο στα μέσα του 3^ου αιώνα μ.Χ. Τα ονόματα των εφτά αυτών φίλων ήταν Μαξιμιλιανός, Εξακουστωδιανός, Μαρτινιανός, Διονύσιος, Αντωνίνος, Κωνσταντίνος και Ιάμβλιχος.

Ο καθένας από αυτούς είχε πολλά χαρίσματα που έκαναν τους γονείς και τους δασκάλους τους να καμαρώνουν. Οι οικογένειές τους ήταν από τις πιο γνωστές της περιοχής, ενώ ο πατέρας του Μαξιμιλιανού ήταν έπαρχος. Και τα 7 παιδιά πίστευαν στον Χριστό και τον αγαπούσαν πολύ.

Την εποχή εκείνη, Ρωμαίος αυτοκράτορας ήταν ο Δέκιος. Ήταν ένας πολύ σκληρός άνθρωπος που δεν δίσταζε να σκοτώνει όποιον αρνούνταν να προσκυνήσει τα είδωλα. Πολλοί χριστιανοί βέβαια δεν δέχονταν να κάνουν κάτι τέτοιο ακόμα και αν τους στοίχιζε την ίδια τους τη ζωή. 

Πώς θα μπορούσαν να αρνηθούν τον μόνο αληθινό Θεό για να προσκυνήσουν τα άψυχα είδωλα; Η κακία του αυτοκράτορα όμως δεν είχε όρια. Διέταζε να πιάνουν τους χριστιανούς και να τους οδηγούν στη φυλακή και στα βασανιστήρια. Έτσι όλο και περισσότεροι χριστιανοί οδηγούνταν σε αυτή την κατάσταση. 

Οι επτά φίλοι καταλάβαιναν ότι πλησίαζε και για αυτούς η ώρα που θα πάθαιναν τα ίδια. Αλλά με πίστη στοn Θεό έφευγε ο παραμικρός φόβος και η οποιαδήποτε ανησυχία. Και να, έφτασε η στιγμή που κατηγόρησαν και αυτούς στον βασιλιά. Ο βασιλιάς δεν μπορούσε να πιστέψει ότι τα παιδιά των πιο σπουδαίων οικογενειών της περιοχής ήταν χριστιανοί! 

Ζήτησε τότε να φέρουν μπροστά του τους επτά νέους για να τους φοβερίσει. Μόλις πήγαν σε αυτόν οι άγιοι, τους πρόσταξε να προσκυνήσουν τη θεά Άρτεμη και να θυσιάσουν στους δικούς τους θεούς.

Ο Μαξιμιλιανός γεμάτος θάρρος και πίστη στον Θεό βγήκε μπροστά και είπε: «Ποτέ δεν θα προσκυνήσουμε τους ψεύτικους θεούς σου. Εμείς πιστεύουμε στον ένα και αληθινό Θεό, για Τον οποίο είμαστε έτοιμοι ακόμα και τη ζωή μας να δώσουμε»! 

Ο βασιλιάς όμως που ήξερε τις ξακουστές οικογένειές τους δεν έδρασε αμέσως αλλά τους άφησε περιθώριο να σκεφτούν τα όσα είπαν ώσπου να επιστρέψει από την περιοδεία του. Τους απείλησε μάλιστα πως αν δεν έχουν αλλάξει γνώμη μέχρι τότε θα τους σκοτώσει. 

Τα επτά αυτά ευλαβή παιδιά βρίσκονταν τώρα σε πολύ δύσκολη θέση. Έτσι, σκέφτηκαν να κρυφτούν σε μια σπηλιά για να αποφύγουν τον οργισμένο Δέκιο. Οι γονείς τους δέχτηκαν με πόνο την απόφαση των παιδιών τους. Τα φιλεύσπλαχνα παιδιά ζήτησαν ακόμα από τους γονείς τους να μοιράσουν την περιουσία τους σε φτωχούς. 

Τα νεαρά αγόρια έφυγαν με την ευχή του Θεού αναζητώντας ένα καταφύγιο στον τρίτο λόφο της Εφέσου, τον Πίονα. Σε αυτό το μέρος, γνώριζαν από παλιά μια καλά οχυρωμένη σπηλιά, όπου δύσκολα θα τους έβρισκαν. Έτσι αποφάσισαν να μείνουν εκεί.

Όταν μπήκαν στη σπηλιά προσευχήθηκαν για τους ίδιους αλλά και όλους τους χριστιανούς που κινδύνευαν από τον τυραννικό αυτοκράτορα. Έπειτα έφαγαν λίγο από το ψωμί που είχαν πάρει μαζί τους και έγειραν να κοιμηθούν, καθώς ήταν κουρασμένοι από την οδοιπορία.

Όμως οι επτά παίδες κοιμήθηκαν για πάντα! Δεν τους ξαναείδε κανείς στην πόλη της Εφέσου!

Ο αυτοκράτορας βέβαια, αφού γύρισε και δεν είδε τα παιδιά που του εναντιώθηκαν, γέμισε οργή. Πίεζε τότε τους ανθρώπους να του πουν που βρίσκονταν για να τους τιμωρήσει, αλλά του απαντούσαν πως είχαν εξαφανιστεί εδώ και καιρό.

Βρέθηκε ωστόσο κάποιος που του είπε πως πιθανόν να έχουν πάει στις σπηλιές των λόφων αλλά σίγουρα μετά από τόσες μέρες θα έχουν πεθάνει. Ο αυτοκράτορας όμως, που δεν ήθελε να αφήσει ατιμώρητους τους νεαρούς που τον ατίμασαν, πρόσταξε να βρούνε τη σπηλιά όπου κρύφτηκαν οι εφτά νέοι και να χτίσουν τοίχο στην είσοδό της.

Αμέσως οι στρατιώτες υπάκουσαν στον αυτοκράτορα και εκτέλεσαν την εντολή του. Πράγματι, ψάχνοντας στις σπηλιές βρήκαν σε μια μέσα τους αγίους αυτούς νεαρούς. Βαθιά μέσα στη σπηλιά βρίσκονταν και οι εφτά ξαπλωμένοι με γλυκιά και ήρεμη όψη σαν να κοιμούνται.

Οι στρατιώτες όμως γνωρίζοντας πως άδικα τιμωρούνται με θάνατο τα παιδιά εκτέλεσαν την εντολή του βασιλιά με πολύ θλίψη. Δεν μπορούσαν όμως να κάνουν και αλλιώς… 

Ο Θεός ωστόσο, που γνωρίζει τα μέλλοντα για τον καθένα μας, φώτισε έναν από τους στρατιώτες που ήταν Χριστιανός να κάνει κάτι που βοήθησε αργότερα στην πορεία των νεαρών αγίων.

Πήρε λοιπόν ο ευλαβής αυτός στρατιώτης μερικές πλάκες από μόλυβδο και σε αυτές χάραξε τα ονόματα του καθενός από τους 7 Αγίους καθώς και την ιστορία τους. Τα αποθήκευσε σε ένα σεντούκι και το τοποθέτησε λίγο πιο πέρα από τη σπηλιά.

Όταν μαθεύτηκε και στους υπόλοιπους πολίτες της Εφέσου τι έγινε με αυτά τα καλά παιδιά, όλοι θαύμαζαν την πίστη και παρρησία που είχαν για τον Κύριο ώστε να οδηγηθούν από μόνοι τους στον μαρτυρικό θάνατο. 

Περάσαν εκατόν ενενήντα οκτώ χρόνια από τότε που τα επτά άγια παιδιά έφυγαν από την ζωή .Η εποχή των διώξεων των χριστιανών είχε τελειώσει. Πλέον βασίλευαν ευλαβείς αυτοκράτορες που πίστευαν στον Χριστό. Οι χριστιανοί ήταν τώρα ελεύθεροι να δοξάζουν τον μόνο αληθινό Θεό. 

Μπορεί ο χριστιανισμός να είχε γίνει επίσημη θρησκεία του κράτους, αλλά εμφανίστηκε νέο πρόβλημα εντός της Εκκλησίας. Εκείνα τα χρόνια, κάποιοι ασεβείς δίδασκαν πως δεν υπάρχει ανάσταση νεκρών (όπως αντίθετα υποστηρίζει η πίστη μας). Η αίρεση αυτή μάλιστα όλο και μεγάλωνε και προσέλκυε πολλούς χριστιανούς. Αυτό όμως δυσαρεστούσε τον πιστό λαό και τους ιερείς κι όλοι μαζί παρακαλούσαν τον Κύριο να τους λυτρώσει από αυτό το κακό που τους είχε βρει. 

Ο Θεός άκουσε τις προσευχές τους και έδωσε λύση με τρόπο θαυμαστό!

Μια μέρα ένας βοσκός έβοσκε τα πρόβατα του στους λόφους της Εφέσου. Εκεί που βρίσκονταν ήταν δίπλα και η σπηλιά όπου ήταν κλεισμένοι οι άγιοι επτά παίδες. Ο βοσκός λοιπόν ήθελε να περιφράξει το μαντρί του και χρειάζονταν πέτρες. Έτσι χρησιμοποίησε αυτές που έφραζαν την είσοδο της σπηλιάς για να κάνει την δουλειά του. Και τότε -ω του θαύματος!- οι εφτά νεαροί αναστήθηκαν μετά από 198 χρόνια και μάλιστα με άφθαρτα ρούχα και καμία αλλαγή στην εμφάνισή τους. 

Τα εφτά παιδιά μόλις αναστήθηκαν νόμιζαν ότι ξύπνησαν απλά από τον βραδινό τους ύπνο. Τα 198 ολόκληρα χρόνια που πέρασαν τους φάνηκαν σαν ένα βράδυ! Έτσι γεμάτοι αγωνία συγκεντρώθηκαν και άρχισαν να συζητούν για το τι θα κάνουν ώστε να αποφύγουν τον οργισμένο αυτοκράτορα. Ο Μαξιμιλιανός πήρε πάλι τον λόγο και ενθάρρυνε τους φίλους του να μην προδώσουν την πίστη τους, αλλά να είναι έτοιμοι να δώσουν και τη ζωή τους για την αγάπη του Χριστού. Όλοι βέβαια συμφώνησαν.

Ο Μαξιμιλιανός έδωσε τότε στον Ιάμβλιχο λίγα χρήματα για να αγοράσει ψωμί από την πόλη, αλλά τον συμβούλευσε να είναι πολύ προσεκτικός για να μην τον πιάσουν. 

Φτάνοντας στην πόλη ο Ιάμβλιχος έμεινε έκπληκτος! Η πόλη είχε αλλάξει εντελώς… και το πιο αξιοπερίεργο… Έβλεπε ολόγυρα εκκλησίες και σταυρούς! (με βασιλιά τον Δέκιο αυτό ήταν κάτι εντελώς αδύνατο…)

Περπατώντας στον δρόμο βρήκε έναν φούρνο. Μπήκε και πήρε ψωμί, όπως του είχε πει ο Μαξιμιλιανός. Ο Ιάμβλιχος έδωσε στον φούρναρη τα χρήματα που είχε για να πληρώσει το ψωμί που πήρε. Ο φούρναρης όμως παραξενεύτηκε με αυτό που είδε. Τα χρήματα αυτά ήταν παμπάλαια. Ρώτησε τον νεαρό πού τα βρήκε αλλά απαντώντας του ο Ιάμβλιχος πως είναι δικά του δεν τον πίστευε. 

Τα χρήματα ήταν ξεκάθαρα από την εποχή που βασίλευε ο Δέκιος, αφού είχαν χαραγμένη πάνω τους και τη μορφή του. Ο φούρναρης υπέθεσε πως ο μικρός είχε βρει κάποιο θησαυρό. Το ίδιο νόμιζαν και οι περαστικοί που σύντομα μαζεύτηκαν τριγύρω τους.

Ο Ιάμβλιχος ήθελε να αποφύγει τις φασαρίες, αφού νόμιζε ότι κινδύνευε να τον πιάσουν. Έτσι, τους έδωσε λίγα νομίσματα που του είχαν απομείνει και τους παρακάλεσε να τον αφήσουν να φύγει. 

Έτυχε τότε να περνάει από εκεί και ο φρούραρχος της περιοχής και ακούγοντας την φασαρία ζήτησε να μάθει τι συμβαίνει. Έτσι ζήτησε από τον Ιάμβλιχο να τους πει πού βρήκε τον θησαυρό. Ακούγοντας όμως τον νεαρό δεν τον πίστευε ούτε αυτός.

«Τα νομίσματα που έχεις είναι από την εποχή του Δέκιου», φώναξε ο φρούραρχος. «Πώς είναι δυνατόν να πιστέψουμε ότι είναι δικά σου; Μας λες τρελά πράγματα!».

Όταν άκουσε ο Ιάμβλιχος το όνομα του Δέκιου, ρώτησε αυθόρμητα αν είχε επιστρέψει από την περιοδεία του. Μαθαίνοντας όμως ότι ο Δέκιος είχε πεθάνει πριν πολλά χρόνια κατάλαβε πως κάτι περίεργο συνέβαινε. Έτσι, ζήτησε από όσους βρίσκονταν εκεί να έρθουν μαζί του στη σπηλιά. 

Όλοι ένιωθαν αμήχανα με αυτό το περίεργο γεγονός και σκέφτηκαν μερικοί να ρωτήσουν τον επίσκοπο τι να κάνουν. Ακούγοντας ο Επίσκοπος το γεγονός συμφώνησε να πάνε όλοι μαζί στη σπηλιά, όπως τους είπε ο Ιάμβλιχος.

Φτάνοντας εκεί, βρήκαν το σεντούκι όπου ήταν φυλαγμένες οι πλάκες και διάβασαν τα ονόματα και την ιστορία των αγίων επτά παίδων. Μπαίνοντας στη συνέχεια στη σπηλιά μίλησαν με τους νεαρούς και διαπίστωσαν πως όσα διάβασαν ήταν πράγματι αληθινά. Κάλεσαν έτσι και τον ευσεβή αυτοκράτορα Θεοδόσιο στην Κωνσταντινούπολη γνωστοποιώντας του το θαυμαστό γεγονός. Αυτός, γεμάτος χαρά και συγκίνηση πήγε αμέσως στην Έφεσο και επισκέφθηκε τους νεαρούς αγίους. Μόλις τους αντίκρισε, έπεσε αμέσως και τους προσκύνησε δοξολογώντας συγκινημένος τον Κύριο που με αυτό το περιστατικό φανέρωσε πως πράγματι υπάρχει ανάσταση νεκρών. Οι εφτά νεαροί άγιοι δοξολογούσαν και αυτοί με τους υπόλοιπους τον Θεό για τη μεγαλειότητά του και τη θαυμαστή παρέμβαση στη ζωή τους. 

Για αρκετά χρόνια τα εφτά νεαρά αγόρια κήρυτταν το Χριστιανισμό με μεγάλη αφοσίωση στον Κύριο. Μια μέρα όμως που ο αυτοκράτορας είχε επισκεφθεί τα επτά άγια παιδιά, ο Κύριος τα πήρε για πάντα κοντά Του. Καθώς συζητούσαν με τον αυτοκράτορα βάρυναν τα βλέφαρά τους και αποκοιμήθηκαν τον αιώνιο ύπνο. 

Ο αυτοκράτορας έδωσε εντολή να κατασκευάσουν επτά χρυσοσκάλιστα σεντούκια για να τοποθετηθούν τα λείψανα των αγίων και να μεταφερθούν στη Κωνσταντινούπολη ώστε να ενταφιαστούν με τιμές. Το ίδιο βράδυ όμως οι επτά άγιοι εμφανίστηκαν στον ύπνο του αυτοκράτορα και του ζήτησαν να τους αφήσει εκεί όπου αναπαυόντουσαν τόσα χρόνια. 

Έτσι ο αυτοκράτορας άφησε τους επτά αγίους στη σπηλιά και όλοι οι κάτοικοι πήγαν εκεί για να δοξάσουν τον Θεό και τους αγίους.

Ας μην ξεχνάμε ότι την εποχή εκείνη ήταν ανεπτυγμένη η αίρεση που δεν πίστευε στην εκ νεκρών ανάσταση. Οι άγιοι επτά παίδες όμως έδωσαν την μαρτυρία τους για την παντοδυναμία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού μέσω την ανάστασης των νεκρών και την αιώνια ζωή. Τις ευχές των αγίων επτά παίδων να έχουμε! Αμήν!

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείω Πνεύματι, ἀφθαρτισθέντες, πολυχρόνιον, ἤνυσαν ὕπνον, οἱ ἐν Ἐφέσῳ ἐπτάριθμοι Μάρτυρες, καὶ ἀναστάντες πιστοὺς ἐβεβαίωσαν, τὴν τῶν ἀνθρώπων κοινὴν ἐξανάστασιν ὅθεν ἅπαντες, συμφώνως τούτους τιμήσωμεν, δοξάζοντες Χριστὸν τὸν πολυέλεον.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI