Γράφει ο Μέτοικος 
αρθρογραφεί για katanixi.gr

“Στου επισκόπου  Χαλκηδόνας Εμμανουήλ την «ιδανική πολιτεία»,  ο Λύκος δεν αλλάζει τη φύση του επειδή έβαψε άσπρα τα πόδια του με αλεύρι”…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Ο επίσκοπος Χαλκηδόνας Εμμανουήλ κατά την τελετή αναγορεύσεως του σε επίτιμο διδάκτορα, έπηξε την «ταπεινή σκηνή του λόγου του» έμπροσθεν της Συγκλήτου του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας και Θρησκειολογίας του ΕΚΠΑ, παρουσία πλήθους κληρικών και πολιτικών επί αρετή και σωφροσύνη φημισμένων.  

Περπερεύεται ο επίσκοπος Χαλκηδόνος Εμμανουήλ πως: «Στὴν ἰδανικὴ Πολιτεία  [του] κυβερνοῦν οἱ ποιητές», γι αυτό και την προμετωπίδα «της ταπεινής σκηνής του λόγου» του, από ματαιοδοξία στόλισε με το μεγαλειώδες «Φως φορεί, φως πέμπει, φως έστι» Ρωμανού του Μελωδού. 

Πως απαντάς σε έναν επίσκοπο ποιητή που, ο λόγος του φωτίζεται από το λιγοστό φως ενός Ήλιου στη δύση;  

Πως απαντάς σε έναν επίσκοπο ποιητή που, παραβλέποντας την τραγική αλήθεια του παρόντα χρόνου στην Ορθόδοξη Εκκλησία και, παρασιωπώντας τις προσωπικές του ευθύνες για το διχασμό της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας,  διατείνεται με μεγαλορρημοσύνη ότι: «Η Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως  μεριμνᾶ νὰ διαφυλάξει ἀβλαβῆ, ἑνωμένη καὶ ἄφθορη τὴν οἰκογένεια τῶν τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ποὺ συγκροτοῦν τὴν Μία Ἐκκλησία, μετέχοντας τοῦ κοινοῦ ποτηρίου τῆς Εὐχαριστίας καὶ τηρώντας ἀπαραχάρακτη τὴν δογματικὴ παρακαταθήκη τῆς Πίστεως;».  

Με ποιον τρόπο δείχνεις στον επίσκοπο Χαλκηδόνας Εμμανουήλ, τον «ποιητή» του διχασμού στην Ουκρανία πως, χάρη σε αυτή τη «μέριμνα» του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στην «ιδανική πολιτεία» του ακίνητη στέκει και κουρελιασμένη κρέμεται η σημαία ενότητας της Ορθοδοξίας σαν σε «έρημη χώρα» που, τα σήμαντρα των Εκκλησιών της αφού δεν μπορούν να ξυπνήσουν, χτυπώντας πένθιμα την κατευοδώνουν;  

Πως απαντάς σε ένα ποιητή επίσκοπο που, μυθολογεί χωρίς μέτρο και «φαύλα ποιεί προς αλήθειαν»;

Πως απαντάς σε έναν επίσκοπο ποιητή που αγνοεί ότι στο Θεό δεν υπάρχει τίποτα από τις ψευδολογίες του;

Ο επίσκοπος Χαλκηδόνας Εμμανουήλ υπάρχει εργάτης από χρόνους ικανούς στην «άγονη γη» του «Λάβαν»;

«Ου δουλεύσεις μοι δωρεάν» είπε «Λάβαν» τω Εμμανουήλ, «απαγγειλόν μοι τις ο μισθός σου εστί»; Τω δε «Λάβαν» [υπάρχει Πόλης] «ωραία τη όψει σφόδρα» και «οσμή μύρων [της] υπέρ πάντα τα αρώματα μύρον εκκενωθέν όνομά [της]. 

Είπε Εμμανουήλ τω «Λάβαν» «δουλεύσω σοι έτη πολλά περί της Πόλεως. Βέλτιον δούναι με αυτήν σοι, ή δούναι με αυτήν ανδρί ετέρω. Οίκησον μετ΄εμού». 

«Και ἐξάρας [Εμμανουήλ] τοὺς πόδας ἐπορεύθη [από δυσμών]  εἰς γῆν ἀνατολῶν πρὸς «Λάβαν», και έπηξεν Εμμανουήλ την σκηνήν αυτού «παρά θίν’ αλός» της Βιθυνίας.

Από την «ταπεινή σκηνή του λόγου» τού επισκόπου Χαλκηδόνας Εμμανουήλ εξήλθε ο φθόγγος του «εν προβάτου δορά, προβάτων φθοράν κατεργαζόμενος». 

Η «ταπεινή σκηνή του λόγου» τού επισκόπου Εμμανουήλ κρύβει μια οροσειρά από ανακολουθίες και εγγενείς αντιφάσεις και, οι πιο κραυγαλέες, σαν κορφές καρφιά σταυρώνουν την αλήθεια.

Τη Σύνοδο της Χαλκηδόνας και τις αποφάσεις των θεοφόρων Πατέρων εγκωμίασε ο επίσκοπος Χαλκηδόνας Εμμανουήλ στην τελετή αναγορεύσεως του σε επίτιμο διδάκτορα! 

Όμως, ο επίσκοπος Χαλκηδόνας Εμμανουήλ ως εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στον θεολογικό διάλογο με τις Προχαλκηδόνιες Εκκλησίες, δηλαδή, τους αιρετικούς αντιχαλκηδόνιους, πότε έχει αποκηρύξει την Α’  και Β΄ Κοινή Δήλωση περί της Χριστολογίας που, η Μικτή Επιτροπή θεολογικού Διαλόγου μεταξύ των Ορθοδόξων και Αντιχαλκηδονίων έχει συντάξει, συνταράσσοντας τις Ορθόδοξες συνειδήσεις;

Πότε αποδοκίμασε ως εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στο διάλογο με τους αντιχαλκηδόνιους την κατακλείδα της Β΄Κοινής Δήλωσης όπου βεβαιώνεται «ότι καί οί δύο οικογένειες [Ορθόδοξοι και αιρετικοί αντιχαλκηδόνιοι]  διετήρησαν πάντοτε πιστώς τήν αυτήν αυθεντική Ορθόδοξη χριστολογική πίστι καί τήν αδιάκοπη συνέχεια της αποστολικής παραδόσεως, άν καί μπορεί κάποτε να έχρησιμοποίησαν Χριστολογικούς όρους μέ διαφόρους τρόπους» καταργώντας αποφάσεις Οικουμενικών Συνόδων και αποφάνσεις των Πατέρων της Εκκλησίας;

Με ποια «ποιητική» πρόθεση ο Χαλκηδόνας Εμμανουήλ εκθειάζει τη χριστολογία της Συνόδου της Χαλκηδόνας όταν ο ίδιος, ως επίσκοπος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, επί της ουσίας την έχει προδώσει, ονομάζοντας τους αντιχαλκηδόνιους «Ανατολικούς Ορθοδόξους»; 

 «Ἡ εὐθύνη μας, [προφανώς των Φαναριωτών] καθὼς καὶ ἡ οἰκουμενικὴ ἀποστολή μας γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, ἐκφράστηκαν ἀπὸ τίς Οἰκουμενικὲς Συνόδους», τις αποφάσεις των οποίων ο επίσκοπος Χαλκηδόνας Εμμανουήλ ως μέλος της Συνόδου Βαρθολομαίου έχει γραμμένες στον πάγο, γι αυτό και δέχεται σε κοινωνία τούς αποκομμένους από την Εκκλησία, καθηρημένους, αναθεματισμένους και αφορισμένους αχειροτόνητους ουκρανούς ρασοφόρους διαλύοντας την Ορθόδοξη Εκκλησία. 

«Οἱ πρόσκαιρες προστριβὲς [υποστηρίζει ο Χαλκηδόνας Εμμανουήλ] χρειάζεται νὰ λύονται καὶ νὰ συγχωροῦνται ἄμεσα, [προφανέστατα, όχι από Σύνοδο, αλλά από το Φανάρι που θα παρέχει τη συγχώρεση] πρὶν ὁ χρόνος παγιώσει τὴν πικρία στὶς καρδιὲς τῶν ἀδελφῶν». Ὁτιδήποτε δὲν ἀποτελεῖ δογματικὴ συνθήκη εἶναι ἐπιλύσιμο, ὅπως μᾶς ἔχει διδάξει ἡ πείρα τῶν αἰώνων. Οἱ λόγοι παραπικρασμοῦ ἂς μεταβληθοῦν σὲ πράξεις ἀγάπης καὶ οἰκοδομῆς». 

Σε ποιες Ορθόδοξες Εκκλησίες που, το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως στα πλαίσια της «οικουμενικής αποστολής του για την ενότητα της Εκκλησίας» έχει παραπικράνει με επίδειξη ισχύος πρώτου άνευ ίσων, αχρείαστες προστριβές και διαφωνίες, ο επίσκοπος Χαλκηδόνας Εμμανουήλ απευθύνεται; Στο Πατριαρχείο Μόσχας; Στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων; Στο Πατριαρχείο Αντιοχείας, στο Πατριαρχείο Σερβίας ή στην Εκκλησία της Αλβανίας που, πρόσφατα, ξαναέδειξε ως παράνομη και αντιεκκλησιαστική την παρέμβαση των Φαναριωτών στην Ουκρανία;

«Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πάντα προσπαθεῖ νὰ φέρει τίς Χριστιανικὲς Ὁμολογίες σ’ ἕναν κοινὸ τόπο μὲ στόχο τὴν ἀναζήτηση τῆς χαμένης ἑνότητας τῶν Χριστιανῶν, ὥστε ὅλοι νὰ φτάσουν στὴν ἑνότητα τῆς Πίστεως»! Πως επίσκοπε Εμμανουήλ; Αναγνωρίζοντας τις αιρέσεις ως εκκλησίες με την ψευδοσύνοδο στο Κολυμβάρι;

«Γιὰ κάθε Σύνοδο τῆς Λυῶνος ἡ Ὀρθοδοξία γεννᾷ ἕναν Γρηγόριο Παλαμᾶ, γιὰ κάθε Φερράρα-Φλωρεντία ἕναν Μάρκο Εὐγενικό!». Η ντροπή δεν καλύπτει το πρόσωπο του Χαλκηδόνος Εμμανουήλ. Επικαλείται τους «προπάτορες ημών», τους άγιους και θεοφόρους Πατέρες της Εκκλησίας που, ο π.Βαρθολομαίος «ὁ ὁραματιστής, ὁ δίκαιος, ὁ φιλάγιος καὶ τῆς Κανονικῆς Παραδόσεως ἐγκρατέστατος θεράπων καὶ ἑρμηνευτής [κατά τον εργάτη του, επίσκοπο Χαλκηδόνας Εμμανουήλ]»! Καταγγέλλει πως «υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού», [διότι, το ασυγχώρητο κατά τον π.Βαρθολομαίο, αμάρτημά τους είναι πως του] «κληροδότησαν τη διάσπαση με τους παπικούς»! 

Αν η «Γραφὴ καὶ Παράδοση δὲν εἶναι δύο πηγὲς ἀποκάλυψης ἀλλὰ ἀλληλένδετοι τρόποι μετάδοσης τοῦ μηνύματος τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο», τότε το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως επίσκοπε Εμμανουήλ ποια παράδοση υπερασπίστηκε στο Κολυμβάρι, αφού δεν καταδίκασε καμία αίρεση; 

Επικαλείται ο «ποιητής» του χαλασμού στην Ουκρανία τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά και ομνύει πως, η Ορθοδοξία γεννά αγίους σε κάθε κακοδοξία και, όμως, «Ἡ [πράγματι] κοινὴ τῶν Ὀρθοδόξων Μήτηρ» για να μην κακοκαρδίσει τους παπικούς, αλλά και αιρετικούς συνομιλητές της στο Π.Σ.Ε δεν αναγνώρισε στο Κολυμβάρι ούτε Η΄ Σύνοδο μα μήτε και την Θ΄ Σύνοδο που πραγματοποιήθηκε το 1351 επί των ημερών του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά και καταδίκασε ως αίρεση τα περί κτιστής Θείας Χάριτος και Ενεργείας φληναφήματα των παπικών.

Κομπάζει ο ποιητής επίσκοπος Χαλκηδόνας Εμμανουήλ πως: «Στοὺς σημερινοὺς καιροὺς οἱ φύλακες τῶν τιμαλφῶν τῆς [Ορθοδοξίας, δηλαδή οι Φαναριώτες!] παραμένουν ἄγρυπνοι», όμως, αλλοίμονο, έχοντας κρεμάσει τις σκοροφαγωμένες φαρέτρες τους κατέναντι των ασσυρίων. 

Το Ορθόδοξο πλήρωμα επίσκοπε Χαλκηδόνας Εμμανουήλ δεν ζητά οι φύλακες των τιμαλφών της Ορθοδοξίας να είναι απλά υπναλέως άγρυπνοι, απαιτεί απ’ αυτούς να υπάρχουν ως άσειστοι και θείοι πύργοι της Εκκλησίας, να είναι ευσεβείας ένθεοι και κραταιοί στύλοι των θείων δογμάτων, λατρευταί της θείας χάριτος, μύσται της αρρήτου σοφίας, για να υπάρχουν πράγματι προστάται θερμοί της σεπτής Ορθοδόξου Εκκλησίας.    

Και ανεβόησεν, ο ποιητής επίσκοπος, φωνήν μεγάλην: «Ἡ Ὀρθοδοξία δὲν θὰ ζήσει ἄλλη Φερράρα»! 

Ποια η ανάγκη μιας άλλης Φερράρας επίσκοπε Εμμανουήλ όταν, ως Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, κάνατε την ψευδοσύνοδο στο Κολυμβάρι;

Ο επίσκοπος Χαλκηδόνας  Εμμανουήλ με τα πόδια βαμμένα λευκά, «σοβαρό πρόσωπο, ύφος πειστικό και όψη οσία», εξάσκησε του Έλληνος λόγου τη μαγεία κράζοντας: Στώμεν καλώς!  

Πως επίσκοπε; Χωρίς να αποκηρύξετε οι του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως τη Β΄ κοινή δήλωση Ορθοδόξων και Ἀντιχαλκηδόνιων (Σαμπεζύ 28  Σεπτεμβρίου 1990) πως: «οἱ φύσεις στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ διακρίνονται τῇ θεωρίᾳ μόνη»; 

Στώμεν καλώς; Πως επίσκοπε Εμμανουήλ; Με την επιδιωκόμενη αποκατάσταση της πλήρους κοινωνίας με τους παπικούς, χωρίς την επιστροφή τους στα Ορθόδοξα δόγματα; 

Στώμεν καλώς; Πως επίσκοπε Χαλκηδόνας; Με τον ορισμό «επιτέλους μιας κοινής ημερομηνίας εορτασμού του Πάσχα» με τους αιρετικούς παπιστές, όπως απροκάλυπτα επιδιώκει ο π.Βαρθολομαίος; 

Στώμεν καλώς! η υποκρισία του επισκόπου Χαλκηδόνας Εμμανουήλ έγινε υποκριτική, αφού, για αυτή του τη δήλωση χειροκροτήθηκε απ’ το ακροατήριό του. 

Στου επισκόπου  Χαλκηδόνας Εμμανουήλ την «ιδανική πολιτεία»,  ο Λύκος δεν αλλάζει τη φύση του επειδή έβαψε άσπρα τα πόδια του με αλεύρι.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra