«Θεοτόκε Παρθένε, βοήθησέ με, γιά νά μήν ἀφήσω τόν ἐχθρό νά μέ νικήσῃ» (Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)

Ἐπιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Μέρος 12ον

«Ἀδελφοί μου, ἐνδυναμοῦσθε ἐν Κυρίῳ καί ἐν τῷ κράτει τῆς ἰσχύος Αὐτοῦ. Ἐνδύσασθε τήν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρός τό δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρός τάς μεθοδείας τοῦ διαβόλου» (Πρός Ἐφεσ. 6, 10-11).

Ὁ ἐχθρός καί ὁ ἀντίπαλος σέ αὐτόν τόν σκληρό πνευματικό ἀγῶνα εἶναι ὁ παλαιός ἄνθρωπος, μέ τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες πού ἔγιναν δεύτερη φύση. Ἀλλά ὁ κυρίως ἐχθρός καί μέγιστος ἀντίπαλος εἶναι πάντοτε ὁ διάβολος, ὁ ὁποῖος διαρκῶς κρύβεται χρησιμοποιώντας τό ψέμα καί ἀντιστρατεύεται στό ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. 

Ἄς μήν ξεχνᾶμε ποτέ ὅτι ἡ πάλη εἶναι ἰσόβια καί σκληρή, διότι «οὐκ ἔστιν ἡμῖν πρός αἷμα καί σάρκα, ἀλλά πρός τάς ἀρχάς, πρός τάς ἐξουσίας, πρός τούς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρός τά πνευματικά τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Πρός Ἐφεσ. 6, 12). 

Εἶναι ἀπαραίτητο νά γνωρίζει ὁ ἀγωνιζόμενος πάντοτε τίς ἀληθινές δυνάμεις του καί ἀναλόγως μέ αὐτές νά ἐπιχειρεῖ τήν ἀνάβαση τῆς Κλίμακος, διότι ἡ ἄκαιρη ἐπιμονή του σέ ἀγῶνες ὑπέρ τήν δύναμιν του ἀσφαλῶς δέν εἶναι ἐκ τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία προδίδει τήν ὑπερηφάνειά του καί τήν ἐμπιστοσύνη του μόνο σέ ἀνθρώπινες δυνάμεις. 

Ἡ ἐκ δεξιῶν κλοπή εἶναι ἡ συχνή παγίδα τοῦ διαβόλου, προκειμένου νά παρασύρει πολλές φορές σέ ἀδιάκριτη ἀνευλόγητη ἄσκηση γιά νά ὁδηγήσει τελικά στήν πλάνη, μέ τήν καθοδήγηση τοῦ ἀπλανοῦς πνευματικοῦ ὁδηγοῦ. 

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος, στό ἔργο του ὁ «Ἀόρατος Πόλεμος», γιά αὐτόν τόν «Ἀόρατον» Πόλεμο τοῦ Κυρίου ἐναντίον τοῦ διαβόλου, γράφει τά ἑξῆς: 

“Μά ἐπειδή δέν εἶναι ἀρκετό τό νά διώξουμε μόνο τούς ἐχθρούς μας, ἀλλά πρέπει καί νά τούς μισήσουμε ἀπό τήν καρδιά μας γιά νά μή νικηθοῦμε ἀπό αὐτούς ἄλλη φορά, γι᾿ αὐτό καί ἐσύ μέ τόν γ´ πόλεμο πρέπει νά ἐναντιωθῇς μέ τόση σφοδρότητα στούς λογισμούς τῆς ἀνυπομονησίας, ἕως νά τούς μισήσῃς καί νά τούς συχαθῇς λέγοντας ἐκεῖνο τό Ψαλμικό. (35)

– “Τήν ἀδικία τήν μίσησα καί τήν σιχάθηκα”, «ἀπό τῶν ἐντολῶν σου συνῆκα· διά τοῦτο ἐμίσησα πᾶσαν ὁδόν ἀδικίας» (Ψαλμός 118, 104), καί «διά τοῦτο πρός πάσας τάς ἐντολάς σου κατωρθούμην, πᾶσαν ὁδόν ἄδικον ἐμίσησα» (Ψαλμός 118, 128). 

Καί “μέ τέλειο μίσος τούς μίσησα· ἔγιναν προσωπικοί μου ἐχθροί” «Τέλειον μῖσος ἐμίσουν αὐτούς, εἰς ἐχθρούς ἐγένοντό μοι» (Ψαλμός 138, 22). 

Τελευταῖα, γιά νά κάνῃς τέλεια τήν ψυχή σου μέ τίς ἔξεις τῶν ἀρετῶν (36), πρέπει νά κάνῃς ἀκόμη καί πράξεις ἐσωτερικές πού νά εἶναι ἀντίθετες ἀπευθείας στήν ἀνυπομονησία σου· κατά τό “Ἀπομακρύνσου ἀπό τό κακό καί κάνε τό καλό”,  «ἔκκλινον ἀπό κακοῦ καί ποίησον ἀγαθόν, ζήτησον εἰρήνην καί δίωξον αὐτήν» (Ψαλμός 33, 15).

Γιά παράδειγμα· ἄν ἐπιθυμῇς νά ἀποκτήσῃς τελείως τήν συνήθεια τῆς ὑπομονῆς, δέν φθάνει μόνον νά ἐξασκῆσαι μέ τούς τρόπους τοῦ πολέμου, πού εἶπα, ἀλλά πρέπει ἀκόμη καί νά ἀγαπᾷς τήν περιφρόνησι, πού ἔλαβες ἀπό ἐκεῖνον πού σέ ἀτίμασε ἤ σέ ἔβρισε, ἐπιθυμώντας νά ἀτιμασθῇς πάλι καί νά βρισθῇς ὅπως καί πρῶτα ἀπό τόν ἴδιο τόν ἄνθρωπο.

Καί νά εἶσαι προετοιμασμένος νά ὑπομείνης ἀκόμη βαρύτερες ἀτιμίες καί βρισιές, ἐπειδή καί οἱ παρόμοιες πράξεις εἶναι ἀναγκαῖες, γιά νά μᾶς κάμουν τέλειους στίς ἀρετές. 

Γιατί ἀλλιῶς, οἱ ἄλλες πράξεις ὅσο πολλές καί δυνατές καί ἄν εἶναι, δέν εἶναι ὅμως ἱκανές νά ἀποσπάσουν τήν κακία ἀπό τίς ρίζες της. 

Γι᾿ αὐτό εἶναι ἀνάγκη, ἐκεῖ πού ἦταν προηγουμένως φυτευμένη καί ριζωμένη ἡ κακία, ἐκεῖ ἀντί αὐτῆς νά φυτευθῇ καί νά ριζωθῇ ἡ ἀντίθετή της ἀρετή (37), γιά νά γίνουν κατά τούς ἰατρούς τά ἀντίθετα θεραπεία τῶν ἀντιθέτων.

Ἔτσι ἐάν ἐμεῖς δέν συνηθίσουμε μέ πολλές καί συχνές πράξεις νά ἀγαπᾶμε τήν καταφρόνησι καί νά χαιρώμαστε μέ αὐτήν, πάνω στήν ὁποία ἀγάπη τῆς καταφρονήσεως θεμελιώνεται καί ριζώνει ἡ ὑπομονή, δέν θά ἐλευθερωθοῦμε ποτέ ἀπό τήν κακία τῆς ἀνυπομονησίας, ἡ ὁποία θεμελιώνεται πάνω στό μῖσος τῆς καταφρονήσεως.

Γι᾿ αὐτό καί μένοντας ζωντανή ἡ ρίζα τῆς κακίας, φυτρώνει πάντα μέ τρόπο πού μαραίνει τήν ἀρετή, μερικές φορές δέ καί τήν πνίγει ἐντελῶς.

Καί ἐμᾶς κάνει νά κινδυνεύουμε, γιά νά ξαναπέσουμε πάλι μέ κάθε εὐκαιρία πού θά μᾶς τύχη· εἶναι, λοιπόν, βέβαιο, ὅτι χωρίς τίς ἀντίθετες πράξεις πού εἴπαμε, δέν εἶναι δυνατόν νά ἀποκτήσουμε τήν ἀληθινή συνήθεια τῶν ἀρετῶν.

Γνώριζε δέ καί αὐτό, ὅτι αὐτές οἱ πράξεις πρέπει νά εἶναι τόσο συχνές καί τόσο πολλές, πού νά μποροῦν νά καταστρέψουν τελειωτικά τήν συνήθεια τῆς κακίας, ἡ ὁποία καθώς ριζώθηκε καί κατέκτησε τήν καρδιά μας ἀπό τίς πολλές κακές πράξεις, ἔτσι πρέπει νά ξερριζωθῇ ἀπό αὐτή μέ τίς πολλές καλές πράξεις.

Καί τότε νά ριζώσουμε στήν καρδιά μας τήν συνήθεια τῶν ἀρετῶν, μάλιστα λέω, ὅτι πρέπει νά εἶναι πολύ περισσότερες οἱ καλές πράξεις ἀπό τίς κακές γιά νά γίνῃ ἡ συνήθεια ἐνάρετη· ἐπειδή οἱ καλές πράξεις δέν εἶναι σάν τίς πράξεις τῆς κακίας πού ὑποστηρίζονται ἀπό τήν φύση, ἡ ὁποία εἶναι διεφθαρμένη ἀπό τήν ἁμαρτία.

Σοῦ λέω ἀκόμη καί τοῦτο· ὅτι ἄν ἡ ἀρετή πού ἀσκεῖσαι τό ἀπαιτῇ, πρέπει ἀκόμη νά κάνῃς καί ἐξωτερικές πράξεις παρόμοιες μέ τίς ἐσωτερικές· γιά παράδειγμα: 

– Γιά νά ἀποκτήσῃς τήν ὑπομονή ὄχι μόνο πρέπει νά ἀγαπᾷς μέ τήν καρδιά σου ἐκείνους πού σέ ἐξευτέλισαν ἤ σέ ἐνόχλησαν μέ κάθε τρόπο, ἀλλά καί νά λές σέ αὐτούς λόγια πραότητας καί ἀγάπης.

Καί ἄν μπορῇς καί νά τούς ὑπηρετεῖς ἀκόμη μέ ἔργα καί νά τούς βάλλῃς μετάνοια. (38)

Καί αὐτές οἱ πράξεις καί οἱ ἐσωτερικές καί οἱ ἐξωτερικές, νά σοῦ φαίνωνται δύσκολες τόσο γιά τήν ἀδυναμία τοῦ νοῦ σου, ὅσο καί γιά τήν δυσκολία πού σοῦ φέρνει σέ αὐτά ἡ ἐπιθυμία σου, ὅμως μέ κανένα τρόπο δέν πρέπει νά τίς ἐγκαταλείψης, ἀλλά νά ἀγωνίζεσαι νά τίς κάνῃς. 

Γιατί, ὅσο ἀδύνατες καί ἄν εἶναι, σέ κρατοῦνε σταθερό καί γενναῖο στόν πόλεμο καί σοῦ διευκολύνουν τόν δρόμο γιά νά νικήσῃς.

Στάσου μέ προσοχή καί συμμαζέψου καλά στόν ἑαυτό σου γιά νά πολεμήσῃς ὄχι μόνο τίς μεγάλες καί ἀποτελεσματικές ἐπιθυμίες σου, ἀλλά ἀκόμη καί τίς μικρές καί ἐλαφριές τοῦ κάθε σου πάθους.

Γιατί οἱ μικρές ἀνοίγουν τόν δρόμο στίς μεγάλες, ὁπότε καί μετά ἀπό αὐτά γεννιοῦνται μέσα μας οἱ κακές ἐπιθυμίες.

Καί ἀπό τήν λίγη φροντίδα πού ἔχουν μερικοί στό νά ἀποσπάσουν ἀπό τήν καρδιά τους τίς μικρές ἐπιθυμίες, ἀφοῦ κυρίευσαν τίς μεγάλες τοῦ ἰδίου πάθους, ἀκολουθεῖ σέ αὐτούς ἀνέλπιστα καί ξαφνικά, νά βλαφθοῦν καί νά νικηθοῦν ἀπό τούς ἐχθρούς τους μέ δύναμι καί φθορά περισσότερη παρά ἀπό ὅ,τι πρίν.

Σοῦ ὑπενθυμίζω ἀκόμη νά περικόβῃς καί νά ἀπονεκρώνῃς τίς ἐπιθυμίες καί τά θελήματά σου, ἀκόμη καί γιά πράγματα πού ἐπιτρέπονται μέν ἀλλά δέν εἶναι ἀπαραίτητα (καί τέτοια εἶναι οἱ πολλές συνομιλίες, τά λιπαρώτερα φαγητά καί τά παρόμοια). 

Γιατί ἀπό αὐτό θά σέ ἀκολουθήσουν πολλά καλά. 

Γιατί αὐτά θά σέ κάνουν περισσότερο προετοιμασμένο καί πιό πρόθυμο νά νικᾷς τόν ἑαυτό σου καί στά ἄλλα. 

Γιατί θά γίνῃς δυνατώτερος καί ἐμπειρότερος στόν πόλεμο τῶν πειρασμῶν γιατί θά ἀποφύγῃς διάφορες παγίδες τοῦ διαβόλου καί θά κατορθώσῃς πράγματα πολύ ἀρεστά στό Θεό.

Λοιπόν ἐάν ἀκολουθήσῃς, ἀγαπητέ, μέ τόν τρόπο αὐτόν πού σοῦ εἶπα αὐτά τά ἅγια γυμνάσματα, νά εἶσαι βέβαιος πώς σέ λίγο καιρό θά προκόψῃς πολύ καί θά γίνῃς ἄνθρωπος πνευματικός ἀληθινά καί πραγματικά καί ὄχι ψεύτικα καί στό ὄνομα μόνο. 

Γιατί ἄν ἐπιχειρήσῃς ἄλλο τρόπο καί ἄλλα γυμνάσματα εὐχάριστα στήν ἐπιθυμία σου, τόσο πού νά νομίζῃς ὅτι ἑνώθηκες μέ τόν Θεό καί τοῦ συνομιλεῖς γλυκά, γνώριζε, ὅτι δέν εἶναι δυνατόν νά ἀποκτήσῃς τή χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἤ καμμία ἀρετή ἐπειδή ἡ χάρις τοῦ Πνεύματος, καθώς εἶπα στό α´ κεφάλαιο, δέν ἀποτελεῖται οὔτε γεννιέται ἀπό γυμνάσματα εὐχαριστήσεως καί παρόμοια μέ τή φύσι μας. 

Ἀλλά ἀπό ἐκεῖνα πού βάζουν τή φύση στούς σταυρούς καί τίς κακοπάθειες, καί ἀπό ἐκεῖνα πού ἀνακαινίζεται ὁ ἄνθρωπος μέσα ἀπό τίς ἐπιθυμίες τῶν εὐαγγελικῶν ἀρετῶν καί ἑνώνεται μέ τόν Ἐσταυρωμένο Του Ποιητῆ.

Γνώριζε καί αὐτό, ὅτι καθώς οἱ συνήθειες τῶν κακῶν γίνονται μέ πολλές καί συχνές πράξεις τῆς λογικῆς θελήσεως, ἐπειδή αὐτή εἶναι πού παραδίνεται στίς παράλογες ἐπιθυμίες τῆς αἰσθήσεως. 

Ἔτσι καί οἱ συνήθειες τῶν εὐαγγελικῶν ἀρετῶν, ἀποκτῶνται μέ τό νά κάνῃς πράξεις συχνές καί πολλές καί νά παραδίνεσαι στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀπό τό ὁποῖο εἴμαστε προσκαλεσμένοι πότε στή μία ἀρετή καί πότε στήν ἄλλη. 

Γιατί καθώς ἡ λογική θέλησί μας, δέν μπορεῖ ποτέ νά εἶναι κακή καί γήινη, ὅσο καί ἄν πολεμῆται ἀπό τήν παράλογη ἐπιθυμία τῆς σάρκας καί ἀπό τήν κακία, ἄν δέν παραδοθεῖ μόνη της σέ αὐτή καί ὑποταχτεῖ. 

Ἔτσι πάλι αὐτή, δέν μπορεῖ ποτέ νά εἶναι ἐνάρετη καί ἑνωμένη μέ τόν Θεό, ἄν καί προσκαλῆται ἀπό τήν χάρι Του, ἄν δέν παραδοθῇ ὁλοκληρωτικά στό θέλημα καί στή χάρι Αὐτοῦ, τόσο μέ τίς ἐσωτερικές πράξεις ὅσο καί μέ τίς ἐξωτερικές.

Κεφάλαιο ΙΔ´

Τί πρέπει νά γίνεται, ὅταν ἡ ἀνώτερη λογική θέλησις φαίνεται νικημένη ἀπό τήν παράλογη καί κατώτερη καί ἀπό τούς ἐχθρούς

Ἄν καμμία φορά σκεφθῇς ὅτι ἡ λογική σου θέλησις δέν μπορεῖ νά ἀντισταθῇ ποτέ καθόλου στήν παράλογη ἐπιθυμία καί στούς ἐχθρούς πού σέ πολεμοῦνε, ἐπειδή καί δέν αἰσθάνεσαι νά ἔχῃς μία προθυμία ζωντανή ἐναντίον τους.

Σύ ὅμως, νά παραμείνης, ἀδελφέ μου, σταθερός καί μήν ἐγκαταλείψης τόν πόλεμο, γιατί θά θεωρῆσαι ὡς νικητής, ἐφόσον δέν βλέπῃς φανερά νικημένο τόν ἑαυτό σου. 

Διότι ὅπως ἡ ἀνώτερη θέλησί μας δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό τίς κατώτερες ἐπιθυμίες, γιά νά προσβάλλῃ τίς πράξεις της, ἔτσι ἄν αὐτή ἡ ἴδια δέν θέλῃ, δέν μπορεῖ νά πιεσθῇ ποτέ καί νά νικηθῇ ἀπό αὐτές μέ ὅσο σκληρό πόλεμο καί ἄν τῆς κάνουν. 

Γιατί, ὁ Θεός χάρισε στή θέλησί μας τόση ἐλευθερία καί δύναμι, ὥστε καί ἄν ὅλες οἱ αἰσθήσεις, καί ὅλοι οἱ δαίμονες καί ὅλος ὁ κόσμος μαζί ὁπλισθοῦν ἐναντίον της καί τήν πολεμοῦν δυνατά, παρόλα αὐτά, μπορεῖ ἡ θέλησί μας μέ κάθε ἐλευθερία, νά τά περιφρονήσῃ καί νά θέλῃ ἐκεῖνο, πού θέλει, ἤ νά μή θέλῃ ἐκεῖνο, πού δέν θέλει καί ὅσες φορές θέλει καί γιά τό σκοπό ἐκεῖνο πού τῆς ἀρέσει καλύτερα.

Ἐάν δέ καί καμιά φορά οἱ νοητοί ἐχθροί καί ἡ παράλογή σου ἐπιθυμία, τόσο δυνατά σέ πολεμοῦνε καί σέ καταπιέζουν, ὥστε ἀποδυναμωμένος, δέν μπορεῖς νά κάνῃς ἐναντίον τους κανένα ἔργο πνευματικό γιά νά βοηθηθῇς, σοῦ λέω, νά μή δειλιάσῃς οὔτε σέ αὐτή τήν περίπτωσι, οὔτε νά ρίξης στή γῆ τά ἄρματα.

Ἀλλά χρησιμοποίησε αὐτό τό ὄχημα, ἐναντίον αὐτῶν καί λέγε πρός τούς ἐχθρούς:

 – «Δέν ὑποχωρῶ ἀπό τόν πόλεμο, δέν θά σᾶς ἀφήσω οὔτε τώρα ἀπλήγωτους». 

– “Ὁ Κύριος εἶναι τό φῶς καί ἡ σωτηρία μου, ποιόν θά φοβηθῶ; Ὁ Κύριος τό καταφύγιο τῆς ζωῆς μου, ἀπό ποιόν θά πανικοβληθῶ;” «Κύριος φωτισμός μου καί σωτήρ μου· τίνα φοβηθήσομαι; Κύριος ὑπερασπιστής τῆς ζωῆς μου· ἀπό τίνος δειλιάσω;» (Ψαλμός 26, 1). 

Ἐγώ στό ὄνομά Του θά ἐξουθενώσω τούς ἐχθρούς μου, «ἐν Σοί τούς ἐχθρούς ἡμῶν κερατιοῦμεν καί ἐν τῷ ὀνόματί σου ἐξουδενώσομεν τούς ἐπανισταμένους ἡμῖν» (Ψαλμός 43, 6).

Καί ἄν τώρα δυναμωθῇς, ἀλλά πάλι νικηθῇς, ὅπως γράφτηκε: 

– Ὅσο καί ἄν συνασπίζεσθε, θά συντριβῆτε· ἐξοπλισθῆτε ὅσο θέλετε, πάλι θά συντριβῆτε, «γνῶτε ἔθνη καί ἡττᾶσθε, ἐπακούσατε ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς, ἰσχυκότες ἡττᾶσθε· ἐάν γάρ πάλιν ἰσχύσητε, πάλιν ἡττηθήσεσθε» (Ἡσαΐας 8, 9). 

Ὁπότε, ὅπως κάνει ἐκεῖνος πού ἔχει ἐναντίον του τόν ἐχθρό καί τόν καταδυναστεύει· ὁ ὁποῖος, μή μπορώντας νά τόν χτυπήσῃ κατευθείαν, τόν χτυπᾷ πλάγια καί δοκιμάζει νά κάνῃ ἕνα πήδημα παραπίσω, γιά νά μπορέσῃ νά τόν πληγώσῃ καί κατ᾿ εὐθεῖαν, ἔτσι κάνε καί σύ· μάζεψε τούς λογισμούς σου μέσα στόν ἑαυτό σου καί σκέψου ὅτι δέν ἔχεις καμμία δύναμι.

Καί ἔτσι καταφεύγοντας στό Θεό, πού μπορεῖ τά πάντα, κάλεσέ Τον μέ θερμή ἐλπίδα καί δάκρυα, ἐνάντια στό πάθος πού σέ πολεμεῖ, λέγοντας: 

Κύριε, βοήθησέ με· Θεέ μου, Θεέ μου, βοήθησέ με· Ἰησοῦ μου, βοήθησέ με· πολέμισε τούς πολεμοῦντάς με· πᾶρε ἀσπίδα καί ὅπλο καί ἔλα βοήθησέ με”. 

«Δίκασον, Κύριε, τούς ἀδικοῦντάς με, πολέμησον τούς πολεμοῦντάς με. Ἐπιλαβοῦ ὅπλου καί θυρεοῦ καί ἀνάστηθι εἰς τήν βοήθειάν μου» (Ψαλμός 34, 1-2). 

«Θεοτόκε Παρθένε, βοήθησέ με, γιά νά μήν ἀφήσω τόν ἐχθρό νά μέ νικήσῃ».

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ἐδῶ μᾶς συμβουλεύει πατρικά, κυρίως μέ τήν ταπείνωση καί πάντοτε μέσα ἀπό τήν πράξη μέ σοφά λόγια, ὡς ἑξῆς: «Καί ἄρχισε τό ἔργο, καί πολέμησε γιά νά νικήσῃς· καί βέβαια ἀπό αὐτά θά ἀποκτήσῃς τήν ὁλοκληρωτική ἐλπίδα στόν Θεό. 

Μέ τά τέσσερα αὐτά ὅπλα ὁπλίσου, ἀδελφέ μου, σάν ὁπλισμό πολύ ἀσφαλῆ καί ἀναγκαῖο, γιά νά γίνῃς νικητής σέ αὐτόν τόν ἀόρατο πόλεμο καί γιά νά λάβης τό στεφάνι. 

– Καί αὐτά εἶναι: Τό α΄ νά μήν ἐμπιστεύεσαι ποτέ τόν ἑαυτόν σου, τό β΄ νά ἔχῃς πάντα ὅλο σου τό θάρρος καί τήν ἐλπίδα στό Θεό, τό γ΄ νά ἀγωνίζεσαι πάντα· καί τό δ΄ νά προσεύχεσαι».

Ἀδελφοί μου, ἐμεῖς ἄς ζητήσουμε νά ἐνδυναμωθοῦμε ἀπό τόν Ἴδιο τόν Κύριο, ἄς ἐνδυθοῦμε τήν πανοπλία τοῦ Θεοῦ, ἄς ἀντισταθοῦμε γιά νά δυνηθοῦμε κατά τήν ἡμέρα ἐκείνη τῆς πονηρίας, νά ἀναδειχθοῦμε νικητές. 

Ἄς ἐργαστοῦμε μέσα ἀπό τήν ἰσχυρή δύναμη τοῦ Θεοῦ, γιά τήν κατάκτηση τῶν ἐπουρανίων ἀφθάρτων ἀγαθῶν, τῆς δικαιοσύνης, κι’ ἀκόμη αὐτῆς τῆς θεωρίας τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ σύμφωνα μέ τόν Ψαλμό τοῦ Δαυΐδ: «Ἐγώ δέ ἐν δικαιοσύνῃ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ Σου χ ο ρ τ α σ θ ή σ ο μ α ι ἐν τῷ ὀφθῆναι μοι τήν δόξαν Σου» (Ψαλμός 16, 15). 

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 35. Ὁ «Ἀόρατος Πόλεμος» Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ἀπόδοση στή νέα Ἑλληνική: Ἱερομόναχος Βενέδικτος. Ἔκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου, Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὄρος. http://users.uoa.gr https://www.imaik.gr
• 36. Συνήθεια θά πεῖ, μία μεγάλη εὐκολία, πού λαμβάνει κάποιος στήν ἀρετή ἤ στήν κακία ἤ σέ κάποιο ἄλλο κανένα ἔργο καί τέχνη, ἡ ὁποία μέ εὐκολία ἀποκτᾶται καί γίνεται, ἀπό πολυχρόνιους καί συνεχεῖς πράξεις καί ἐνέργειες τῆς ἀρετῆς ἤ κακίας ἤ τοῦ ἔργου καί τῆς τέχνης· γι᾿ αὐτό καί αὐτή ἡ συνήθεια, δεύτερη φύση ὀνομάζεται ἐπειδή, καθώς ἡ φύση, οὕτως καί αὐτή μέ εὐκολία προβάλλει τίς ἐνέργειές της.
• 37. Ἄριστα τοῦτο ἐδῶ διδάσκεται δέ σύμφωνα μέ τόν Ἀββᾶ Ἰσαάκ πού λέει, ὅτι εἶναι καλύτερο νά ἐξαπατοῦμε καί νά νικᾶμε τά πάθη μέ τήν ἐνθύμησι τῶν ἀντιθέτων σέ αὐτά ἀρετῶν, παρά μέ τήν ἀντίστασι. «Κρεῖσσον ἐν τῇ μνήμῃ τῶν ἀρετῶν ὑποκλέπτειν τά πάθη, ἤ τῇ ἀντιστάσει». Ὁπότε, ἐπειδή καί τά τρία εἶναι τά μέρη τῆς ψυχῆς, λογιστικό, ἐπιθυμητικό καί θυμικό, γνώριζε ὅτι, ἀπό αὐτά τά τρία γεννοῦνται καί οἱ τριῶν εἰδῶν λογισμοί. Καί ἀπό μέν τό λογιστικό γεννοῦνται οἱ λογισμοί τῆς ἀπιστίας, τῆς ἀχαριστίας πρός τόν Θεό καί τοῦ γογγυσμοῦ, τῆς ἀδιακρισίας, τῆς ἀγνωσίας καί ἁπλά, ὅλοι οἱ καλούμενοι καθολικά βλάσφημοι λογισμοί, ἀπό δέ τό ἐπιθυμητικό γεννοῦνται οἱ λογισμοί τῆς φιληδονίας, φιλοδοξίας, φιλαργυρίας καί ἁπλά, ὅλοι οἱ καλούμενοι αἰσχροί λογισμοί· ἀπό δέ τό θυμικό γεννοῦνται οἱ λογισμοί τῶν φόνων, τῆς ἐκδικήσεως, φθόνου, μίσους, ταραχῆς καί ἁπλά, ὅλοι οἱ καλούμενοι πονηροί λογισμοί. Λοιπόν ἐσύ πρέπει νά νικᾷς αὐτά μέ τίς ἀντίθετές τους ἀρετές· δηλαδή, τήν ἀπιστία, μέ τήν ἀδίστακτη πίστι στό Θεό, τήν ἀχαριστία καί τόν γογγυσμό πρός τόν Θεό, μέ τήν εὐχαριστία, τήν ἀδιακρισία, μέ τήν διάκρισι τοῦ καλοῦ καί κακοῦ· τήν ἀγνωσία, μέ τήν ἀληθινή γνῶσι αὐτῶν πού ὑπάρχουν ἀληθινά καί τίς βλασφημίες, μέ τίς δοξολογίες. Παρόμοια τήν φιληδονία μέ τήν ἐγκράτεια καί τήν νηστεία, τήν φιλοδοξία μέ τήν ταπείνωσι καί τήν φιλαργυρία μέ τήν λιτότητα. Παρομοίως, τόν φθόνο καί μῖσος, μέ τήν ἀγάπη, τήν ἐκδίκηση μέ τήν πραότητα καί ὑπομονή, τήν ταραχή μέ τήν εἰρήνη τῆς καρδιᾶς. Καί γιά νά πῶ γενικά μέ τόν Ἅγιο Μάξιμο: Τό μέν λογιστικό τῆς ψυχῆς σου, στόλιζέ το μέ τήν ἀρετή τῆς προσευχῆς, καί Θείας γνώσεως. Τό ἐπιθυμητικό, μέ τήν ἀρετή τῆς ἐγκράτειας· καί τό θυμικό, μέ τήν ἀρετή τῆς ἀγάπης· καί βέβαια τό φῶς τοῦ νοῦ σου δέν θά σκοτισθῇ ποτέ, οἱ δέ προηγούμενοι λογισμοί, μποροῦν εὔκολα νά γεννηθοῦν ἀπό αὐτούς.
• 38. Ὁ θεῖος Χρυσόστομος (ὁμιλίες ιε´, Κεφάλ. ε´ τοῦ κατά Ματθαῖον) λέει, ὅτι ὁ Κύριος στό Κεφάλαιο αὐτό διδάσκει ἐννέα βαθμούς, στούς ὁποίους ἀνεβάζει ὅλους τούς Χριστιανούς μέ τίς ἁγίες του ἐντολές α´, ὅτι, οἱ Χριστιανοί δέν πρέπει νά ἀδικοῦν κάποιους· β´, ὅτι ἄν ἀδικήσῃ κάποιος αὐτούς, αὐτοί πρέπει νά μή τόν ἐκδικοῦνται μέ τήν ἴδια ἀδικία· γ´, ὅτι νά μή κάνουν στούς ἄλλους, ἐκεῖνα τά κακά πού τούς ἔκαναν ἐκεῖνοι, ἀλλά νά τά ὑπομένουν καί νά ἡσυχάζουν δ´, ὄχι μόνο νά ἡσυχάζουν, ἀλλά καί νά δώσουν θεληματικά τόν ἑαυτό τους στό νά πάθουν τά κακά· ε´, τό καί νά δώσουν τόν ἑαυτό τους στά πάθη περισσότερο καί προθυμώτερα, παρά ὅπου θέλει ἐκεῖνος πού τούς κακοποιεῖ· ς´, τό νά μή μισήσουν ἐκεῖνο πού τούς κακοποιεῖ· ζ´, τό καί νά ἀγαπήσουν αὐτόν ἀπό τήν καρδιά τους· η´, τό καί νά τόν εὐεργετήσουν θ´, τό νά παρακαλοῦν καί τόν Θεό γι᾿ αὐτόν. Ὁ δέ Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος, στό λόγο σχετικά μέ τήν ἀπάθεια καί τῶν χαρισμάτων της, προσθέτει κοντά στούς ἐννέα βαθμούς καί ἄλλους τρεῖς μεγαλύτερους, δηλαδή, ἕνα μέν, τό πρῶτον, ὄχι μόνο νά προσευχώμεθᾳ γιά αὐτούς πού μᾶς κακοποιῆσαν, ἀλλά καί τό νά τυπώνουμε νοερά στήν φαντασία μας τά πρόσωπά τους καί νά τά φιλᾶμε μέ ἀπάθεια, μέ δάκρυα ἀγάπης, σάν γνήσιους φίλους. Δεύτερο δέ, τό νά φυλᾶμε πρός αὐτούς καί στόν ἴδιο χρόνο πού μᾶς κακοποιοῦν, ἴδια καί χωρίς ἀλλαγές τήν διάθεσι τῆς καρδιᾶς μας. Καί τρίτον, νά τά ξεχνᾷ κανείς τελείως ὅλα ὅσα ἔπαθε καί νά μή τά ἐνθυμῆται, τόσο ὅταν εἶναι παρόντες αὐτοί πού τόν κακοποίησαν, ὅσο καί ὅταν λείπουν, ἀλλά νά φέρεται σέ αὐτούς χωρίς καμμία σκέψι, καθώς φέρεται καί στούς φίλους του, συνομιλώντας καί συντρώγοντας μέ αὐτούς.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra