«Καί μάλιστα ἀγάπα νά ἀκοῦς τίς ἀτιμίες καί τίς βρισιές πού σοῦ κάνουν οἱ ἄλλοι» (Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)

Ἐπιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Μέρος 20ον

«Ἀδελφοί μου, ἐνδυναμοῦσθε ἐν Κυρίῳ καί ἐν τῷ κράτει τῆς ἰσχύος Αὐτοῦ. Ἐνδύσασθε τήν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρός τό δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρός τάς μεθοδείας τοῦ διαβόλου» (Πρός Ἐφεσ. 6, 10-11).

Ἡ μετάνοια εἶναι τό κατ᾿ ἐξοχήν ἔργο τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ἀλλά καί ἡ βασική προϋπόθεση τῆς σωτηρίας γιά ὅλο τό πλήρωμα τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας. 

Ἡ μετάνοια εἶναι ἡ ἀνανέωση τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος, ἡ συμφιλίωση μέ τόν Θεό, ὁ καθαρισμός τῆς συνειδήσεως, ἡ ἀπόσβεση τοῦ χρέους τῶν ἁμαρτιῶν, ἡ ἐλπίδα, ἡ ἀμεριμνησία γιά τά φθαρτά πράγματα τοῦ κόσμου καί εἶναι ἡ βέβαιη σωτηρία γιά κάθε ψυχή. 

Γνώρισμα τῆς μετανοίας εἶναι ἡ κακοπάθεια μέ τήν νηστεία, τήν ἀγρυπνία καί μέ τόν σωματικό κόπο γιά κάθε πνευματικό ἔργο, ἡ ἑκούσια ὑπομονή γιά τίς θλίψεις τῆς ζωῆς, γιά τίς ἀτιμίες καί τίς συκοφαντίες.

Στήν πνευματική πάλη εἶναι ἀπαραίτητη ἡ συναναστροφή καί ἀλληλοβοήθεια μέ ὁμόφρονες ἀγωνιζομένους ἀδελφούς γιά νά συναμιλλῶνται στά ἀθλήματα τῆς ἀρετῆς καί ὁ ἕνας νά ἐνισχύει τόν ἄλλο πνευματικά κατά τήν «ὥρα» τοῦ πολέμου.

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος, στό ἔργο του ὁ «Ἀόρατος Πόλεμος», γιά αὐτόν τόν «Ἀόρατον» Πόλεμο τοῦ Κυρίου ἐναντίον τοῦ διαβόλου, γράφει τά ἑξῆς: 

“Καί λοιπόν, ἐσύ ἀδελφέ μου, α´ μέν, πρέπει νά φυλάττῃς μέ μεγάλη προσοχή τούς κακούς καί γρήγορους κλέφτες πού ἔχεις, δηλαδή, τά μάτια σου, καί νά μήν τά ἀφήνῃς νά τεντώνονται καί νά βλέπουν μέ περιέργεια τά πρόσωπα τῶν γυναικῶν, τόσο τά ὄμορφα, ὅσο καί τά ἄσχημα ἤ τά πρόσωπα τῶν ἀνδρῶν καί μάλιστα τῶν νέων καί ἀγένειων ἤ νά βλέπουν τήν ξεγύμνωσι ὄχι μόνο τῶν ξένων σωμάτων, ἀλλά καί αὐτοῦ τοῦ ἰδίου σου σώματος. (67)

Γιατί ἀπό αὐτήν τήν περιέργεια καί τό ἐμπαθές κοίταγμα, ἡ καρδιά συλλαμβάνει τήν ἡδονή καί τήν ἐπιθυμία τῆς πορνείας καί τῆς παιδεραστίας. 

Καθώς εἶπε ὁ Κύριος. “Ὅποιος βλέπει γυναῖκα μέ ἐπιθυμία πονηρή, ἔχει κιόλας μέσα του διαπράξει τήν μοιχεία μέ αὐτήν”  

– «Ἐγώ δέ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρός τόν ἐπιθυμῆσαι αὐτήν ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτήν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ» (Ματθ. 5, 28). 

Καί κάποιος σοφός εἶπε «ἐκ τοῦ ὁρᾶν, τίκτεται τό ἐρᾶν» (68). 

Γι᾿ αὐτό καί ὁ Σολομώντας παραγγέλνει, νά μή πιαστοῦμε ἀπό τά μάτια μας, μήτε νά νικηθοῦμε ἀπό ἐπιθυμία ὡραιότητας· «υἱέ, μή σέ νικήσῃ κάλλους ἐπιθυμία, μηδέ ἀγρευθῇς σοῖς ὀφθαλμοῖς, μηδέ συναρπασθῇς ἀπό τῶν αὐτῆς βλεφάρων» (Παροιμίαι 6, 25).

Ἐκτός ἀπό αὐτά, φυλάξου νά μή βλέπῃς περίεργα τά ὄμορφα φαγητά καί ποτά, ἐνθυμούμενος τήν πρώτη μητέρα τοῦ γένους μας Εὔα ἡ ὁποία, γιά νά δῇ τόν ἀπαγορευμένο καρπό τοῦ ἐμποδισμένου ξύλου στόν Παράδεισο, τόν ἐπιθύμησε, τόν πῆρε, τόν ἔφαγε καί ἔτσι πέθανε.

Οὔτε νά βλέπῃς μέ εὐχαρίστησι τά ὄμορφα ροῦχα ἤ τόν χρυσό καί τό ἀργύριο ἤ τίς λαμπρές δόξες τοῦ κόσμου, γιά νά μή περάσῃ ἀπό τά μάτια σου μέσα στή ψυχήν σου τό πάθος τῆς φιλοδοξίας καί φιλαργυρίας. 

– «Ἀπόστρεψον τούς ὀφθαλμούς μου τοῦ μή ἰδεῖν ματαιότητα, ἐν τῇ ὁδῷ σου ζῆσόν με» (Ψαλμός 118, 37).

Καί γιά νά μιλήσω γενικά, φυλάξου νά μή βλέπῃς χορούς, παιχνίδια, τραπέζια, ξεφαντώματα, μαλώματα, παλαίσματα, τρεχάματα καί ὅλα τά ἄλλα ἄτακτα καί ἄσεμνα πράγματα, πού ἀγαπᾷ ὁ ἠλίθιος κόσμος καί ἔχει ἀπαγορευμένα ὁ Νόμος τοῦ Θεοῦ.

Ἀλλά ἀπόφευγε καί κλεῖσε τά μάτια σου ἀπό αὐτά, γιά νά μή γεμίσῃς τήν καρδιά καί τήν φαντασία σου ἀπό ἄσχημες εἰκόνες καί πάθη, καί ξεσηκώσῃς ταραχή καί νέο πόλεμο ἐναντίον σου, ἀφήνοντας τόν ἀγῶνα, πού ἔχεις νά ἀγωνίζεσαι ἐναντίον τῶν παλαιῶν σου παθῶν. 

Ἀγάπα ὅμως νά βλέπῃς τίς ἐκκλησίες, τίς ἁγίες εἰκόνες, τά ἱερά βιβλία, τά κοιμητήρια, τούς τάφους καί ὅσα ἄλλα εἶναι σεμνά καί ἅγια, τῶν ὁποίων ἡ θεωρία σέ ὠφελεῖ.

Α´. Πρέπει νά προφυλάττης τά αὐτιά σου. Πρῶτα γιά νά μήν ἀκοῦς τά αἰσχρά καί ἐρωτικά λόγια, τά τραγούδια καί τά μουσικὰ ὄργανα, ἀπό τά ὁποῖα γλυκαίνεται ἡ ψυχή σου καί ἡ καρδιά σου ἀνάβει ἀπό τήν σαρκική ἐπιθυμία. 

Γιατί εἶναι γραμμένο· “ἀπομάκρυνε ἀπό μένα τά ἐπονείδιστα λόγια”, «σοφός γίνου, υἱέ, ἵνα σου εὐφραίνηται ἡ καρδία, καί ἀπόστρεψον ἀπό σοῦ ἐπονειδίστους λόγους» (Παροιμίαι. 27, 11).

Β΄. Κατά δεύτερο λόγο, γιά νά μήν ἀκοῦς τά ἀστεῖα καί τά γελωτοποιά λόγια, τά ὁποῖα μάλιστα εἶναι φαντασιώσεις καί τά κάθε εἴδους καί διάφορα τοῦ κόσμου ψέμματα, νοστιμευόμενος καί γλυκαινόμενος ἀπό αὐτά. 

Ἐπειδή δέν εἶναι σωστό στό Χριστιανό νά ἀκούῃ μέ εὐχαρίστησι αὐτά, ἀλλά ἐκείνων τῶν διεφθαρμένων ἀνθρώπων, σχετικά μέ τούς ὁποίους εἶπε ὁ Παῦλος, ὅτι, “θά κλείσουν τά αὐτιά τους στήν ἀλήθεια καί θά στραφοῦν στά παραμύθια”.   

– «Καί ἀπό μέν τῆς ἀληθείας τήν ἀκοήν ἀποστρέψουσιν, ἐπί δέ τούς μύθους ἐκτραπήσονται» (Β´ Τιμ. 4, 4).

Γ΄. Τρίτο, γιά νά μήν ἀκοῦς μέ εὐχαρίστησι τίς κατακρίσεις καί πολυλογίες πού οἱ ἄλλοι κάνουν ἐναντίον τοῦ πλησίον ἀλλά ἤ νά τίς ἐμποδίζεις, ἄν μπορεῖς ἤ νά μήν κάθεσαι νά τίς ἀκοῦς. 

Ἐπειδή ὁ Μέγας Βασίλειος θεωρεῖ ἄξιους ἀφορισμοῦ, τόσο ἐκείνους πού πολυλογοῦν, ὅσο καί ἐκείνους πού στέκονται καί ἀκοῦν τίς συκοφαντίες· «Ἄν βρεθῇ κάποιος νά καταλαλῇ ἄλλον ἤ ἄν ἀκούῃ νά καταλαλοῦν καί δέν τούς ἐπιτιμᾷ… μαζί μέ αὐτόν νά ἀφορίζεται» (69).

Δ΄. Τέταρτο, φυλάξου νά μή γλυκαίνεσαι καί ἀκοῦς τά περιττά καί μάταια λόγια καί τίς φλυαρίες, στίς ὁποῖες καταπιάνεται ὁ περισσότερος κόσμος· γιατί, εἶναι γραμμένο· «δέν θά ἀκούσῃς λόγο μάταιο» (Ἔξοδ. 23, 1). 

Καί ὁ Σολομώντας εἶπε· “μάταιο λόγο κάντον μακρυά μου”, «μάταιον λόγον καί ψευδῆ μακράν μου ποίησον, πλοῦτον δέ καί πενίαν μή μοι δῷς, σύνταξόν δέ μοι τά δέοντα καί τά αὐτάρκη» (Παροιμίαι. 24, Μασ. 30, 8). 

Καί ὁ Κύριος εἶπε· “Γιά κάθε μάταιο λόγο πού θά ποῦν οἱ ἄνθρωποι, θά λογοδοτήσουν τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως, «λέγω δέ ὑμῖν ὅτι πᾶν ῥῆμα ἀργόν ὅ ἐάν λαλήσωσιν οἱ ἄνθρωποι, ἀποδώσουσι περί αὐτοῦ λόγον ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως» (Ματθ. 12, 36).

Καί γιά νά ποῦμε σύντομα, φυλάξου νά μήν ἀκοῦς ὅλα ἐκεῖνα τά λόγια καί ἀκούσματα, πού μποροῦν νά βλάψουν τήν ψυχή σου· αὐτά κυρίως εἶναι οἱ κολακεῖες τῶν κολάκων καί οἱ ἔπαινοι, σχετικά γιά τούς ὁποίους εἶπε ὁ Ἡσαΐας, “λαός μου, αὐτοί πού σᾶς καλοτυχίζουν, σᾶς κοροϊδεύουν”. 

– «Λαός μου, οἱ πράκτορες ὑμῶν καλαμῶνται ὑμᾶς, καί οἱ ἀπαιτοῦντες κυριεύουσιν ὑμῶν· λαός μου, οἱ μακαρίζοντες ὑμᾶς πλανῶσιν ὑμᾶς καί τόν τρίβον τῶν ποδῶν ὑμῶν ταράσσουσιν» (Ἡσαΐας 3, 11). 

Ἀγάπησε δέ νά ἀκοῦς τά Θεῖα λόγια, τίς ἱερές μελῳδίες καί ψαλμῳδίες, καί ὅλα ὅσα εἶναι σεμνά, ἅγια, σοφά καί ψυχωφελῆ.

Καί μάλιστα ἀγάπα νά ἀκοῦς τίς ἀτιμίες καί τίς βρισιές πού σοῦ κάνουν οἱ ἄλλοι.

Ε´. Φύλαξε τήν ὄσφρησί σου ἀπό τά μυρωδικά, τούς μόσχους καί ἄλλα εὐωδιαστά ἀρώματα, τά ὁποῖα δέν πρέπει οὔτε πάνω σου νά τά βάζῃς ἤ νά τά ἀλείφῃς, οὔτε μέ ὑπερβολή νά μυρίζεσαι. 

Ἐπειδή αὐτά, ὅλα εἶναι χαρακτηριστικό τῶν ἀσέμνων γυναικῶν, καί ὄχι τῶν φρονίμων ἀνδρῶν, καί κοιμίζουν τήν γενναιότητα τῆς ψυχῆς, καί τήν σπρώχνουν σέ πορνικά πάθη καί ἐπιθυμίες καί κάνουν νά ἔρχωνται σέ αὐτούς πού τά μεταχειρίζονται, οἱ προφητικές ἐκεῖνες κατάρες, πού λένε:

– “Καί ἀντί τῆς εὐχάριστης εὐωδίας, θά ὑπάρχη μοῦχλα”. «Καί ἔσται ἀντί ὀσμῆς ἡδείας κονιορτός, καί ἀντί ζώνης σχοινίῳ ζώσῃ καί ἀντί τοῦ κόσμου τῆς κεφαλῆς τοῦ χρυσίου φαλάκρωμα ἕξεις διά τά ἔργα σου καί ἀντί τοῦ χιτῶνος τοῦ μεσοπορφύρου περιζώσῃ σάκκον» (Ἡσαΐας 3, 24).

– “Καί ἀλλοίμονο σέ ὅσους ἀλείφονται μέ τά καλύτερα ἀρώματα”. «Οἱ πίνοντες τόν διυλισμένον οἶνον καί τά πρῶτα μῦρα χριόμενοι καί οὐκ ἔπασχον οὐδέν ἐπί τῇ συντριβῇ Ἰωσήφ» (Ἀμώς 6, 6).

ΣΤ´. Φύλαξε τήν γεῦσι καί τήν κοιλιά σου, γιά νά μήν ὑποδουλώνεται σέ παχυντικά καί εὐχάριστα καί πολυποίκιλα φαγητά, καί νόστιμα καί εὐώδη ποτά. 

Γιατί, τά τρυφερά αὐτά τραπέζια, πρίν νά τά ἀποκτήσῃς, θά σέ κάνουν νά πέσῃς σέ κλεψιές, ψέματα, κολακεῖες, καί ἄλλα χίλια ὑπηρετικά πάθη καί κακά· ἀφοῦ ὅμως τά ἀποκτήσῃς, θά σέ γκρεμίσουν στούς λάκκους τῶν σαρκικῶν ἡδονῶν καί κτηνόμορφων ἐπιθυμιῶν, ὅσες πραγματοποιοῦνται κάτω ἀπό τήν κοιλιά· καί θά φέρουν ἐναντίον σου τίς προφητικές ἐκεῖνες κατάρες τοῦ Ἀμώς· “Ἀλοίμονο ἐσεῖς πού τρῶτε τρυφερά ἀρνάκια καί καλοθρεμένα μοσχαράκια ἀπό τά κοπάδια…” 

– «Οἱ καθεύδοντες ἐπί κλινῶν ἐλεφαντίνων καί κατασπαταλῶντες ἐπί ταῖς στρωμναῖς αὐτῶν καί ἔσθοντες ἐρίφους ἐκ ποιμνίων καί μοσχάρια ἐκ μέσου βουκολίων γαλαθηνά» (Ἀμώς 6, 4).

Ζ´. Πρέπει νά φυλάγεσαι, νά μήν πιάνῃς μέ τό χέρι ὄχι μόνο ξένο σῶμα γυναίκας, ἄνδρα ἤ γέροντα, τό ἴδιο καί νεώτερου, ἀλλά οὔτε τό δικό σου σῶμα καί μάλιστα τά ἀπόκρυφα σημεῖα σου, χωρίς νά ὑπάρχη ἀνάγκη. 

Γιατί, ὅσο ἄκομψη εἶναι αὐτή ἡ αἴσθησις τῆς ἁφῆς, τόσο αἰσθητική καί ζωντανή εἶναι καί παρακινεῖ τά πάθη τῆς σάρκας, καί γκρεμίζει τόν ἄνθρωπο ὡς αὐτή τήν πρᾶξι τῆς ἁμαρτίας. 

Καί ὅλες μέν οἱ ἄλλες αἰσθήσεις, ὑπηρετοῦν τήν ἁφή, καί κατά κάποιο τρόπο, ἀπό μακριά ἐργάζονται τήν ἁμαρτία. 

Ἀλλά ὅταν κάποιος φθάσῃ στήν ἁφή, δηλαδή φτάνῃ καί πιάνῃ, δύσκολα πιά μπορεῖ νά κρατηθῇ καί νά μήν διαπράξῃ τήν ἁμαρτία.

Στήν αἴσθησι τῆς ἁφῆς, ἀναφέρεται καί ὁ στολισμός τῆς κεφαλῆς καί τοῦ σώματος καί τῶν ποδιῶν. 

Ὁπότε, φυλάξου νά μή στολίζῃς τό σῶμα σου μέ μαλακά καί διάφορα καί λαμπρά ροῦχα ἤ μέ πολυέξοδα καλύμματα τῆς κεφαλῆς ἤ μέ πολύτιμα παπούτσια, γιατί αὐτά ἁρμόζουν στίς γυναῖκες καί στούς ἄνδρες δέν ταιριάζουν.

Ἀλλά μόνο νά φορᾷς σεμνά καί ταπεινά καί ὅσα εἶναι ἀναγκαῖα καί χρειάζονται, στό κρύο τοῦ χειμῶνα καί στόν καύσωνα τοῦ καλοκαιριοῦ γιά τήν συντήρησι τοῦ σώματος, γιά νά μήν ἀκούσῃς καί σύ ἐκεῖνο, πού ἄκουσε ὁ πλούσιος πού ντύθηκε τήν βασιλική καί μεταξωτή ἐνδυμασία, δηλαδή, τό· “Ἀπέλαβες τά ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου. 

– «Εἶπε δέ Ἀβραάμ· τέκνον, μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες σύ τά ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου, καί Λάζαρος ὁμοίως τά κακά· νῦν δέ ὧδε παρακαλεῖται, σύ δέ ὀδυνᾶσαι» (Λουκ. 16, 25) καί ἔλθη πάνω σου ἡ κατάρα πού λέγει ὁ Ἰεζεκιήλ· “Θά βγάλουν τούς μανδύες τους καί θά πετάξουν ἀπό πάνω τους τά χρυσοκέντητα ροῦχα τους. 

– «Καί καταβήσονται ἀπό τῶν θρόνων αὐτῶν πάντες οἱ ἄρχοντες ἐκ τῶν ἐθνῶν τῆς θαλάσσης καί ἀφελοῦνται τάς μίτρας ἀπό τῶν κεφαλῶν αὐτῶν καί τόν ἱματισμόν τόν ποικίλον αὐτῶν ἐκδύσονται. Ἐκστάσει ἐκστήσονται, ἐπί γῆν καθεδοῦνται καί φοβηθήσονται τήν ἀπώλειαν αὐτῶν καί στενάξουσιν ἐπί σέ» (Ἰεζ. 26, 16).

Στήν ἁφή ἀναφέρονται ἀκόμη καί οἱ ἄλλες ἀνέσεις τοῦ σώματος· ὅπως εἶναι, τό φτιάξιμο τῶν μαλλιῶν καί τό συχνό πλύσιμο τῶν γενιῶν, τά λαμπρά καί πολύτιμα σπίτια, τά πολυέξοδα καί μαλακά στρώματα καί καθίσματα.  

Ἀπό αὐτά ὅλα νά φυλάγεσαι, ὡς βλαβερά τῆς συνέσεώς σου καί ὑπεύθυνα τῆς πορνείας καί τῶν σαρκικῶν παθῶν, γιά νά μήν κληρονομήσῃς τό οὐαί τοῦ Ἀμώς, πού λέγει· “Ἀλοίμονο σέ σᾶς πού ξαπλώνετε σέ ἀνάκλιντρα στολισμένα μέ ἐλεφαντόδοντο”, «οἱ καθεύδοντες ἐπί κλινῶν ἐλεφαντίνων καί κατασπαταλῶντες ἐπί ταῖς στρωμναῖς αὐτῶν» (Ἀμώς 6, 4).

Αὐτά πού σοῦ εἶπα ὡς τώρα, εἶναι ἡ γῆ, τήν ὁποία καταδικάστηκε νά τρώῃ τό νοητό φίδι ὁ διάβολος.   

Αὐτά εἶναι, ἡ ὕλη καί ἡ τροφή, μέ τήν ὁποία τρέφονται ὅλα τά πάθη τῆς σάρκας. 

Καί λοιπόν, ἐάν ἐσύ δέν τά καταφρονήσῃς, ὡς δῆθεν μικρά, ἀλλά πολεμήσῃς γενναῖα καί δέν τά ἀφήσῃς νά μποῦν μέσα ἀπό τίς αἰσθήσεις στήν ψυχή καί τήν καρδιά σου, σέ πληροφορῶ, ὅτι ἀλήθεια, εὔκολα θά ἐξαφανίσῃς μέ τήν ἀτροφία τόν διάβολο καί τά πάθη καί σέ λίγο καιρό θά φανῆς νικητής ἄριστος σέ αὐτόν τόν Ἀόρατο Πόλεμο.

Γιατί εἶναι γραμμένο στόν Ἰώβ, ὅτι ὁ μυρμηκολέοντας –δηλαδή ὁ διάβολος– ἐξαφανίστηκε καί χάθηκε μή ἔχοντας νά φάῃ τροφή, «μυρμηκολέων ὤλετο παρά τό μή ἔχειν βοράν, σκύμνοι δέ λεόντων ἔλιπον ἀλλήλους. Εἰ δέ τι ρῆμα ἀληθινόν ἐγεγόνει ἐν λόγοις σου, οὐθέν ἄν σοι τούτων κακόν ἀπήντησε. » (Ἰώβ 4, 11-12) (70).

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ἐδῶ μᾶς συμβουλεύει πατρικά, κυρίως μέ τήν ταπείνωση καί πάντοτε μέσα ἀπό τήν πράξη μέ σοφά λόγια, ὡς ἑξῆς: «Καί ἄρχισε τό ἔργο, καί πολέμησε γιά νά νικήσῃς· καί βέβαια ἀπό αὐτά θά ἀποκτήσῃς τήν ὁλοκληρωτική ἐλπίδα στόν Θεό. 

Μέ τά τέσσερα αὐτά ὅπλα ὁπλίσου, ἀδελφέ μου, σάν ὁπλισμό πολύ ἀσφαλῆ καί ἀναγκαῖο, γιά νά γίνῃς νικητής σέ αὐτόν τόν ἀόρατο πόλεμο καί γιά νά λάβης τό στεφάνι. 

– Καί αὐτά εἶναι: Τό α΄ νά μήν ἐμπιστεύεσαι ποτέ τόν ἑαυτόν σου, τό β΄ νά ἔχῃς πάντα ὅλο σου τό θάρρος καί τήν ἐλπίδα στό Θεό, τό γ΄ νά ἀγωνίζεσαι πάντα· καί τό δ΄ νά προσεύχεσαι».

Ἀδελφοί μου, ἐμεῖς ἄς ζητήσουμε νά ἐνδυναμωθοῦμε ἀπό τόν Ἴδιο τόν Κύριο, ἄς ἐνδυθοῦμε τήν πανοπλία τοῦ Θεοῦ, ἄς ἀντισταθοῦμε γιά νά δυνηθοῦμε κατά τήν ἡμέρα ἐκείνη τῆς πονηρίας, νά ἀναδειχθοῦμε νικητές. 

Ἄς ἐργαστοῦμε μέσα ἀπό τήν ἰσχυρή δύναμη τοῦ Θεοῦ, γιά τήν κατάκτηση τῶν ἐπουρανίων ἀφθάρτων ἀγαθῶν, τῆς δικαιοσύνης, κι’ ἀκόμη αὐτῆς τῆς θεωρίας τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ σύμφωνα μέ τόν Ψαλμό τοῦ Δαυΐδ: «Ἐγώ δέ ἐν δικαιοσύνῃ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ Σου χ ο ρ τ α σ θ ή σ ο μ α ι ἐν τῷ ὀφθῆναι μοι τήν δόξαν Σου» (Ψαλμός 16, 15). 

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 67. Ὁ «Ἀόρατος Πόλεμος» Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ἀπόδοση στή νέα Ἑλληνική: Ἱερομόναχος Βενέδικτος. Ἔκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου, Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὄρος. http://users.uoa.grhttps://www.imaik.gr
• 68. Εἶναι ὁλοφάνερο αὐτό καί ἀπό τά παραδείγματα τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Γιατί οἱ υἱοί τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τοῦ Σήθ καί τοῦ Ἐνώς, μέ τό νά δοῦν τίς κόρες τῶν ἀνθρώπων, δηλαδή τῶν ἀπογόνων τοῦ Κάιν ὅτι ἦταν ὄμορφες, πῆραν αὐτές γυναῖκες καί διέφθειραν αὐτές καί ἀπό αὐτό ἀκολούθησε ὁ παγκόσμιος ἐκεῖνος κατακλυσμός (Γέν. κεφ. ς´). Ὁ Συχέμ ὁ γιός τοῦ Ἐμμώρ στά Σίκιμα, γιά νά δῇ τήν Δείνα τήν κόρη τοῦ Ἰακώβ, τήν ἀγάπησε καί ἔτσι τήν διέφθειρε καί ἀπό τή διαφθορά αὐτή, ἔγινε ὁ καταστροφικός ἐκεῖνος ἀφανισμός τῶν Σικίμων ἀπό τούς ἀνθρώπους ἕως τά ζῷα. (Γέν. λδ´). Ὁ Σαμψών γνώρισε γυναῖκες, τόσο στά Θαμναθᾶ, ὅσο καί στή Γάζα καί ἀγάπησε αὐτές καί κοιμήθηκε μαζί τους (Κριτ. ιδ´ καί ις´.) Εἶδε ὁ βασιλιάς Δαυΐδ τήν Βηρσαβεέ ὅταν λουζόταν καί τήν ἀγάπησε καί ἔτσι ἐμοίχευσε μέ αὐτή (Β´ Βασιλ. ια´). Εἶδαν οἱ δυό ἐκεῖνοι ἡλικιωμένοι καί κριτές τοῦ λαοῦ τήν Σωσάννα καί τήν ἐπιθύμησαν (Σωσάννα ἱστορ. 9). Καί ἄλλα τέτοια πολλά.
• 69. Στά ἐπιτίμια πού δέν ἔχουν γραφή.70. Ὁ μοναχός Ἰώβιος, στήν Μυριόβιβλο τοῦ Φωτίου, λέγει, ὅτι ὀνομάζεται μυρμηκολέων ὁ διάβολος, διότι, πρῶτα ρίχνει τόν ἄνθρωπο στά μικρά ἁμαρτήματα· καί ἔπειτα τόν ρίχνει στά μεγάλα· καί στήν ἀρχή φαίνεται ἀσθενής καί μικρός, ὡσάν μήρμυγκας, ἀλλ᾿ ὕστερα φαίνεται κατά τοῦ ἁμαρτωλοῦ, σάν ἀνδρειωμένο καί μεγάλο λεοντάρι.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra