«Κύριέ μου βοήθησέ με, βοήθησέ με γρήγορα καί μή μέ ἀφήσῃς πλέον σέ αὐτό τό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας» (Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)

Ἐπιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Μέρος 24ον

«Ἀδελφοί μου, ἐνδυναμοῦσθε ἐν Κυρίῳ καί ἐν τῷ κράτει τῆς ἰσχύος Αὐτοῦ. Ἐνδύσασθε τήν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρός τό δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρός τάς μεθοδείας τοῦ διαβόλου» (Πρός Ἐφεσ. 6, 10-11).

Ἡ σωματική κακοπάθεια παραμένει πάντοτε ἕνας ἀπαραίτητος τρόπος γιά τήν πνευματική ἀνάβαση τοῦ ἀγωνιστοῦ. Ὅμως δέν εἶναι εὔκολος αὐτός ὁ ἀγώνας τῆς νηστείας, τῆς ἀγρυπνίας, μέ τήν ἄσκηση τοῦ διαρκοῦς σωματικοῦ κόπου, διότι ἀπαιτεῖται «βία φύσεως διηνεκής». 

Ὁ σωματικός κόπος, ἡ ἀγρυπνία, ἡ μνήμη τοῦ θανάτου καί τῆς «Μελλούσης Κρίσεως» καί ἡ ἐνθύμηση τῶν ἁμαρτημάτων εἶναι τό ἰσχυρότερο ὅπλο ἐναντίον τῶν σαρκικῶν παθῶν καί τῆς κ ο ι λ ι ο δ ο υ λ ε ί α ς (λαιμαργίας, γαστριμαργίας, ἀδδηφαγίας). 

Ὅμως, ἐκεῖνο τό θαυμαστό πάλι, πού ὁδηγεῖ πρός τήν τελείωση καί τό ὁποῖον καταργεῖ τελείως ὅλα τά πάθη τῆς κοιλίας εἶναι ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. 

Καθώς ἔχουμε πολλά παραδείγματα μεγάλων ἀσκητῶν πού μέ ταπείνωση ἔτρωγαν αὐτήν τήν ἐλάχιστη τροφή γιά τήν συντήρησή τους, μία φορά τήν ἑβδομάδα ἤ καί σέ ἀκόμη μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα, μέ τήν βαθιά ἐπίγνωση ὅτι «οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ’ ἐπί παντί ῥήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ» (Ματθ. 4, 4), διά τῆς προσευχῆς καί τῆς Θείας Χάριτος. 

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος, στό ἔργο του ὁ «Ἀόρατος Πόλεμος», γιά αὐτόν τόν «Ἀόρατον» Πόλεμο τοῦ Κυρίου ἐναντίον τοῦ διαβόλου, γράφει τά ἑξῆς: 

Κεφάλαιο ΚΖ´

Τί πρέπει νά κάνουμε, ὅταν εἴμαστε πληγωμένοι.

Ὅταν βρίσκεσαι πληγωμένος, ἐπειδή ἔπεσες σέ κάποιο ἁμάρτημα λόγῳ ἀδυναμίας σου ἤ καμμιά φορά μέ τήν θέλησί σου γιά κακό σου, μή δειλιάσῃς· οὔτε νά ταραχθῇς γι᾿ αὐτό, ἀλλά ἀφοῦ ἐπιστρέψης ἀμέσως στό Θεό, μίλησε ἔτσι: (88)

– «Βλέπε, Κύριέ μου· ἔκανα τέτοια πράγματα σάν τέτοιος πού εἶμαι· οὔτε ἦταν δυνατό νά περίμενες καί τίποτα ἄλλο ἀπό ἐμένα τόν τόσο κακοπροαίρετο καί ἀδύνατο, παρά ξεπεσμό καί γκρέμισμα».

Καί ἐδῶ, ξευτελίσου στά μάτια σου ἀρκετή ὥρα καί λυπήσου μέ πόνο καρδιᾶς γιά τήν λύπη πού προξένησες στόν Θεό καί χωρίς νά συγχυσθῇς, ἀγανάκτησε κατά τῶν αἰσχρῶν σου παθῶν, ἰδιαιτέρως δέ καί μάλιστα, ἐναντίον ἐκείνου τοῦ πάθους πού ἔγινε αἰτία νά πέσῃς· ἔπειτα πές πάλι:

– «Οὔτε μέχρι ἐδῶ θά στεκόμουνα, Κύριέ μου, καί θά ἁμάρτανᾳ χειρότερα, ἐάν ἐσύ δέν μέ κρατοῦσες μέ τήν πολύ μεγάλη σου ἀγαθότητα».

Καί εὐχαρίστησέ Τον καί ἀγάπησέ Τον περισσότερο παρά ποτέ θαυμάζοντας τήν τόση μεγάλη εὐσπλαγχνία Του, ὅτι καί παρόλο πού λυπήθηκε ἀπό σένα, πάλι σοῦ δίνει τό δεξί Του χέρι καί σέ βοηθάει, γιά νά μή ξαναπέσῃς στήν ἁμαρτία· τελευταία πές μέ μεγάλο θάρρος στή μεγάλη εὐσπλαγχνία Του: 

– «Ἐσύ, Κύριέ μου, κάνε σάν ἐκεῖνος πού εἶσαι καί συγχώρεσέ με καί μήν ἐπιτρέψης στό ἑξῆς νά ζῶ χωρισμένος ἀπό σένα, οὔτε νά ἀπομακρυνθῶ ποτέ, οὔτε νά σέ λυπήσω πλέον».

Καί κάνοντας ἔτσι, μή σκεφθῇς ἄν σέ συγχώρεσε, διότι αὐτό δέν εἶναι τίποτα ἄλλο, παρά ὑπερηφάνεια, ἐνόχλησις τοῦ νοῦ, χάσιμο τοῦ καιροῦ καί ἀπάτη τοῦ διαβόλου, χρωματισμένη μέ διάφορες καλές προφάσεις. 

Γι᾿ αὐτό, ἀφήνοντας τόν ἑαυτό σου ἐλεύθερα στά ἐλεήμονα χέρια τοῦ Θεοῦ, ἀκολούθησε τήν ἄσκησί σου, σάν νά μήν εἶχες πέσει. 

Καί ἄν συμβῇ ἐξαιτίας τῆς ἀδυναμίας σου νά ἁμαρτήσῃς πολλές φορές τήν ἡμέρα (89) καί νά μείνης πληγωμένος, κάνε αὐτό πού σοῦ εἶπα ὅλες τίς φορές, ὄχι μέ μικρότερη ἐλπίδα στό Θεό. 

Καί κατηγορώντας περισσότερο τόν ἑαυτό σου καί μισώντας τήν ἁμαρτία περισσότερο, ἀγωνίσου νά ζῇς μέ περισσότερη προφύλαξι.

Αὐτή ἡ ἐκγύνασις δέν ἀρέσει στό διάβολο· γιατί βλέπει πώς ἀρέσει πολύ στό Θεό, ἐπειδή καί μένει ντροπιασμένος ὁ ἀντίπαλος, βλέποντας ὅτι νικήθηκε ἀπό ἐκεῖνον, πού αὐτός εἶχε πρίν νικήσει. 

Γι᾿ αὐτό καί διαφορετικούς ἀπατηλούς τρόπους χρησιμοποιεῖ γιά νά μᾶς ἐμποδίσῃ νά μή τό κάνουμε. 

Καί πολλές φορές πετυχαίνει τόν σκοπό του ἐξαιτίας τῆς ἀμέλειάς μας καί τῆς λίγης φροντίδας πού ἔχουμε στόν ἑαυτό μας. 

Γι᾿ αὐτό, ὅσο ἐσύ βρεῖς δυσκολία σέ αὐτό ἀπό τόν ἐχθρό, τόσο περισσότερο πρέπει νά ἀγωνισθῇς νά τό κάνῃς πολλές φορές, ἀκόμη καί ἄν μία μόνο φορά ἔπεσες· μάλιστα πρέπει αὐτό νά κάνῃς, ἄν, ἀφοῦ ἁμαρτήσῃς, αἰσθάνεσαι ὅτι ἐνοχλεῖσαι καί συγχύζεσαι καί σέ πιάνῃ ἀπελπισία γιά νά μπορέσῃς ἔτσι μέ αὐτό νά ἀποκτήσῃς εἰρήνη καί γαλήνη στήν καρδιά σου καί θάρρος μαζί· καί ἀφοῦ ὁπλισθῇς μέ αὐτά τά ὅπλα, νά στραφῇς στό Θεό.

Γιατί, αὐτή ἡ παρόμοια ἐνόχλησις καί ταραχή πού ἔχει κάποιος γιά τήν ἁμαρτία, δέν γίνεται ἐπειδή μέ αὐτό πού ἔκανε λύπησε τόν Θεό, ἀλλά γίνεται γιά τόν φόβο τῆς δικῆς του καταδίκης· καί αὐτό σημαίνει ὅτι, αὐτή προέρχεται ἀπό τήν φιλαυτία, ὅπως πολλές φορές εἴπαμε.

Ὁ τρόπος λοιπόν, γιά νά ἀποκτήσῃς τήν εἰρήνη, εἶναι ὁ ἑξῆς:

Νά ξεχάσῃς τελειωτικά τήν πτῶσι καί τήν ἁμαρτία σου (90) καί νά παραδοθῇς στήν σκέψι τῆς μεγάλης καί ἄφατης ἀγαθότητας τοῦ Θεοῦ.

Καί ὅτι, αὐτός μένει πολύ πρόθυμος καί ἐπιθυμεῖ νά συγχωρέσῃ κάθε ἁμαρτία, ὅσο καί ἄν εἶναι βαρειά, προσκαλώντας τόν ἁμαρτωλό μέ διάφορους τρόπους καί μέσα ἀπό διάφορους δρόμους, γιά νά ἔλθῃ σέ συναίσθησι καί νά ἑνωθῇ μαζί Του σέ αὐτή τήν ζωή μέ τήν χάρι Του.

Στήν δέ ἄλλη ζωή, νά τόν ἁγιάσῃ μέ τή δόξα Του καί νά τόν κάνῃ αἰώνια μακάριο. 

Καί ἀφοῦ μέ αὐτές καί παρόμοιες σκέψεις καί στοχασμούς, γαληνέψῃς τό νοῦ σου, τότε θά ἐπιστρέψης στήν πτῶσι σου, κάνοντας ὅπως εἶπα πιό πάνω· κατόπιν, ὅταν ἔρθη ἡ ὥρα τῆς ἐξομολογήσεως –τήν ὁποία σέ προτρέπω νά κάνῃς πολύ συχνά– θυμήσου ὅλες σου τίς ἁμαρτίες, καί μέ νέο πόνο καί λύπη, γιά τήν λύπη τοῦ Θεοῦ, καί μέ πρόθεσι καί ἀπόφασι νά μή τόν λυπήσῃς πλέον, φανέρωσέ τες ὅλες στόν Πνευματικό σου καί κάνε μέ προθυμία τόν κανόνα πού θά σοῦ ὁρίσῃ.

Κεφάλαιο ΚΗ´

Ποιά τακτική ἔχει ὁ διάβολος στό νά πολεμᾷ γενικά καί νά παραπλανᾷ ἀνθρώπους διαφόρων καταστάσεων

Γνώριζε, ἀγαπητέ, ὅτι ὁ διάβολος δέν φροντίζει γιά τίποτα ἄλλο, παρά γιά τή δική μας ἀπώλεια, καί ὅτι δέν πολεμάει ὅλους μέ ἕνα καί τόν ἴδιο τρόπο. 

Καί γιά νά ἀρχίσω νά σοῦ περιγράφω μερικούς ἀπό τούς πολέμους του καί τίς τακτικές τους καί τίς ἀπάτες του, σοῦ παρουσιάζω πέντε καταστάσεις ἀνθρώπων. 

Μερικοί εἶναι στήν ὑπηρεσία τῆς ἁμαρτίας χωρίς κανένα λογισμό νά ἐλευθερωθοῦν· μερικοί πάλι, θέλουν νά ἐλευθερωθοῦν, ἀλλά δέν τό ἐπιχειροῦν· εἶναι καί ἄλλοι πού μετά τήν ἀπόκτησι τῶν ἀρετῶν, πέφτουν μέ μεγαλύτερη φθορά στήν ἁμαρτία. 

Ἄλλοι νομίζουν ὅτι βαδίζουν στήν τελειότητα, ἄλλοι ἀφήνουν τόν δρόμο τῆς ἀρετῆς πού ἔχουν καί ἄλλοι, τήν ἀρετή πού ἔχουν, τήν κάνουν αἰτία κακίας. 

Γιά ὅλους αὐτούς θά μιλήσω ξεχωριστά.

Κεφάλαιο ΚΘ´

Ὁ πόλεμος καί ἡ ἀπάτη πού χρησιμοποιεῖ ὁ διάβολος γιά ἐκείνους πού κρατάει στήν ὑπηρεσία τῆς ἁμαρτίας

Ὅταν ὁ διάβολος κρατᾷ κάποιον στήν ὑπηρεσία τῆς ἁμαρτίας, δέν φροντίζει γιά τίποτα ἄλλο παρά νά τόν τυφλώνῃ περισσότερο καί νά τόν βγάζῃ ἀπό κάθε καλό λογισμό, πού μπορεῖ νά τόν παρακινήσῃ στό νά γνωρίσῃ τήν πολύ δυστυχισμένη του ζωή.

Καί ὄχι μόνον τόν βγάζει ἀπό τούς λογισμούς πού τόν καλοῦν στήν ἐπιστροφή καί στήν μετάνοια, βάζοντας στό νοῦ του ἄλλους λογισμούς κακούς καί ἀντίθετους, ἀλλά καί μέ ἕτοιμες καί γρήγορες ἀφορμές, τόν κάνει ὁ τρισκατάρατος νά πέφτῃ συχνά στήν ἴδια ἁμαρτία ἤ σέ ἄλλες μεγαλύτερες.

Ἀπό τίς ὁποῖες βγαίνει ὁ ταλαίπωρος ἁμαρτωλός, περισσότερο σκοτισμένος καί τυφλός, ὥστε μέ τήν τυφλότητά του φτάνει καί γκρεμίζεται στήν συνήθεια τῆς ἁμαρτίας.

Καί ἔτσι τρέχοντας ὁ ἄθλιος ἀπό τήν πρᾶξι τῆς ἁμαρτίας σέ μεγαλύτερη τυφλότητα καί πάλι ἀπό τήν τυφλότητα σέ μεγαλύτερα ἁμαρτήματα, κυκλογυρίζει σχεδόν ὅλη τήν ταλαίπωρη ζωή του μέχρι θανάτου, ἄν ὁ Θεός δέν οἰκονομήσῃ τήν σωτηρία του μέ τήν Χάρι Του.

Λοιπόν, ὅποιος βρίσκεται σέ αὐτή τήν πολύ δυστυχισμένη κατάστασι, ἄν ἀγαπᾷ νά θεραπευθῇ, πρέπει νά δεχθῇ ἀμέσως τό γρηγορώτερο τόν λογισμό ἐκεῖνον καί τήν ἔμπνευσι, πού τόν προσκαλεῖ ἀπό τό σκοτάδι στό φῶς καί ἀπό τήν ἁμαρτία στή μετάνοια καί πρέπει νά φωνάξη μέ ὅλη του τήν καρδιά στόν Ποιητή Του: 

– «Κύριέ μου βοήθησέ με, βοήθησέ με γρήγορα καί μή μέ ἀφήσῃς πλέον σέ αὐτό τό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας».

Ἄς μή σταματήσει νά ξαναλέῃ πολλές φορές τό ἴδιο καί νά φωνάζῃ μέ αὐτό καί παρόμοιο τρόπο· καί ἀμέσως, ἀμέσως, ἄν εἶναι δυνατόν, ἄς ζητήσῃ βοήθεια καί συμβουλή, γιά νά μπορέσῃ νά ἐλευθερωθῇ ἀπό τόν ἐχθρό.

Ἐάν ὅμως δέν μπορῇ νά πάῃ ἀμέσως, ἄς προστρέξῃ γρήγορα στόν Ἐσταυρωμένο Ἰησοῦ καί ἄς προσπέσῃ στά Ἁγιά Του πόδια μέ τό πρόσωπο στή γῆ καί στή Θεοτόκο Μαρία, ζητώντας εὐσπλαγχνία καί βοήθεια.

Καί ἡ νίκη στέκεται σέ αὐτή τήν γρηγοράδα”.

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ἐδῶ μᾶς συμβουλεύει πατρικά, κυρίως μέ τήν ταπείνωση καί πάντοτε μέσα ἀπό τήν πράξη μέ σοφά λόγια, ὡς ἑξῆς: «Καί ἄρχισε τό ἔργο, καί πολέμησε γιά νά νικήσῃς· καί βέβαια ἀπό αὐτά θά ἀποκτήσῃς τήν ὁλοκληρωτική ἐλπίδα στόν Θεό. 

Μέ τά τέσσερα αὐτά ὅπλα ὁπλίσου, ἀδελφέ μου, σάν ὁπλισμό πολύ ἀσφαλῆ καί ἀναγκαῖο, γιά νά γίνῃς νικητής σέ αὐτόν τόν ἀόρατο πόλεμο καί γιά νά λάβης τό στεφάνι. 

– Καί αὐτά εἶναι: Τό α΄ νά μήν ἐμπιστεύεσαι ποτέ τόν ἑαυτόν σου, τό β΄ νά ἔχῃς πάντα ὅλο σου τό θάρρος καί τήν ἐλπίδα στό Θεό, τό γ΄ νά ἀγωνίζεσαι πάντα· καί τό δ΄ νά προσεύχεσαι».

Ἀδελφοί μου, ἐμεῖς ἄς ζητήσουμε νά ἐνδυναμωθοῦμε ἀπό τόν Ἴδιο τόν Κύριο, ἄς ἐνδυθοῦμε τήν πανοπλία τοῦ Θεοῦ, ἄς ἀντισταθοῦμε γιά νά δυνηθοῦμε κατά τήν ἡμέρα ἐκείνη τῆς πονηρίας, νά ἀναδειχθοῦμε νικητές. 

Ἄς ἐργαστοῦμε μέσα ἀπό τήν ἰσχυρή δύναμη τοῦ Θεοῦ, γιά τήν κατάκτηση τῶν ἐπουρανίων ἀφθάρτων ἀγαθῶν, τῆς δικαιοσύνης, κι’ ἀκόμη αὐτῆς τῆς θεωρίας τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ σύμφωνα μέ τόν Ψαλμό τοῦ Δαυΐδ: «Ἐγώ δέ ἐν δικαιοσύνῃ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ Σου χ ο ρ τ α σ θ ή σ ο μ α ι ἐν τῷ ὀφθῆναι μοι τήν δόξαν Σου» (Ψαλμός 16, 15). 

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 88. Ὁ «Ἀόρατος Πόλεμος» Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ἀπόδοση στή νέα Ἑλληνική: Ἱερομόναχος Βενέδικτος. Ἔκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου, Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὄρος. http://users.uoa.gr https://www.imaik.gr
• 89. Τό κς´ καί κζ´ κεφάλαιο τοῦ β´ μέρους αὐτοῦ τοῦ βιβλίου, μᾶς διδάσκει καθαρώτερα, ὅτι τά ἁμαρτήματα πού λέει τό παρόν κεφάλαιο, δέν ἐννοοῦνται πώς εἶναι θανάσιμα, ἀλλά μή θανάσιμα καί συγγνωστά, καί αὐτοί πού σέ αὐτά ἁμαρτάνουν δέν ἐννοοῦνται ὅτι εἶναι αὐτοί πού ζοῦνε ἁπλά καί ἀδιάφορα καί κάνουνε θανάσιμα πταίσματα κάθε λίγο· (γιατί αὐτοί πρέπει καί νά ἐνοχλοῦνται καί μέ πόνο καρδιᾶς νά κλαῖνε καί μεγάλη σκέψι νά ἔχουν στό νά ἐξετάζουν πάντα τήν συνείδησί τους καί νά ἐξομολογοῦνται· καί λύπη ἀνάλογη νά ἔχουν πάντα, ὄχι ὅμως καί ἀπό τήν ὑπερβολική λύπη νά πέφτουν σέ ἀπελπισία)· ἄλλα αὐτοί πού ζοῦνε πνευματική ζωή, οἱ ἀγωνιζόμενοι στήν ἀρετή. Γιατί αὐτοί αὐτά τά συγγνωστά ἁμαρτήματα κάνοντας (ποιά δέ εἶναι αὐτά, βλέπε στήν ἀρχή τοῦ κς´ κεφαλαίου) ἤ καί βαρύτερα ἀπό αὐτά καί μεγαλύτερα (στά ὁποῖα κάποτε πέφτουν καί αὐτοί, κατά παραχώρησι Θεοῦ), κάνουν κατά τήν διάταξι τοῦ παρόντος κεφαλαίου· πλήν ἡ διάταξις αὐτή, ὡφελεῖ ἁπλά κάθε ἄνθρωπο, πού κάνει τό ὁποιοδήποτε ἁμάρτημα.
• 90. Σέ αὐτό ἁρμόζει ἡ ἱστορία πού ἀναγινώσκομε στό Γεροντικό· φαίνεται ἐκεῖ ὅτι ἕνας μοναχός ἀπό συναρπαγή ἔπεσε σέ πορνεία. Καί ἐπειδή οἱ λογισμοί τῆς ἀπογνώσεως ἀπό μέσα τόν ἐνωχλοῦσαν, ὅτι ἔχασε τήν ψυχή του καί πλέον σωτηρία δέν ὑπάρχει, αὐτός ὡς φρόνιμος καί ἔμπειρος στόν κατά τοῦ ἐχθροῦ ἀόρατο πόλεμο, ἔλεγε στούς λογισμούς του· «οὐχ ἥμαρτον, οὐχ ἥμαρτον»· ἕως ὅτου μπῆκε στό Κελλί του καί κλείσθηκε καί ἀφοῦ εἰρήνευσε τήν καρδιά του, τότε ἔδειξε τήν πρέπουσα μετάνοια διά τήν ἁμαρτία του· ὁπότε καί ἀποκαλύφθηκε σέ ἕνα ἄλλο διορατικό Γέροντα, ὅτι ὁ μοναχός ἐκεῖνος, ἔπεσε, ναί, ἀλλά σηκώθηκε καί νίκησε.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra