«Μέ τήν προσευχή θά βάλῃς τό μαχαῖρι στό χέρι τοῦ Θεοῦ, γιά νά πολεμᾷ καί νά νικᾷ γιά σένα» (Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)

Ἐπιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Μέρος 34ον

«Ἀδελφοί μου, ἐνδυναμοῦσθε ἐν Κυρίῳ καί ἐν τῷ κράτει τῆς ἰσχύος Αὐτοῦ. Ἐνδύσασθε τήν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρός τό δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρός τάς μεθοδείας τοῦ διαβόλου» (Πρός Ἐφεσ. 6, 10-11).

Ἡ προσευχή εἶναι τό ὅπλο κατά τῶν παθῶν καί ἡ μάστιγα κατά τῶν δαιμόνων, πού τούς καίει σάν τήν φωτιά καί τούς ἀπομακρύνει, διότι αὐτοί δέν μποροῦν νά βλέπουν τούς «ἀθλητές τοῦ Χριστοῦ» ὡς «ἀνδρείους πολεμιστές» καί ὡς ἀγωνιστές νά στεφανώνονται πολεμώντας ἐναντίον τους μέ τήν ταπείνωση. 

Διότι ἡ προσευχή εἶναι συνομιλία μέ τόν ἀληθινό Θεό, γι᾿ αὐτό καί ἀπαιτεῖται ἡ κατάλληλη προετοιμασία. 

Ἡ προσευχή χαρακτηρίζεται ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρες, ὡς τό «λῆμμα τῆς ἀμνησικακίας» διότι αὐτό εἶναι τό ἔνδυμα πού ἁρμόζει στήν παράσταση ἐνώπιον τοῦ Βασιλέως Θεοῦ. 

Πράγματι ἡ προσευχή τοποθετεῖται στίς ὑψηλότερες βαθμίδες τῆς Κλίμακος, ἡ ὁποία χαρακτηρίζεται καί ὡς «δικαστήριον καί κριτήριον καί βῆμα Κυρίου, πρό τοῦ μέλλοντος βήματος», καθώς εἶναι ὁ καθρέπτης τῆς πνευματικῆς μας καταστάσεως. 

Ἡ ταπεινή δέηση, ἡ ἀπαρρησίαστη προσευχή εἶναι ἀναγκαία ἀκόμη καί γιά τούς κεκαθαρμένους πιστούς, πού ἀνέβηκαν ὅλη τήν Κλίμακα τῶν ἀρετῶν.

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος, στό ἔργο του ὁ «Ἀόρατος Πόλεμος», γιά αὐτόν τόν «Ἀόρατον» Πόλεμο τοῦ Κυρίου ἐναντίον τοῦ διαβόλου, γράφει τά ἑξῆς: 

Κεφάλαιο ΜΕ´

Ἡ προσευχή

“Ἄν καί ἡ ἀπιστία πρός τόν ἑαυτό μας καί ἡ ἐλπίδα πρός τόν Θεό καί ἡ ἐξάσκησις, εἶναι τόσο ἀπαραίτητα στόν πόλεμο αὐτόν, ὅπως ἀποδείχθηκε μέχρις ἐδῶ, περισσότερο ἀναγκαία καί ἀπό τά τρία αὐτά εἶναι ἡ προσευχή (πού εἴπαμε ὅτι εἶναι τό τέταρτο ὅπλο στό πρῶτο κεφάλαιο). (116)

Μέ αὐτήν μποροῦμε νά λάβουμε ἀπό τόν Κύριό μας, ὄχι μόνον ἐκεῖνα πού εἴπαμε, ἀλλά καί κάθε ἄλλο καλό. 

Γιατί ἡ προσευχή εἶναι μέσον καί ὄργανο γιά νά λάβουμε ὅλες ἐκεῖνες τίς χάρες πού μᾶς πλημμυρίζουν προερχόμενες ἀπό ἐκείνη τήν πηγή τῆς ἀγάπης καί τῆς ἀγαθότητος τοῦ Θεοῦ.

Μέ τήν προσευχή θά βάλῃς τό μαχαῖρι στό χέρι τοῦ Θεοῦ, γιά νά πολεμᾷ καί νά νικᾷ γιά σένα. 

Καί γιά νά μεταχειρισθῇς καλά τήν προσευχή αὐτή, πρέπει νά τήν κάνῃς παντοτεινή καί νά γίνῃ συνήθεια, καί νά κοπιάζης γιά νά ἔχῃς τά ἑξῆς ἀποτελέσματα.

Α´ Νά ἔχῃς πάντοτε μία ζωντανή ἐπιθυμία νά ὑπηρετῇς τόν Θεό σέ κάθε περίπτωσι, μέ ἐκεῖνον τόν τρόπο, πού εἶναι ἀρεστός στόν Θεό. 

Καί γιά νά ἀνάψη μέσα σου ἡ ἐπιθυμία αὐτή, σκέψου καλά, ὅτι ὁ Θεός, ἐξ αἰτίας τῶν ὑπερθαυμασίων ἐξοχοτήτων, ἀγαθότητας, λέγω, μεγαλωσύνης, σοφίας, ὡραιότητας, καί ἄλλων ἀμέτρητων τελειοτήτων, εἶναι ὑπεράξιος νά ὑπηρετῆται καί νά τιμᾶται.

Ὅτι αὐτός γιά νά σέ ὑπηρετήσῃ, βασανίσθηκε καί κοπίασε τριάντα τρία χρόνια, θεράπευσε καί χάρισε ὑγεία στίς βρωμερές σου πληγές, πού ἦταν δηλητηριασμένες μέ τήν κακία τῆς ἁμαρτίας. 

Ὄχι μέ κρασί καί λάδι καί ἔμπλαστρα· ἀλλά μέ τό πολύτιμο Αἷμα Του, πού ἔτρεξε ἀπό τίς πανάγιες φλέβες Του καί ἀπό τίς καθαρώτατες σάρκες, πού καταξεσχίσθηκαν ἀπό τίς μαστιγώσεις, τά ἀγκάθια καί τά καρφιά. 

Καί ἀκόμη, σκέψου πόσο μᾶς συμφέρει αὐτή ἡ ὑπηρεσία. 

Διότι γινόμαστε κύριοι τοῦ ἑαυτοῦ μας, ἀνώτεροι ἀπό τόν διάβολο καί υἱοί τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ.

Β´ Νά ἔχῃς μία ζωντανή καί θερμή πίστι ὅτι ὁ Θεός θά σοῦ δώσῃ ὅ,τι χρειάζεται γιά τήν ὑπηρεσία Του καί γιά δική σου ὠφέλεια. 

Αὐτή ἡ ἁγία πίστις καί ἐλπίδα εἶναι τό σκεῦος, τό ὁποῖο ἡ εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ γεμίζει ἀπό τούς θησαυρούς τῶν χαρίτων Του. 

Καί ὅσο αὐτό εἶναι μεγαλύτερο καί ἔχει μεγαλύτερη χωρητικότητα, τόσο πλουσιώτερα ἡ προσευχή θά μεταστραφῆ στό στῆθος μας. 

– Καί πῶς εἶναι δυνατόν ὁ ἀναλλοίωτος καί παντοδύναμος Θεός νά σταματήσῃ ἀπό τό νά μᾶς κάνῃ μετόχους τῶν χαρίτων Του, τή στιγμή πού ὁ ἴδιος μᾶς πρόσταξε νά τούς τίς ζητοῦμε; 

– Καί ὑποσχέθηκε νά μᾶς δώσῃ τό πνεῦμα Του, ἄν τοῦ τό ζητήσουμε μέ πίστι καί ὑπομονή; 

Διότι εἶπε· “Πόσο περισσότερο ὁ ἐπουράνιος πατέρας θά δώσῃ Πνεῦμα Ἅγιο σέ ἐκείνους πού τό ζητᾶνε;”, «εἰ οὖν ὑμεῖς, ὑπάρχοντες πονηροί, οἴδατε δόματα ἀγαθά διδόναι τοῖς τέκνοις ὑμῶν, πόσῳ μᾶλλον ὁ πατήρ ὁ ἐξ οὐρανοῦ δώσει πνεῦμα ἀγαθόν τοῖς αἰτοῦσιν αὐτόν;» (Λουκ. 11, 13). 

Καί πάλι·“Ὅλα ὅσα θά ζητήσετε στήν προσευχή μέ πίστι, θά τά λάβετε”, «καί πάντα ὅσα ἐάν αἰτήσητε ἐν τῇ προσευχῇ πιστεύοντες, λήψεσθε» (Ματθ. 21, 22).

Γ´ Πρέπει νά πλησιάσῃς στήν προσευχή μέ σταθερή ἀπόφασι νά ἐπιθυμῇς μόνο τό Θεῖο Του θέλημα καί ὄχι τό δικό σου, τόσο στό νά ζητᾷς ὅσο καί στό νά λαμβάνῃς ἐκεῖνο πού ζητᾷς· δηλαδή, νά προσεύχεσαι γιατί τό θέλει ὁ Θεός· καί νά ἐπιθυμῇς νά σέ ἐπακούσῃ, διότι καί ἐκεῖνος ἔτσι θέλει. 

Καί μέ συντομία ἡ ἀπόφασίς σου νά εἶναι νά ἑνώνῃς τήν θέλησί σου μέ τήν θέλησι τοῦ Θεοῦ, καί ὄχι νά θέλῃς ὁ Θεός νά ὑποχωρήσῃ στήν δική σου τήν θέλησι.

– Καί αὐτό γιατί; 

Ὄντας ἡ θέλησί σου μολυσμένη ἀπό τήν φιλαυτία, πολλές φορές σφάλλει καί δέν ξέρει τί ζητάει. 

Ἐνῷ ἡ θέλησις τοῦ Θεοῦ εἶναι ἑνωμένη πάντοτε μέ ἀνέκφραστη ἀγαθότητα καί δέν μπορεῖ ποτέ νά σφάλλῃ. 

Ὁπότε αὐτή εἶναι κανόνας καί βασίλισσα ὅλων τῶν ἄλλων θελήσεων καί πρέπει νά τήν ἀκολουθοῦν ὅλες οἱ ἄλλες θελήσεις τῶν λογικῶν κτισμάτων καί νά ὑπακούουν σ᾿ αὐτήν.

Γι᾿ αὐτό πρέπει νά ζητᾷς πάντοτε ἐκεῖνα πού ἀρέσουν στόν Θεό. 

Ἄν ὅμως καί ἔχῃς καί κάποια ἀμφιβολία γιά κάποιο πρᾶγμα ἀπό αὐτά ὅτι δέν ἀρέσει στόν Θεό, θά τό ζητήσῃς μέ τήν ἀπόφασι ὅτι, τό θέλεις, ἄν θέλῃ ὁ Θεός νά τό ἔχῃς. 

Καί ἐκεῖνα πού γνωρίζεις ὅτι σίγουρα εἶναι ἀρεστά στόν Θεό –ὅπως εἶναι οἱ ἀρετές– θά τά ζητήσῃς περισσότερο, γιά νά ὑπηρετήσῃς καί νά εὐχαριστήσῃς μόνο αὐτόν καί γιά κανένα ἄλλο σκοπό καί στόχο, καί ἄν ἀκόμη αὐτός εἶναι πνευματικός.

Δ´ Πρέπει νά πηγαίνῃς στήν προσευχή στολισμένος μέ ἀνάλογα ἔργα γιά τά ζητήματά σου· καί μετά τήν προσευχή νά κοπιάζης περισσότερο γιά νά γίνῃς δεκτικός τῆς χάριτος καί τῆς ἀρετῆς πού ζητᾷς ἀπό τόν Θεό. 

Γιατί διαφορετικά τό νά ζητᾷ κάποιος μία ἀρετή ἀπό τόν Θεό, ἔπειτα νά μή χρησιμοποιῇ τρόπους καί ἔργα γιά νά γίνῃ δεκτικός τῆς χάριτος τῆς ἀρετῆς πού ζητάει ἀπό τόν Θεό –διότι ἡ ἐξάσκησι τῆς προσευχῆς πρέπει νά συνοδεύεται πάντοτε ἀπό τόν ἀγῶνα νά νικᾶμε τόν ἑαυτό μας, ὥστε νά ἀλληλοβοηθοῦνται τό ἕνα ἀκολουθώντας τό ἄλλο– ἀλλά νά δείχνῃ ἀδιαφορία, αὐτό σημαίνει ὅτι ἐκπειράζει τόν Θεό καί ὅτι δέν τόν παρακαλεῖ. 

Γι᾿ αὐτό καί ὁ θεῖος Ἰάκωβος εἶπε· «πολύ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη» (117), δηλαδή, “ἡ παράκλησις τοῦ δικαίου ἔχει μεγάλη δύναμι καί ἀποτελεσματικότητα”.  

– «Καί ἡ εὐχή τῆς πίστεως σώσει τόν κάμνοντα, καί ἐγερεῖ αὐτόν ὁ Κύριος· κἄν ἁμαρτίας ᾖ πεποιηκώς, ἀφεθήσεται αὐτῷ. Ἐξομολογεῖσθε ἀλλήλοις τά παραπτώματα, καί εὔχεσθε ὑπέρ ἀλλήλων, ὅπως ἰαθῆτε· πολύ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη» (Ἰάκ. 5, 15-16).

Ε´ Στήν προσευχή σου πρέπει νά διατηρῇς ἐκεῖνα τά τέσσερα πράγματα πού εἶπε ὁ Μέγας Βασίλειος: 

– Πρῶτον, νά δοξολογῇς τόν Θεό· δεύτερον νά τόν εὐχαριστῆς γιά τίς εὐεργεσίες πού σοῦ ἔκανε· τρίτον, νά ἐξομολογῆσαι σ᾿ αὐτόν ὅτι εἶσαι ἁμαρτωλός καί παραβάτης τῶν ἐντολῶν Του· καί τέταρτον, νά ζητᾷς ἐκεῖνο πού εἶναι ἀπαραίτητο γιά τή σωτηρία σου.

Παραδείγματος χάριν, μπορεῖς νά προσευχηθῇς μέ τόν ἑξῆς τρόπο: «Κύριε καί Θεέ μου, σέ ὑμνῶ καί σέ εὐχαριστῶ γιά τήν φυσική σου δόξα καί τήν ἄπειρη μεγαλειότητα, καί σέ εὐχαριστῶ διότι μέ δημιούργησες μόνον ἐξ αἰτίας τῆς ἀγαθότητός σου καί μέ λύτρωσες τόσες πολλές φορές, πού κι’ ἐγώ ὁ ἴδιος δέ γνωρίζω καί μέ ἐλευθέρωσες ἀπό τά χέρια τῶν ἐχθρῶν μου.

Ναί, τό ὁμολογῶ ὅτι ἐγώ πάντοτε ἤμουν παραβάτης τῶν ἁγίων σου ἐντολῶν καί ἀχάριστος ἀπέναντι ὅλων τῶν εὐεργεσιῶν πού μοῦ ἔκανες. 

Ἀλλά ἐσύ Θεέ μου, μήν προσβάλλεσαι ἀπό τήν ἀχαριστία μου, ἀλλά βοήθησέ με καί τώρα καί μή μοῦ ἀρνηθῇς αὐτό πού σοῦ ζητῶ γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς μου». 

Καί ἄν ἐξασκεῖσαι σέ κάποια ἀρετή, μέ τόν ἴδιο τρόπο ζήτησε καί αὐτήν ἀπό τόν Θεό· καί ἄν κάποιος σέ στενοχωρῇ γιά κάτι, μή ξεχάσῃς νά εὐχαριστήσῃς τόν Θεό γι᾿ αὐτό τό ἀντίθετο πού σοῦ ἔδωσε. 

Γιατί καί αὐτό δέν εἶναι μικρή εὐεργεσία.

ΣΤ´ Γιά νά λάβη ἡ προσευχή τήν δύναμί της καί νά ἐκπληρώσῃ ὁ Θεός τίς ἐπιθυμίες μας, τόσο λόγῳ τῆς φυσικῆς του ἀγαθότητος καί εὐσπλαγχνίας, ὅσο καί ἀπό τίς ἀξιομισθίες τῆς ζωῆς καί τοῦ πάθους τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ Του καί λόγῳ τῆς ὑποσχέσεώς Του νά μᾶς εἰσακούῃ, θά τελειώσῃς τήν προσευχή σου μέ ἕνα ἤ περισσότερα ἀπό τά παρακάτω λόγια: 

Χάρισέ μου Θεέ μου αὐτή τή χάρι, λόγῳ τῆς ὑπερβολικῆς σου εὐσπλαγχνίας. 

Ἄς ἔχουν παρρησία ἐνώπιόν σου οἱ ἀξιομισθίες τῆς ζωῆς καί τοῦ πάθους τοῦ ἀγαπητοῦ σου Υἱοῦ, γιά νά πετύχω αὐτή τήν χάρι πού σοῦ ζητῶ· Θυμήσου, Κύριε, πώς ὑποσχέθηκες σέ μᾶς ὅτι θά μᾶς εἰσακούῃς, λέγοντας· “Ἐνῷ ἀκόμη θά μιλᾷς, θά σοῦ πῶ· νά, εἶμαι μπροστά σας”, «τότε βοήσῃ, καί ὁ Θεός εἰσακούσεταί σου· ἔτι λαλοῦντός σου ἐρεῖ· ἰδού πάρειμι. ἐάν ἀφέλῃς ἀπό σοῦ σύνδεσμον καί χειροτονίαν καί ρῆμα γογγυσμοῦ» (Ἡσαΐας 58, 9). 

Καί ἄλλες φορές πάλι θά ζητήσῃς χάρες λόγῳ τῆς παρρησίας Ἀειπαρθένου Μαρίας καί τῶν ἄλλων Ἁγίων πού ἔχουν μεγάλη δύναμι κοντά στόν Θεό καί τιμοῦνται πολύ ἀπό αὐτόν, διότι στή ζωή αὐτή τίμησαν πολύ τήν Θεϊκή Του Μεγαλειότητα.

Ζ´ Πρέπει νά προσεύχεσαι πάντοτε καί μέ ὑπομονή. 

Γιατί ἡ ταπεινή ὑπομονή νικᾷ τόν ἀνίκητο Θεό καί ἑλκύει τό ἔλεός Του. 

Καί ἄν ἡ συχνή καί ἀνυποχώρητη ὑπομονή τῆς χήρας τοῦ Εὐαγγελίου, ἔκανε τόν κριτή νά ὑποχωρήσῃ στά ζητήματά της, καί μάλιστα κριτή πού ἦταν ὅλο ἀδικία καί πονηρία, σύμφωνα μέ τήν εὐαγγελική διήγησι, τήν ὁποία εἶπε ὁ Κύριος ἐπίτηδες, γιά νά μήν ὑποχωροῦμε, ἀλλά νά ἐπιμένουμε στήν προσευχή· “τούς ἔλεγε καί παραβολή γιά νά προσεύχωνται συνέχεια καί νά μήν ἀποκάμνουν”.

– «Ἔλεγε δέ καί παραβολήν αὐτοῖς πρός τό δεῖν πάντοτε προσεύχεσθαι αὐτούς καί μή ἐκκακεῖν» (Λουκ. 18, 1).

– Ἄν λέγω ὁ κριτής τῆς ἀδικίας ὑποχώρησε στά ζητήματα τῆς χήρας, πῶς δέν θά ὑποκύψη τίς παρακλήσεις μας ὁ Θεός, πού εἶναι τό ἀποκορύφωμα τῶν ἀγαθῶν; 

Ἔτσι, ἄν κάποτε κατά τή προσευχή σου, ἀργήσῃ νά σοῦ ἀπαντήσῃ ὁ Θεός, καί μάλιστα ἄν σοῦ δείξη σημάδια ὅτι δέν σέ εἰσακούει, ἐσύ νά συνεχίσῃς νά προσεύχεσαι πάλι, ἔχοντας σταθερή καί ζωντανή τήν ἐλπίδα τῆς βοήθειάς Του. 

Ἐπειδή στόν Θεό δέν λείπουν ποτέ, μᾶλλον ὑπάρχουν μέ περίσσεια σέ ὑπερβολικό βαθμό, ὅλα ἐκεῖνα πού τόν ἀναγκάζουν νά εὐεργετῇ τούς ἄλλους.

Γι᾿ αὐτό, ἐάν ἡ ἔλλειψις καί ἡ αἰτία δέν προέρχεται ἀπό τόν ἑαυτό σου, νά εἶσαι βέβαιος καί σίγουρος ὅτι θά λάβης ἐκεῖνο πού θά ζητήσῃς· ἐάν ὅμως καί δέν τό λάβης, διότι δέν σοῦ συμφέρει, νά γνωρίζῃς ὅτι καί τότε πάλι ἔλαβες, ἴσως καί περισσότερο ἀπό ἐκεῖνο πού ζητοῦσες καί ὅτι ἀπό τήν ἀποτυχία αὐτή, θά ἔχῃς μεγαλύτερη ὠφέλεια. 

Καί ὅσο περισσότερο δέν εἰσακούεσαι, τόσο περισσότερο νά ταπεινώνεσαι μπροστά στά μάτια τοῦ Θεοῦ· καί ἀναλογιζόμενος τήν ἀναξιότητά σου καί στηριζόμενος πάντοτε πάνω στήν εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ, νά αὐξάνῃς πάντοτε τό θάρρος σου καί τήν ἐλπίδα σου σ᾿ αὐτόν. 

Ἡ ἐλπίδα αὐτή τόσο περισσότερο πολεμεῖται ἀπό τόν ἐχθρό, ὅσο περισσότερο θά εἶναι ἀρεστή στόν Κύριο.

Πάνω ἀπό ὅλα νά εὐχαριστῇς πάντοτε τόν Θεό, ὁμολογώντας καί ἀναγνωρίζοντάς τον ὡς ἀγαθό, σοφό καί ἀγαπητό εὐεργέτη σου, τόσο ὅταν δέν λαμβάνῃς μερικά ἀπό ἐκεῖνα πού ζητᾷς, ὅσο καί ὅταν σοῦ δίνεται ὅλο ἐκεῖνο πού ζήτησες (118), παραμένοντας σέ κάθε σου αἴτημα σταθερός καί χαρούμενος κάτω ἀπό τήν ταπεινή ὑποταγή τῆς Θείας Του Πρόνοιας”.

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ἐδῶ μᾶς συμβουλεύει πατρικά, κυρίως μέ τήν ταπείνωση καί πάντοτε μέσα ἀπό τήν πράξη μέ σοφά λόγια, ὡς ἑξῆς: «Καί ἄρχισε τό ἔργο, καί πολέμησε γιά νά νικήσῃς· καί βέβαια ἀπό αὐτά θά ἀποκτήσῃς τήν ὁλοκληρωτική ἐλπίδα στόν Θεό. 

Μέ τά τέσσερα αὐτά ὅπλα ὁπλίσου, ἀδελφέ μου, σάν ὁπλισμό πολύ ἀσφαλῆ καί ἀναγκαῖο, γιά νά γίνῃς νικητής σέ αὐτόν τόν ἀόρατο πόλεμο καί γιά νά λάβης τό στεφάνι. 

– Καί αὐτά εἶναι: Τό α΄ νά μήν ἐμπιστεύεσαι ποτέ τόν ἑαυτόν σου, τό β΄ νά ἔχῃς πάντα ὅλο σου τό θάρρος καί τήν ἐλπίδα στό Θεό, τό γ΄ νά ἀγωνίζεσαι πάντα· καί τό δ΄ νά προσεύχεσαι».

Ἀδελφοί μου, ἐμεῖς ἄς ζητήσουμε νά ἐνδυναμωθοῦμε ἀπό τόν Ἴδιο τόν Κύριο, ἄς ἐνδυθοῦμε τήν πανοπλία τοῦ Θεοῦ, ἄς ἀντισταθοῦμε γιά νά δυνηθοῦμε κατά τήν ἡμέρα ἐκείνη τῆς πονηρίας, νά ἀναδειχθοῦμε νικητές. 

Ἄς ἐργαστοῦμε μέσα ἀπό τήν ἰσχυρή δύναμη τοῦ Θεοῦ, γιά τήν κατάκτηση τῶν ἐπουρανίων ἀφθάρτων ἀγαθῶν, τῆς δικαιοσύνης, κι’ ἀκόμη αὐτῆς τῆς θεωρίας τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ σύμφωνα μέ τόν Ψαλμό τοῦ Δαυΐδ: «Ἐγώ δέ ἐν δικαιοσύνῃ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ Σου χ ο ρ τ α σ θ ή σ ο μ α ι ἐν τῷ ὀφθῆναι μοι τήν δόξαν Σου» (Ψαλμός 16, 15). 

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 116. Ὁ «Ἀόρατος Πόλεμος» Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ἀπόδοση στή νέα Ἑλληνική: Ἱερομόναχος Βενέδικτος. Ἔκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου, Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὄρος. http://users.uoa.gr https://www.imaik.gr
• 117. Ἐνεργουμένη προσευχή, κατά τόν Ἅγιο Μάξιμο, εἶναι ἐκείνη πού συνοδεύεται ἀπό τά ἀπαραίτητα ἔργα στήν προσευχή, τόσο ἐκείνου πού προσεύχεται ὅσο καί τοῦ ἄλλου γιά τόν ὁποῖον κάποιος προσεύχεται.
• 118. Σύμφωνα μέ αὐτά λέγει καί ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «Μεγάλο ἀγαθό εἶναι ἡ προσευχή, ὅταν γίνεται μέ εὐχάριστη διάνοια. Πρέπει νά ἐκπαιδεύσουμε τούς ἑαυτούς νά εὐχαριστοῦμε τόν Θεό μας, ὄχι μόνον ὅταν λαμβάνουμε ἀλλά καί ὅταν δέν λαμβάνουμε· γιατί ἄλλοτε δίνει καί ἄλλοτε δέν δίνει, πάντοτε ὅμως πρός τό συμφέρον. Ὥστε κι’ ἄν λάβης, κι’ ἄν δέν λάβης, χωρίς νά λάβης, ἔχεις λάβει. Καί ἄν πετύχης, κι’ ἄν δέν πετύχης, πέτυχες, χωρίς νά ἔχῃς πετύχη· διότι μερικές φορές περισσότερο ὠφέλιμο εἶναι τό νά μή λάβη κανείς. Διότι ἄν δέν ἦταν συμφέρον, πολλές φορές τό νά μή λάβουμε, θά μᾶς τό ἔδινε· ὥστε τό νά ἀποτύχῃ κανείς, σύμφωνα μέ τό συμφέρον του, αὐτό εἶναι ἐπιτυχία» (λόγος α´ στούς Ἀνδριάντας).

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra