«Φρόντισε νά αὐξήσῃς καί νά περισσέψη στήν ψυχή σου καθημερινά ἡ πίστις σέ αὐτό τό Πανάγιο Μυστήριο τῆς Εὐχαριστίας» (Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)

Ἐπιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Μέρος 43ον

«Ἐν σαρκί γάρ περιπατοῦντες οὐ κατά σάρκα στρατευόμεθα· τά γάρ ὅπλα τῆς στρατείας ἡμῶν οὐ σαρκικά, ἀλλά δυνατά τῷ Θεῷ πρός καθαίρεσιν ὀχυρωμάτων· λογισμούς καθαιροῦντες καί πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατά τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ, καί αἰχμαλωτίζοντες πᾶν νόημα εἰς τήν ὑπακοήν τοῦ Χριστοῦ, καί ἐν ἑτοίμῳ ἔχοντες ἐκδικῆσαι πᾶσαν παρακοήν, ὅταν πληρωθῇ ὑμῶν ἡ ὑπακοή» (Πρός Β΄ Κορ. 10, 3-6).

Ὁ πονηρός διάβολος ἀντιμάχεται ὕπουλα τό ἔργο τῆς σωτηρίας, μέ τά ἀόρατα δίχτυα καί μέ πολλές κρυφές παγίδες καί «ὡς κλέπτης ἐν νυκτί» παραμονεύει νά συλήσει ὅλα τά πνευματικά ἀγαθά τά ὁποῖα ἔχει ἀποκτήσει ὁ ἀγωνιστής μέ τούς κόπους καί μέ τίς θυσίες αὐτῆς τῆς ζωῆς.

Ἐπίσης μιά ἀπό τίς διαβολικές πλεκτάνες, γιά νά μειώσει καί τήν προθυμία τοῦ ἀγωνιστοῦ, εἶναι ἡ συνοίκηση μέ ἀνθρώπους ραθύμους καί ὀκνηρούς περί τά πνευματικά. Ἀλλά καί ὁ ὑπερβάλλων ζῆλος γιά τή σωτηρία τῶν ἄλλων, μέ τόν ὁποῖο προσπαθεῖ νά φέρει πάλι στόν κόσμο κάθε Μοναχό γιά νά τόν ἐμπλέξει μέ πολλούς πειρασμούς. 

Αὐτή ἡ ἐμπιστοσύνη σέ ἀνθρώπινες δυνάμεις δίνει συχνά τόπο στόν πονηρό διάβολο, ὁ ὁποῖος ὑποβάλλει σέ κάθε ἀγωνιστή ὑπερήφανο λογισμό γιά τήν βέβαιη νίκη. Ὥστε νά δοκιμάσει δήθεν κάθε πνευματική ἀντοχή του στόν κόσμο καί κατά τή δική του γνώμη ἡ ἀναμέτρηση μέ τόν πειρασμό θά τοῦ ἐξασφαλίσει περισσότερο μισθό.  

Οἱ δαίμονες παίζουν φοβερά παιχνίδια σέ ὅσους ρέπουν πρός τήν κενοδοξία καί τούς ἀπατοῦν συνήθως μέσω τοῦ ὕπνου τους καί μέσα ἀπό τά ὄνειρά τους γιά νά ἐπιδεινώσουν τήν πνευματική τους ἀσθένεια. Ἄλλοτε πάλι, ὡς πανοῦργοι οἱ δαίμονες ὁδηγοῦν στήν ὑπερηφάνεια καί τήν πλάνη πολύ συχνά μέ τά μέλλοντα τά ὁποῖα μόνοι τους συμπεραίνουν καί τά προαναγγέλλουν. 

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος, στό ἔργο του ὁ «Ἀόρατος Πόλεμος», γιά αὐτόν τόν «Ἀόρατον» Πόλεμο τοῦ Κυρίου ἐναντίον τοῦ διαβόλου, γράφει τά ἑξῆς:

“Ὅμως ἐκεῖνος παρ᾿ ὅλα αὐτά, ἐξ αἰτίας τῆς παντοτινῆς Του ἀγάπης καί τῆς ἀμετάβλητης ἀγαθότητάς Του σέ προσκαλεῖ στό Θεϊκό Του Τραπέζι. Καί μερικές φορές σέ βιάζει νά πᾶς, ἀπειλώντας σε μέ θάνατο λέγοντάς σου: (139)

– “Ἄν δέν φᾶτε τήν σάρκα τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί πιεῖτε τό Αἷμα Του, δέν ἔχετε μέσα σας ζωή”, «εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἀμήν ἀμήν λέγω ὑμῖν, ἐάν μή φάγητε τήν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί πίητε αὐτοῦ τό αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωήν ἐν ἑαυτοῖς» (Ἰωάν. 6, 53). 

Καί οὔτε σοῦ κλείνει τήν πόρτα τῆς εὐσπλαγχνίας Του, οὔτε σοῦ γυρίζει τίς Θεϊκές Του πλάτες, ἄν καί σύ ἀπό τήν φύσι σου εἶσαι γεμάτος ἀπό τήν λέπρα τῆς ἁμαρτίας, χωλός, ὑδρωπικός, τυφλός, δαιμονισμένος καί ὑποδουλωμένος στά πάθη τῆς ἀτιμίας!

Αὐτό μόνον ζητεῖ ἀπό ἐσένα: 

α´. Νά πονέσῃ ἡ καρδιά σου γιά τήν λύπη πού Τοῦ π ρ ο ξ έ ν η σ ε ς. 

β´. Νά μισήσῃς περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλο τήν ἁμαρτία, μικρή καί μεγάλη. 

γ´. Νά προσφέρῃς ὅλο σου τόν ἑαυτό σέ αὐτόν καί νά δοθῇς μέ διάθεσι καί καρδιακή ἀγάπη πάντοτε καί γιά κάθε πρᾶγμα στό θέλημά Του καί στήν ὑποταγή Του. 

δ´. Νά ἐλπίζῃς καί νά ἔχῃς σταθερή Πίστι ὅτι αὐτός θά σέ συγχωρέσῃ, θά σέ καθαρίσῃ καί θά σέ φυλάξῃ ἀπό ὅλους σου τούς ἐχθρούς.

Καί ἀφοῦ στερεωθῇς ἀπό αὐτή τήν ἀνέκφραστη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, θά πλησιάσῃς στήν Ἁγία Κοινωνία μέ ἕναν ἅγιο φόβο καί ἕνα φόβο πού προκαλεῖ ἀγάπη λέγοντας: 

– «Ἐγώ, Κύριέ μου, δέν εἶμαι ἄξιος νά σέ ὑποδεχθῶ, διότι τόσες καί τόσες φορές σέ λύπησα καί ἀκόμη δέν ἔκλαψα ὅπως ἔπρεπε πού σέ λύπησα. 

Ἐγώ, Κύριέ μου, δέν εἶμαι ἄξιος νά σέ ὑποδεχθῶ, διότι ἀκόμη δέν παραδόθηκα εἰλικρινά στήν ἀγάπη Σου, στήν θέλησί Σου, στήν ὑποταγή Σου. 

Ὦ Θεέ μου, Παντοδύναμε καί ἀπείρως ἀγαθέ, ἐσύ μόνος μέ τήν δύναμι τῆς ἀγαθότητός Σου ἀξίωσέ με νά σέ ὑποδεχθῶ μέ αὐτήν τήν πίστι».

Καί ἀφοῦ μεταλάβης, κλείσου ἀμέσως στά ἀπόκρυφα τῆς καρδιᾶς σου καί λησμονώντας κάθε κτιστό πρᾶγμα, μίλησε μέ τόν Θεό σου μέ Αὐτόν ἤ μέ παρόμοιο τρόπο: 

– «Ὦ Ὕψιστε Βασιλιά τοῦ οὐρανοῦ, τί σέ ἔφερε στήν καρδιά μου, σέ μένα πού εἶμαι ἄθλιος, φτωχός, τυφλός καί γυμνός;». 

– Καί αὐτός θά σοῦ ἀπαντήσῃ: «Ἡ ἀγάπη». 

– Καί σύ πάλι πές: «Ὦ ἀγάπη ἄκτιστη! 

– Ὦ ἀγάπη γλυκειά! 

– Τί θέλεις ἐσύ ἀπό ἐμένα;». 

Καί αὐτός θά σοῦ πῇ ὅτι δέν θέλει τίποτε δέν θέλω τίποτε ἄλλο παρά ἀγάπη λέγοντας: 

– «Δέν θέλῳ νά ἀνάψῃ ἄλλη φωτιά στό θυσιαστήριο τῆς καρδιᾶς σου καί σέ ὅλα τά ἔργα σου, παρά μόνον ἡ φωτιά τῆς ἀγάπης μου, γιά νά κατακάψη κάθε ἄλλη ἀγάπη καί κάθε προσωπικό σου θέλημα καί νά μοῦ τό παραδώσῃ ὡς ὀσμή εὐωδίας. 

Αὐτό ζήτησα καί ζητῶ πάντοτε ἀπό σένα. 

Διότι ἐπιθυμῶ νά εἶναι ὅλος δικός σου καί σύ ὅλος δικός μου, πρᾶγμα τό ὁποῖο δέν θά γίνῃ ποτέ, ἄν δέν ὑποτάξης τόν ἑαυτό σου, ἀλλά μένεις προσκολλημένος στήν ἀγάπη τοῦ ἑαυτοῦ σου, στήν δική σου τήν γνώμη καί σέ κάθε ἐπιθυμία σου καί τιμή τοῦ κόσμου (φιλοτιμία). 

Σοῦ ζητῶ τό μῖσος τοῦ ἑαυτοῦ σου γιά νά σοῦ παραδώσω τήν ἀγάπη μου. 

Ζητῶ τήν καρδιά σου γιά νά ἑνωθῇ μέ τήν δική μου, πού γιά τόν λόγο αὐτό μοῦ ἀνοίχθηκε μέ τήν λόγχη πάνω στό Σταυρό. 

Καί ζητῶ ὁλόκληρον ἐσένα γιά νά εἶμαι ὁλόκληρος δικός σου. 

Ἐσύ βλέπῃς ὅτι ἐγώ εἶμαι ἀσύγκριτης τιμῆς, καί ὅμως γίνομαι τόσο, ὅσο ἀξίζεις ἐσύ. 

Ἀγόρασέ με λοιπόν, ὦ ψυχή μου ἀγαπημένη, μέ τό νά δοθῇς σέ μένα. 

Ἐγώ θέλω, πολύ ἀγαπητό μου παιδί, νά μήν θέλῃς τίποτε, νά μήν ἀκοῦς τίποτε, νά μήν βλέπῃς τίποτε ἄλλο ἐκτός ἀπό ἐμένα καί τό θέλημά μου, γιά νά θέλω κι’ ἐγώ κάθε πρᾶγμα γιά σένα, νά σκέπτωμαι γιά σένα, νά σοῦ ὑπακούω, καί νά βλέπω σέ σένα, ὥστε τό δικό σου μηδέν ἀφοῦ περιέλθει στήν ἄβυσσο τῆς ἀπειρίας μου νά μεταβάλλεται σ᾿ ἐκείνην.

Κι’ ἔτσι θά εἶσαι σέ μένα γεμάτος ἀπό περιεχόμενο –δέν θά αἰσθάνεσαι κενός– πάρα πολύ εὐτυχισμένος καί μακάριος, καί ἐγώ ἀπό σένα πολύ ἱκανοποιημένος καί εὐχαριστημένος».

Φρόντισε νά αὐξήσῃς καί νά περισσέψη στήν ψυχή σου καθημερινά ἡ πίστις σέ αὐτό τό Πανάγιο Μυστήριο τῆς Εὐχαριστίας.

Καί μή σταματήσῃς ποτέ νά θαυμάζῃς αὐτό τό τόσο ἀκατάληπτο Μυστήριο καί νά χαίρεσαι σκεπτόμενος πῶς φαίνεται ὁ Θεός κάτω ἀπό ἐκεῖνα τά ταπεινά εἴδη τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴνου, γιά νά σέ κάνῃ ἁγιώτερο, ἀξιώτερο καί εὐτυχέστερο. 

Διότι μακάριοι εἶναι ἐκεῖνοι πού δέν βλέπουν, ἀλλά πιστεύουν, σύμφωνα μέ τό λόγο τοῦ Κυρίου: “Μακάριοι ἐκεῖνοι πού δέν εἶδαν καί πίστεψαν”, «λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μή ἰδόντες καί πιστεύσαντες» (Ἰωάν. 20, 29). 

Μήν ἐπιθυμῇς νά σοῦ ἐμφανίζεται ὁ Θεός στή ζωή αὐτή κάτω ἀπό ἄλλου εἴδους ἐμφανίσεις, παρά αὐτῆς τῶν Μυστηρίων. 

Προσπάθησε νά θερμάνης τήν θέλησί σου στό Μυστήριο αὐτό καί καθημερινά νά εἶσαι περισσότερο πρόθυμος στό νά ἐκτελῇς τό θέλημα τοῦ Θεοῦ σέ ὅλα τά πράγματα. 

Καί πάντοτε, ὅταν προσφέρεσαι μέ τό Μυστήριο αὐτό στόν Θεό, δηλαδή ὅταν μεταλαμβάνῃς, πρέπει νά εἶσαι διατεθειμένος καί προετοιμασμένος νά πάθης γιά τήν ἀγάπη Του ὅλα τά βάσανα καί ὅλες τίς θλίψεις καί τίς περιφρονήσεις πού θά σοῦ τύχουν καί κάθε σωματική ἀσθένεια (140).

Τελευταῖα θά προσφέρῃς στόν οὐράνιο Πατέρα τόν Υἱό Του, πρῶτα γιά εὐχαρίστησί Του καί κατόπιν γιά τίς ἀνάγκες σου, γιά ὅλη τήν Ἁγία Ἐκκλησία, γιά ὅλους τούς συγγενεῖς σου, γιά ὅλους ἐκείνους στούς ὁποίους εἶσαι χρεώστης καί γιά τίς ψυχές ἐκείνων πού ἔχουν ἀναπαυθῆ ἐν πίστει. 

Καί αὐτή τήν προσφορά θά τήν κάνῃς εἰς ἀνάμνησι καί ἕνωσι ἐκείνης τῆς ἴδιας προσφορᾶς, μέ τήν ὁποία ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ πρόσφερε τόν ἑαυτό του, δηλαδή, ὅταν αὐτός ὅλος γεμάτος ἀπό αἵματα καί κρεμασμένος πάνω στό Σταυρό, προσφέρθηκε στόν Πατέρα. 

Καί μέ τόν τρόπο αὐτόν μπορεῖς νά τοῦ προσφέρῃς ὅλες τίς θυσίες, δηλαδή, ἱερουργίες καί προσευχές, ὅσες γίνονται τήν ἡμέρα ἐκείνη στήν Ἁγία Ἐκκλησία”.

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ἐδῶ στό δεύτερο μέρος τοῦ ἐν λόγῳ βιβλίου «Ἀόρατος Πόλεμος», μᾶς συμβουλεύει μέσα ἀπό τήν ἐνάρετη ζωή του καί τήν θεολογική του κατάρτιση, μέσα ἀπό τήν διδασκαλία καί τήν ὀρθή ποιμαντική τῶν Ἁγίων Πατέρων σύμφωνα μέ τά δόγματα τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως καί μέ τήν ἀσκητική ζωή τήν ὁποία μᾶς παρέδωσαν ἀκεραία καί ἀνόθευτη, ὡς ἑξῆς: 

– «Τά τέσσερα ὅπλα πού εἴπαμε –δηλαδή, τό νά μήν ἔχῃς θάρρος στόν ἑαυτό σου, τό νά ἐλπίζῃς στόν Θεό, τό νά ἀγωνίζεσαι πάντοτε καί τό νά προσεύχεσαι– παίρνουν τήν δύναμι ἀπό τίς ἀξιομισθίες καί τήν χάρι πού μᾶς ἀξίωσε τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. 

Μέ ἐκεῖνα γίνεται ἡ μάχη κατά τῶν ἐχθρῶν μέ τήν δύναμιν τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλά αὐτό τό ὅπλο εἶναι αὐτό τό ἴδιο Αἷμα καί αὐτό τό ἴδιο τό Σῶμα μέ τήν ψυχή καί μέ τήν Θεότητα τοῦ Χριστοῦ.  

Μέ αὐτό τό ὅπλο ὅμως πολεμοῦμε ἐκείνους μαζί μέ τόν Χριστό καί ὁ Χριστός τούς πολεμεῖ μαζί μέ ἐμᾶς, διότι, «Ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἐν ἐμοί μένει, κἀγώ ἐν αὐτῷ» (Ἰωάν. 6, 56).

Ἀδελφοί μου, ἐμεῖς ἄς ζητήσουμε νά ἐνδυναμωθοῦμε ἀπό τόν Ἴδιο τόν Κύριο, ἄς ἐργαστοῦμε μέσα ἀπό τήν ἰσχυρή δύναμη τοῦ Θεοῦ, γιά τήν κατάκτηση τῶν ἐπουρανίων, αἰωνίων καί ἀφθάρτων ἀγαθῶν καί τῆς δικαιοσύνης Αὐτοῦ.

Ὥστε νά δυνηθοῦμε κατά τήν ἡμέρα ἐκείνη τῆς πονηρίας, νά ἀναδειχθοῦμε νικητές μέ τήν δύναμιν τοῦ Αἵματος Aὐτοῦ, ὅπως ἀκριβῶς ἀναφέρεται στήν Ἀποκάλυψη: «Καί αὐτοί ἐνίκησαν αὐτόν διά τό αἷμα τοῦ ἀρνίου καί διά τόν λόγον τῆς μαρτυρίας αὐτῶν, καί οὐκ ἠγάπησαν τήν ψυχήν αὐτῶν ἄχρι θανάτου» (Ἀποκ. 12, 11).

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 139. Ὁ «Ἀόρατος Πόλεμος» Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ἀπόδοση στή νέα Ἑλληνική: Ἱερομόναχος Βενέδικτος. Ἔκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου, Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὄρος. http://users.uoa.gr https://www.imaik.gr
• 140. Ὁ Μέγας Βασίλειος σημειώνει καί ἕνα ἄλλο χρέος πού ἔχουν αὐτοί πού μεταλαμβάνουν. Διότι ὅσοι μεταλαμβάνουν καταγγέλλουν τόν θάνατο τοῦ Κυρίου μέ τήν Μετάληψι, ὅπως λέγει καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: “Ὅσες φορές τρώγετε τόν ἄρτον αὐτό καί πίνετε αὐτό τό Ποτήριο, καταγγέλλετε τόν θάνατο τοῦ Κυρίου”, «ὁσάκις γάρ ἄν ἐσθίητε τόν ἄρτον τοῦτον καί τό ποτήριον τοῦτο πίνητε, τόν θάνατον τοῦ Κυρίου καταγγέλλετε, ἄχρις οὗ ἄν ἔλθῃ» (Α´ Κορ. 11, 26). Καί ὁ θάνατος τοῦ Κυρίου ἔγινε γιά ὅλους ἐκείνους πού μεταλαμβάνουν καί γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους γενικά σύμφωνα μέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο πού λέγει: “Ἐάν ἕνας πέθανε γιά ὅλους ἄρα ἀπέθαναν ὅλοι, καί πέθανε γιά ὅλους”, «κρίναντας τοῦτο, ὅτι εἰ εἷς ὑπέρ πάντων ἀπέθανεν, ἄρα οἱ πάντες ἀπέθανον· καί ὑπέρ πάντων ἀπέθανεν» (Β´ Κορ. 5, 15). Λοιπόν ὅσοι μεταλαμβάνουν ὀφείλουν νά δείχνουν, γιά τήν ἀγάπη καί τήν πίστι καί γιά τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ὑπακοή μέχρι θανάτου καί νά μή ζοῦν πλέον στόν κόσμο καί στήν ἁμαρτία καί στόν ἑαυτό τους ἀλλά μόνο στόν Θεό πού μεταλαμβάνουν, σέ αὐτόν πού πέθανε γι᾿ αὐτούς καί ἀναστήθηκε, πάλι σύμφωνα μέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο, πού λέγει: “Ὥστε ὅσοι ζοῦν, νά μή ζοῦν πλέον γιά τόν ἑαυτό τους, ἀλλά γιά ἐκεῖνον πού πέθανε γι᾿ αὐτούς καί ἀναστήθηκε”, «ἵνα οἱ ζῶντες μηκέτι ἑαυτοῖς ζῶσιν, ἀλλά τῷ ὑπέρ αὐτῶν ἀποθανόντι καί ἐγερθέντι» (Β´ Κορ. 5, 15). Καί αὐτό λέγει ὁ Ἅγιος ὅτι εἶναι δόγμα πού ἔχει παραδοθῆ ἀπό τόν Παῦλο. (Στόν λόγο ὅτι «δεῖ τόν ἀναγεννηθέντα διά τοῦ βαπτίσματος τρέφεσθαι καί τά ἑξῆς)

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra