Επικαιρότητα

Τα όπλα του «Αοράτου Πολέμου» (Μέρος 44ον)

εικόνα άρθρου: Τα όπλα του «Αοράτου Πολέμου» (Μέρος 44ον)

«Τί μακαριότητα ὑπάρχει στήν ψυχή ἐκείνη πού ἐπάξια μεταλαμβάνει μυστηριακά τό Πανάγιο Μυστήριο τῆς Εὐχαριστίας!» (Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)

Ἐπιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Μέρος 44ον

«Ἐν σαρκί γάρ περιπατοῦντες οὐ κατά σάρκα στρατευόμεθα· τά γάρ ὅπλα τῆς στρατείας ἡμῶν οὐ σαρκικά, ἀλλά δυνατά τῷ Θεῷ πρός καθαίρεσιν ὀχυρωμάτων· λογισμούς καθαιροῦντες καί πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατά τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ, καί αἰχμαλωτίζοντες πᾶν νόημα εἰς τήν ὑπακοήν τοῦ Χριστοῦ, καί ἐν ἑτοίμῳ ἔχοντες ἐκδικῆσαι πᾶσαν παρακοήν, ὅταν πληρωθῇ ὑμῶν ἡ ὑπακοή» (Πρός Β΄ Κορ. 10, 3-6).

Ὅμως πολλές φορές συμβαίνει ὁ διάβολος νά φέρνει μερικούς λογισμούς σέ κάποιον ἄνθρωπο, ἐνῶ συγχρόνως ἀκριβῶς αὐτούς νά φανερώσει καί σέ ἕναν ἄλλον, ὁ ὁποῖος καί τούς ἀποκαλύπτει στόν πειραζόμενο ἄνθρωπο καί αὐτός τότε μακαρίζεται ὡς προορατικός. 

Ἄλλοτε πάλι ὁ διάβολος παρουσιάζεται σέ ὅραμα μέ σχῆμα Ἀγγέλου ἤ Ἁγίου καί ἀποκαλύπτει δῆθεν μυστήρια ἤ δίδει πνευματικά χαρίσματα, μέ ἀποτέλεσμα νά πλανηθεῖ ἐκεῖνος ὁ ἐμπαιζόμενος ἄνθρωπος καί νά χάσει μαζί μέ τά λογικά του τήν ψυχή του. 

Ἀκόμη ἀποκαλύπτει σέ ὡρισμένους κενοδόξους καί τήν ἑρμηνεία τῆς Ἁγίας Γραφῆς μόλις αὐτοί ἀρχίσουν τήν μελέτη τους. Κι’ αὐτό τό κάνει γιά νά τούς ὁδηγήσει σέ πλάνη καί αἱρέσεις ἀλλά καί σέ βλάσφημες ἰδέες. 

Ἡ δαιμονική αὐτή πλεκτάνη εὔκολα ἀναγνωρίζεται ἀπό τήν «διακεχυμένην καί ἄσεμνον» ταραχή καί τήν εὐχαρίστηση πού φέρνει μέσα στήν ψυχή αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου.

Τίς κενόδοξες ψυχές πάλι τίς πειράζει ἐνίοτε καί μέ τίς ἐπιθυμίες ἀξιωμάτων, ὅπως ἡγουμενικοῦ ἤ ἐπισκοπικοῦ καί μέ τό ζῆλο τῆς διδασκαλίας, δῆθεν γιά νά σώσουν ψυχές στόν κόσμο. 

Ἄλλη δαιμονική πλεκτάνη εἶναι ὁ λογισμός ὅτι ἄν φανερώσει κανείς τίς ἀρετές καί τούς κόπους του θά γίνει πρόξενος ὠφελείας γιά τούς ἄλλους. 

Ἐκεῖνο πού οἰκοδομεῖ εἶναι ἡ ταπεινή ἀπόκρυψη τῆς ἀρετῆς καί ὄχι ἡ ἐπίδειξη τῆς ἀρετῆς μας, ἡ ὁποία μαρτυρεῖ τήν ὑπερηφάνεια. 

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος, στό ἔργο του ὁ «Ἀόρατος Πόλεμος», γιά αὐτόν τόν «Ἀόρατον» Πόλεμο τοῦ Κυρίου ἐναντίον τοῦ διαβόλου, γράφει τά ἑξῆς:

Κεφάλαιον Δ´

Ἡ Πνευματική καί νοερή Κοινωνία, δηλαδή, πῶς κοινωνεῖται νοερά καί πνευματικά ὁ Χριστός 

“Ἄν καί μυστηριακά δέν μποροῦμε νά δεχθοῦμε τόν Κύριό μας περισσότερο ἀπό μία φορά τήν ἡμέρα, (141) ὅμως πνευματικά καί νοερά μποροῦμε νά τόν δεχώμαστε κάθε ὥρα καί κάθε στιγμή διά μέσου τς ἐργασίας ὅλων τῶν ἀρετῶν καί τῶν ἐντολῶν καί ἰδιαιτέρως μέ τήν Θεία προσευχή καί μάλιστα τήν νοερά (142).

Ἐπειδή καί ὁ Κύριος βρίσκεται κρυμμένος μέσα στίς ἁγίες Του ἐντολές, καί ὅποιος κάνει μία ἀρετή ἐντολή, δέχεται ἀμέσως μέσα στήν ψυχή του καί τόν Κύριο πού εἶναι κρυμμένος μέσα σ᾿ αὐτές, ὁ ὁποῖος ὑποσχέθηκε ὅτι θά κατοικήσῃ μαζί μέ τόν Πατέρα Του μέσα σ᾿ ἐκεῖνον πού θά φυλάξη τίς ἐντολές Του λέγοντας: 

“Ἐάν κάποιος μέ ἀγαπᾷ θά τηρήσῃ καί τόν λόγο μου, καί ὁ Πατέρας μου θά τόν ἀγαπήσῃ καί θά ἔλθουμε πρός αὐτόν καί θά κατοικήσουμε σέ αὐτόν”, «ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καί εἶπεν αὐτῷ· ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τόν λόγον μου τηρήσει, καί ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καί πρός αὐτόν ἐλευσόμεθα καί μονήν παρ᾿ αὐτῷ ποιήσομεν» (Ἰωάν. 14, 23) (143).

Ἡ Κοινωνία αὐτή καί ἡ ἕνωσις δέν μπορεῖ νά μᾶς ἀφαιρεθῇ ἀπό κανένα κτίσμα παρά μόνον ἀπό τήν ἀδιαφορία μας ἀπό κάποιο ἄλλο σφάλμα μας. 

Καί μερικές φορές αὐτή ἡ Κοινωνία εἶναι τόσο καρποφόρα καί τόσο εὐάρεστη στόν Θεό, ὅσο ἴσως δέν εἶναι πολλές ἄλλες μυστηριώδεις κοινωνίες ἀπό τήν ἔλλειψι ἐκείνων πού τίς δέχονται. 

Λοιπόν, ὅσες φορές ἔχεις τήν διάθεσι καί ἑτοιμασθῇς γιά μία παρόμοια κοινωνία, θά βρῇς πρόθυμο καί ἕτοιμο τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, μόνος του νά σέ τρέφῃ πνευματικά μέ τά ἴδια Του τά χέρια.

Γιά νά ἑτοιμασθῇς λοιπόν γιά τήν νοερή αὐτή κοινωνία, κάνε ὡς ἑξῆς: 

Στρέψε τό νοῦ σου στόν Θεό καί βλέποντας μέ ἕνα σύντομο βλέμμα ἀπό τό ἕνα μέρος τίς ἁμαρτίες σου καί ἀπό τό ἄλλο τόν Θεό, λυπήσου γιά τήν βλάβη πού τοῦ προξένησες καί μέ κάθε ταπείνωσι καί πίστι παρακάλεσέ Τον νά καταδεχθῇ νά ἔλθῃ στήν ταπεινή σου ψυχή μέ νέα χάρι γιά νά τήν ἰατρεύσῃ καί νά τήν δυναμώσῃ κατά τῶν ἐχθρῶν.

ὅταν πρόκειται νά ἀσκηθῇς καί νά σκληραγωγηθῇς ἐναντίον κάποιας ἐπιθυμίας σου γιά νά κάνῃς κάποια νέα πρᾶξι ἀρετῆς γιά νά φυλάξῃς κάποια ἐντολή, κάνε ὅλο αὐτό μέ σκοπό νά ἑτοιμάσῃς τήν καρδιά σου γιά τόν Θεό πού πάντα σοῦ τήν ζητεῖ. 

Καί κατόπιν στρέφοντας τήν προσοχή σου σ᾿ Αὐτόν, φώναξέ τον μέ ἐπιθυμία μεγάλη νά ἔλθη μέ τήν χάρι Του νά σέ ἰατρεύσῃ καί νά σέ ἐλευθερώσῃ ἀπό τούς ἐχθρούς, γιά νά ἔχῃ αὐτός μόνος τήν καρδιά σου στήν ἐξουσία Του.

καί θυμούμενος τίς προσευχές τῆς Κοινωνίας τῶν Μυστηρίων, πού προαναφέρθηκαν, πές μέ καρδιά πού εἶναι ἀναμμένη: 

«Πότε, Κύριέ μου, νά σέ δεχθῶ ἄλλη μία φορά; 

Πότε; Πότε; …». 

Καί ἄν θελήσῃς νά κοινωνήσῃς πνευματικά μέ ἀκόμη καλύτερο τρόπο, διεύθυνε καί βάλε ἀπό τό προηγούμενο βράδυ ὅλες τίς σκληραγωγίες καί τίς πράξεις τῶν ἀρετῶν καί κάθε καλό ἔργο πού σκέπτεσαι νά κάνῃς στό σκοπό αὐτό, δηλαδή στό νά δεχθῇς πνευματικά τόν Κύριό σου. 

Καί τό πρωί καθώς θά ξημερώνῃ, σκέψου, τί καλό! 

Τί εὐτυχία! 

Τί μακαριότητα ὑπάρχει στήν ψυχή ἐκείνη πού ἐπάξια μεταλαμβάνει μυστηριακά τό Πανάγιο Μυστήριο τῆς Εὐχαριστίας! 

Διότι μέ αὐτό ἀποκτοῦνται πάλι οἱ ἀρετές πού ἔχουν χαθεῖ, καί πάλι ἡ ψυχή ἐπιστρέφει στήν προηγούμενη ὡραιότητά της καί γίνεται μέτοχος αὐτή τῶν μισθῶν τοῦ πάθους τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ (κοινωνοῦνται εἰς αὐτήν οἱ καρποί καί οἱ μισθοί τοῦ πάθους τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ). 

Καί ἀπό τήν μυστηριώδη κοινωνία πέρασε στήν μυστική κοινωνία καί σκεπτόμενος ὅτι νοερά τά ἴδια ἀγαθά ἀπολαμβάνεις μέ τήν μυστηριακή Κοινωνία, φρόντισε νά ἀνάψης τήν καρδιά σου μιά μεγάλη ἐπιθυμία νά τόν δεχθῇς νοερά καί πνευματικά καί ἀφοῦ χορτάσῃς ἀπό τήν ἐπιθυμία αὐτή γύρισε πρός τόν Κύριό σου καί πές: 

«Ἐπειδή, Κύριέ μου, δέν μπορῶ μυστηριωδῶς νά σέ δεχθῶ τήν ἡμέρα αὐτή, κάνε ἐσύ, πού εἶσαι ἡ ἀγαθότητα καί ἡ ἄκτιστη δύναμις, νά σέ δεχθῶ ἐπάξια τώρα πνευματικά καί κάθε ὥρα καί κάθε ἡμέρα δίνοντάς μου νέα δύναμι καί χάρι ἐναντίον ὅλων μου τῶν ἐχθρῶν. 

Καί μάλιστα ἐναντίον ἐκείνου τοῦ πάθους τοῦ ἐχθροῦ στό ὁποῖο ἐναντιώνομαι καί κάνω πόλεμο μέ τήν βοήθειά σου (144).

Κεφάλαιον Ε´

Ἡ ἀπόδοσις χαρίτων καί εὐχαριστίας

Ἐπειδή ὅλο τό καλό πού κάνουμε προέρχεται ἀπό τόν Θεό καί γίνεται γιά τόν Θεό, γι᾿ αὐτό εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά τόν εὐχαριστοῦμε γιά κάθε καλή μας ἄσκησι, γιά κάθε νίκη καί γιά ὅλες τίς εὐεργεσίες πού δεχθήκαμε ἀπό τό σπλαχνικό Του χέρι, τόσο τίς φανερές ὅσο καί τίς κρυπτές, τόσο τίς κοινές, ὅσο καί τίς ἰδιαίτερες, ὅπως ἀναφέρεται: 

“Νά εὐχαριστῆτε τόν Θεό γιά τό κάθε τί, διότι αὐτό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ὅπως ἀποκαλύφθηκε σέ μᾶς διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ”, «ἐν παντί εὐχαριστεῖτε· τοῦτο γάρ θέλημα Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς ὑμᾶς» (Α´ Θεσ. 5, 18). 

Ἐπειδή σύμφωνα μέ τόν Ἱερό Χρυσόστομο «ἡ καλύτερη φύλαξι τῆς εὐεργεσίας εἶναι ἡ μνήμη τῆς εὐεργεσίας καί ἡ παντοτινή εὐχαριστία» (145).

Καί γιά νά τό κάνουμε αὐτό μέ τόν τρόπο πού πρέπει, πρέπει νά σκεφθοῦμε τό σκοπό ἀπό τόν ὁποῖο κινεῖται ὁ Θεός γιά νά μᾶς μεταδώσῃ τίς εὐεργεσίες Του.

Καί ἐπειδή ὁ Θεός σέ κάθε εὐεργεσία κατά πρῶτο καί κύριο σκοπό ἐννοεῖ τήν τιμή καί τήν ὑποταγή στό θέλημά Του, γιά τόν λόγο αὐτόν ἐσύ σκέψου ὅτι: 

Α´. Ἡ μεγαλύτερη εὐχαριστία πού μπορεῖς νά κάνῃς στόν Θεό γιά ὅλες τίς εὐεργεσίες πού σοῦ ἔκανε, εἶναι τό νά φυλάττῃς τίς ἐντολές Του, τό νά τόν τιμᾷς, καί νά εἶσαι ἕτοιμος νά ἀκολουθῇς τό θέλημά Του, ὅπως ἔχει γραφῆ: 

“Τί ζητεῖ ἀπό σένα ὁ Κύριος; Παρά νά ἀκολουθήσῃς πρόθυμα Κύριο τόν Θεό σου”, «εἰ ἀνηγγέλη σοι, ἄνθρωπε, τί καλόν; Ἤ τί Κύριος ἐκζητεῖ παρά σοῦ ἀλλ᾿ ἤ τοῦ ποιεῖν κρίμα καί ἀγαπᾶν ἔλεον καί ἕτοιμον εἶναι τοῦ πορεύεσθαι μετά Κυρίου Θεοῦ σου;» (Μιχ. 6, 8).

Β´. Βλέποντας ὅτι δέν ἔχεις κάτι ἀντάξιο γιά κάποια εὐεργεσία, διότι δέν ἔκανες τίποτε ἄλλο παρά ἁμαρτίες καί ἀχαριστίες, μέ πολύ βαθειά ταπείνωσι πές στόν Θεό: 

«Καί πῶς εἶναι δυνατό αὐτό, Κύριέ μου, νά καταδέχεσαι νά προσφέρῃς σέ μένα τό νεκρό καί βρωμερό σκυλί τόσες εὐεργεσίες; 

ς εἶναι εὐλογημένο τό ὄνομά σου στούς αἰῶνες τῶν αἰώνων».

Γ´. Σκεπτόμενος ὅτι αὐτός μέ τίς εὐεργεσίες πού σοῦ κάνει, ζητᾶ ἀπό ἐσένα νά τόν ἀγαπᾷς καί νά τόν ὑπηρετῇς, ἄναψε ἀπό τήν ἀγάπη ἑνός τόσο ἀξιαγάπητου Κυρίου καί ἀπό τήν εἰλικρινῆ ἐπιθυμία στό νά ὑπηρετῇς, ὅπως θέλει αὐτός. 

Ὅμως γι᾿ αὐτό τό πρᾶγμα πρέπει νά κάνῃς μία ὁλοκληρωτική προσφορά τοῦ ἑαυτοῦ σου μέ τόν ἀκόλουθο τρόπο”.

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ἐδῶ στό δεύτερο μέρος τοῦ ἐν λόγῳ βιβλίου «Ἀόρατος Πόλεμος», μᾶς συμβουλεύει μέσα ἀπό τήν ἐνάρετη ζωή του καί τήν θεολογική του κατάρτιση, μέσα ἀπό τήν διδασκαλία καί τήν ὀρθή ποιμαντική τῶν Ἁγίων Πατέρων σύμφωνα μέ τά δόγματα τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως καί μέ τήν ἀσκητική ζωή τήν ὁποία μᾶς παρέδωσαν ἀκεραία καί ἀνόθευτη, ὡς ἑξῆς: 

«Τά τέσσερα ὅπλα πού εἴπαμε δηλαδή, τό νά μήν ἔχῃς θάρρος στόν ἑαυτό σου, τό νά ἐλπίζῃς στόν Θεό, τό νά ἀγωνίζεσαι πάντοτε καί τό νά προσεύχεσαι παίρνουν τήν δύναμι ἀπό τίς ἀξιομισθίες καί τήν χάρι πού μᾶς ἀξίωσε τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. 

Μέ ἐκεῖνα γίνεται ἡ μάχη κατά τῶν ἐχθρῶν μέ τήν δύναμιν τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλά αὐτό τό ὅπλο εἶναι αὐτό τό ἴδιο Αἷμα καί αὐτό τό ἴδιο τό Σῶμα μέ τήν ψυχή καί μέ τήν Θεότητα τοῦ Χριστοῦ.  

Μέ αὐτό τό ὅπλο ὅμως πολεμοῦμε ἐκείνους μαζί μέ τόν Χριστό καί ὁ Χριστός τούς πολεμεῖ μαζί μέ ἐμᾶς, διότι, « τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἐν ἐμοί μένει, κἀγώ ἐν αὐτῷ» (Ἰωάν. 6, 56).

Ἀδελφοί μου, ἐμεῖς ἄς ζητήσουμε νά ἐνδυναμωθοῦμε ἀπό τόν Ἴδιο τόν Κύριο, ἄς ἐργαστοῦμε μέσα ἀπό τήν ἰσχυρή δύναμη τοῦ Θεοῦ, γιά τήν κατάκτηση τῶν ἐπουρανίων, αἰωνίων καί ἀφθάρτων ἀγαθῶν καί τῆς δικαιοσύνης Αὐτοῦ.

Ὥστε νά δυνηθοῦμε κατά τήν ἡμέρα ἐκείνη τῆς πονηρίας, νά ἀναδειχθοῦμε νικητές μέ τήν δύναμιν τοῦ Αἵματος Aὐτοῦ, ὅπως ἀκριβῶς ἀναφέρεται στήν Ἀποκάλυψη: «Καί αὐτοί ἐνίκησαν αὐτόν διά τό αἷμα τοῦ ἀρνίου καί διά τόν λόγον τῆς μαρτυρίας αὐτῶν, καί οὐκ ἠγάπησαν τήν ψυχήν αὐτῶν ἄχρι θανάτου» (Ἀποκ. 12, 11).

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

  • 141. «Ἀόρατος Πόλεμος» Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ἀπόδοση στή νέα Ἑλληνική: Ἱερομόναχος Βενέδικτος. Ἔκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου, Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὄρος. http://users.uoa.gr https://www.imaik.gr
  • 142. Διότι ὅλες οἱ ἄλλες ἀρετές μέ τήν ὁμοιότητα πού ἔχουν πρός τόν Θεό κάνουν τόν ἐνάρετο ἄνθρωπο ἱκανό στό νά ἑνωθῇ μέ τόν Θεό, δέν τόν ἑνώνουν ὅμως. Ἡ Νοερά ὅμως προσευχή ἔχει τέτοια δύναμι καί νά ἑνώνῃ μέ τόν Θεό (βλέπε καί στό με´ κεφάλαιο). Καί κατά κάποιον τρόπο οἱ ἄλλες ἀρετές μοιάζουν μέ τά ὄργανα πού ἰσιάζουν καί προσαρμόζουν δύο σανίδια, ἐνῷ ἡ προσευχή παρομοιάζει μέ τήν κόλλα, πού ἑνώνει αὐτά τά ταιριαστά σανίδια. 
  • Γι᾿ αὐτό καί ὁ Μέγας Γρηγόριος ἐπίσκοπος τῆς Θεσσαλονίκης εἶπε ὅτι «ἡ δύναμις τῆς προσευχῆς ἱερουργεῖ τήν ἀνάτασι (ἀνύψωση τοῦ νοῦ στόν Θεό) καί ἕνωσι τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό, διότι εἶναι σύνδεσμος τῶν λογικῶν κτισμάτων μέ τόν κτίστη» (Φιλοκαλία).
  • 143. Ἀπό τό ρητό αὐτό ὁ Ἅγιος Μάξιμος συμπεραίνει ὅτι ὅποιος ἐργάζεται τίς ἐντολές τοῦ Κυρίου, δέν δέχεται μόνο τόν Κύριο στήν ψυχή του, ἀλλά μαζί μέ αὐτόν δέχεται καί τόν Πατέρα πού εἶναι μαζί του καί τό ἀχώριστο ἀπό αὐτόν Ἅγιο Πνεῦμα. Γενιά δέχεται μέσα του ὅλη τήν Ἁγία Τριάδα καί γίνεται κατοικία της (κεφάλαιο οα´ τῆς β´ ἑκατοεντ.).
  • 144. Ἀλλά καί ὅσοι θέλουν πολύ συχνά καί δέν μποροῦν νά δεχθοῦν τήν μυστηριώδη Θεία Κοινωνία, δηλαδή νά μεταλαμβάνουν τόν Χριστό πού βρίσκεται μέσα στά Μυστήρια, ἤ διότι βρίσκονται σέ τόπο ἔρημο ὅπου δέν ὑπάρχουν οὔτε ἱερεῖς οὔτε θυσιαστήριο καί ἐκκλησία: Ἤ βρίσκονται στόν κόσμο ἐμποδίζονται ὅμως ἀπό τούς πνευματικούς ὄχι γιά κανένα τους σφάλμα, ἀλλά γιά τήν διεστραμμένη καί πονηρή συνήθεια πού ἐπικρατεῖ, αὐτοί λέγω, ἐπειδή ἐπιθυμοῦν καί θέλουν νά δεχθοῦν μυστηριακά τόν Χριστό μέσα τους, ἀλλά γιά ὅσα λέχθηκαν καί γιά ἄλλους λόγους δέν μποροῦν, ἄς δέχωνται τό Χριστό μέσα τους νοερά καί πνευματικά, ὅπως λέγει ὁ Νικόλαος ὁ Καβάσιλας στήν ἑρμηνεία τῆς Λειτουργίας (κεφάλαιο μβ´), διότι ὁ Χριστός πού βρίσκεται στά Μυστήρια νοερά καί χωρίς νά φαίνεται καί ἀόρατα τούς μεταδίδει τόν ἁγιασμό τῶν Μυστηρίων μέ τόν τρόπο πού γνωρίζει ὁ ἴδιος.
  • 145. Γι᾿ αὐτό καί ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ ἔγραψε: «Ἡ εὐχαριστία ἐκείνου πού ἔλαβε ἐρεθίζει αὐτόν πού ἔδωσε γιά νά δώσῃ δῶρα μεγαλύτερα ἀπό τά προηγούμενα» (Λόγος Λ´). Μερικοί πάλι καί τό χωρίο ἐκεῖνο τοῦ Ψαλτηρίου λεγόμενο ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ τό ἑρμήνευσαν ἔτσι: “Τί ὑπάρχει γιά μένα στόν οὐρανό; (παρά μόνον ἡ εὐχαριστία δηλαδή) καί ἀπό σένα ἄνθρωπε τί ζήτησα πάνω στή γῆ; (παρά δόξα καί εὐχαριστία δηλαδή)”, «τί γάρ μοι ὑπάρχει ἐν τῷ οὐρανῷ, καί παρά σοῦ τί ἠθέλησα ἐπί τῆς γῆς;» (Ψαλμός 72, 25).

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Σχετικά άρθρα

Πατερικά

22 Σεπ

Η διαβολική ευλάβεια εμποδίζει την προσευχή (Ιερός Χρυσόστομος)

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΕΚΕΙΝΟΥ ΠΟΥ ΧΡΩΣΤΟΥΣΕ ΤΙΣ ΔΕΚΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΤΑΛΑΝΤΑ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΣΕ ΤΑ ΕΚΑΤΟ ΔΗΝΑΡΙΑ. Και ότι η μνησικακία είναι το χειρότερο από κάθε αμάρτημα

Ο πολύαθλος Άγιος Ευστάθιος ο μεγαλομάρτυς [mp3 2020]

Κήρυγμα τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση. "Τά πάθη Χριστοῦ, σαφῶς μιμησάμενος, καί τούτου πιῶν, πιστῶς τό ποτήριον, κοινωνός Εὐστάθιε, καί τῆς δόξης σύγκληρος γέγονας, παρ' αὐτοῦ τοῦ πάντων Θεοῦ, λαμβάνων ἐξ ὕψους θείαν ἄφεσιν" (Κοντάκιον)

Φωτιά!!! Το θαύμα: Τιμώντας την Ιεροσύνη και την αγία Πίστη μας (Μέρος Α’)

της Βασιλικής Οικονόμου. «ἐπὶ σοὶ ἤλπισαν οἱ πατέρες ἡμῶν, ἤλπισαν, καὶ ἐῤῥύσω αὐτούς· πρὸς σὲ ἐκέκραξαν καὶ ἐσώθησαν, ἐπὶ σοὶ ἤλπισαν καὶ οὐ κατῃσχύνθησαν» Ψαλμός κα’ 5-6

Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Συνεχίζοντας την περιήγηση στην ιστοσελίδα, συναινείτε με την χρήση αυτών.
Μπορείτε να επισκεφθείτε τους Όρους χρήσης και την Πολιτική προστασίας απορρήτου.