«Γι᾿ αὐτό πάντοτε νά κρατᾷς τά ὅπλα, γιά νά φυλάγεσαι ἀπό τόν ἑαυτό σου» (Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)

Ἐπιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Μέρος 50ον

«Ἐν σαρκί γάρ περιπατοῦντες οὐ κατά σάρκα στρατευόμεθα· τά γάρ ὅπλα τῆς στρατείας ἡμῶν οὐ σαρκικά, ἀλλά δυνατά τῷ Θεῷ πρός καθαίρεσιν ὀχυρωμάτων· λογισμούς καθαιροῦντες καί πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατά τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ, καί αἰχμαλωτίζοντες πᾶν νόημα εἰς τήν ὑπακοήν τοῦ Χριστοῦ, καί ἐν ἑτοίμῳ ἔχοντες ἐκδικῆσαι πᾶσαν παρακοήν, ὅταν πληρωθῇ ὑμῶν ἡ ὑπακοή» (Πρός Β΄ Κορ. 10, 3-6).

Ἐνῶ οἱ δαίμονες τῆς βλασφημίας ὑποχωροῦν μόλις τελειώσει ἡ προσευχή, ἄλλοι ὅμως δαίμονες, ἀγωνίζονται νά ἐνσπείρουν στήν διάνοια τοῦ ἀγωνιστή, μετά ἀπό τήν προσευχή, ἀκάθαρτους λογισμούς, γιά νά διασκορπίσουν μέ τόν τρόπο αὐτό ὅλους τούς καρπούς τῆς προσευχῆς.

Ἐπίσης, οἱ δαίμονες ἐναντιώνονται πολύ καί στό χαροποιό πένθος τοῦ ἀγωνιστή ἀπατώντας τον μέ τόν λογισμό ὅτι μπροστά στή μεγάλη φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ τά δάκρυα τῆς μετανοίας εἶναι περιττά. 

Σέ αὐτό τόν πόλεμο τόν ὁποῖο ὁ διάβολος γνωρίζει καλά πολεμεῖ μέ τέχνη καί μέ μέθοδο στοχεύοντας τά ἀδύνατα σημεῖα τῶν ἀγωνιστῶν. 

Ὁ διάβολος χρησιμοποιεῖ ὅλα τά πονηρά μέσα κυρίως ὅμως τό ψέμα, τήν πλάνη καί ὑποκρισία καί συκοφαντία κατά τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καί μύρια τεχνάσματα, προκειμένου νά ἀχρηστεύσει ὅ,τι καλό καί ἀγαθό ὑπάρχει μέσα στήν κάθε μία ἀνθρώπινη ψυχή. 

Καθώς τό πονηρό πνεῦμα ἀρχικά παρασύρει τόν ἄνθρωπο σέ μικρές ἀλλά φαινομενικά ἀσήμαντες ὑποχωρήσεις, γιά νά τόν αἰχμαλωτίσει σιγά σιγά σέ δυσκολοθεράπευτα πάθη, ἀκόμη καί στό «χαλεπώτερον» πάθος, τό παρά φύσιν ἁμάρτημα τῆς ὁμοφυλοφιλίας.

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος, στό ἔργο του ὁ «Ἀόρατος Πόλεμος», γιά αὐτόν τόν «Ἀόρατον» Πόλεμο τοῦ Κυρίου ἐναντίον τοῦ διαβόλου, γράφει τά ἑξῆς:

Κεφάλαιον ΙΕ´

Ἡ φροντίδα πού πρέπει νά ἔχῃ ἡ ψυχή γιά νά εἰρηνεύῃ

Λοιπόν, πρίν ἀπό κάθε ἄλλο νά ἔχῃς τήν εἰρήνη αὐτήν καί συστολή, ἀδελφέ, στίς πέντε αἰσθήσεις σου: (159)

– Δηλαδή στό νά μήν βλέπῃς, ἤ νά κινῇς τά χέρια σου ἤ νά ὁμιλῇς ἤ νά βαδίζῃς ταραγμένα, ἀλλά εἰρηνικά καί μέ καλές κινήσεις. 

Γιατί ὅταν συνηθίσῃς νά διατηρῇς τήν εἰρήνη αὐτή στίς ἐξωτερικές σου κινήσεις, εὔκολα καί χωρίς κόπο θά κατορθώσῃς νά εἰρηνεύῃς ἐσωτερικά, ἐπειδή σύμφωνα μέ τούς Πατέρες ὁ ἐσωτερικός ἄνθρωπος μετασχηματίζεται μέ τόν ἐξωτερικό. 

Συνήθιζε νά ἀγαπᾷς ὅλους τούς ἀνθρώπους καί νά εἶσαι εἰρηνικός μέ ὅλους, ὅπως παραγγέλλει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος:

– “Ὅσο ἐξαρτᾶται ἀπό ἐσᾶς νά ζῆτε εἰρηνικά μέ ὅλους”, «εἰ δυνατόν, τό ἐξ ὑμῶν μετά πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες» (Ρωμ. 12, 18). 

Πρόσεχε τήν συνείδησί σου νά μή σέ κατηγορῇ γιά κανένα πράγμα, ἀλλά νά εἶναι ἀναπαυμένη μέ τόν Θεό, μέ τόν ἑαυτό σου, μέ τόν πλησίον σου καί μέ τά ἔξω πράγματα, ὅπως εἴπαμε στό η´ κεφάλαιο τοῦ Μέρους αὐτοῦ. 

Καί μάλιστα νά μήν σέ κατηγορῇ ὅτι π α ρ έ λ ε ι ψ ε ς κάποια ἐντολή τοῦ Θεοῦ, γιατί ἡ διατήρησις τῆς καθαρῆς συνειδήσεως γεννᾷ τήν εἰρήνη τῆς καρδιᾶς: 

– “Ἔχουν πολλή εἰρήνη ὅσοι ἀγαποῦν τό νόμο σου καί δέ συναντοῦν ἐμπόδιο μπροστά τους”, «εἰρήνη πολλή τοῖς ἀγαπῶσι τόν νόμον σου, καί οὐκ ἔστιν αὐτοῖς σκάνδαλον» (Ψαλμός 118, 165). 

Συνήθιζε νά ὑποφέρῃς τίς ὕβρεις χωρίς ταραχή. 

Εἶναι, ναί, ἀλήθεια ὅτι θά ὑποφέρῃς πολύ μέχρι νά ἀποκτήσῃς τήν εἰρήνη αὐτή, διότι εἶσαι ἀγύμναστος. 

Ἀλλά ἀφοῦ τήν ἀποκτήσῃς ἡ ψυχή σου θά βρίσκῃ πολύ παρηγοριά σέ κάθε ἀντίθετη κατάστασι πού θά συναντᾷ. 

Καί ἀπό μέρα σέ μέρα θά μάθης καλύτερα τήν ἄσκησι αὐτή γιά νά εἰρηνεύῃς πνευματικά.

Ὅταν πάλι δῇς τόν ἑαυτό σου καμμία φορά νά εἶναι στεναχωρημένος καί λυπημένος καί νά ἐνοχλῆται τόσο πολύ, ὥστε νά μήν μπορῇ νά ἔχῃ εἰρήνη μέσα του, τρέξε ἀμέσως στήν προσευχή.

Καί νά ἐπιμένῃς σ᾿ αὐτήν, μιμούμενος τόν Κύριό μας πού προσευχήθηκε στόν Κῆπο τρεῖς φορές, γιά νά σοῦ δώσῃ παράδειγμα ὥστε σέ κάθε σου θλῖψι νά ἔχῃς ὡς καταφύγιο τήν προσευχή.

Καί ὅσο λυπημένος καί ὀλιγόψυχος κι’ ἄν εἶσαι, δέν πρέπει νά τήν ἐγκαταλείπῃς, ἕως ὅτου βρῇς τήν θέλησί σου σύμφωνη μέ τήν θέλησι τοῦ Θεοῦ.

Καί στή συνέχεια νά τήν βρῇς εὐλαβῆ καί εἰρηνική καί συγχρόνως μέ πολύ θάρρος καί τόλμη, γιά νά μπορέσῃ νά δεχθῇ καί νά ἐναγκαλισθῇ ἐκεῖνο πού προηγουμένως φοβόταν καί τό ἀπέφευγε. 

Διότι καί ὁ Κύριος ἐνῷ πρῶτα φοβόταν τό πάθος, μετά τήν προσευχή ὅμως δέχθηκε θάρρος καί εἶπε: 

– “Σηκωθῆτε, ἄς ἀναχωρήσουμε: Νά, πλησίασε ἐκεῖνος πού θά μέ παραδώσῃ”, «ἐγείρεσθε, ἄγωμεν· ἰδού ἤγγικεν ὁ παραδιδούς με» (Ματθ. 26, 46).

Κεφάλαιον ΙΣΤ´

Αὐτή ἡ εἰρηνική κατοικία οἰκοδομῆται σιγά σιγά

Φρόντισε, ὅπως λέχθηκε, νά μή συγχυσθῇ ποτέ ἡ καρδιά σου, οὔτε νά ἀναμιχθῇ σέ κάποια ὑπόθεσι πού τήν ἐνοχλεῖ, ἀλλά νά ἀγωνίζεσαι πάντοτε καί νά τήν κρατᾷς εἰρηνική καί ἀναπαυμένη. 

Καί ὁ Θεός πού σέ βλέπει νά ἐνεργῇς ἔτσι καί νά ἀγωνίζεσαι, θά οἰκοδομήσῃ μέ τήν χάρι Του στήν ψυχή σου μία πόλι εἰρήνης. 

Καί ἡ καρδιά σου θά εἶναι ἕνας οἶκος τρυφῆς (χαρᾶς), ὅπως, κατά κάποιον τρόπο, ἐννοεῖται ἐκεῖνο τό ψαλμικό: “Ἱερουσαλήμ πού οἰκοδομεῖσαι ὡς πόλις”, «Ἱερουσαλήμ οἰκοδομουμένη ὡς πόλις, ἧς ἡ μετοχή αὐτῆς ἐπί τό αὐτό» (Ψαλμός 121, 3). 

Αὐτό μόνο θέλει ἀπό σένα ὁ Θεός· κάθε φορά πού θά τύχη νά ταραχθῇς, ἀμέσως νά ἀλλάξης καί νά προσπαθήσῃς νά ἡσυχάζῃς καί νά εἰρηνεύῃς σέ ὅλα σου τά ἔργα καί τούς λογισμούς. 

Καί ὅπως δέν οἰκοδομεῖται μία πόλις σέ μία ἡμέρα, ἔτσι νά σκεφθῇς καί σύ, ὅτι, δηλαδή, σέ μία μέρα δέν μπορεῖς νά ἀποκτήσῃς αὐτή τήν ἐσωτερική εἰρήνη. 

Γιατί αὐτό δέν σημαίνει τίποτε ἄλλο παρά νά οἰκοδομήσῃς γιά τόν Θεό τῆς εἰρήνης ἕναν οἶκο καί ἕνα σκήνωμα στόν ὕψιστο καί νά γίνῃς ναός Του. 

Καί νά γνωρίζῃς ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Θεός εἶναι ἐκεῖνος πού θά οἰκοδομήσῃ τόν οἶκον αὐτόν. 

Διότι ὁ κόπος σου διαφορετικά θά ἦταν μάταιος, ὅπως λέγει καί τό γραφικό: 

– “Ἐάν ὁ Κύριος δέν οἰκοδομήσῃ τόν οἶκο, ἄδικα κοπίασαν ἐκεῖνοι πού οἰκοδομοῦν”, «ἐάν μή Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες· ἐάν μή Κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων» (Ψαλμός 126, 1). 

Ἐκτός ἀπό αὐτά νά γνωρίζῃς ὅτι τό βασικό θεμέλιο αὐτῆς τῆς καρδιακῆς εἰρήνης εἶναι ἡ ταπείνωσις (160) καί τό νά ἀποφεύγῃς, ὅσο μπορεῖς, τίς ταραχές καί τά σκάνδαλα. 

Γιατί καί στή Γραφή βλέπουμε ὅτι ὁ Θεός δέν θέλησε νά τοῦ κτίσῃ Ναό καί κατοικία ὁ Δαυΐδ, πού εἶχε πολέμους καί ταραχές σχεδόν σέ ὅλη τήν διάρκεια τῆς ζωῆς του, ἀλλά ὁ υἱός του ὁ Σολομώντας, διότι, σύμφωνα μέ τό ὄνομά Του, παρέμενε εἰρηνικός βασιλιᾶς καί μέ κανένα δέν ἔκανε πόλεμο.

Κεφάλαιον ΙΖ´

Ἡ ψυχή πρέπει νά ἀποφεύγῃ κάθε τιμή καί νά ἀγαπᾷ τήν ταπείνωσι καί τήν πτωχεία τοῦ Πνεύματος, μέ τήν ὁποία ἀποκτᾶται ἡ εἰρήνη τῆς ψυχῆς

Λοιπόν, ἀδελφέ, ἄν ἀγαπᾷς τήν εἰρήνη τῆς καρδιᾶς, ἀγωνίζου νά εἰσέλθης σ᾿ αὐτήν ἀπό τήν πόρτα τῆς ταπεινώσεως (γιατί δέν ὑπάρχει ἄλλη εἴσοδος σ᾿ αὐτήν ἐκτός ἀπό τήν ταπείνωσι). 

Γιά νά ἀποκτήσῃς ὅμως τήν ταπείνωσι, πρέπει νά ἀγωνισθῇς καί νά κοπιάσῃς –καί ἰδιαιτέρως στήν ἀρχή– στό νά ἀγκαλιάσῃς ὅλες τίς θλίψεις καί ἐναντιότητες ὡς ἀγαπητές σου ἀδελφές.

Στό νά ἀποφεύγῃς κάθε δόξα καί τιμή, ἐπιθυμώντας νά καταφρονῆσαι ἀπό τόν καθένα καί νά μήν ὑπάρχη κανένας πού νά σέ ὑπερασπίζεται καί νά σέ παρηγορῆ, παρά μόνον ὁ Θεός σου. 

Βεβαίωσε καί στήριξε τόν λογισμό αὐτό στήν καρδιά σου, ὅτι δηλαδή μόνον ὁ Θεός σου εἶναι τό καλό σου, τό μόνο σου καταφύγιο, καί ὅτι ὅλα τά ἄλλα πράγματα εἶναι γιά σένα τέτοια ἀγκάθια, τά ὁποῖα, ἄν τά βάλῃς στήν καρδιά σου, θά σέ ζημιώσουν μέ τόν θάνατο. 

Ἄν σέ ντροπιάσῃ κάποιος, δέν πρέπει νά λυπηθῇς, ἀλλά νά ὑποφέρῃς μέ χαρά τήν ντροπή, ὄντας βέβαιος ὅτι τότε ὁ Θεός εἶναι μαζί σου. 

Καί μή ζητᾶς ἄλλη τιμή, οὔτε τίποτε ἄλλο νά γυρεύῃς, παρά νά ὑποφέρῃς γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί γιά ἐκεῖνο πού προξενεῖ μεγαλύτερη δόξα.

Ἀγωνίζου νά χαίρεσαι ὅταν κάποιος σέ βρίσῃ ἤ σέ ἐλέγξῃ ἤ σέ καταφρονήσῃ, διότι κάτω ἀπό αὐτή τή σκόνι καί τήν ἀτιμία βρίσκεται κρυμμένος μεγάλος θησαυρός. 

Καί ἄν τόν δεχθῇς μέ τήν θέλησί σου, γρήγορα θά γίνῃς πλούσιος, χωρίς νά τό γνωρίζῃ οὔτε ἐκεῖνος πού σοῦ προξενεῖ αὐτό τό χάρισμα, δηλαδή ἐκεῖνος πού σέ ἀτιμάζει. 

Μή ζητήσῃς ποτέ νά σέ ἀγαπᾷ κάποιος στή ζωή αὐτή, οὔτε νά σέ τιμᾶ, γιά νά μπορέσῃς νά ἀφήνεσαι νά ὑποφέρῃς μαζί μέ τόν Ἐσταυρωμένο Χριστό καί κανένας νά μή σέ ἐμποδίζῃ ἀπό αὐτό. 

Νά φυλάγεσαι ἀπό τόν ἴδιο σου τόν ἑαυτό, σάν ἀπό τόν μεγαλύτερο ἐχθρό πού ἔχεις. 

Μήν ἀκολουθῇς τήν θέλησί σου, οὔτε τόν νοῦ σου, οὔτε τήν γνώμη σου, ἄν θέλῃς νά μή χαθῇς. 

Γι᾿ αὐτό πάντοτε νά κρατᾷς τά ὅπλα, γιά νά φυλάγεσαι ἀπό τόν ἑαυτό σου. 

Καί ὅταν ἡ θέλησίς σου θέλῃ νά κλίνῃ σέ κάποιο πρᾶγμα, ἔστω καί ἅγιο, ἀπόμονωσέ την πρῶτα καί ἀπογύμνωσέ την καί τοποθέτησέ την μόνη της μπροστά στόν Θεό σου, παρακαλώντας νά γίνῃ τό δικό Του θέλημα καί ὄχι τό δικό σου. 

Καί αὐτό μέ ἐγκάρδιες ἐπιθυμίες, χωρίς καμμία ἀνάμιξι φιλαυτίας, γνωρίζοντας ὅτι δέν ἔχεις τίποτε πού νά προέρχεται ἀπό τόν ἑαυτό σου, οὔτε μπορεῖς νά κάνῃς τίποτε.

Νά φυλάγεσαι ἀπό τούς λογισμούς πού φέρνουν μαζί τους μορφή ἁγιότητος καί ζήλου πού δέν ἔχει διάκρισι, γιά τόν ὁποῖο λέγει σχετικά ὁ Θεός: 

– “Νά προσέχετε ἀπό τούς ψευδοπροφῆτες πού ἔρχονται πρός ἐσᾶς μέ ἐνδυμασία προβάτου, ἐνῷ ἀπό μέσα εἶναι λύκοι ἁρπακτικοί. Ἀπό τούς καρπούς τους θά τούς ἀναγνωρίσετε”, «προσέχετε δέ ἀπό τῶν ψευδοπροφητῶν, οἵτινες ἔρχονται πρός ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσιν λύκοι ἅρπαγες. Ἀπό τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς» (Ματθ. 7, 15). 

Καί οἱ καρποί τους εἶναι ἡ ὅποια ἀνησυχία καί ἐνόχλησι πού ἀφήνουν στήν ψυχή. 

Γιατί ὅλα αὐτά σέ ἀπομακρύνουν ἀπό τήν ταπείνωσι καί ἀπό αὐτήν τήν ἐσωτερική ἡσυχία, μέ ὅποιο χρῶμα καί σχῆμα κι’ ἄν εἶναι. 

Αὐτά εἶναι οἱ ψευδοπροφῆτες, οἱ ὁποῖοι ὄντας ντυμένοι μέ σχῆμα προβάτου, δηλαδή μέ τήν ὑπόκρισι τοῦ ζήλου, χωρίς διάκρισι, γιά νά ὠφελήσουν τόν πλησίον, εἶναι πράγματι λύκοι ἁρπακτικοί, πού ἁρπάζουν τήν ταπείνωσί σου καί ἐκείνην τήν εἰρήνη καί τήν ἡσυχία, πού εἶναι τόσο ἀπαραίτητα σέ ὅποιον θέλει νά ἔχῃ σίγουρη πρόοδο πνευματική. 

Καί ὅσο ἡ ὑπόθεσις αὐτή ἔχει ἐξωτερικά περισσότερη ἐπιφάνεια καί χρῶμα ἁγιότητος, τόσο περισσότερο πρέπει νά τό ἐξετάζῃς, καί αὐτό, ὅπως λέχθηκε, πρέπει νά γίνεται, μέ πολλή ἠρεμία καί ἐσωτερική ἡσυχία. 

Ἄν ὅμως καμμία φορά κάτι σοῦ λείψῃ ἀπό αὐτά, μή συγχυσθῇς, ἀλλά ταπεινώσου μπροστά στόν Θεό σου καί γνώρισε τήν ἀδυναμία σου.

Καί στό ἑξῆς νά γνωρίζῃς καλά, γιατί μπορεῖ νά τό ἐπιτρέπῃ ὁ Θεός ἴσως γιά νά ταπεινώσῃ κάποια σου ὑπερηφάνεια, πού βρίσκεται κρυμμένη μέσα σου καί δέν τό γνωρίζεις.

Ἄν πάλι αἰσθανθῇς καμμιά φορά νά κεντᾶται ἡ ψυχή σου ἀπό κάποιο δυνατό καί φαρμακερὸ ἀγκάθι, δηλαδή ἀπό κάποιο πάθος καί λογισμό, μήν ταραχθῇς γι᾿ αὐτό, ἀλλά δεῖξε μεγαλύτερη προσοχή, γιά νά μήν περάσῃ στά σπλάγχνα σου. 

Γύρισε πίσω τήν καρδιά σου καί μέ εὐχαρίστησι βάλε τήν θέλησί σου μέσα στόν τόπο τῆς εἰρήνης καί τῆς ἡσυχίας, φυλάττοντας καθαρή τήν ψυχή σου ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ.

Τόν ὁποῖο θά βρίσκῃς πάντοτε στά σπλάγχνα σου καί στήν καρδιά σου γιά τήν ὀρθότητα τῆς γνώμης σου, ὄντας βέβαιος ὅτι τό κάθε τι συμβαίνει γιά νά σέ δοκιμάσῃ, γιά νά μπορῇς νά καταλάβῃς τό συμφέρον σου.

Καί γιά νά εἶσαι ἄξιος τοῦ στεφάνου τῆς δικαιοσύνης, πού σοῦ εἶναι ἑτοιμασμένος ἀπό τήν εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ”.

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ἐδῶ στό δεύτερο μέρος τοῦ ἐν λόγῳ βιβλίου «Ἀόρατος Πόλεμος», μᾶς συμβουλεύει μέσα ἀπό τήν ἐνάρετη ζωή του καί τήν θεολογική του κατάρτιση, μέσα ἀπό τήν διδασκαλία καί τήν ὀρθή ποιμαντική τῶν Ἁγίων Πατέρων σύμφωνα μέ τά δόγματα τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως καί μέ τήν ἀσκητική ζωή τήν ὁποία μᾶς παρέδωσαν ἀκεραία καί ἀνόθευτη, ὡς ἑξῆς: 

– «Τά τέσσερα ὅπλα πού εἴπαμε –δηλαδή, τό νά μήν ἔχῃς θάρρος στόν ἑαυτό σου, τό νά ἐλπίζῃς στόν Θεό, τό νά ἀγωνίζεσαι πάντοτε καί τό νά προσεύχεσαι– παίρνουν τήν δύναμι ἀπό τίς ἀξιομισθίες καί τήν χάρι πού μᾶς ἀξίωσε τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. 

Μέ ἐκεῖνα γίνεται ἡ μάχη κατά τῶν ἐχθρῶν μέ τήν δύναμιν τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλά αὐτό τό ὅπλο εἶναι αὐτό τό ἴδιο Αἷμα καί αὐτό τό ἴδιο τό Σῶμα μέ τήν ψυχή καί μέ τήν Θεότητα τοῦ Χριστοῦ.  

Μέ αὐτό τό ὅπλο ὅμως πολεμοῦμε ἐκείνους μαζί μέ τόν Χριστό καί ὁ Χριστός τούς πολεμεῖ μαζί μέ ἐμᾶς, διότι, «Ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἐν ἐμοί μένει, κἀγώ ἐν αὐτῷ» (Ἰωάν. 6, 56).

Ἀδελφοί μου, ἐμεῖς ἄς ζητήσουμε νά ἐνδυναμωθοῦμε ἀπό τόν Ἴδιο τόν Κύριο, ἄς ἐργαστοῦμε μέσα ἀπό τήν ἰσχυρή δύναμη τοῦ Θεοῦ, γιά τήν κατάκτηση τῶν ἐπουρανίων, αἰωνίων καί ἀφθάρτων ἀγαθῶν καί τῆς δικαιοσύνης Αὐτοῦ.

Ὥστε νά δυνηθοῦμε κατά τήν ἡμέρα ἐκείνη τῆς πονηρίας, νά ἀναδειχθοῦμε νικητές μέ τήν δύναμιν τοῦ Αἵματος Aὐτοῦ, ὅπως ἀκριβῶς ἀναφέρεται στήν Ἀποκάλυψη: «Καί αὐτοί ἐνίκησαν αὐτόν διά τό αἷμα τοῦ ἀρνίου καί διά τόν λόγον τῆς μαρτυρίας αὐτῶν, καί οὐκ ἠγάπησαν τήν ψυχήν αὐτῶν ἄχρι θανάτου» (Ἀποκ. 12, 11).

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 159. Ὁ «Ἀόρατος Πόλεμος» Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ἀπόδοση στή νέα Ἑλληνική: Ἱερομόναχος Βενέδικτος. Ἔκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου, Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὄρος. http://users.uoa.gr https://www.imaik.gr
• 160. Καί πράγματι ἡ ταπείνωσις καί ἡ εἰρήνη καί ἡ πραότητα τῆς καρδιᾶς εἶναι τόσο ἑνωμένα, ὥστε ὅπου βρίσκεται τό ἕνα εἶναι καί τό ἄλλο, καί ὅποιος εἶναι πρᾶος στήν καρδιά, ἐκεῖνος εἶναι καί ταπεινός: Καί ἀντίστροφα, ὅποιος εἶναι ταπεινός στήν καρδιά, ἐκεῖνος εἶναι πρᾶος καί εἰρηνικός. Γι᾿ αὐτό καί ὁ Κύριος τά πρόφερε αὐτά ἑνωμένα λέγοντας: “Μάθετε ἀπό ἐμένα ὅτι εἶμαι πρᾶος καί ταπεινίς καί εἰρηνικός στήν καρδιά”, «ἄρατε τόν ζυγόν μου ἐφ’ ὑμᾶς καί μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ, καί εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν» (Ματθ. 11, 29)

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra