«Φώναζε τόν Κύριό σου καί τήν Παρθένο καί ὅλους τούς Ἁγίους καί τίς Ἁγίες· καί θά νικήσῃς ὁπωσδήποτε» (Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)

Ἐπιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Μέρος 13ον

«Ἀδελφοί μου, ἐνδυναμοῦσθε ἐν Κυρίῳ καί ἐν τῷ κράτει τῆς ἰσχύος Αὐτοῦ. Ἐνδύσασθε τήν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρός τό δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρός τάς μεθοδείας τοῦ διαβόλου» (Πρός Ἐφεσ. 6, 10-11).

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἐντείνουν τόν πνευματικόν ἀγῶνα ἐνάντια πρός τά τρία πρωταρχικά πάθη –τῆς φιληδονίας, τῆς φιλαργυρίας, τῆς κενοδοξίας– γιά τήν θεραπεία τοῦ τριμεροῦς τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς, τοῦ ἐπιθυμητικοῦ, τοῦ θυμικοῦ κι’ αὐτοῦ τοῦ λογιστικοῦ. 

Θεωροῦν ὡς τό πιό ὀλέθριο πάθος τήν ὑπερηφάνεια ἤ ἀλλιῶς τήν οἴηση, ἡ ὁποία εἶναι ἱκανή νά ἀναπληρώσει τόν ἀκάθαρτο τόπο ὅλων παθῶν μέσ’ τήν ψυχή ἐκείνου πού δέν θά τήν πολεμήσει. 

Κάθε συνετός ἄνθρωπος, ἀγωνίζεται διά τῆς ἀποκτήσεως αὐτῶν τῶν τριῶν βασικῶν μεγάλων ἀρετῶν –«τῶν μητέρων» ὅλων τῶν ἀρετῶν– τῆς ἐγκρατείας, τῆς ταπεινοφροσύνης καί τῆς ἀγάπης γιά νά ἀκολουθήσουν μέ φυσικό τρόπο καί «οἱ θυγατέρες» τῶν ἀρετῶν. 

Δέν ἀποκρύπτεται τό δύσβατο μονοπάτι τῆς ὁδοῦ τῆς ἀληθείας, οἱ πειρασμοί καί οἱ πλεκτάνες τοῦ διαβόλου, ὁ μόχθος, ἡ ἀόρατη πικρία, ὁ σκληρός ἀγώνας μέ τόν κόπο καί τόν πόνο πού περιμένει κάθε ἀγωνιστή. 

Οὔτε ἀποκρύπτεται ἡ δριμύτητα τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος μέ τό «τρεπτόν» τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, μέ τό πικρό καί γεμᾶτο δάκρυα ποτήρι τῆς κατά Θεόν ζωῆς.

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος, στό ἔργο του ὁ «Ἀόρατος Πόλεμος», γιά αὐτόν τόν «Ἀόρατον» Πόλεμο τοῦ Κυρίου ἐναντίον τοῦ διαβόλου, γράφει τά ἑξῆς: 

“Ἐάν δέ τό πάθος καί ὁ ἐχθρός σοῦ δίνη χρόνο, μπορεῖς ἀκόμη νά βοηθήσῃς τήν ἀδυναμία τῆς θελήσεώς σου κατά τοῦ πάθους, μέ τούς στοχασμούς καί αὐτές τίς ἀσκήσεις. (39)

Παραδείγματος χάριν, ὅταν ἐσύ πέσῃς σέ καμία δυσκολία ἤ ἄλλη κάποια τιμωρία καί ἡ ἐπιθυμία σου δέν μπορῇ ἤ δέν θέλῃ νά τήν ὑπομείνη, βοήθησέ την μέ αὐτά.

1. Σκέψου, ὅτι ἡ δοκιμασία αὐτή πού ὑποφέρεις, πρέπει νά τήν πάθης ἄξια, γιατί ἐσύ ἔδωσες τήν ἀφορμή καί μέ κάθε δίκαιο χρωστᾷς νά ὑποφέρῃς ἐκείνην τήν πληγή, πού ἐσύ μέ τά χέρια σου ἔδωσες στόν ἑαυτό σου.

2. Ἐάν ἐσύ δέν ἔχῃς στή δοκιμασία αὐτή κανένα φταίξιμο, γύρισε τόν λογισμό σου στά πολλά ἄλλα καί μεγάλα σου σφάλματα καί σκέψου, πώς γι᾿ αὐτά δέν σοῦ ἔδωσε ἀκόμη ὁ Θεός τήν τιμωρίαν πού σοῦ ἁρμόζει, ἀλλά οὔτε ἐσύ τά σωφρόνισες καθώς πρέπει.

Ὁπότε ἡ εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ σέ ἐλέησε καί γιά νά μή βασανισθῇς αἰώνια, σοῦ ἔστειλε τήν προσωρινή αὐτή δοκιμασία· καί λοιπόν πρέπει νά τή δεχθῇς μέ χαρά καί εὐχαριστία.

3. Σκέψου, ὅτι ἄν καί πρόλαβες καί ἔκανες ἀρκετό κανόνα γιά τά ἁμαρτήματά σου ἐκεῖνα μέ τά ὁποῖα λύπησες τήν μεγαλειότητα τοῦ Θεοῦ (τό ὁποῖο δέν πρέπει ποτέ νά σκεφθῇς).

Σκέψου ὅμως πώς στήν Βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέν μπαίνει κανείς ἄλλος, παρά μέσα ἀπό τήν στενή πύλη τῶν δοκιμασιῶν καί τῶν θλίψεων. Πρέπει νά περάσουμε ἀπό πολλές θλίψεις γιά νά μποῦμε στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

– «Ἐπιστηρίζοντες τάς ψυχάς τῶν μαθητῶν, παρακαλοῦντες ἐμμένειν τῇ πίστει, καί ὅτι διά πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» (Πράξεις 14, 21).

4. Ὅτι ἄν καί σύ μπορεῖς νά μπῆς σέ αὐτή τήν βασιλεία μέσα ἀπό ἄλλο δρόμο, δηλαδή μέσα ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὅμως αὐτό δέν πρέπει οὔτε κἄν νά τό σκεφθῇς· ἐπειδή καί ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ μέ ὅλους Του τούς φίλους, μπῆκε σέ αὐτή μέσα ἀπό ἀγκάθια καί σταυρούς.

5. Σκέψου πώς αὐτή ἡ δοκιμασία πού ὑποφέρεις, εἶναι κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ –τό ὁποῖο πρέπει νά σκέφτεσαι στήν ἀρχή κάθε σου πράξεως καί θλίψεως πού θά σοῦ συμβαίνῃ, ὅπως σοῦ εἶπα πιό πρίν, στό ι´ καί ια´ κεφάλαιο, δηλαδή τό νά θέλῃς νά γίνεται σέ κάθε σου ἔργο καί σέ κάθε ἄλλο γεγονός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ– ὁ ὁποῖος γιά τήν ἀγάπη πού σοῦ ἔχει, εὐχαριστιέται καί χαίρεται νά σέ βλέπῃ νά ὑποφέρῃς ὡς πιστός Του καί γενναῖος πολεμιστής. 

Λοιπόν καί σύ γιά νά ἀνταποκριθῇς σέ αὐτή Του τήν ἀγάπη, ὅσο εἶναι ἄδικη καί βαριά ἡ δοκιμασία πού ὑποφέρεις, τόσο ἀγωνίσου νά τήν ὑπομένῃς μέ εὐχαριστία. 

Γιατί κάνοντας ἔτσι, φαίνεσαι πώς ὑπομένεις στήν πρᾶξι καί ἀγαπᾷς καί σέ αὐτά ἀκόμη τά σκληρότατα βασανιστήρια μόνον τήν Θεία Του θέλησι, γιά τήν ὁποία καί κοντά στήν ὁποία, κάθε τί πικρό φαίνεται γλυκό καί κάθε ἄτακτο ἔχει τάξι καί κανόνα τέλειο.

Κεφάλαιο ΙΕ´

Πρέπει νά πολεμᾷ κανείς μέ ὅλες του τίς δυνάμεις καί παντοτεινά καί γενναῖα

Ἐάν θέλῃς νά νικᾷς τούς ἐχθρούς σου πιό γρήγορα καί εὔκολα, εἶναι ἀνάγκη νά πολεμᾷς, ἀδελφέ καί γιά πάντα καί γενναῖα, ἐναντίον ὅλων σου τῶν παθῶν, περισσότερο ὅμως καί εἰδικά ἐναντίον τῆς φιλαυτίας σου.

Δηλαδή τῆς ὑπερβολικῆς ἀγάπης τοῦ ἑαυτοῦ σου, συνηθίζοντας νά ἔχῃς γιά φίλους σου ἀγαπητούς τίς περιφρονήσεις καί τίς θλίψεις, πού μπορεῖ ποτέ νά σοῦ δώσῃ ὁ κόσμος.

Γιατί, μέ τό νά μή γνωρίζει κάποιος αὐτόν τόν πόλεμο τοῦ ἑαυτοῦ του καί μέ τό νά τόν ὑπολογίζῃ λίγο, συνέβηκε καί συμβαίνει πάντα νά εἶναι οἱ νίκες δύσκολες, σπάνιες, ἀτελεῖς καί ἀνύπαρκτες.

Λοιπόν, αὐτός ὁ πόλεμος πρέπει νά γίνεται πάντοτε, ἀσταμάτητα, δηλαδή συνεχῶς, ὡς τήν ὥρα τοῦ θανάτου σου καί μέ γενναία ψυχή, τήν ὁποία εὔκολα θά ἀποκτήσῃς ἐάν τήν ζητήσῃς ἀπό τόν Θεό.

Ἐάν ὅμως σκεφθῇς τήν μανιασμένη ὁρμή καί τό παντοτεινό μῖσος, πού ἔχουν ἐναντίον σου οἱ ἐχθροί δαίμονες καί τό μεγάλο πλῆθος τῶν παρατάξεων καί στρατευμάτων του. 

Σκέψου ὅμως ἀπό τήν ἄλλη πλευρά καί ὅτι εἶναι πολύ μεγαλύτερη ἡ δύναμι τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀγάπη πού σοῦ ἔχει καί ὅτι πολλοί περισσότεροι εἶναι οἱ Ἄγγελοι τοῦ οὐρανοῦ καί οἱ προσευχές τῶν Ἁγίων, πού πολεμοῦν κρυφά μέ τό μέρος μας, ὅπως γράφτηκε γιά τόν Ἀμαλήκ. 

Μέ μυστικό καί ἀόρατο χέρι πολεμᾷ ὁ Κύριος. «Ὅτι ἐν χειρί κρυφαίᾳ πολεμεῖ Κύριος ἐπί Ἀμαλήκ ἀπό γενεῶν εἰς γενεᾶς» (Ἔξοδ. 17, 16). 

Γι᾿ αὐτό καί ἀπό αὐτήν τήν σκέψι παρακινήθηκαν τόσες γυναῖκες καί τόσα ἀνήλικα παιδιά καί κατέκτησαν καί νίκησαν ὅλη τή δύναμι καί σοφία τοῦ κόσμου, ὅλες τίς προσβολές τοῦ ἐχθροῦ διαβόλου καί ὅλη τή μανία του.

Ὁπότε, δέν πρέπει νά φοβηθῇς ποτέ, ἄν καί σοῦ φαίνεται ὅτι ὁ πόλεμος τῶν ἐχθρῶν εἶναι δυνατός κατά πολύ, ὅτι θά παραμείνη γιά ὅλη σου τήν ζωή καί ἄς σέ φοβερίζῃ μέ πτώσεις ἀπό διάφορα μέρη. 

Γιατί, κάθε δύναμι καί γνῶσι τῶν ἐχθρῶν μας, βρίσκεται στά χέρια τοῦ Θείου μας Ἀρχιστρατήγου Ἰησοῦ Χριστοῦ, γιά τοῦ ὁποίου τήν τιμή πολεμεῖσαι. 

Ὁ ὁποῖος, ἐπειδή μόνος Του σέ προσκαλεῖ μέ πίεσι στόν πόλεμο, εἶναι φανερό, ὅτι ὄχι μόνο δέν θά ἀφήσῃ ποτέ νά ὑπάρξει σέ βάρους σου κάποια ἐξουσία καί νίκη ἀπό τούς ἐχθρούς (γιατί αὐτό τό θεωρεῖ ὡς προσβολή Του)· ἀλλά πολεμώντας Αὐτός γιά σένα, θά τούς δώσῃ στά χέρια σου νικημένους, ὅταν τοῦ φανῇ εὐχάριστο, ὅπως γράφτηκε: 

– “Ὁ Κύριος ὁ Θεός σου πηγαινοέρχεται μέσα στό στρατόπεδό σου γιά νά σέ προστατεύσῃ καί γιά νά συλλάβη τούς ἐχθρούς σου καί νά τούς παραδώσῃ στά χέρια σου” 

– «Ὅτι Κύριος ὁ Θεός σου ἐμπεριπατεῖ ἐν τῇ παρεμβολῇ σου ἐξελέσθαι σε καί παραδοῦναι τόν ἐχθρόν σου πρό προσώπου σου, καί ἔσται ἡ παρεμβολή σου ἁγία, καί οὐκ ὀφθήσεται ἐν σοί ἀσχημοσύνη πράγματος καί ἀποστρέψει ἀπό σοῦ» (Δευτερ. 23, 15).

Ἐάν ὅμως καί αὐτός ἀργοπορήσῃ μέχρι τήν τελευταία μέρα τῆς ζωῆς σου, νά κάνῃς αὐτή τήν νίκη (40), αὐτό θά εἶναι γιά μεγαλύτερο κέρδος σου· μόνον ἐσύ, αὐτό πρέπει νά κάνῃς, τό νά πολεμᾷς μεγαλόψυχα.

Καί ἄν πολλές φορές μείνης πληγωμένος στόν πόλεμο, μήν ἀφήσῃς ποτέ σου τά ὅπλα, οὔτε νά φύγῃς.

Τέλος πάντων, γιά νά παρακινῆσαι νά πολεμᾷς γενναῖα, πρέπει νά γνωρίζῃς, ὅτι αὐτόν τόν πόλεμο δέν μπορεῖ νά τόν ἀποφύγη κανένας ἄνθρωπος, εἴτε στή ζωή εἴτε στό θάνατο.

Καί ὅποιος δέν πολεμάει γιά νά νικήσῃ τά πάθη καί τούς ἐχθρούς του, ἀναγκαστικά πρέπει νά συλληφθῇ ἀπό ἐδῶ ἤ ἀπό ἐκεῖ καί νά πεθάνῃ.

Γι᾿ αὐτό, πρέπει νά πολεμᾶμε γενναῖα καί πάντα, γιατί ἔχουμε νά κάνουμε μέ τέτοιους ἐχθρούς, οἱ ὁποῖοι τόσο πολύ μᾶς μισοῦν, πού δέν εἶναι δυνατόν νά ἐλπίζουμε ποτέ ἀπό αὐτούς οὔτε εἰρήνη, οὔτε διωρία ἤ καμμία ἀνακωχή καί κατάπαυσι τοῦ πολέμου. 

Γιατί καλό ἦταν ἀπό τήν ἀρχή νά μήν ἀνοίξουμε πόρτα καί νά βάλουμε τούς ἐχθρούς καί τά πάθη μέσα στήν ψυχή καί καρδιά μας· ἀφοῦ ὅμως τούς βάλαμε μία φορά, δέν μποροῦμε πιά νά ἀδιαφορήσουμε, ἀλλά πρέπει νά πολεμᾶμε γιά νά τούς βγάλουμε, ἐπειδή αὐτοί εἶναι ἀναιδεῖς καί ἀδιάντροποι, δέν βγαίνουν μέ ἄλλον τρόπο παρά μέ τόν πόλεμο. (41)

Κεφάλαιο ΙΣΤ´

Μέ ποιό τρόπο ξημερώνοντας πρέπει νά βγαίνῃ στή μάχη τό πρωί ὁ στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ γιά νά πολεμᾷ

Ἀφοῦ ξυπνήσῃς τό πρωί καί προσευχηθῇς ἀρκετή ὥρα λέγοντας, Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με, τό πρῶτο πρᾶγμα πού πρέπει νά σκεφθῇς εἶναι αὐτό, τό νά νομίσῃς ὅτι βλέπῃς τόν ἑαυτό σου κλεισμένο μέσα σέ ἕνα τόπο καί στάδιο (42), τό ὁποῖο δέν εἶναι ἄλλο, παρά ἡ ἴδια σου καρδιά καί ὅλος ὁ ἐσωτερικός ἄνθρωπος· μέ αὐτόν τό νόμο, ὅτι ὅποιος ἐκεῖ δέν πολεμήσει, θά μένῃ γιά πάντα πεθαμένος.

Καί μέσα σέ αὐτό φαντάσου πώς βλέπῃς μπροστά σου ἐκεῖνο τόν ἐχθρό καί ἐκείνη τήν κακή σου ἐπιθυμία, τήν ὁποία ἀποφάσισες νά πολεμήσῃς καί εἶσαι ἕτοιμος νά πληγωθῇς καί νά πεθάνης, ἀρκεῖ μόνο νά τήν νικήσῃς. 

Καί ἀπό μέν τό δεξιό μέρος τοῦ σταδίου, πίστεψε πώς βλέπῃς τόν νικηφόρο σου Ἀρχιστράτηγο, τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό μέ τήν Παναγία Του Μητέρα καί μέ πολλά τάγματα Ἀγγέλων καί Ἁγίων καί μάλιστα τόν Ἀρχάγγελο Μιχαήλ.

Καί ἀπό τήν ἀριστερή πλευρά, ὅτι βλέπῃς τόν ὑπόγειο διάβολο μέ τούς δικούς του δαίμονες, γιά νά ξεσηκώσουν τό πάθος ἐκεῖνο καί τήν κακή ἐπιθυμία καταπάνω σου, καί νά σέ παρακινήσουν νά ἐγκαταλείψης τόν πόλεμο καί νά ὑποταχθῇς σέ αὐτό.

Φαντάσου καί πώς ἀκοῦς μία φωνή, σάν ἀπό τόν φύλακά σου Ἄγγελο, νά σοῦ λέῃ τά ἑξῆς: 

– Ἐσύ σήμερα θά πολεμήσῃς ἐναντίον αὐτοῦ τοῦ πάθους καί τῶν ἄλλων σου ἐχθρῶν ἡ καρδιά σου ἄς μή δειλιάσῃ πλήρως καί ἀποφύγῃς τόν πόλεμον γιά τόν φόβο ἤ ἄλλο περιορισμό μέ κανένα τρόπο.

Διότι ὁ Κύριός μας καί Ἀρχιστράτηγός μας Ἰησοῦς στέκεται ἐδῶ περιτριγυρισμένος μαζί μέ ὅλους τούς χιλιάρχους καί ἑκατοντάρχους Του, δηλαδή μέ ὅλα Του τά δοξασμένα τάγματα, γιά νά πολεμήσῃ ὅλους τούς ἐχθρούς σου καί νά μή τούς ἀφήσῃ νά σέ καταπιέσουν ἤ νά σέ νικήσουν. Ὁ Κύριος θά πολεμήσῃ γιά σᾶς. «Κύριος πολεμήσει περί ὑμῶν, καί ὑμεῖς σιγήσετε» (Ἐξοδ. 14, 14). 

Ὁπότε, στάσου σταθερός, βίασε τόν ἑαυτό σου, ὑπόμεινε τόν πόνο πού θά θέλῃς νά αἰσθανθῇς κάποια φορά, φώναζε πολλές φορές ἀπό τά σπλάγχνα τῆς καρδιᾶς σου· “μή μέ παραδώσῃς στή βουλιμία τῶν ἐχθρῶν μου”, «μή παραδῷς με εἰς ψυχάς θλιβόντων με, ὅτι ἐπανέστησάν μοι μάρτυρες ἄδικοι, καί ἐψεύσατο ἡ ἀδικία ἑαυτῇ» (Ψαλμός 26, 12). 

Φώναζε τόν Κύριό σου καί τήν Παρθένο καί ὅλους τούς Ἁγίους καί τίς Ἁγίες· καί θά νικήσῃς ὁπωσδήποτε· γιατί λέει: “Σᾶς γράφω νέοι μου γιά νά σᾶς βεβαιώσω ὅτι ἔχετε νικήσει τόν πονηρό”. 

– «Γράφω ὑμῖν, πατέρες, ὅτι ἐγνώκατε τόν ἀπ᾿ ἀρχῆς. Γράφω ὑμῖν, νεανίσκοι, ὅτι νενικήκατε τόν πονηρόν. Ἔγραψα ὑμῖν, παιδία, ὅτι ἐγνώκατε τόν πατέρα» (A΄ Ἰωάν. 2, 13). 

Καί ἄν ἐσύ εἶσαι ἀδύνατος καί κακομαθημένος, ἐνῷ οἱ ἐχθροί σου εἶναι δυνατοί καί πολλοί, πολύ περισσότερες εἶναι οἱ βοήθειες ἐκείνου πού σέ ἔπλασε καί σέ λύτρωσε καί ἀσύγκριτα δυνατώτερος εἶναι ὁ Θεός στόν πόλεμον αὐτόν, ὅπως γράφτηκε, ὁ Κύριός σου εἶναι κραταιός καί δυνατός στόν πόλεμο.

– «Τίς ἐστιν οὗτος ὁ βασιλεύς τῆς δόξης; Κύριος κραταιός καί δυνατός, Κύριος δυνατός ἐν πολέμῳ» (Ψαλμός 23, 8). 

Καί περισσότερο πόθο ἔχει Αὐτός γιά νά σέ σώσῃ, παρά αὐτόν πού ἔχει ὁ ἐχθρός γιά νά σέ καταστρέψη. 

Γι᾿ αὐτό πολέμα καί μή βαρεθῇς ποτέ σου τόν κόπο. 

Γιατί ἀπό τόν κόπο καί ἀπό τήν βία καί τήν δοκιμασία, πού αἰσθάνεσαι γιά τήν συνήθεια πού ἔδειξες στό κακό, γεννᾶται ἡ νίκη καί ὁ μεγάλος θησαυρός, μέ τόν ὁποῖο ἀγοράζεται ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν καί ἑνώνεται ἡ ψυχή γιά πάντα μέ τό Θεό”.

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ἐδῶ μᾶς συμβουλεύει πατρικά, κυρίως μέ τήν ταπείνωση καί πάντοτε μέσα ἀπό τήν πράξη μέ σοφά λόγια, ὡς ἑξῆς: «Καί ἄρχισε τό ἔργο, καί πολέμησε γιά νά νικήσῃς· καί βέβαια ἀπό αὐτά θά ἀποκτήσῃς τήν ὁλοκληρωτική ἐλπίδα στόν Θεό. 

Μέ τά τέσσερα αὐτά ὅπλα ὁπλίσου, ἀδελφέ μου, σάν ὁπλισμό πολύ ἀσφαλῆ καί ἀναγκαῖο, γιά νά γίνῃς νικητής σέ αὐτόν τόν ἀόρατο πόλεμο καί γιά νά λάβης τό στεφάνι. 

– Καί αὐτά εἶναι: Τό α΄ νά μήν ἐμπιστεύεσαι ποτέ τόν ἑαυτόν σου, τό β΄ νά ἔχῃς πάντα ὅλο σου τό θάρρος καί τήν ἐλπίδα στό Θεό, τό γ΄ νά ἀγωνίζεσαι πάντα· καί τό δ΄ νά προσεύχεσαι».

Ἀδελφοί μου, ἐμεῖς ἄς ζητήσουμε νά ἐνδυναμωθοῦμε ἀπό τόν Ἴδιο τόν Κύριο, ἄς ἐνδυθοῦμε τήν πανοπλία τοῦ Θεοῦ, ἄς ἀντισταθοῦμε γιά νά δυνηθοῦμε κατά τήν ἡμέρα ἐκείνη τῆς πονηρίας, νά ἀναδειχθοῦμε νικητές. 

Ἄς ἐργαστοῦμε μέσα ἀπό τήν ἰσχυρή δύναμη τοῦ Θεοῦ, γιά τήν κατάκτηση τῶν ἐπουρανίων ἀφθάρτων ἀγαθῶν, τῆς δικαιοσύνης, κι’ ἀκόμη αὐτῆς τῆς θεωρίας τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ σύμφωνα μέ τόν Ψαλμό τοῦ Δαυΐδ: «Ἐγώ δέ ἐν δικαιοσύνῃ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ Σου χ ο ρ τ α σ θ ή σ ο μ α ι ἐν τῷ ὀφθῆναι μοι τήν δόξαν Σου» (Ψαλμός 16, 15). 

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 39. Ὁ «Ἀόρατος Πόλεμος» Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ἀπόδοση στή νέα Ἑλληνική: Ἱερομόναχος Βενέδικτος. Ἔκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου, Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὄρος. http://users.uoa.gr https://www.imaik.gr
• 40. Καθώς ὁ Θεός δέν ἐξωλόθρευσε ὅλα τά ἔθνη ἀπό τήν γῆ τῆς ἐπαγγελίας, ἀλλά ἄφησε σέ αὐτή τίς πέντε περιφέρειες τῶν ἀλλοφύλων καί τούς Σιδωνίους καί Ἑβραίους, ἕνα μέν, γιά νά δοκιμάζῃ τούς Ἑβραίους, ἄν φυλάττουν τίς ἐντολές Του καί σταθερή τήν πίστι τους σέ αὐτή. Καί ἄλλο, γιά νά τούς μαθαίνῃ πάντοτε τόν πόλεμο, ὅπως γράφτηκε. “Καί αὐτά τά Ἔθνη ἄφησε ὁ Κύριος, ὥστε πειράσαι ἐν αὐτοῖς τόν Ἰσραήλ…. Γνῶναι εἰσακούσονται τάς ἐντολάς Κυρίου. Τοῦ διδάξαι αὐτοῖς πόλεμον”. «Καί ταῦτα τά ἔθνη, ἅ ἀφῆκε Κύριος αὐτά ὥστε πειράσαι ἐν αὐτοῖς τόν Ἰσραήλ, πάντας τούς μή ἐγνωκότας τούς πολέμους Χαναάν. Πλήν διά τάς γενεάς υἱῶν Ἰσραήλ τοῦ διδάξαι αὐτούς πόλεμον, πλήν οἱ ἔμπροσθεν αὐτῶν οὐκ ἔγνωσαν αὐτά» (Κριταί 3, 1-2). Κατά αὐτό τόν τρόπο δέν ἐξολοθρεύει ὅλα τά πάθη ἀπό μᾶς, ἀλλά ἀφήνει καί μερικά νά μᾶς πολεμοῦν μέχρι τό θάνατό μας, ὄχι ἀπό ἀδυναμία, ἤ αἰτία δική Του, ἀλλά ἀπό αἰτία δική μας, καθώς ἑρμηνεύει ὁ Θεοδώρητος: Ὁ α´, γιά νά μή πέσωμε σέ ἀμέλεια, ἀλλά νά εἴμαστε ἄγρυπνοι, ἐπιμελεῖς καί προσεκτικοί· ὁ β´, γιά νά μήν λησμονήσουμε τόν πόλεμο καί ξαφνικά μᾶς πλακώσουν καί μᾶς νικήσουν τά πάθη καί οἱ ἐχθροί· γ´, γιά νά προστρέχωμεν πάντα στόν Θεό καί νά ζητοῦμε θερμότερα τήν βοήθειά Του· ὁ δ´, γιά νά μήν ὑπερηφανευώμαστε, ἀλλά νά εἴμαστε ταπεινοί στό φρόνημα· ε´, γιά νά μισήσουμε ἀπό τήν καρδιά μας τά πάθη καί τούς ἐχθρούς, πού τόσο ἀκούραστα ἄς πολεμοῦν ς´, διά νά δοκιμασθοῦμε, ἄν μέχρι τέλους φυλάξουμε τήν τιμή τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀγάπη καί τήν πίστι· ζ´, γιά νά παρακινούμεθα στενώτερα στό νά φυλάττουμε ὅλες τίς ἐντολές καί νά μή παραβαίνουμε οὔτε τήν παραμικρή· η´, γιά νά μάθουμε μέ τήν δοκιμή πόσο ἀξίζει ἡ ἀρετή καί ἀκολούθως νά μή τήν ἀφίνουμε καί νά πέφτουμε στήν ἁμαρτία, θ´, γιά νά γίνεται καί ὁ παντοτεινός πόλεμος ὑπόθεσις μεγαλυτέρων στεφάνων σέ μᾶς· ι´, γιά νά δοξάσουμε τόν Θεό καί νά ντροπιάσουμε περισσότερο τόν διάβολον καί τήν ἁμαρτία, μέ τήν μέχρι τέλους ὑπομονή μας καί ια´, γιά νά εἴμαστε γυμνασμένοι ἀπό συνήθεια στόν πόλεμο νά μήν φοβηθοῦμε τήν ἡμέρα τοῦ θανάτου, ὅταν θά μᾶς γίνῃ ὁ πλέον δυνατώτερος πόλεμος.
• 41. Ὁ Μέγας Βασίλειος στόν σχετικά μέ τήν Παρθενία λόγο του, ἀναφέρει πάνω σέ αὐτό ἕνα ὡραῖο παράδειγμα καί λέει. «Καθώς οἱ βασιλικοί στρατιῶτες σέ καιρό πολέμου, δέν βάλουν τά ἅρματά τους μέσα σέ κλεισμένα σπίτια, ἀλλά μέσα σέ ἐκεῖνα πού βρίσκουν ἀνοικτά καί ἀφοῦ τά βάλουν μίαν φορά, τά ἀφήνουν μέσα καί αὐτοί βγαίνουν ἔξω καί περπατοῦν, χωρίς νά φοβοῦνται ὅτι κάποιος θά ρίξη ἔξω τά ἅρματά τους, κατά αὐτό τόν τρόπο καί οἱ πονηροί δαίμονες, ὅταν βρίσκουν ἀνοικτή τήν πόρτα τῆς καρδιᾶς μας, βάζουν μέσα σέ αὐτή τά ἅρματά τους, τά ὁποῖα εἶναι οἱ κακοί λογισμοί καί τά πάθη καί τά ἀφήνουν, ἐάν ἐμεῖς δέν ἀγωνισθοῦμε νά τά πετάξουμε ἔξω.42. Στάδιο λέγεται ὁ τόπος ἐκεῖνος μέσα στόν ὁποῖο γίνονται οἱ ἀθλητικοί ἀγῶνες καί ὁ πόλεμος.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra