Ποίημα της Χριστίνας Τράντζα

Γιά ὅσους τό πολεμοῦν καί γιά ὅσους τό ἀγαποῦν τό ἱστολόγιον τῆς «Κατάνυξις»

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Ποιός πονᾶ οὐσιαστικά κι’ ἀληθινά 
γιά αὐτό τό ἔργο τῆς «Κατάνυξις»;

«Ὁ ἀσεβής ἄνθρωπος εἶναι μία ὕπαρξη 
λογική καί θνητή, ἡ ὁποία θεληματικά 
ἀποφεύγει τήν Ζωή καί τόν Δημιουργό
τόν δικό της, πού ὑπάρχει αἰώνια 
καί πού τόν θεωρεῖ ὡς ἀνύπαρκτο»! 1

Ὁ πονηρός ἄνθρωπος εἶναι αὐτός πού κάνει 
ψευδεῖς προβλέψεις, πού μάλλον φαντάζεται 
ὅτι ἀντιλαμβάνεται τῶν ἄλλων τούς λογισμούς 
ἀπ’ τά λόγια τους, ἀπ’ τά μυστικά τῶν καρδιῶν 
καί ἀπό τίς ἐξωτερικές κινήσεις τῶν «παθῶν».

Πονηρά ὅμως ἐνεργεῖ ὅποιος μέ σκέψη κακή
παράνομα διαστρέφει τοῦ Θεοῦ τόν νόμο, 
ἐνῶ νομίζει πώς σωστά πιστεύει, ἐπιθυμίες 
καί ἀντιλήψεις ἔχει, ἀντίθετες πρός τόν Θεό.

«Πονηρός ἐστι διαβόλου συνώνυμος, καί συνόμιλος. 
Διό καί ὁ Κύριος οὕτως αὐτόν ἡμᾶς ὀνομάζειν 
ἐδίδαξε λέγοντας· Ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Πονηρία ἐστίν εὐθύτητος ἐναλλαγή, 
πεπλανημένη ἔννοια· οἰκονομίας ψευδομένη· 
κεκολασμένοι ὅρκοι, συμπεπλεγμένοι λόγοι». 2

Ἄς φύγουμε μακριά ἀπ’ τό κρημνό τῆς ὑποκρισίας 
καί ἀπ’ τό λάκκο τῆς ὑπουλότητος, ὡς συνετοί 
ἀκούγοντας τά λόγια ἀπ’ τά χείλη τοῦ Ψαλμωδοῦ: 
«Ὅτι οἱ πονηρευόμενοι ἐξολοθρευθήσονται, 
καί ὡσεί χόρτος ταχύ ἀποξηρανθήσονται, 
καί ὡσεί λάχανα χλόης ταχύ ἀποπεσοῦνται». 3
Διότι, ἀληθῶς «οἱ γάρ τοιοῦτοι βοσκή δαιμόνων». 

«Οἱ δέ ὑπομένοντες τόν Κύριον κληρονομήσουσι γῆν
καί ἔτι ὀλίγον καί οὐ μή ὑπάρξῃ ὁ ἁμαρτωλός, 
καί ζητήσεις τόν τόπον αὐτοῦ, καί οὐ μή εὕρῃς· 
οἱ δέ πραεῖς αὐτοί κληρονομήσουσι γῆν 
καί κατατρυφήσουσιν ἐπί πλήθει εἰρήνης». 4

Ὅποιος πορεύεται μέσα στό «πένθος» ἀδιάκοπα, 
αὐτός δέ παύει νά «ἑορτάζει» κι’ ἀκατάπαυστα, 
κι’ ὅποιος διαρκῶς διασκεδάζει, δέν τό γνωρίζει
ὅτι μέλλεται διπλά νά δοκιμάσει «βάσανα» αἰώνια.

Ποιός τώρα ἀκούει τά λόγια τῆς Ἀλήθειας
πού κηρύττει τό «στόμα» τῆς «Κατάνυξις»;

Ὁ ὀρθόδοξος εἶναι ὁ ταπεινός ἀγωνιστής
αὐτός πού ἔχει καρδιά ὁλοένα ἀφοσιωμένη 
μέ τά ἔργα του, στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ μόνο
καί στό λόγο Του καί πάντοτε τίς ἐφαρμόζει. 

Ἡ ζωή ἑνός ἀγωνιστῆ εἶναι μπολιασμένη 
στήν θυσία καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, 
μ’ αὐτή τή θεανθρώπινη ζωή εἶναι ἑνωμένη.

Ὁ ὀρθόδοξος, ἐξαγνισμένο ἔχει τό σῶμα του, 
καί καθαρότατον στόμα μέ φωτισμένο τό νοῦ, 
ὅπως γιά τόν ἄνθρωπο τῆς «Ἀγάπης» ἁρμόζει.

«Βάστα καλά αὐτή τή μακάρια χαρμολύπη 
τῆς ὁσίας κατάνυξης, ποτέ νά μήν πάψεις 
νά τήν ἐργάζεσαι μέσα σου»,5 νά τήν ποθεῖς
ὥσπου ἐκείνη νά σέ κάνει νά «ὑψωθεῖς», 
ἀπό τοῦτον τόν ζοφερό κόσμο, τό μάταιο
νά σέ παραστήσει καθαρόν εἰς τόν Κύριο.

Ὅπως λέγεται ἀπ’ ὅλους τούς Ἁγίους μας,
ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ δρόμος τῆς σωτηρίας μας
διότι, ἀληθῶς «ἀγάπη γάρ ἐστίν ὁ Θεός», 
ἔτσι πάλι ὀνομάζεται μαζί καί ὡς «εὐθύτητα». 

«Εὐθύτητας ψυχῶν εἶδε, καί ἐπεσκέψατο 6
τό πρόσωπον Αὐτοῦ. Ε ὐ θ ύ τ η τ α εἶναι 
ἡ ἀπερίεργος ἔννοια, ἀνόθευτον ἦθος, ἄπλαστος 
καί ἀπροκατασκεύαστος λόγος». Εὐαγγελικός,
γνήσιος καί καθαρός ὁ λόγος τῆς Ἀληθείας.

Γιά τοῦτο πάλι, εἰς τά ποιήματά του ὁ σοφός
Σολομώντας, λέγει πρός τήν καθαρή καρδίαν: 
«Εἵλκυσάν σε, ὀπίσω σου εἰς ὀσμήν
μύρων σου δραμοῦμεν. Εἰσήνεγκέ με 
ὁ βασιλεύς εἰς τό ταμιεῖον αὐτοῦ. 
Ἀγαλλιασώμεθα καί εὐφρανθῶμεν
ἐν σοί· ἀγαπήσομεν μαστούς σου 
ὑπέρ οἶνον· εὐθύτης ἠγάπησέ σε». 7

Κι’ ὁ πατήρ του ὁ Προφήτης Δαυΐδ πάλι
μᾶς λέγει: «Χρηστός καί εὐθύς ὁ Κύριος. 
Καί τούς συνωνύμους αὐτοῦ σώζεσθαι λέγει· 
φησί γάρ· Τοῦ σώζοντος τούς εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ. 
Καί πάλιν· Εὐθύτητας ψυχῶν εἶδε, 
καί ἐπεσκέψατο τό πρόσωπον αὐτοῦ».

Ποιός διαβάζει ἐτοῦτα τά λόγια τῆς ἀγάπης
πού γράφονται ἀπ’ τήν πέννα τῆς «Κατάνυξις»;

Ὁ ὀρθόδοξος εἶν’ αὐτός πού μιμεῖται τό Χριστό, 
ὅσο ἀνθρωπίνως εἶναι δυνατόν μέ τά λόγια του,
μά κυρίως στά ἔργα καί μέ τόν ταπεινό λογισμό. 

Αὐτός ὁ ἀληθινός ἄνθρωπος ἀκλόνητα πιστεύει 
στήν ὀρθότητα τῶν δογμάτων τῆς ἁγνῆς πίστης,
τά θεμελιωμένα στήν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας
μέ τήν ἐν Χριστῷ ἀποκάλυψη καί τή σφραγίδα
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος «ὁμολογούμενα μέ τή Χάρη». 

Κατά τό Χρυσορρήμων Ἰωάννη, «τά ὀρθά δόγματα
περί Θεοῦ λεγόμενα ἁγιάζειν τήν ψυχήν» τοῦ πιστοῦ,
διότι κατά τόν λόγο τοῦ Ὁμολογητοῦ Ἅγίου Μαξίμου, 
«πᾶς ἄνθρωπος ἁγιάζεται διά τῆς ἀκριβοῦς ὁμολογίας 
τῆς Πίστεως», μέ τήν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, 
ἡ δογματική ἀλήθεια νοεῖται ὡς τό πλήρωμα τῆς ζωῆς.

Ποιός ἐφαρμόζει τά λόγια τῆς ἄδολης ἀγάπης
πού ἀναβλύζουν σέ κάθε σελίδα τῆς «Κατάνυξις»;

Ὁ Θεοφιλής εἶναι αὐτός πού «ἀπολαμβάνει» 
ὅλα τά ἁπλά μά φυσικά δῶρα τοῦ Θεοῦ, 
χωρίς νά ἐπιτρέπει αὐτός γιά τόν ἑαυτό του 
τίποτα τό ἐφάμαρτο, ἐνῶ ποτέ δέν ἀμελεῖ 
νά ἐπιτελεῖ τό ἀγαθό κατά τίς δυνάμεις του.

Ὁ Ἐγκρατής πού ζεῖ μέσα σέ ποικίλους πειρασμούς 
σέ ὅλες τίς παγίδες μαζί μέ τούς θορύβους τοῦ κόσμου, 
ἀγωνίζεται μέ δύναμη περισσή, ὥστε νά μιμηθεῖ 
τήν ζωή ἐκείνων τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς ἐρήμου,
πού εἶναι ἀπαλλαγμένοι ἀπ’ τήν κακία τοῦ κόσμου.

Ἡ ὀρθή πίστη δέν τόν ὠφελεῖ σέ τίποτα, κι’ ἄς κάνει 
θαύματα ὅταν ἡ ζωή τ’ ἀνθρώπου εἶναι διεφθαρμένη, 
διότι ἀληθεύει ὅτι: «Οὐδέν γάρ ὄφελος ἡμῖν εἰς σωτηρίαν, 
δογμάτων ὑγιῶν, διεφθαρμένης ἡμῖν τῆς ζωῆς».

Πένθος γιά τό Θεό εἶναι ἡ συντετριμμένη ψυχή, 
κι’ ἡ καρδιά γιά «τό ποθούμενο» νά πικραίνεται, 
νά τό ἀποζητᾶ ὁλοένα «αὐτό» γιά τό ὁποῖο διψᾶ. 

Κι’ ἐπειδή δέν τό βρίσκει, νά τό κυνηγᾶ μέ «πόνο» 
καί νά τρέχει ξοπίσω του κλαίγοντας ἀπαρηγόρητα.
«Ἀκτημοσύνη εἶναι ἡ πίστη στίς ἐντολές τοῦ Κυρίου»! 

Ποιός ἀποζητᾶ θυσιαστικά μέ τή συναίσθηση νά γίνει
γιά τήν ζωή, ἁγιαστικό αὐτό τό ἔργο τῆς «Κατάνυξις»;

Μέ τήν εὐχή τοῦ Γέροντα, γνωρίζοντας ὅτι ἡ «Κατάνυξις» 
εἶναι τῆς πατρικῆς καρδιᾶς του τό ἱερό πνευματικό ἔργο,
γιά τό ἀγαπημένο διακόνημα, ὅλοι μαζί τόν εὐχαριστοῦμε. 
Καί διά παντός, δι’ αὐτό ἀπό καρδίας θά τόν εὐγνωμονοῦμε. 
«Μέ τό καλό, ὅλοι μαζί στόν Παράδεισο»! Ἀμήν, γένοιτο.

«Πάντες οἱ τόν Κύριον ἑαυτοῖς ἐπισπάσασθαι βουλόμενοι, 8
ἁπλῶς καί ἀπλάστως, καί ἀποικίλως, καί ἀπονήρως 
ὡς διδασκάλῳ ἐν τοῖς μαθήμασιν ἀπεριέργως προσέλθωμεν. 

Ἁπλοῦς γάρ ὤν, καί ἀσύνθετος, ἁπλᾶς τινας καί ἀκεραίους 
τάς ἑαυτῷ προσερχομένας ψυχάς εἶναι βούλεται. 

Οὐκ ἔστι γάρ ἁπλότητα ἀπηλλαγμένην ταπεινώσεως 
θεάσασθαί ποτε». «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον ἡμᾶς».

«Κύριε γεννηθήτω ἐ­π’ ἐ­μοί τό Πανάγιον Σου θέλημα».

Ἀμήν, γένοιτο!

• 1. Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου. Λόγος 1ος Περί ἀποταγῆς
• 2. Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου. Λόγος 24ος Περί πραότητος, καί ἁπλότητος, καί ἀκακίας, καί πονηρίας σεσοφισμένων, καί οὐ φυσικῶν.
• 3. (Ψαλμός 36, 2) Τῷ Δαυΐδ, μήν ἀγανακτεῖς ὅταν θριαμβεύουν οἱ κακοί.
• 4. (Ψαλμός 36, 9-11) Τῷ Δαυΐδ, μήν ἀγανακτεῖς ὅταν θριαμβεύουν οἱ κακοί.
• 5. Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου. Λόγος 24ος
• 6. Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου. Λόγος 24ος
• 7. (Ἆσμα Ἀσμάτων 1, 4)
• 8. Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου. Λόγος 24ος

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra