Άρθρο της Σοφίας Μακεδονοπούλου
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Πώς προετοιμάζεται το κοινό Ποτήριο…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Από τις 31  Αυγούστου έως και τις 8 Σεπτεμβρίου 2022 θα πραγματοποιηθεί στην Καρλσρούη της Γερμανίας η 11η Συνέλευση του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών, με θέμα «Η αγάπη του Χριστού κινεί τον κόσμο προς τη συμφιλίωση και την ενότητα». Πρόκειται για την πρώτη Σύνοδο του ΠΣΕ μετά το Κολυμπάρι της Κρήτης και την πρώτη μετά από αυτή που πραγματοποιήθηκε στο περίφημο Πουσάν της Νότιας Κορέας το 2013 (10η Γενική Συνέλευση του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών).

Η Σύνοδος του ΠΣΕ στο Πουσάν, όπως και η προηγούμενή του στο Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας (9η Γενική Συνέλευση ΠΣΕ, 2006), ουσιαστικά προετοίμασαν την Οικουμενιστική ψευτοσύνοδο στο Κολυμπάρι της Κρήτης. Τις αποφάσεις των Συνοδών αυτών επικύρωσε το Κολυμπάρι, καθώς και την απόφαση ότι θα εξακολουθήσει να συμμετέχει στο ΠΣΕ. Οι παραδοσιακοί Αρχιερείς, ειδικά μετά το Πουσάν, είχαν τότε αντιδράσει πολύ δυναμικά αποστέλλοντας στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδας  Υπόμνημα κατά των αποφάσεως του Πουσάν. “Οἱ Μητροπολῖτες Κονίτσης κ. Ἀνδρέας, Γλυφάδας κ. Παῦλος, Κυθήρων κ. Σεραφείμ, Αἰτωλίας κ. Κοσμᾶς καί Γόρτυνος κ. Ἱερεμίας καταφέρονται σφοδρῶς καί τεκμηριωμένως κατά τῶν συμφωνηθέντων εἰς Πουσάν, ἀλλά καί κατά τῶν ὑπέρ τῆς παπικῆς ἐκκλησιολογίας προσφάτως ἐκφρασθεισῶν ἀπόψεων τῶν Μητροπολιτῶν Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου, Δημητριάδος κ. Ἰγνατίου, Προύσης κ. Ἐλπιδοφόρου καί ἐκείνων τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Τιργοβιστίου (Ρουμανίας) κ. Νήφωνος. Ἐν κατακλεῖδι οἱ πέντε Μητροπολῖτες ζητοῦν τήν ὁριστική ἀποστασιοποίηση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀπό τό Π.Σ.Ε., ἀλλά καί ἀπό τόν Διάλογο μέ τούς Παπικούς, τό “ἀνόσιον παίγνιον” (κατά τόν Ἀρχιεπίσκοπο Αὐστραλίας κ. Στυλιανό), ἐφόσον τεκμηριωμένως δέν ὁμολογεῖται ἐκεῖ ἡ ἀμιγής Ὀρθόδοξος Πίστη, ἀλλά ἀπομειοῦται καί ἀποκρύπτεται, τόσο στούς «διαχριστιανικούς» Διαλόγους, ὅσο καί ἐντός τοῦ περιβόλου τῆς Ἐκκλησίας ἤδη”. 

Μετά το Πουσάν αντιδρούσαν οι παραδοσιακές δυνάμεις της χώρας πιο έντονα απ’ ότι αντέδρασαν μετά το Κολυμπάρι, που είναι μία Οικουμενική ληστρική Σύνοδος, η οποία όμως παράγει έννομα αποτελέσματα και πρέπει να αντιμετωπιστεί ιεροκανονικά. Οι Αρχιερείς που ουσιαστικά μας δίδαξαν τον ιεροκανονικό έλεγχο, τον έλεγχο της Αληθείας, δυστυχώς δεν άντεξαν μέχρι τέλους τον ομολογιακό αγώνα…. Τους κέρδισαν οι Οικουμενιστικές δυνάμεις της Εκκλησίας….

Στο Πουσάν εγκρίθηκε το απαράδεκτο και ετερόδοξο κείμενο της “Δηλώσεως Ενότητας”, ένα κείμενο που κατά το Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ, που κι εκείνος διαμαρτυρήθηκε προς τη ΔΙΣ για τα διαδραματισθέντα στο Πουσάν, “προητοιμάζετο, ἄνευ οὐδεμιᾶς συνοδικῆς διαγνώμης τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας, ὑπό τῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Π.Σ.Ε., ὡς εἴθισται, εἰς τήν Ἀκαδημίαν τῆς Κρήτης (εἰς Κολυμπάρι) ἤδη ἀπό τοῦ φθινοπώρου τοῦ ἔτους 2012, καί ἔλαβε δι΄ ὁμοφωνίας τήν ἔγκρισιν τῆς ὁλομελείας τοῦ Π.Σ.Ε. εἰς τάς 8 Νοεμβρίου τοῦ παρελθόντος ἔτους ἐν Πουσάν. Οὕτω, τό ἐκκλησιολογικῶς ἀπαράδεκτον κείμενον «Δήλωσις Ἑνότητος», κυκλοφορεῖται ἤδη πανταχοῦ, ἐλλείψει ἐκπεφρασμένης καί ἐπισήμου ὀρθοδόξου διαφοροποιήσεως, ὡς κοινή ὁμολογία τῶν μελῶν τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν καί, δυστυχῶς, καί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.” Αυτό πολύ ορθά τους πείραξε και αντέδρασαν καθηκόντως. Όταν ακολούθησε, όμως, μια Οικουμενική Σύνοδος που αναγνώρισε τις αιρέσεις πλέον σαν “Εκκλησίες”, γιατί δεν αντέδρασαν με τον πατροπαράδοτο τρόπο που μας δίδαξαν οι Πατέρες μας; 

Ας αδράξουμε την ευκαιρία να μνημονεύσουμε εδώ και άλλες προδοτικές συμφωνίες που προηγήθηκαν ή ακολούθησαν:  

–Συμφωνία του Σαμπεζύ (1990), που μιλάει για ένωση με τους Μονοφυσίτες και αρκετοί Αρχιερείς προσπάθησαν και προσπαθούν να εφαρμόζουν, όπως και ο Οικουμενικός Πατριάρχης, που σε πρόσφατη συνέντευξή του στην ΕΡΤ και στον κ.Κουβαρά ομολόγησε πως συλλειτούργησε με τον Πατριάρχη των Αρμενίων, βασισμένος σίγουρα σε αυτή την προδοτική συμφωνία. 

– Συμφωνία τοῦ Μπαλαμάντ τοῦ Λιβάνου (1993) περί αναγνωρίσεως τῆς παπικής ως ισοτίμου καί ισοκύρου Εκκλησίας, αναγνωρίζοντας τα μυστήριά της, θεωρώντας την «Αδελφή Εκκλησία» και δεύτερο πνεύμονα τῆς Εκκλησίας. Δηλαδή πλήρης άρνηση στην πράξη τῆς Μίας Αγίας τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως Εκκλησίας τοῦ Χριστού.

– Συμφωνία στο Πόρτο Αλέγκρε (2006), όπου έγινε αποδοχή τῆς «Θεωρίας τῶν Κλάδων». Ψηφίστηκε δηλαδή ότι η Ορθοδοξία μαζί με τις προτεσταντικές παραφυάδες αποτελούν τη «Μία Εκκλησία».

– Αναγνώρισις εις τήν Ραβένναν (2007) τοῦ Πρωτείου τοῦ πάπα.

Είμαστε περίεργοι, λοιπόν, τί άλλο θα συμφωνήσουν και θα συνυπογράψουν στη νέα 11η Σύνοδο του ΠΣΕ τον Αύγουστο. Ήδη από τον προαναγγελόμενο τίτλο της Συνόδου νιώθουμε την ανάγκη να διαμαρτυρηθούμε: ” Όχι, δεν έχουμε κοινό Χριστό οι ορθόδοξοι με τους αιρετικούς! 

Μετά το Κολυμπάρι γνωρίζουμε ότι οι οικουμενιστικές δυνάμεις εργάζονται για την προετοιμασία του κοινού Πασχάλιου και του κοινού Ποτηρίου, που αναμένεται για το 2025. Εκεί στοχεύει και το οικουμενιστικό παραλήρημα των διοργανωτών στην ανακοίνωση για την 11η Σύνοδο του ΠΣΕ (στα αγγλικά WCC) στην επίσημη ιστοσελίδα του, όπου λέει για το σύμβολο του ΠΣΕ τα εξής: 

“Εμπνευσμένη από το θέμα «Η αγάπη του Χριστού κινεί τον κόσμο προς τη συμφιλίωση και την ενότητα», η συντροφιά του WCC θα συγκεντρωθεί ως σύνολο σε προσευχή και γιορτή στην 11η Συνέλευση. Θα αντλήσουμε ανανεωμένη ενέργεια για το έργο του WCC πολύ πέρα ​​από την ίδια την εκδήλωση. Γι’ αυτό, όποτε χρησιμοποιείτε το σύμβολο Συνέλευσης, θα πρέπει επίσης να προσφέρετε χώρος για το επίσημο λογότυπο του WCC.

Το σύμβολο σχηματίζεται από τέσσερα στοιχεία:

Ο σταυρός – το θέμα της συνέλευσης είναι μια επιβεβαίωση της πίστης ότι η συμπονετική αγάπη του Χριστού μεταμορφώνει τον κόσμο στη ζωογόνο δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Σε περίοπτη θέση στο σύμβολο, ο σταυρός, είναι έκφραση της αγάπης του Χριστού και αναφορά στο πρώτο άρθρο του Συντάγματος του ΠΣΕ.[1]

Το περιστέρι – ένα παγκόσμιο σύμβολο ειρήνης και συμφιλίωσης,  αντιπροσωπεύει το Άγιο Πνεύμα και επίσης αναφέρεται σε βαθιές βιβλικές εκφράσεις ελπίδας.

Ο κύκλος – όλος ο κατοικημένος κόσμος (οικουμένη) – φέρνει μια αίσθηση ενότητας και κοινού στόχου, και μια νέα αρχή. Ο κύκλος είναι επίσης εμπνευσμένος από την έννοια της συμφιλίωσης. Ως Χριστιανοί, έχουμε συμφιλιωθεί με τον Θεό μέσω του Χριστού, και ως εκκλησίες, είμαστε φορείς συγχώρεσης και αγάπης, τόσο εντός όσο και εκτός των κοινοτήτων μας. Το οικουμενικό κίνημα ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα για ενότητα και συμφιλίωση μέσα από αποφασιστική δουλειά και δράση για μια πιο δίκαιη και συμμετοχική κοινωνία και τη φροντίδα για τη δημιουργία του Θεού.

Ο τρόπος – όλοι προερχόμαστε από διαφορετικά μέρη, πολιτισμούς και εκκλησίες, περπατάμε διαφορετικά μονοπάτια ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του Θεού. Είμαστε όλοι σε ένα προσκύνημα μέσω του οποίου συναντάμε άλλους και ενωνόμαστε μαζί σε ένα ταξίδι δικαιοσύνης και ειρήνης. Τα διαφορετικά μονοπάτια αντιπροσωπεύουν τα διάφορα ταξίδια μας, την κίνηση, την ελευθερία και τη ζωντάνια της ζωής που οδηγούν το WCC και τις εκκλησίες μέλη του σε όλο τον κόσμο”.

Η Διοικούσα Εκκλησία στις μέρες μας πορεύεται εφαρμόζοντας τέτοιες συμφωνίες που υπογράφει στα διάφορα φόρα (forum) με αιρετικούς και αλλόθρησκους και όχι συνεδριάζοντας εν συνόδω, με τα αρμόδια όργανά της, σαν σώμα Χριστού.  Πορεύεται με τον ίδιο τρόπο που πορεύεται και η χώρα μας, υπακούοντας σε υπερθνικά δίκαια και σε αποφάσεις που λαμβάνονται στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή του ΝΑΤΟ, αγνοώντας το Σύνταγμα της Ελλάδας και το συμφέρον του ελληνικού λαού. Εκκλησία και Πολιτεία πορεύονται υπακούοντας στα κέντρα των ισχυρών της γης που απεργάζονται τα προφητευμένα, στα χρόνια της αποστασίας που διανύουμε.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Συνέντευξη σκοπιμότητας (;) του Αρχιεπισκόπου Αθηνών στο επίσημο site του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (ΠΣΕ)
– Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (ΠΣΕ) δημιούργημα της Μασονίας και των Ροκφέλλερ