Άρθρο της Ελένης Παπασταματάκη

Αρνήθηκε να υπογράψει τις αποφάσεις της αιρετικής συνόδου της Ιέρειας του 754 λέγοντας «Μη γένοιτο να προσυπογράψω την ψευδή ταύτην και ανίερον σύνοδο και να ονομάσω φως το σκότος και γλυκύ το πικρότατον»

Ποιος ύμνος και ποιο εγκώμιο μπορεί να περιγράψει το μέγεθος της αγιοσύνης αυτού του μεγάλου Ομολογητή Αγίου! Ο βίος του μας συγκλονίζει για τα ασκητικά παλαίσματα αλλά κυρίως για το ανδρείο φρόνημα, την αταλάντευτη πίστη και τη μακαρία υπομονή στα μεγάλα μαρτύρια της Ομολογίας του.

Γεννήθηκε από πλούσιους ευλαβείς γονείς, μετά από τις παρακλήσεις της μητρός του προς την Υπεραγία Θεοτόκο, η οποία σε όραμα την πληροφόρησε, ότι θα γεννήσει υιό. Λίγες μέρες μετά, οι γονείς του παραβρέθηκαν στην ενθρόνιση του αγίου Πατριάρχη Γερμανού του Ομολογητή από τον οποίο ζήτησε η μητέρα του να ευλογήσει το παιδί που είχε στα σπλάχνα της. Προορατικώς ο άγιος Πατριάρχης είπε «Ο Θεός να τον ευλογήσει δια πρεσβειών Στεφάνου του Πρωτομάρτυρος» και μια πύρινη φλόγα εξήλθε από το στόμα του Πατριάρχη. Έτσι, ο άγιος Πατριάρχης Γερμανός τον βάπτισε αργότερα μέσα στην Αγία Σοφιά, δίνοντάς του το όνομα Στέφανος κατά την πρόρρηση.

Ευφυέστατος καθώς ήταν ο Στέφανος, σύντομα κατέκτησε πολλές γνώσεις. Ιδιαιτέρως αγαπούσε να μελετά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο του οποίου τις διδαχές αγωνιζόταν να εφαρμόσει με ακρίβεια. Γι’ αυτό και ασκούνταν στις αρετές και πλήθαινε μέσα του η Χάρις του Θεού όσο αυτός εβίαζε στον πόλεμο κατά των παθών, τον εαυτόν του.

Εν τω μεταξύ στον θρόνο της Κωνσταντινούπολης ανήλθε ο μιαρότατος εικονομάχος βασιλιάς Λέων ο Ίσαυρος και τότε οι γονείς του Αγίου κατέφυγαν στα γύρω βουνά προκειμένου να μείνουν μακριά από τον μολυσμό της αίρεσης της Εικονομαχίας. Εκεί στην ευλογημένη εξορία οι γονείς του, παρέδωσαν τον Στέφανο σε έναν ασκητή για να τον κάνει μοναχό, ο οποίος μόλις τον είδε είπε «Όντως το Πνεύμα του Θεού εις το παιδίον τούτο αναπέπαυται». Μόλις δεκαέξι χρονών, νεαρό αγόρι ήταν, και όμως ξεπέρασε στην άσκηση τους παλαιούς ασκητές που μόναζαν μαζί, υποτασσόμενος σε όλους κατά πάντα, νηστεύοντας και αγρυπνώντας.

Λίγο πριν αποδημήσει ο Γέροντάς του Ιωάννης του αποκάλυψε όραμα που είδε, κλαίγοντας με άφθονα δάκρυα. Προείδε τον πόλεμο που θα ξεσηκωθεί στην Εκκλησία, αλλά και τα μαρτύρια του μαθητή του στον οποίο παρήγγειλε να υπομείνει έως τέλους.

Οι μοναχοί της συνοδείας τον εξέλεξαν για Ηγούμενο τους και εκείνος όλο και περισσότερο αγωνιζόταν κατά Θεόν και αύξανε σε αρετή. Και όλο περισσότερο θυσίαζε τον εαυτό του και γινόταν καιομένη λαμπάδα προσευχόμενος. Μάλιστα για να αφοσιωθεί στην άσκηση, έκανε άλλον Ηγούμενο στη θέση του. Έτσι, προετοιμαζόταν πνευματικά για τα μεγάλα παλαίσματα της πίστης που θα ακολουθούσαν.

Στον θρόνο της Κωνσταντινούπολης ανήλθε ο αθλιότερος και θηριοδέστερος από τον πατέρα του, βασιλιάς Κωνσταντίνος ο Κοπρώνυμος, ο οποίος πολλά δεινά και πληγές προκάλεσε στην Αγία μας Εκκλησία. Διέταξε τον μωρό λαό να αντιμετωπίζει με βιαιότητα και χλευασμούς τους μοναχούς που δεν αποδέχονταν την μη προσκύνηση των Αγίων Εικόνων, να τους αποκαλούν ειδωλολάτρες και αμνημόνευτους και τέλος να τους λιθοβολούν.

Μπροστά σε αυτόν τον παμμίαρο στάθηκε ακλόνητος και γενναίος ο αθλητής του Χριστού Στέφανος, και αναδείχθηκε αρχηγός της Ορθόδοξης παράταξης.

Αρνήθηκε να υπογράψει τις αποφάσεις της αιρετικής συνόδου της Ιέρειας του 754 λέγοντας «Μη γένοιτο να προσυπογράψω την ψευδή ταύτην και ανίερον σύνοδο και να ονομάσω φως το σκότος και γλυκύ το πικρότατον, ότι έτοιμος είμαι να χύσω το αίμα μου δια την των σεπτών Εικόνων προσκύνυσιν…». Σε αυτήν την Σύνοδο που συμμετείχαν τριακόσιοι υποταγμένοι στην εξουσία και στην πλάνη Επίσκοποι, αναθεμάτισαν οι αναθεματισμένοι, όπως αναφέρει ο Συναξαριστής, τον Πατριάρχη Γερμανό και όσους άλλους προσκύνησαν τις θείες Εικόνες.

Μπροστά στην αμετακίνητη θέση του Οσίου, ο μανιώδης βασιλιάς τον φυλάκισε, και τότε ο Όσιος μέσα στην φυλακή έψαλλε με τους μοναχούς του «Την άχραντον Εικόνα σου προσκυνούμεν Αγαθέ» και άλλα παρόμοια για να στηριχτούν και να ετοιμαστούν για το μαρτύριο. Όμως λόγω εξωτερικών εχθρών της αυτοκρατορίας ο βασιλιάς τον ελευθέρωσε προσωρινά. Για να ακολουθήσουν αργότερα φρικτές συκοφαντίες προερχόμενες από έναν εκ των μαθητών του.

Το δαιμονικό μίσος του βασιλιά δεν έπαυε και γι’ αυτό διέταξε αυτήν την φορά να τον σύρουν έξω από την σπηλιά του, να κάψουν το μοναστήρι και να διασκορπίσουν τους μοναχούς του. Όμως όλα τα υπέμεινε για την αγάπη του Χριστού! Δεν κοίταξε να διατηρήσει το μοναστήρι του και τους μοναχούς του με το τίμημα να συμφιλιωθεί με την αίρεση του μιαρού βασιλιά, αλλά όλα τα θυσίασε υπέρ της πίστεως.

Έτσι έκαναν οι Άγιοι, ενώ το ακριβώς αντίθετο κάνουν οι σημερινοί ηγούμενοι, που χάριν των Μονών τους αποδέχονται κάθε βλασφημία. Κρατούν τους τοίχους της Μονής και του ναού τους, αλλά χάνουν τον Ένοικο που είναι ο Θεός μας.

Ο πόλεμος δεν έπαυε και ο θεομίσητος βασιλιάς έβαλε έπειτα τους αιρεσιάρχες επισκόπους να τον μεταπείσουν. Μεταξύ τους διεξήχθη ο ακόλουθος μνημειώδης διάλογος:

«Διατί άνθρωπε του Θεού διαστρέφεις τον λαόν, ονομάζων πάντας ημάς αιρετικούς και λέγων ότι συ μόνος είσαι Ορθόδοξος και φρονείς καλύτερα από τους βασιλείς, τους Πατριάρχες, τους Επισκόπους και υπέρ τους χριστιανούς άπαντας;» ο δε Άγιος απάντησε με πραεία φωνή «Γνωρίζεις τι είπε ο Προφήτης Ηλίας προς τον Αχαάβ, όταν του είπε, συ είσαι αυτός που διαστρέφει το λαόν; Δεν είμαι εγώ, είπεν, όστις διαστρέφω, αλλά συ και ο οίκος του πατρός σου». «Ούτω σας λέγω και εγώ, ότι εγώ δεν διαστρέφω τι, αλλά σεις, οίτινες αφήνετε την πρώτην παράδοσιν των Πατέρων και κάμνετε ιδικά σας νεώτερα σαπρά και παράλογα δόγματα· διό εις σας αρμόζει το ρητόν του Προφήτου· επειδή σήμερον συνήχθησαν οι βασιλείς της γης μετά των αρχόντων, με τους μισθωτούς ποιμένας και προδότας της ποίμνης, και κατά της του Χριστού Εκκλησίας κενά εμελέτησαν»

Πόσο μοιάζει όλο αυτό με όλα όσα ζούμε σήμερα! Ο προαιώνιος εχθρός που ζητά να βλάψει την Εκκλησία του Χριστού μας και τοτε και πάντα. Ίδιες τακτικές, ίδιες διαθέσεις. Μόνο τα πρόσωπα αλλάζουν! Σε ποιους απευθύνεται ο Άγιος; Σε απίστους, σε ειδωλολάτρες ή στους σύγχρονούς του Επισκόπους;

Έπειτα, αφού δεν είχαν λόγο αληθείας να πούνε οι αιρεσιάρχες επίσκοποι, σηκώθηκε από τον θρόνο του ένας από δαύτους τους ταλαίπωρους και κλώτσησε την αγία κεφαλή του Οσίου με οργή. Ο επίσκοπος της πλάνης και της πτώσης, αφού τον έριξε καταγής συνέχισε να τον κλωτσά στην κοιλιά με μανία. Σήμερα οι αλαζόνες αιρετίζοντες επίσκοποι και Πατριάρχες έχουν βρει άλλους τρόπους να κτυπούν τους φίλους του Χριστού μας, τους ιερείς που αντιστέκονται στην πλάνη τους.

Σηκώθηκε τότε ένας άρχοντας και του είπε «Ένα από τα δύο έχει να γίνει, ή θα υπογράψεις το νόμο της Συνόδου τον οποίο εγράψαμεν ή θα λάβεις ευθύς τον θάνατον επειδή καταφρονείς τον Πατριάρχην και τον βασιλικό νόμον ως υπερήφανος». Και ο Όσιος Στέφανος, το παλικάρι του Χριστού, με θάρροςτου απάντησε«Άκουσον κύριε πατρίκιε εις εμέ η ζωή μου είναι ο Χριστός, και είμαι έτοιμος για την Εικόνα του Χριστού να λάβω τον θάνατον, λοιπόν εάν έχω ένα κοχλιάριον αίματος ακόμη, ας χυθεί και αυτό δια τον Χριστόν μου, πλην αναγνώσατε μου τον όρο της Συνόδου σας να ιδώ που στηρίζετε την καταστροφή των αγίων εικόνων σεις οι νεότεροι».

Τότε ο Κωνσταντίνος Νικομηδείας ανέγνωσε την αρχή «Όρος της αγίας και οικουμενικής εβδόμης συνόδου». Ο δε Άγιος αρπάσας τον λόγον είπεν «Ω μέγα ψέμα!… Σεις καταπατήσατε τα Άγια και την Σύνοδόν σας αγίαν και οικουμενικήν επονομάσατε; Οι τέσσερις Πατριάρχες ο Ρώμης, ο Αλεξανδρείας, ο Αντιοχείας και Ιεροσολύμων ούτε ήσαν παρόντες ούτε αντιπροσωπεύθησαν εις αυτήν, ειμή μόνον ο Κωνσταντινουπόλεως και σεις την λέγετε ψευδώς οικουμενικήν; εάν αυτή δε συμφωνεί με τας άλλας εξ, πώς εβδόμην την ονομάζετε;»

Έτσι απαντούν οι αληθινοί δούλοι του Κυρίου. Έτσι έπρεπε να βγούνε και να πούνε οι επίσκοποι για την ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου. Αλλά η αγιότητα απαιτεί θυσίες και μαρτυρικό θάνατο, γι’ αυτό οι σημερινοί επίσκοποί επέλεξαν τις απολαύσεις …

Καταδικάστηκε στη συνέχεια ξανά σε εξορία και τέλος σε φυλάκιση όπου εκεί ενίσχυε τους Ορθοδόξους να παραμείνουν σταθεροί στον αγώνα μέχρι τέλους. Μετά από εντεκάμηνη φυλάκιση, προείδε τον μαρτυρικό του θάνατο και προετοιμάστηκε με προσευχή και νηστεία. Την τελευταία μέρα της επιγείου ζωής του, οι αιρετικοί φλογισμένοι από τον δαίμονα της πλάνης, τον έσυραν στους δρόμους, τον χτυπούσαν ανηλεώς, του ξέσκιζαν τις σάρκες, του έσπασαν το κρανίο και έτσι νεκρό τον έριξαν στην κοινή τάφρο που προοριζόταν για τους ειδωλολάτρες και τους καταδίκους. Έτσι, ετελειώθη ο πολύαθλος Στέφανος σε ηλικία 53 ετών στις 28 Νοεμβρίου του 766. Ο αθλοθέτης Κύριος παρέλαβε την αγιασμένη ψυχή που Τον ομολόγησε έως τέλους και την εγκατέστησε εις τας Ουρανίους Μονάς να ζει μαζί Του στην αιώνια μακαριότητα!

Τις πρεσβείες του Οσίου Στεφάνου του Ομολογητή του Νέου να έχουμε. Αμήν!

Πηγές

• 1. Μέγας Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Μήνας Νοέμβριος
• 2. Ημερολόγιο Ορθόδοξου Χριστιανικού Συλλόγου Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής, Η διακοπή των μνημοσύνων στα Συναξάρια των Αγίων μας

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI