Παρακαταθικός
Νυν υπέρ πάντων ο αγών υπέρ της πίστεως
16 Ιούν 2024
Γράφει ο “Παρακαταθικός”
Η Ελληνορθόδοξη οικογένεια στο στόχαστρο. Ανήμποροι πλέον οι γονείς να εμπνεύσουν με το παράδειγμά τους στα ίδια τους τα παιδιά… την πίστη
Ένα μεγάλο ζήτημα που καθημερινά αναδύεται ως αίτημα του καιρού μας, σε ότι αφορά στην Ορθόδοξη πίστη, είναι η αλλοίωση του φρονήματος του πιστού λαού.
Ένα κοινωνικό ισοδύναμο αλλοίωσης του φρονήματος των νεοελλήνων είναι η έννοια της φιλοπατρίας – πατριωτισμού. Έχει χαθεί ο σταθερός, ο αμετάβλητος κανόνας, βάσει του οποίου θα κρίνεται αν οι απόψεις, οι δημόσιες δηλώσεις και τα έργα κάποιου τον κατατάσσουν στους πατριώτες ή στους μειοδότες – προδότες.
Για τα θέματα της πίστεως συνηθίζουμε να λέμε, όχι εμείς αλλά οι ίδιοι οι Επίσκοποι, πως οι Αρχιερείς είναι ως Σύνοδος, οι θεματοφύλακες της πίστεως. Αυτό από μόνο του δεν επιβεβαιώνεται ιστορικά, αφού έχουμε παραδείγματα, όπου η εκκλησιαστική μας διοίκηση συγκάλεσε Συνόδους που έπειτα χαρακτηρίστηκαν ψευδοσύνοδοι ή ληστρικές και ακυρώθηκαν οι αποφάσεις τους από τον πιστό λαό.
Αυτό με κάποια περισσότερη λεπτομέρεια και ακρίβεια, θα αποτελέσει το περιεχομένου επόμενου άρθρου. Στην πράξη, επί Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, οι Αρχιερείς υπέγραψαν την ένωση με τον τρισκατάρατο Πάπα στην ψευδοσύνοδο Φερράρας – Φλωρεντίας, πλην ενός και ο πιστός λαός πίσω στην Κωνσταντινούπολη, τους αποδοκίμασε και επευφημούσε μόνο τον Άγιο Μάρκο. Το φρόνημα του πιστού λαού ήταν υγιές και μπορούσε να διακρίνει το ορθόδοξο από το νόθο, από το δαιμονικό.
Στον καιρό μας ζούμε μια χειρότερη από εκείνη προδοσία της πίστεως. Η αλλοίωση του φρονήματος όμως του πιστού λαού έχει προχωρήσει σε τέτοιο βαθμό, που είτε δεν υπάρχει καθόλου αντίδραση, είτε ακόμη και εκείνη η σπίθα της τελευταίας Ορθόδοξης αντίδρασης, συκοφαντείται δεινώς.
Δεν πρόκειται βέβαια για μια νέα ασήμαντη αίρεση στα ψιλά θεολογικά γράμματα, ή για λεπτές δογματικές διαφορές υψηλού ακαδημαϊκού θεολογικού επιπέδου.
Στην εποχή μας η αλλοίωση του φρονήματος είναι χοντροειδέστατη και ξεκάθαρη.
Τι συμβαίνει λοιπόν στον καιρό μας, ή τι θα μπορούσε να είναι τόσο τρανταχτό, όπου θα έπρεπε ο πιστός λαός να είναι στους δρόμους και να απαιτεί από τους Επισκόπους την καταδίκη των προδοτών της πίστεως.
Παράδειγμα 1ο
Θα μπορούσε άραγε κάποιος να αλλοιώσει το Σύμβολο της Πίστεως;
Όχι βέβαια θα πει κανείς, αυτό είναι τόσο κραυγαλαίο, που θα αντιδρούσε ο πιστός λαός την επόμενη μέρα.
Παράδειγμα 2ο
Θα μπορούσε κάποιος να επιχειρήσει να περάσει όλα εκείνα για τα οποία αγωνίστηκε και αναδείχτηκε νέος Άτλαντας της Ορθοδοξίας, ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός; Θα μπορούσε δηλαδή απροκάλυπτα σήμερα έστω ένας Επίσκοπος φιλενωτικός, να κηρύττει πως η ένωση με τον τρισκατάρατο Πάπα είναι πόθος, είναι μονόδρομος, είναι προσωπική αποστολή; Να τον προσφωνεί «Αγιώτατο” αδερφό;
Εξίσου χοντροκομμένη θεωρία και αυτή! Όχι απλά είναι τραβηγμένο σαν παράδειγμα, θα πει κάποιος, ίσως να αγγίζει και τα όρια κάποιας νοσηρής φαντασίας! Μπορεί ο πιστός λαός να έχει «πλαδαρώσει” από την καλοπέραση και τον ηδονισμό, αλλά αναβίωση, της ήδη καταδικασμένης φιλενωτικής παράταξης στην Ορθοδοξία, πάει πολύ.
Παράδειγμα 3ο
Ένα τρίτο παράδειγμα αλλοίωσης του φρονήματος του πιστού λαού, είναι η αλλοίωση των αιωνίων παραδειγμάτων της Αγίας Γραφής. Τα Σόδομα και τα Γόμορρα είχαν την φρικτή τιμωρία της ολοσχερούς καταστροφής με φωτιά και θειάφι εξ ουρανού, για το αμάρτημα που παροργίζει τον Κύριο, αυτό της ομοφυλοφιλίας.
Θα μπορούσε κάποιος Ορθόδοξος Επίσκοπος στις μέρες μας να διδάξει, πως η ομοφυλοφιλία δεν είναι αμαρτία;
Όσο αλλοιωμένο φρόνημα και αν έχει ο πιστός λαός, αυτά τα τρία παραδείγματα, μοιάζουν να είναι τραβηγμένα από τα μαλλιά.
Είναι όμως έτσι;
Μικρή ανάλυση για το 1ο Παράδειγμα
Στο Κολυμπάρι της Κρήτης, στη ψευδοσύνοδο που συγκλήθηκε με τον κραυγαλαίο τίτλο «Αγία και Μεγάλη Σύνοδος” αναγνωρίστηκαν οι αιρέσεις (παπικοί, προτεστάντες, αγγλικανοί κλπ) ως Εκκλησίες. Αυτό είναι αλλοίωση του Συμβόλου της Πίστεως. Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία ίδρυσε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Ποιος προήδρευσε σε εκείνη την ψευδοσύνοδο;
Μικρή ανάλυση για το 2ο Παράδειγμα
Με την αυθαίρετη άρση των αναθεμάτων που έλαβε χώρα το 1965 από τον μασόνο πατριάρχη Αθηναγόρα και τον Πάπα Παύλο ΣΤ’, επιχειρήθηκε ο,τι απέτυχε στη Φεράρα – Φλωρεντία επί Αγίου Μάρκου του Ευγενικού: η ένωση με τον Πάπα. Ποιοι τιμούν τον Πατριάρχη Αθηναγόρα, συνεχίζουν το μιαρό έργο του και εργάζονται πυρετωδώς για τον κοινό εορτασμό του Πάσχα; Στο Φανάρι «ο π. Θεοφάνης Κόγιας κατά την κρίσιμη στιγμή της εις Επίσκοπον χειροτονίας του, προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Ελπιδοφόρου την 25η Ιουλίου 2023, απήγγειλε το Σύμβολο της Πίστεως με το Filioque» [1], που τέλεσε ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, με την Παρουσία του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ποια η τιμωρία του; Με βάση τους Ιερούς Κανόνες η απαγγελία του Πιστεύω με την προσθήκη του Φιλιόκβε, κατά την εις Επίσκοπον χειροτονία, επηρεάζει την εγκυρότητα του μυστηρίου ενώπιον του Θεού;
Μικρή ανάλυση για το 3ο Παράδειγμα
Στις μέρες μας πέρασε ένα φριχτό νομοσχέδιο από την Βουλή των Ελλήνων, χωρίς καμμία αντίδραση, ή καλύτερα με ελεγχόμενη εντός κλειστών χώρων αντίδραση των Επισκόπων, που ουσιαστικά υπονόμευσε την μόνη υγιή αντίδραση έξω από τη Βουλή των Ελλήνων.
Η πατρίδα μας κατέκτησε μια τραγική πρωτιά, έγινε η πρώτη ορθόδοξη χώρα στον κόσμο που νομιμοποίησε τον γάμο ομοφυλοφίλων. Η συμπεριφορά δε των Επισκόπων απέναντι στους Βουλευτές που το υπερψήφισαν ήταν προσβλητική και υποτιμητική για τον πιστό λαό. Προεκλογικές συναντήσεις, χαμόγελα, χαριεντισμοί και παραγραφή του πνευματικού ”εγκλήματός” τους από την Επίσημη Εκκλησία.
Η μη αντίδραση του πιστού λαού καταδεικνύει την αλλοίωση του φρονήματος
Ένα μάλιστα σχολάζων Ιεράρχης (ο πρώην Καλαβρύτων Αμβρόσιος), που όσο ήταν εν ενεργεία ήταν πιο σιωπηλός, αρθρώνει λόγο ελεγκτικό και αγιοπατερικό έστω και την ενδέκατη! Ενώ όμως φαινομενικά αντιδρά, τελικά συκοφαντεί [2] την τελευταία αντίδραση που απομένει στον Ορθόδοξο κλήρο και τον πιστό λαό: την διακοπή την μνημόνευσης των Επισκόπων που προδίδουν την πίστη μας. Η Αποτείχιση πολεμείται και εκ δεξιών και εξ ευωνύμων.
Η Αποτείχιση είναι οδός Αγιοπατερική, Ιεροκανονική, Ευλογημένη, είναι ομολογιακός αγώνας εντός της Εκκλησίας και δεν είναι σχίσμα.
Ο δρόμος του μακαριστού ομολογητή Γέροντά μας στο πλευρό του ομότιμου καθηγητή Α.Π.Θ. και ομολογητή πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Ζήση, είναι κάρφος στον οφθαλμό των νέων αιρετικών και των συκοφαντών της ορθόδοξης ομολογίας.
Καλή Μετάνοια
Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI