Κήρυγμα Πρωτοπρεσβυτέρου Χαραλάμπους Μανώλη

“Στα γράμματα δεν είχε καμία κλίση. Η μητρική του γλώσσα ήταν η κοπτική. Ελληνικά δεν γνώριζε. Είχε μάθει όμως από μνήμης όλη την αγία Γραφή, καθώς την άκουγε στην Εκκλησία”

Σήμερα 17 Ιανουαρίου, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του μεγάλου ασκητή της ερήμου, του Αγίου Αντωνίου. Ο όσιος Αντώνιος ο Μέγας είναι από τους λίγους πλούσιους, που άκουσαν την εντολή του Χριστού και την εκτέλεσαν πρόθυμα και χωρίς λύπη.

Όταν ο Ιησούς Χριστός είπε στον πλούσιο νέο «πάντα όσα έχεις πώλησον και διάδος πτωχοίς», ο νέος «περίλυπος εγένετο». Και το Ευαγγέλιο εξηγεί το λόγο⋅ «ην γαρ πλούσιος σφόδρα». Ο άγιος Αντώνιος, όταν άκουσε στο Ευαγγέλιο το λόγο αυτό του Χριστού, δεν λυπήθηκε, αλλά μοίρασε την περιουσία του κι έφυγε στην έρημο.

Το βίο του αγίου Αντωνίου τον έγραψε ο Μέγας Αθανάσιος, ο οποίος μας λέγει, ότι ο Μέγας Αντώνιος γεννήθηκε στο χωριό Κόμα της Αιγύπτου, το έτος 250. Οι γονείς του ήταν Χριστιανοί και πλούσιοι.

Στα γράμματα δεν είχε καμία κλίση. Η μητρική του γλώσσα ήταν η κοπτική. Ελληνικά δεν γνώριζε. Είχε μάθει όμως από μνήμης όλη την αγία Γραφή, καθώς την άκουγε στην Εκκλησία.

Σε ηλικία 20 ετών έχασε τους γονείς του κι έμεινε ορφανός μαζί με την αδελφή του. Όταν άκουσε μια μέρα στην Εκκλησία τα λόγια του Ευαγγελίου⋅ «αν θέλεις να είσαι τέλειος, πούλησε τα υπάρχοντά σου και μοίρασέ τα στους φτωχούς», πήρε και έδωσε ένα μεγάλο μέρος από την περιουσία του στους φτωχούς.

Όταν πάλι άκουσε στην εκκλησία, «Μη μεριμνήσετε για την αυριανή μέρα», πήρε και μοίρασε όλη την περιουσία του στους φτωχούς, έβαλε την αδελφή του σε ένα γυναικείο μοναστήρι κι ο ίδιος αμέριμνος πια από τις κοσμικές φροντίδες, πήγε και ασκήτευσε. Πρώτα πήγε κοντά στο χωριό του. Επισκέφθηκε και κάποιο γέρο ασκητή, ο οποίος του έδωσε τις πρώτες συμβουλές της ασκητικής ζωής.

Πήγαινε σε κάθε άνθρωπο, που άκουγε ότι έχει αρετή. Ο διάβολος όμως βλέποντας τη μεγάλη αυτή απόφαση του αγίου, την ασκητικότητά του, γιατί ο άγιος νήστευε και προσευχόταν πολύ, θέλησε να τον πολεμήσει. Του έφερνε στο του την περιουσία που μοίρασε στους φτωχούς. Του έφερνε στο νου του, ύστερα από την εξαντλητική του νηστεία, τις κοσμικές απολαύσεις που αρνήθηκε και μύριους τόσους πειρασμούς. Ο Άγιος όμως παρέμενε ακλόνητος.

Και για μεγαλύτερη ακόμη άσκηση, κλείστηκε μέσα σε ένα αδειανό τάφο και προσευχόταν μέρα και νύχτα. Έτρωγε λίγο ψωμί μετά τη δύση του ηλίου. Οι δαίμονες τον φθόνησαν και μπήκαν μέσα στον τάφο και τον χτύπησαν με τα ξύλα τόσο πολύ που τον άφησαν κάτω σχεδόν αναίσθητο.

Ο άγιος όμως επέμεινε στην άσκησή του. Οι δαίμονες συνέχιζαν να τον καταπολεμούν με χίλιους δυο τρόπους⋅ πότε μεταμορφώνονταν σε άγρια θηρία, πότε σε σκορπιούς, και τον απειλούσαν για να φύγει από εκεί. Ο Άγιος όμως για ακόμη μεγαλύτερη άσκηση, έφυγε και πήγε στην έρημο.

Εκεί βρήκε ένα παλαιό στρατιωτικό κτήριο και μπήκε μέσα. Εκεί έμεινε είκοσι χρόνια μακριά από τον κόσμο, χωρίς να δει άνθρωπο. Οι άνθρωποι τον αναζήτησαν και τον βρήκαν. Εκεί μακριά στην έρημο πλήθος ανθρώπων πήγαιναν, για να ακούσουν τα σοφά λόγια του. Ήταν άνθρωπος γεμάτος θεία σοφία και πνευματική εμπειρία. Όλοι θαύμαζαν τη σοφία και την αγιότητά του. Πολλοί άνθρωπο είχαν αφήσει τον κόσμο και είχαν μιμηθεί τον παράδειγμά του, έτσι ώστε να γίνει η έρημος, μια ολόκληρη πόλη από ασκητές.

Ο Άγιος κατέβηκε μια φορά στην πόλη το 312 όταν ο αυτοκράτορας Μαξιμίνος κατεδίωκε τους Χριστιανούς. Κατέβηκε, για να στηρίξει τους μάρτυρες της πίστεως. Κατέβηκε ακόμη μία φορά το έτος 335 στην Αλεξάνδρεια, όταν καταδιώκονταν η Εκκλησία από τους Αρειανούς και αγωνίσθηκε με μεγάλο ζήλο για τους ορθοδόξους και πολλούς απίστους μετέφερε και πάλι στην πίστη του Χριστού.

Ο Μέγας Αντώνιος αν και αγράμματος είχε αλληλογραφία με τον αυτοκράτορα, τον Μέγα Κωνσταντίνο, ο οποίος έπαιρνε τις συμβουλές του Αγίου, σε πολλά θέματα. Ήταν πλέον γέρος και όμως ήταν υγιής⋅ πέθανε σε ηλικία 105 ετών το έτος 355. Τα τελευταία του λόγια ήταν. “Να μην έχετε καμία σχέση με τους αιρετικούς και να μην φοβάστε τις τέχνες του διαβόλου. Όλη μας η ζωή είναι μία ημέρα”. Το επανωφόρι του, που ήταν μια προβιά είπε να το δώσουν στον Μέγα Αθανάσιο. Ένα τρίχινο ένδυμα το άφησε στους μαθητές του, και αφού τους ασπάσθηκε, κοιμήθηκε εν Κυρίω.

Η Εκκλησία μας με λίγα λόγια στο τροπάριό του, ζωγραφίζει την εικόνα του μεγάλου ασκητή.

Τόν ζηλωτήν Ἠλίαν τοῖς τρόποις μιμούμενος, τῷ Βαπτιστῇ εὐθείαις ταῖς τρίβοις ἑπόμενος, Πάτερ Ἀντώνιε, τῆς ἐρήμου γέγονας οἰκιστής, καί τήν οἰκουμένην ἐστήριξας εὐχαῖς σου· διό πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

(Ασκητής και ερημίτης σαν τον προφήτη Ηλία, κι ακολουθώντας στον ίσιο δρόμο του το βαπτιστή Ιωάννη, Πάτερ Αντώνιε,, έκτισες κι έκαμες την έρημο πολιτεία και στήριξες την οικουμένη με τις ευχές  σου. Γι’ αυτό γίνου πρεσβευτής στο Χριστό και Θεό, για τη σωτηρία των ψυχών μας. Αμήν.)

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI