Ἄρθρο τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση
Ὁμότιμου Καθηγητή Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

Οἱ δράκοντες τοῦ Ὑλισμοῦ καί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

1. Ὁ Ἅγιος Γεώργιος καί οἱ συναθλητές του

Στούς πιό δημοφιλεῖς Ἁγίους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀλλά καί τῶν ἄλλων χριστιανικῶν κοινοτήτων, ἀνήκει ὁ Μεγαλομάρτυς Ἅγιος Γεώργιος. Ἀκόμη καί οἱ Μουσουλμάνοι τόν τιμοῦν καί τόν σέβονται, λόγῳ τῶν πολλῶν καί ἐκπληκτικῶν θαυμάτων πού ἐπιτελεῖ. Μέσῳ αὐτῶν τῶν θαυμάτων ἄλλωστε, ὅταν ζοῦσε, προσείλκυσε στόν Χριστιανισμό πλῆθος εἰδωλολατρῶν, ἀκόμη καί ἐπισήμων προσώπων, ὅπως τῆς συζύγου τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ, τῆς βασίλισσας Ἀλεξάνδρας, τῶν στρατηγῶν Ἀνατολίου καί Πρωτολέοντος, τοῦ μεγάλου μάγου Ἀθανασίου καί ἄλλων.

Τούς δύο στρατηγούς τούς ἀποκεφάλισε ἀμέσως ὁ Διοκλητιανός, ἐπειδή μετά τήν θαυμαστή διάσωση τοῦ Γεωργίου ἀπό τό φοβερό βασανιστήριο τοῦ τροχοῦ, πού εἶχε κομματιάσει τό σῶμα του, βρέθηκε ἀρτιμελής καί ὑγιέστατος, πρᾶγμα πού τούς ἔπεισε νά ὁμολογήσουν ὅτι ὁ Θεός τοῦ Γεωργίου εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός.

Τό ἴδιο συνέβη καί μέ τόν μάγο Ἀθανάσιο, ὁ ὁποῖος διεπίστωσε ὅτι τά δύο μαγικά ὑγρά πού ὑποχρέωσαν νά πιεῖ ὁ Ἅγιος Γεώργιος μέ διπλό σκοπό, ἤ νά ἀλλάξει τήν πίστη του καί νά προσκυνήσει τά εἴδωλα ἤ νά πεθάνει ἀπό τό δεύτερο, ὡς ἰσχυρό δηλητήριο, ἔχασαν τήν μαγική τους δύναμη, μπροστά στήν δύναμη τοῦ Χριστοῦ, πού προστάτευε τόν Ἅγιο. Ὅταν μάλιστα ὁ μάγος Ἀθανάσιος ἔκπληκτος εἶδε τόν Ἅγιο Γεώργιο νά ἀνασταίνει νεκρό, πρᾶγμα πού τό θεωροῦσαν ὅλοι ἀδύνατο, καί κανένας μάγος δέν κατάφερε ποτέ παρόμοιο θαῦμα, ὁμολόγησε τήν ἀδυναμία τῆς μαγικῆς του τέχνης καί τῶν εἰδωλολατρικῶν ψεύτικων θεῶν, πού ἐπεκαλεῖτο, καί ἐπίστευσε στή δύναμη τοῦ Χριστοῦ, μέ συνέπεια νά ἀποκεφαλίσει καί αὐτόν ὁ Διοκλητιανός.

Τήν ἴδια τύχη εἶχε και ὁ γλυκύς καί πτωχός γεωργός Γλυκέριος, ὁ ὁποῖος ἔχασε ἀπό ξαφνικό θάνατο ἕνα ἀπό τά δύο βόδια, μέ τά ὁποῖα ὄργωνε τά χωράφια του, καί ἀπελπισμένος ζήτησε ἀπό τόν φιλόπτωχο φυλακισμένο Ἅγιο νά τόν βοηθήσει. Ἐκεῖνος τόν λυπήθηκε καί τοῦ εἶπε νά ἐπιστρέψει στό χωράφι του καί θά βρεῖ ζωντανό τό ζῶο του, ὅπως καί ἔγινε, μέ συνέπεια καί ὁ Γλυκέριος νά ὁμολογήσει τήν πίστη του στόν Χριστό καί νά ἀποκεφαλισθεῖ ἀμέσως ἀπό τόν ἀμετανόητο καί ἀπάνθρωπο διώκτη τῶν Χριστιανῶν, τόν Διοκλητιανό, πού ἀντί νά πλήξει τήν Ἐκκλησία, ὅπως ἤθελε, τήν ἐνίσχυσε καί τήν ἐκόσμησε μέ πλῆθος μαρτύρων κατά τήν διάρκεια τῆς αἱματοβαμμένης εἰκοσαετοῦς βασιλείας του (284-305).

Ὅλους αὐτούς πού ἐκέρδισαν μέ τήν ὁμολογία καί τό μαρτύριο ὄχι ἁπλῶς τήν σωτηρία τους, ἀλλά καί δοξάσθηκαν καί δοξάζονται ὡς μάρτυρες εἰς τούς αἰῶνας, ἡ Ἐκκλησία τούς τιμᾶ καί τούς ἑορτάζει ὡς συναθλητές τοῦ Μεγαλομάρτυρος Ἁγίου Γεωργίου στίς 23 Ἀπριλίου, ἡμέρα κατά τήν ὁποία μετά ἀπό μακρά σειρά φρικτῶν βασανιστηρίων ἀποκεφάλισε ὁ Διοκλητιανός καί τόν Ἅγιο Γεώργιο κατά τό ἔτος 303 μ.Χ. Ἡ βασίλισσα Ἀλεξάνδρα φυλακίσθηκε μετά τήν ὁμολογία της καί, ὅταν ἔμαθε ὅτι πρόκειται νά συναποκεφαλισθεῖ μέ τόν Μεγαλομάρτυρα, ἔκλινε τά γόνατα καί, ἀφοῦ προσευχήθηκε, παρέδωσε τό πνεῦμα της μέσα στή φυλακή, δύο ἡμέρες ἐνωρίτερα στίς 21 Ἀπριλίου, ὁπότε καί ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία τήν μνήμη της, μαζί μέ τήν μνήμη τῶν τριῶν ὑπηρετῶν της, τῶν Ἁγίων μαρτύρων Κορδάτου, Ἀπολλώ καί Ἰσαακίου. Αὐτοί ἐπηρεάσθηκαν ἀπό τό γενναῖο παράδειγμα τῆς Ἀλεξάνδρας, ἡ ὁποία κατεφρόνησε τήν πρόσκαιρη καί φθαρτή βασιλεία καί τόν θνητό σύζυγο, βασιλέα, πρός χάριν τοῦ ἀφθάρτου καί αἰωνίου βασιλέως Χριστοῦ, ἐπίστευσαν στόν Χριστό καί ὑπέστησαν μαρτυρικό θάνατο, ὁ Κορδᾶτος μέ ἀποκεφαλισμό καί οἱ ἄλλοι δύο στή φυλακή ἀπό τήν πείνα.

2. Ὁ μακαριστός μητροπολίτης Αὐγουστῖνος Καντιώτης γιά τόν δράκοντα τοῦ ἀθέου Ὑλισμοῦ

Δέν πρόκειται ὅμως στό παρόν μικρό κείμενο νά ἐπεκταθοῦμε σέ λεπτομέρειες τοῦ βίου καί τῶν πολλῶν θαυμάτων πού ἐπετέλεσε ὁ Ἅγιος ἐν ζωῇ καί μετά θάνατον. Τά εὑρίσκει κανείς εὔκολα στίς ἁγιολογικές πηγές καί στήν πλούσια βιβλιογραφία. Ἐπί πολλά χρόνια ἄλλωστε τά παρουσιάσαμε καί ἐμεῖς διαδοχικά στά κηρύγματα τά ὁποῖα ἐκφωνήσαμε κατά τήν πανήγυρη τῆς ὁμώνυμης Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Γεωργίου καί Παναγίας Παραμυθίας κοντά στά Γιαννιτσά, προσκεκλημένοι τῆς γυναικείας ἀδελφότητος, μερικά τῶν ὁποίων κυκλοφοροῦν ἠχητικά στό Διαδίκτυο. Ἀφορμή γιά νά πιάσουμε τώρα τήν γραφίδα μᾶς ἔδωσε ἕνα κήρυγμα τοῦ μακαριστοῦ μητροπολίτη Ὁσίου Αὐγουστίνου Καντιώτη, πού ἐκφωνήθηκε πρίν ἀπό πενήντα πέντε (55) χρόνια σέ πανηγυρίζοντα Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Στό κήρυγμα αὐτό ὁ μακαριστός ἀγωνιστής καί ὁμολογητής ἐπίσκοπος, ὅμοιος τοῦ ὁποίου δυστυχῶς λείπει ἀπό τούς δυσχειμέρους καιρούς μας, ἀφοῦ ἀναφέρεται σύντομα στά φρικτά βασανιστήρια καί στήν παρρησία τοῦ Μεγαλομάρτυρος, ἐπικεντρώνεται στό θαῦμα τῆς δρακοντοκτονίας. Ἐπικαιροποιεῖ καί ἐκσυγχρονίζει τό θαῦμα λέγοντας ὅτι ὑπάρχει στίς ἡμέρες μας χειρότερος καί πιό ἐπικίνδυνος δράκοντας, τόν ὁποῖο πρέπει νά βοηθήσει ὁ Ἅγιος νά νικήσουμε, ὁ δράκοντας τοῦ ἄθεου Ὑλισμοῦ. Εἰπε ἐπί λέξει σέ ἁπλοϊκή διήγηση:

«Καί τό ἄλλο θαῦμα τοῦ ἁγίου Γεωργίου εἶναι ἀξιοθαύμαστο. Ἔξω ἀπό τήν Καισάρεια σέ μιά ρεματιά ὑπῆρχε μιά βρύση μέ ὡραῖο νερό, ἀλλά κανείς δέν τολμοῦσε νά τό πλησιάση. Γιατί δίπλα ἦτο μιά σπηλιά, καί ἐκεῖ μέσα εἶχε φωλιάσει ἕνας δράκοντας μεγάλος, ἕνας ὄφις πελώριος, πού ἔβγαινε καί ἔτρωγε ἀνθρώπους καί ζῶα. Ὁ ἅγιος Γεώργιος πλησίασε μέ τό κοντάρι του στήν πηγή. Τό θηρίο μούγκρισε, βγῆκε μέ ὁρμή καί ἄνοιξε πελώριο τό στόμα του, γιά νά τόν καταπιεῖ. Ἀλλά ὁ ἅγιος Γεώργιος -ἄς μή πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, ἐμεῖς πιστεύουμε- τί κάνει; Ρίχνει μέ πίστι ἕνα σταυρουδάκι ξύλινο στό ἀνοιχτό στόμα τοῦ πελώριου φιδιοῦ. Τό ρίχνει μέσα στά σπλάχνα του, καί τό θηρίο ἐσπάραξε καί ἔσκασε. Γι᾽ αὐτό βλέπετε σέ εἰκόνες νά ζωγραφίζεται καβαλλάρης ὁ ἅγιος Γεώργιος καί μέ τό κοντάρι του, πού ἔχει στό ἄκρο τό σταυρό τοῦ Κυρίου, νά φονεύει τό δράκοντα.

Ἀπίστευτα φαίνονται αὐτά σήμερα. Παραμύθια τά θεωροῦν οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου. Ἀλλ᾽ ἐμεῖς γνωρίζουμε, ὅτι ὄχι μόνο αὐτά πού ἔκανε ὁ ἅγιος Γεώργιος, χίλιες φορές ἀνώτερα γίνονται. Εἶναι γεμάτη ἡ ἱστορία ἀπό θαύματα, πού ἔκαναν οἱ ἅγιοι τῆς πίστεώς μας μέ τή δύναμι τοῦ Χριστοῦ. Ἔχουμε μιά θρησκεία ζωντανή, ὁλοζώντανη, καί πρέπει νά τήν ἀγαποῦμε καί νά ἀνήκουμε ἐξ᾽ ὁλοκλήρου σ᾽ αὐτήν.

Κάτι ἀκόμα θά σᾶς πῶς καί τελειώνω. Εἴδαμε τόν πελώριο δράκοντα, πού ἦταν στήν πηγή καί δέν ἄφηνε κανένα νά δροσιστεῖ. Ἀλλ᾽ ἐκτός ἀπό τόν δράκοντα αὐτόν, πού τόν ἐσκότωσε μέ τό κοντάρι καί τό σταυρό του ὁ ἅγιος Γεώργιος, στίς ἡμέρες μας ἐπέπρωτο νά παρουσιασθῆ ἕνας ἄλλος δράκων, χειρότερος, πολύ χειρότερος ἀπό τό δράκοντα πού ἐφόνευσε ὁ ἅγιος Γεώγιος. Καί ὁ δράκων ὁ χειρότερος, πού πνίγει ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα καί ἀπειλεῖ μέ μεγαλυτέρα καταστροφή, εἶναι ἡ ἀθεΐα, ὁ ἄθεος ὑλισμός. Μ᾽ αὐτόν τόν δράκοντα ἡ μικρά μας πατρίς ἠγωνίσθη ἡρωϊκῶς, γιά νά μήν πέσει στό στόμα του.

Γι᾽ αὐτό, ἄν ἄλλοι προδώσανε τήν πίστη καί τά ἰδανικά, ἐσεῖς τά φτωχαδάκια, τά ἡρωϊκά παιδιά τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς πατρίδος, μείνετε πιστοί στό Θεό, καί ἀγωνισθῆτε μέ λεβεντιά, στῆθος μέ στῆθος, γιά ὅ,τι ἱερώτερο ἔχει ὁ τόπος μας. Μέ τή βοήθεια τοῦ ἁγίου Γεωργίου θά προχωρήσουμε, θά νικήσουμε τά ἐμπόδια. Εὔχομαι, νά μείνετε πάντοτε ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι στήν πίστι, γιά πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου Γεωργίου καί πάντων τῶν ἁγίων. Ἀμήν».

Ὄντως ὁ ἄθεος Ὑλισμός, πού σχεδιασμένα ἐπιβλήθηκε ὡς πολιτικό σύστημα στήν Ρωσία μέ τήν Ὀκτωβριανή Ἐπανάσταση τοῦ 1917 καί ἐπεκτάθηκε καί στίς ἄλλες χῶρες τῆς διαλυθείσης τό 1990 Σοβιετικῆς Ἕνωσης, ἦταν ἕνας φοβερός δράκοντας μέ ἑκατομμύρια Χριστιανῶν μαρτύρων, πού τούς κατέφαγε εἴτε μέ τίς ἐξορίες στά περίφημα Γκούλαγκς, καί μέ ἄλλους διωγμούς καί θανατώσεις. Ὅλοι γνωρίζουμε πῶς περιγράφει ὁ διάσημος Ρῶσος νομπελίστας συγγραφεύς Ἀλέξανδρος Σολζενίτσιν τούς διωγμούς αὐτούς στό ἔργο του «Τό ἀρχιπέλαγος Γκούλαγκ» καί σέ ἄλλα του δημοσιεύματα. Θῦμα αὐτῶν τῶν διωγμῶν ὑπῆρξε καί ὁ Ἅγιος Λουκᾶς ὁ ἰατρός, μητροπολίτης Συμφερουπόλεως τῆς, ρωσικῆς πάντοτε, Κριμαίας καί πλῆθος ἄλλο νεομαρτύρων. Ἡ δύναμη πάντως τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ δύναμη τοῦ Χριστοῦ, μετά ἀπό ἑβδομήντα χρόνια ἐπιβολῆς τοῦ ἄθεου Ὑλισμοῦ τῆς κομμουνιστικῆς βίας, ὑπερίσχυσε καί ἐνίκησε. Ἡ Ἁγία Ρωσία, γέννημα τῆς Ὀρθόδοξης Κωνσταντινούπολης, πού τώρα συμμαχεῖ μέ τόν νέο δράκοντα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τῶν Δυτικῶν, Παπικῶν καί Προτεσταντῶν, ξανακτίζει νέα ὀρθόδοξη δύναμη, κάρφος στούς ὀφθαλμούς τῶν νέων Σταυροφόρων τῆς Δύσεως.

3. Ὁ νέος δράκοντας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι ὁ νέος δράκοντας τῆς ἱστορίας, ὁ ὁποῖος μεταμφιεσμένος σέ ἀκίνδυνο καί εἰρηνικό πρόβατο μέ τά κηρύγματα τῆς ἀγάπης καί τῆς ἑνότητας, παρασύρει στά σκοτεινά σπλάχνα του ἀνυποψίαστους Χριστιανούς, μέ συνεργούς δυστυχῶς ψευδοεπισκόπους, ψευδοϊερεῖς καί ψευδοθεολόγους. Διεπίστωσαν οἱ ἡγέτες τῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ἀντιχρίστου, τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων, ὅτι ἡ ἄσκηση βίας ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἔγινε μέ τούς παλαιούς καί τούς νέους διωγμούς, εἶναι λιγότερο ἀποτελεσματική ἀπό τόν ὑποκριτικό ἀγαπισμό καί τά κηρύγματα τῆς ἑνότητας, μέ τά ὁποῖα σπρώχνουν πολλούς στό στόμα τοῦ Δράκοντος, τοῦ παμφάγου Οἰκουμενισμοῦ καί τοῦ Συγκρητισμοῦ. Δέν ἐγκαταλείπουν βέβαια καί τήν παλαιά μέθοδο, τῶν διωγμῶν, τῆς καταδίκης, τῆς συκοφαντίας ὅσων ἀντιτίθενται στό καταστροφικό τους ἔργο, ἀκόμη καί τῶν πολέμων ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως ἔπραξαν οἱ παλαιοί Σταυροφόροι τοῦ Παπισμοῦ ἐναντίον τῆς Ὀρθόδοξης Κωνσταντινούπολης τό 1204, οἱ νέοι Σταυροφόροι τοῦ ΝΑΤΟ ἐναντίον τῆς Ὀρθόδοξης Σερβίας τό 1999 καί ἐναντίον τῆς Ὀρθόδοξης Ρωσίας στίς ἡμέρες μας στόν πόλεμο τῆς Οὐκρανίας.

Γνωρίζουν πάντως ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία, γεννᾶ Ἁγίους πού σκοτώνουν καί ἐξουδετερώνουν τούς σατανοκίνητους δράκοντες, ὅπως ἔπραξε ὁ Ἅγιος Γεώργιος καί τόσοι ἄλλοι ὁμολογητές Ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι, σύμφωνα μέ ἄλλη εἰκόνα ἐκαλλιέργησαν τόν ἀγρό τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀφοῦ ξερρίζωσαν τίς αἱρέσεις καί τίς ψευδοθρησκεῖες πού ἀπειλοῦσαν νά τήν καταστήσουν χέρσα καί ἄκαρπη. Ἰδιαίτερα ἐπρόσεξα ἐφέτος καί τά παρουσίασα στό κήρυγμα τῆς περασμένης Κυριακῆς, πού ἑόρταζε ὁ Ἅγιος Γεώργιος, αὐτά πού λέγει τό δοξαστικό τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς του: «Ἀποδείχθηκες ἀντάξιος τοῦ ὀνόματός σου στρατιῶτα Γεώργιε. Γιατί, ἀφοῦ πῆρες στούς ὤμους σου τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, καλλιέργησες τήν γῆ πού εἶχε γίνει χέρσα ἀπό τήν διαβολική πλάνη, καί ἀφοῦ ξερρίζωσες τά ἀγκάθια τῆς θρησκείας τῶν εἰδώλων, φύτευσες τό κλῆμα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως». Αὐτό πρέπει νά κάνουμε ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι, κληρικοί καί λαϊκοί, ἀκολουθώντας τό παράδειγμα τῶν Ἁγίων Μαρτύρων καί τῶν Ἁγίων Ὁμολογητῶν. Γέμισε μέ ἀγκάθια τήν Ἐκκλησία ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, πού τά ποτίζουν καί τά φουντώνουν «Ὀρθόδοξοι» πατριάρχες, ἀρχιεπίσκοποι, ἐπίσκοποι, ἱερεῖς καί λαϊκοί θεολόγοι, καί εἶναι ἐλάχιστοι οἱ Γεώργιοι, οἱ γεωργοί τῆς Εὐσεβείας, τῆς Ὀρθοδοξίας, πού πασχίζουν νά τά ξερριζώσουν. Ὁ Ἅγιος Γεώργιος στό ἄνθος τῆς ἡλικίας του, στήν ἄνοιξη τῆς νιότης του, περιφρόνησε ὅλα τά ἡδέα καί εὐχάριστα, πλοῦτο, ἀξιώματα, συναναστροφές, ὑπέστη φρικτά βασανιστήρια, μιμήθηκε τά πάθη τοῦ Ἐσταυρωμένου, γι᾽ αὐτό καί ἀνέστησε ἀκόμη καί νεκρούς, ἀλλά πρό παντός ἀπήλλαξε τήν Ἐκκλησία ἀπό τήν πλάνη τῶν εἰδώλων. Ποιοί καί πόσοι ἀγωνίζονται σήμερα γιά νά ξερριζώσουν τήν πλάνη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῆς Πανθρησκείας τοῦ Διαβόλου; Αἰσθάνονται ἆραγε λίγη ἐντροπή, οἱ Οἰκουμενιστές κληρικοί, ὅταν ἑορτάζουν καί ἐξυμνοῦν κατά τίς ἑορτές τά κατορθώματα, τούς ἄθλους τῶν Ἁγίων Μαρτύρων καί τῶν Ὁμολογητῶν τῆς Πίστεως;

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧΙ