Γράφει ο Μέτοικος

Δεν πρόκειται για την αποσυναρμολόγηση της ελληνικής οικογένειας, αλλά για μια δόλια υπονόμευσή της

Μετά την πολιτική επιτυχία της ισότητας του «γάμου» των ομοφυλόφιλων που, η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κατερίνα Σακελλαροπούλου γιόρτασε σε επινίκιο δείπνο παρέα με σοδομίτες και προοδευτικούς νεοδημοκράτες, προσβάλλοντας κατά πρόσωπο τους Έλληνες που διαφωνούν με το νομοσχέδιο, είναι βέβαιο πως πιο «κάτω δεν έχει να πάμε»!

Οι Έλληνες πολίτες με ιδιαίτερες σεξουαλικές προτιμήσεις, είχαν με το σύμφωνο συμβίωσης δικαιώματα που καθόριζαν επαρκέστατα τη σχέση τους με το ίδιο «έτερο ήμισυ».

Απαίτησαν όμως οι ομοφυλόφιλοι και, τελικά, πέτυχαν την ισότητα στο «γάμο» για να αποκτήσουν το δικαίωμα της ομογονεϊκότητας ή οικογένειας «ουράνιο τόξο».

Οι υποστηρικτές του «γάμου» των γκέι υποστηρίζουν ότι, ο νομοθέτης εξασφαλίζει «περισσότερη ευημερία, περισσότερη ελευθερία για περισσότερους Έλληνες»!

Είναι συζητήσιμο εάν η «ευημερία» ενός πολίτη με ιδιαίτερες σεξουαλικές προτιμήσεις βελτιώνεται με την υιοθέτηση παιδιών, ενώ, παραμένει ως ερώτημα το πότε στερήθηκαν την «περισσότερη ελευθερία τους» οι ομοφυλόφιλοι; 

Η ελληνική κοινωνία απέναντί τους είναι σαφέστατα φιλική, ενώ, από την πλευρά των ομοφυλόφιλων εναντίον της εκδηλώνεται, όχι μόνο με λόγια, αλλά και με έργα, η προσβλητικά επιθετική «gay κουλτούρα» τους με το διχαστικό και επιθετικό διαχωρισμό «εμείς» (gay) και «αυτοί»(straight). 

Αυτή η «gay κουλτούρα» παράγει δηλώσεις από τους ομοφυλόφιλους, που αδικούν την ανεκτική ελληνική κοινωνία. Η Ελληνική κοινωνία ποτέ δεν έβαλε στο ίδιο ζύγι ένα ομοφυλόφιλο μέλος της με έναν δολοφόνο, όπως διατείνεται ο γκέι Καπουτσίδης. Οι Έλληνες πολίτες πληρώνουν αγόγγυστα για να βάφονται οι διαβάσεις με τα χρώματα του «ουράνιου τόξου» και, να φωταγωγείτε η Βουλή των Ελλήνων μόνο για πάρτη των ομοφυλόφιλων.

Το πρόβλημα, όμως, με την «ομογονεϊκότητα» ως φυσική προέκταση του «γάμου», είναι πως δεν είναι φυσιολογική, ενώ ο «γάμος» των ομοφυλόφιλων είναι κάτι περισσότερο από αφύσικος.

Με το «γάμο» η «gay κουλτούρα» στοχεύει στην ενσυνείδητη αποδόμηση των καθιερωμένων «έμφυλων ταυτοτήτων» και των παραδοσιακών οικογενειακών σχέσεων. Δεν πρόκειται με λίγα λόγια για την  αποσυναρμολόγηση της ελληνικής οικογένειας, αλλά για μια δόλια υπονόμευσή της, καθώς αμφισβητεί τη θεμελιώδη συμβολή της στη λειτουργία και ανάπτυξη της ελληνικής κοινωνίας.

Η νομοθέτηση του «γάμου» των ομοφυλόφιλων, θα έχει τις ίδιες επιπτώσεις που έχει για τον ηλίθιο το πριόνισμα του κλαδιού πάνω στο οποίο κάθεται.

Η «gay κουλτούρα» έχει ως ιερό της κείμενο την απόφαση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας που, με ισχνή πλειοψηφία αφαίρεσε από τη λίστα των ψυχικών ασθενειών την ομοφυλοφιλία.

Εντούτοις και, σε αντίθεση με την απόφαση πως η ομοφυλοφιλία δεν είναι ψυχική ασθένεια, εκδηλώνονται από τους γκέι επιθέσεις εναντίον των ετεροφυλόφυλων, που εκδηλώνονται με ακραία προσβολή των θρησκευτικών τους συμβόλων  και ηθικών αξιών τους, εμφανέστατα και προκλητικά στις «παρελάσεις περηφάνιας». 

Θεωρούν οι ομοφυλόφιλοι πως, πέρα από την κατοχύρωση των νομικών δικαιωμάτων που τους εξασφαλίζει ο νόμος για την «ισότητα στον γάμο» τους, ο νομοθέτης αναγνωρίζει και την τουλάχιστον ισότιμη ικανότητα να μεγαλώσουν και να διαπαιδαγωγούν παιδιά που δεν είναι δικά τους. 

Εάν αποκαλυφθεί κάποια βιαιοπραγία εναντίον των «παιδιών» τους, τότε η «gay κουλτούρα» επιρρίπτει την ευθύνη στο κοινωνικό περιβάλλον που δεν είναι πολιτισμικά ανεκτικό στη διαφορετικότητα, ενώ η επιθετικότητα τους αγγίζει τα όρια του σκανδάλου με το να κατηγορούν τους πάντες ως ομοφοβικούς επειδή χρησιμοποιούν την πλούσια ελληνική γλώσσα για να περιγράψουν τον ιδιαίτερο σεξουαλικό προσανατολισμό τους. 

Η απαίτηση από τους ομοφυλόφιλους υιοθέτησης παιδιών με προτίμηση χρώματος και φύλου, είναι καρπός μιας ελεύθερης στα όρια της ασυδοσίας επιθυμίας και, όχι γονεϊκού ενστίκτου.

Μπορεί οι ομοφυλόφιλοι με το «γάμο» να νοικοκυρευτούν, όμως, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι μπορούν να ξεπεράσουν και να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που γεννά μια αντισυμβατική γονεϊκότητα σε αθώες παιδικές ψυχές. 

Το παιδί είναι μια αυτόνομη προσωπικότητα. Κάθε τραύμα στην ηλικία διαμόρφωσης του χαρακτήρα και της προσωπικότητας του επηρεάζει την κοινωνική του συμπεριφορά και, κατά συνέπια, τη ροή των κοινωνικών γεγονότων. Και, υπό αυτό το πρίσμα, η υιοθέτηση παιδίων ξεπερνά κατά πολύ τα «θέλω» τραυματισμένων ψυχικά υπάρξεων, αφού δυνητικά μπορεί να επηρεάσει το σύνολο της κοινωνίας. 

Όμως, με ποια νοητική, συναισθηματική και οργανική συμπεριφορά οι γκέι «γονείς» μπορούν να αντιμετωπίσουν την ταύτιση του κοριτσιού με τη μητέρα του; 

Με ποιο τρόπο θα εξασφαλιστεί η πατρική λειτουργία σε ένα παιδί από τους γκέι συντρόφους; 

Πως θα επιτευχθεί η ευαισθητοποίηση του παιδιού και η συναισθηματική προσκόλληση σε γονείς που, σε αντίθεση με άλλα παιδιά το «δικό» τους δεν διακρίνει ρόλους; 

Στην περίπτωση της περίφημης πνευματικής γονεϊκότητας, οι γκέι «γονείς» ποιες αξίες και αρετές θα περάσουν στα παιδιά, για να μην αισθάνονται απομονωμένα από το κοινωνικό τους περιβάλλον; 

Εάν οι «θεωρητικοί της πολιτισμικής μεταβίβασης, έχουν δίκαιο που υποστηρίζουν ότι η απόκτηση των έμφυλων ταυτοτήτων και συμπεριφορών, οφείλεται σε μια σταδιακή διαδικασία μάθησης και στα εκάστοτε ερεθίσματα που δέχεται ένα άτομο, από την βρεφική του ακόμα ηλικία» τότε, ο Έλληνας νομοθέτης πως διασφαλίζει ότι η οικογένεια «ουράνιο τόξο» δεν θα είναι εκκολαπτήριο γκέι μονάδων; 

Σε μια ετερόφυλη οικογένεια, η γονεϊκότητα, δηλαδή, η συναισθηματική και κοινωνική ωρίμανση των γονέων από τη σχέση τους με τον δικό τους γόνο, αποτελεί το ασφαλές φυσικό περιβάλλον που έχει ανάγκη το παιδί για να μεγαλώσει φυσιολογικά.

Ποιο υγιές περιβάλλον μπορεί να εξασφαλίσει σε ένα παιδί η οικογένεια «ουράνιο τόξο»;

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI