Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Κύριε, βρέξον εἰς τήν καρδίαν μουτήν δρόσον τῆς χ ά ρ ι τ ό ς Σου» (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

ΙΒ΄ Μέρος

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, γράφει μέ πόνο γιά τήν ἀδιαφορία πρός τόν ἀδελφό μας καί στηλιτεύει ἐνώπιόν μας αὐτή τήν ἀνθρώπινη ἀναλγησία, ἐνῶ λέγει ὅτι ὅποιος μεριμνᾶ ἀληθινά γιά τόν ἀδελφό του, μεριμνᾶ συγχρόνως καί γιά τόν ἑαυτό του, ὡς ἑξῆς:

– “Ποῦ εἶναι λοιπόν τώρα ἐκεῖνοι, πού προφασίζονται καί λένε τά ψυχρά αὐτά λόγια: (14)

– “«Καί τί μέ μέλει ἐμένα γιά τόν ἄλλον;».

– Ἤ «τί κοινό, καί ἕνωση ἔχω ἐγώ μέ αὐτόν, γιά νά τόν βοηθήσω καί νά τόν διορθώσω;».

– Ἄς μάθουν αὐτοί, ὅτι τούς ἐλέγχει καί ἡ φύση μας καί ὁ ἴδιος ὁ νόμος καί τό ἴδιο τό Εὐαγγέλιο καί ἡ ἴδια ἡ κοινωνία καί ὁ ἴδιος ὁ ἀόρατος πόλεμος, πού ἔχουν οἱ ἀδελφοί τους Χριστιανοί.

– Ἄς ἀκούσουν μάλιστα καί τόν ἱερό Χρυσόστομο, πού τούς ἐλέγχει μέ τά χρυσά του καί μελίρρυτα λόγια.

Διότι αὐτός, ἄλλοτε τούς λέει νά μή λένε τέτοια λόγια, ἐπειδή εἶναι σατανικά, καί χαρακτηριστικά τῆς ἀπανθρωπιᾶς τοῦ διαβόλου.

Καί ὅτι οἱ Χριστιανοί μέ τό διάβολο δέν ἔχουν καμιά ἕνωση καί κοινό, ἀλλά μέ τούς ἀδελφούς τους ἔχουν πάμπολλα κοινά:

– Καί μή μοῦ λές αὐτήν τήν ψυχρή κουβέντα, «τί μέ μέλει ἐμένα;».

– Ἤ «Δέν ἔχω καμία σχέση μαζί μέ αὐτόν»…

Γιατί εἶναι σατανική αὐτή ἡ φωνή, εἶναι διαβολική ἡ ἀπανθρωπιά.

Πρός τό διάβολο μόνο δέν ἔχουμε κανένα κοινό, πρός τούς ἀνθρώπους ὅμως ὅλους ἔχουμε πολλά κοινά (Ἀνδριάν. α΄)”.

Ἄλλοτε δέ τούς λέει νά μεριμνοῦν γιά τή σωτηρία τῶν ἀδελφῶν τους.

Διότι μεριμνῶντες γιά τό συμφέρον ἐκείνων, ταυτόχρονα μεριμνοῦν καί γιά τό δικό τους συμφέρον:

– Μή μοῦ λές αὐτή τήν κουβέντα τῆς πολλῆς ἀναλγησίας:

– «Τί μέ μέλει; Ἐγώ φροντίζω γιά τά δικά μου».

Διότι τότε θά φροντίσεις καλύτερα γιά τά δικά σου, ὅταν ζητᾶς τά δικά σου στό συμφέρον τοῦ πλησίον.

Γι’ αὐτό καί ἔλεγε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, κανείς νά μή ζητάει τό συμφέρον τό δικό του, ἀλλά τό συμφέρον τοῦ ἄλλου.

«Μηδείς τό ἑαυτοῦ ζητείτω, ἀλλά τό τοῦ ἑτέρου ἕκαστος» (Α΄ Κορ. 10, 24), δηλαδή γιά νά βρεῖς τό δικό σου, ζήτα τοῦ ἀλλουνοῦ (Ἑρμηνεία εἰς τόν Ψαλμόν 49).

Ἄλλοτε πάλι, ἐλέγχοντας ἐκείνους, πού προφασίζονται μέ τέτοια λόγια, τούς λέει ὅτι τό λόγο αὐτό, πού λένε «τί μέ νοιάζει ἐμένα», τόν εἶπε ὁ ἀδελφοκτόνος Κάιν καί ὅτι ἀπό τό λόγο αὐτό γεννιοῦνται ὅλα τά κακά.

– Γιατί ἄν δέν ἐνδιαφέρει ἐσένα τόν Χριστιανό ἡ σωτηρία τοῦ ἀδελφοῦ σου, ποιόν ἄλλον θά ἐνδιαφέρει, τόν ἄπιστο καί ἐθνικό, ποῦ χαίρεται ὅταν ἁμαρτάνουν οἱ Χριστιανοί;

– Ἤ τό διάβολο, πού πολεμᾶ καί γκρεμίζει τούς Χριστιανούς στήν ἁμαρτία;

– Καί μή μοῦ λές «τί μέ νοιάζει γιά τούς ἄλλους;».

Φοβήσου γι’ αὐτόν πού πρῶτος εἶπε αὐτή τήν κουβέντα.

– «Μήπως εἶμαι φύλακας τοῦ ἀδελφοῦ μου;» (Γέν. 4, 9).

Ἴδια εἶναι αὐτή ἡ κουβέντα.

Ἀπό αὐτήν γεννιοῦνται ὅλα τά κακά.

Διότι αὐτά πού ἀνήκουν στό σῶμα μας, τά θεωροῦμε ὅτι εἶναι ξένα.

– Τί λές;

– Δέ σέ νοιάζει γιά τόν ἀδελφό σου;

– Ἀλλά ποιόν θά νοιάξει, τόν ἄπιστο;

– Αὐτόν πού χαίρεται καί ὀνειδίζει καί πανηγυρίζει;

– Ἤ τό διάβολο, πού σπρώχνει καί ρίχνει κάτω;” (Λόγος μδ΄ εἰς τήν Α΄ πρός Κορινθίους).

«Ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα»

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος προσεύχεται γιά ἐμᾶς, ὥστε ὁ Κύριος νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τά βάσανα «τῶν αἰωνίων Κολάσεων».

Καί γιά νά μᾶς λυτρώσει ὅλους «ἀπό πάσης ἀνάγκης, ἀγνοίας, λήθης, ραθυμίας καί αὐτῆς ἀκόμη τῆς λιθώδους ἀναισθησίας», μέ πόνο μᾶς φανερώνει καί τόν τρόπο καί τά λόγια τῆς προσευχῆς του, ὡς ἑξῆς:

– Κύριε, μή στερήσης με τῶν ἐπουρανίων Σου καί αἰωνίων ἀγαθῶν.(15)

– Κύριε, λ ύ τ ρ ω σ α ί με τῶν αἰωνίων Κολάσεων.

– Κύριε, εἴτε λόγω εἴτε ἔργω εἴτε κατά νοῦν καί διάνοιαν ἥμαρτον, συγχώρησόν μοι.

– Κύριε, λ ύ τ ρ ω σ α ί με ἀπό πάσης ἀνάγκης καί ἀγνοίας καί λήθης καί ραθυμίας καί τῆς λιθώδους ἀναισθησίας.

– Κύριε, λύτρωσαί με ἀπό παντός πειρασμοῦ καί ἐγκαταλείψεως.

– Κύριε, φώτισον τήν καρδίαν μου, ἥν ἐσκότισεν ἡ πονηρά ἐπιθυμία.

– Κύριε, ἐγώ μέν ὡς ἄνθρωπος ἁμαρτάνω , σύ δέ ὡς Θεός ἐλέησόν με.

– Κύριε, ἴδε τήν ἀσθενεία τῆς ψυχῆς μου καί πέμψον τήν χάριν Σου εἰς βοήθειάν μου, ἵνα ἐν ἐμοί δοξασθῆ τό ὄνομά Σου τό ἅγιον.

– Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἔγγραψον τό ὄνομα τοῦ δούλου Σου ἐν βίβλω ζωῆς, χαριζόμενός μοι καί τέλος ἀγαθόν.

– Κύριε ὁ Θεός μου, οὐκ ἐποίησα οὐδέν ἀγαθόν ἀλλ’ ἀρξαίμην ποτέ τῇ εὐσπλαγχία Σου.

– Κύριε, βρέξον εἰς τήν καρδίαν μουτήν δρόσον τῆς χ ά ρ ι τ ό ς Σου.

– Κύριε ὁ Θεός τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, μνήσθητί μου τοῦ ἁμαρτωλοῦ, τοῦ αἰσχροῦ, τοῦ πονηροῦ καί βεβήλου κατά τό μέγα ἔλεός σου, ὅταν ἔλθης ἐν τῇ Βασιλεία Σου.

– Κύριε, ἐν μετανοία με παράλαβε καί μή ἐγκαταλίπης με.

– Κύριε, μή εἰσενέγκης με εἰς πειρασμόν.

– Κύριε, δός μοι ἔννοιαν ἀγαθήν.

– Κύριε, δός μοι δάκρυον καί μνήμην θανάτου καί κατάνυξιν.

– Κύριε, δός μοι τῶν λογισμῶν μου ἐξαγόρευσιν.

– Κύριε, δός μοι ταπείνωσιν, ἐκκοπήν θελήματος καί ὑπακοήν.

– Κύριε, δός μοι ὑπομονήν, μ α κ ρ ο θ υ μ ί α ν καί πραότητα.

– Κύριε, ἐμφύτευσον ἐν ἐμοί τήν ρίζαν τῶν ἀγαθῶν, τόν φόβον Σου.

– Κύριε, ἀξίωσόν με ἀγαπᾶν σε ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς μου καί τῆς διανοίας μου καί τῆς καρδίας, καί τηρεῖν ἐν πᾶσι τό θέλημά Σου.

– Κύριε, σκέπασόν με ἀπό τε ἀνθρώπων πονηρῶν καί δαιμόνων καί παθῶν καί ἀπό παντός μή προσήκοντος πράγματος

– Κύριε, ὡς κελεύεις, Κύριε, ὡς γινώσκεις, Κύριε, ὡς βούλει γενηθήτω τό θέλημά Σου ἐν ἐμοί.

– Κύριε, τό σόν θέλημα γενέσθω καί μή τό ἐμόν, πρεσβείαις καί ἱκεσίαις τῆς

Παναγίας Θεοτόκου καί πάντων τῶν Ἁγίων Σου, ὅτι εὐλογητός εἶ εἰς τούς αἰώνας. Ἀμήν”.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. δ΄.

«Ἡ τοῦ στόματός σου καθάπερ πυρσός ἐκλάμψασα χάρις, τήν οἰκουμένην ἐφώτισεν· ἀφιλαργυρίας τῷ κόσμῳ θησαυρούς ἐναπέθετο· τό ὕψος ἡμῖν τῆς ταπεινοφροσύνης ὑπέδειξεν. Ἀλλά σοῖς λόγοις παιδεύων, Πάτερ Ἰωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τῷ Λόγῳ Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν».

Δόξα. Κοντάκιον.

Ἦχος πλ. β΄. Τήν ὑπέρ ἡμῶν.

«Ἐκ τῶν οὐρανῶν, ἐδέξω τήν θείαν χάριν, καί διά τῶν σῶν χειλέων πάντας διδάσκεις, προσκυνεῖν ἐν Τριάδι τόν ἕνα Θεόν·Ἰωάννη Χρυσόστομε, παμμακάριστε ὅσιε, ἐπαξίως εὐφημοῦμέν σε· ὑπάρχεις γάρ καθηγητής, ὡς τά θεῖα σαφῶν».

Καί νῦν.

«Τῇ πρεσβείᾳ Κύριε, πάντων τῶν Ἁγίων, καί τῆς Θεοτόκου, τήν σήν εἰρήνην δός ἡμῖν, καί ἐλέησον ἡμᾶς, ὡς μόνος οἰκτίρμον».

Ἀδέλφια μου, ἄς γίνει αὐτός ὁ Συναξαριστής τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου, ὅσο καί κάθε Συναξάρι Ἁγίου τῆς Μίας καί Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὡς τό πιό ἀγαπημένο μας ἀνάγνωσμα, μετά ἀπό τόν «Θεῖον Λόγον» τῆς Ἁγίας Γραφῆς.

Διότι πράγματι σύμφωνα μέ τόν θαυμάσιο λόγο τοῦ Ὁσίου πατρός Νικοδήμου:

«Ὁ γάρ Συναξαριστής οὗτος, πολύφωτός ἐστιν Οὐρανός, ὁ ὁποῖος, ὡς μέγαν μέν Φωστῆρα καί λαμπρότατον Ἥλιον ἔχει τόν Δ ε σ π ό τ η ν Χριστόν.

Ὡς Σελήνην δέ ἀργυροειδῆ καί πλησιφαῆ ἔχει τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον.

Ὡς ἀστέρας δέ ἀπλανεῖς καί ἀνεκλείπτουςπεριέχει ὅλους τούς χορούς τῶνἉγίων ἁπάντων».

«Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἔνεκεν»!!!

Συνεχίζεται…

• 14. Ἀπό τή «Χρηστοήθεια τῶν Χριστιανῶν». Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. https://i-n-agioy-nikolaoy-toy-neoy.webnode.gr
• 15. Προσευχή. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. https://www.imaik.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Ο γαρ Συναξαριστής ούτος, πολύφωτος εστιν Ουρανός (Α΄ Μέρος, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, ΣΤ΄, Η΄, Ζ΄, Θ΄, Ι΄, ΙΑ΄)