Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Ἡμεῖς μέ περισσότερον δίκαιον πρέπει νά ὀνομάσωμεν τόν Συναξαριστήν τοῦτον π α ρ ε μ β ο λ ά ς» (Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Θ΄ Μέρος

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, καθώς πηγαίνει στήν ἡλικία τῶν 26 ἐτῶν στό Ἅγιο Ὄρος, ἀντιλαμβάνεται ἀμέσως ὅσες δύσκολες καταστάσεις βιώνει, καί ἀντιμετωπίζει τό Ὀρθόδοξο Γένος τῶν Ῥωμηῶν, ὁ ὁποῖος μέ ἀληθινή ταπείνωση καί μέ αἴσθημα εὐθύνης ἀναλαμβάνει νά βοηθήσει καί νά ὑπηρετήσει σύμφωνα μέ τήν δύναμή του μέσα ἀπό τίς σπουδές, καί μέ τό ψυχικό ἀπόθεμα ἀπό τήν ἀσκητική–νηπτική ζωή του.

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος, γνωρίζει ἀπό τήν ἀρχή ὅτι αὐτός ὁ λαός κινδυνεύει ἄμεσανά ἐξισλαμισθεῖ ἤ ἀκόμη καί νά φραγκέψει, ἐπειδή δέν ἔχει κατηχηθεῖ καί γιά αὐτό δέ γνωρίζει νά στηρίζεται στό βάθος αὐτῆς τῆς Ὀρθόδοξης πίστης του, στήν ὁποία μόνο ἐνστικτωδῶς καί ἐκ παραδόσεως στηρίζεται.

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος, γνωρίζει πλέον στήν πράξη ὅτι αὐτή ἡ Ὀρθόδοξη πίστη δέν εἶναι θέμα διανοητικό ἀλλά καθαρά βιωματικό.

Διότι τά Πατερικά κείμενα καί οἱ βίοι τῶν Ἁγίων τοῦ φανέρωσαν πώς μόνο ὅταν ἀγωνίζεται ὁ ὀρθόδοξος Ῥωμηός στόν ἀγώνα τῶν πρακτικῶν ἀρετῶν, προσπαθώντας νά ἀποκτήσει τήν ταπείνωση καί τήν ἀγάπη, ὁ νοῦς του φωτίζεται ἀπό τό Θεό, δέχεται τή Χάρη Του, τότε γεύεται «τά τοῦ Θεοῦ» πού ξεπερνοῦν τήν κτιστή ἀνθρώπινη φύση του καί τόν εἰσάγουν στήν αἰωνιότητα.

Διά τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως μυεῖται ὁ ὀρθόδοξος πιστός στά τοῦ Θεοῦ, τότε γεύεται τήν Θεία Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τότε γίνεται ἀληθινά πλούσιος, καί διά τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως δέν φοβᾶται μήπως τόν ταπεινώσουν, τόν ἀπογυμνώσουν ἤ ἀκόμη κάποτε καί νά τόν θανατώσουν, διότι ἤδη ζεῖ μέ τόν Θεό καί μετέχει στήν αἰωνιότητα.

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος, γνωρίζει ἐπίσης, ὅτι ἡ Ἀλήθεια δέν μεταβάλλεται καί δέν ἀλλάζει μέ τίς ἐποχές, ὅπως ἀλλάζει ἡ ἔκφραση καί ἡ ὁρολογία ἀνάλογα καί μέ ὅσα διατυπώνουν πράγματι κάθε μία ἀλήθεια.

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος, ἀναλαμβάνει νά διαφωτίσει τόν λαό μέ τά βιβλία του, ἔχοντας ὡς βάση κυρίως τήν μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τά κείμενα τῶν Ἁγίων Πατέρων, γράφοντας στό πρωτότυπο, μέ πολλές ἐπεξηγήσεις ἤ στήν ἁπλή γλῶσσα τῆς ἐποχῆς του.

Εἶναι θαυμαστό ὅτι στήν ἡλικία τῶν 28 ἐτῶν, ἀναλαμβάνει νά ἐλέγξει καί ἀποκαθάρει ἀπό τά λάθη τό χειρόγραφο τῆς «Φιλοκαλίας τῶν ἱερῶν νηπτικῶν» τῆς συλλογῆς ἀσκητικῶν καί νηπτικῶν κειμένων τοῦ 4ου – 14ου αἰώνα, νά συντάξει τό βίο τῶν ἀνθολογουμένων συγγραφέων καί τό προοίμιο.

Ἡ ἀνθολογία αὐτή ἐκδόθηκε τό 1782, μεταφράστηκε σέ πολλές γλῶσσες καί ἀποτελέσε βιβλίο ἀναφορᾶς γιά τήν Ὀρθόδοξη πνευματικότητα.

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, γράφει στό προοίμιο τοῦ Συναξαριστή του ἀκόμη τά ἑξῆς:

“Ἐάν δέ τινας, καθ᾽ ὑπόθεσιν, ἤθελε ζητήσῃ νά ἀριθμήσῃ καί ὅλους τούς Ἀποστόλους καί Προφήτας καί Ἱεράρχας καί Ἱερομάρτυρας καί Ὁσίους καί Ὁσιομάρτυρας καί Ὁμολογητάς. (10)

Καί ἁπλῶς, πάντας τούς ἁγίους, ἄνδρας τε ὁμοῦ καί γυναῖκας, τόσον τούς ἐν τῷ Συναξαριστῇ τούτῳ περιεχομένους ὅσον καί ἐν ἄλλοις βιβλίοις τῆς Ἐκκλησίας.

Ἐάν, λέγω, ἤθελε ζητήσῃ τινας νά ἀριθμήσῃ ὅλους τούς ἀνωτέρω Ἁγίους καί φίλους τοῦ Θεοῦ, θέλει τούς εὕρῃ νά ὑπερβαίνουν τήν ἄμμον τῆς θαλάσσης εἰς τόν ἀριθμόν, καί θαυμαστικῶς ἔχει νά φωνάξῃ ἐκεῖνο τό τοῦ Δαβίδ:

– «Ἐμοί δέ λίαν ἐτιμήθησαν οἱ φίλοι σου ὁ Θεός, λίαν ἐκραταιώθησαν αἱ ἀρχαί αὐτῶν. Ἐξαριθμήσομαι αὐτούς καί ὑπέρ ἄμμον πληθυνθήσονται· ἐξηγέρθην καί ἔτι εἰμί μετά σοῦ» (Ψαλμός 138, 17-18).

Ὅπερ ἑρμηνεύων ὁ Χρυσορρήμων λέγει:

– «Ἐγώ μέν, αὐτούς τιμῶ· σύ δέ, πολλούς ποιεῖς καί ψάμμου πλείουσι· οὐ μόνον δέ πολλούς, ἀλλά καί ἰσχυρούς· τό γάρ ἐκραταιώθησαν, τοῦτό ἐστι· καί διπλῆν λέγει τήν εὐημερίαν, τήν τε εἰς πλῆθος, τήν τε εἰς ἰσχύος ἐπίδοσιν».

Ὅθεν, ἄν ὁ Ἰακώβ θεωρήσας τούς ἁγίους Ἀγγέλους ὠνόμασε τό πολύ πλῆθος ἐκείνων π α ρ ε μ β ο λ ή ν:

– «Καί ἀναβλέψας Ἰακώβ, εἶδε παρεμβολήν Θεοῦ παρεμβεβληκυῖαν, καί συνήντησαν αὐτῷ οἱ Ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ· εἶπε δέ Ἰακώβ ἡνίκα εἶδεν αὐτούς, Παρεμβολή Θεοῦ αὕτη» (Γέν. 32, 1).

Ἡμεῖς θεωροῦντες ἅπαντας τούς Ἁγίους καί τήν Σύναξιν ὁμοῦ τῶν ἐννέα ἀγγελικῶν Ταγμάτων, τῶν ἐν τῷ Συναξαριστῇ τούτῳ περιεχομένων, ἔχομεν κάθε δίκαιον νά ὀνομάσωμεν τό πολύ καί ἄπειρον πλῆθος τούτων, ὄχι παρεμβολήν ἁπλῶς, ἀλλά π α ρ ε μ β ο λ ή ν παρεμβολῶν.

Καί ἄν ὁ Ἰακώβ ὠνόμασε παρεμβολάς τόν τόπον ἐκεῖνον, ὅπου ἐστέκοντο τό πλῆθος τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων:

– «Καί ἐκάλεσε τό ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου, παρεμβολαί» (αὐτόθι 2).

Ἡμεῖς μέ περισσότερον δίκαιον πρέπει νά ὀνομάσωμεν τόν Συναξαριστήν τοῦτον π α ρ ε μ β ο λ ά ς.

Διατί περιέχει, ὄχι μόνον τήν Σύναξιν τῶν μυρίων Ἀγγέλων καί ὅλων τῶν ἀγγελικῶν ταγμάτων, ἀλλά καί τήν χιλιάριθμον καί μυριάριθμον καί μιλλιωνάριθμον πληθύν τῶν Ἁγίων ἁπάντων.

Καί ἄν βίβλοι τινες ὠνομάσθησαν, παγκόσμιοι ἱστορίαι, ἤ παγκόσμιοι βιβλιοθῆκαι, βέβαια μηδέ τούτων τῶν μεγαλοπρεπῶν τίτλον καί ὑψηλῶν ὀνομάτων εἶναι ἀλλότριος ὁ ἱερός οὗτος Συναξαριστής.

Ὅθεν μέ κάθε δίκαιον πρέπει καί αὐτός ὁ ἱερός Συναξαριστής νά ὀνομάζεται, ἤ μία παγκόσμιος ἱστορία, ἤ μία παγκόσμιος βιβλιοθήκη.

Καθότι ἐν αὐτῷ εὑρίσκονται ἀποτεθησαυρισμέναι ὅλαι αἱ ἱστορίαι, ὅσαι ποτέ ἠκολούθησαν ἀπ᾽ ἀρχῆς κόσμου μέχρι τοῦ νῦν.

Αἵ τε ἀφορῶσαι πρός τήν σύστασιν τοῦ παλαιοῦ νόμου καί μάλιστα αἱ ἀποβλέπουσαι εἰς τήν αὔξησιν τῆς νέας χάριτος τοῦ Εὐαγγελίου.

Δέξασθε λοιπόν, σεβάσμιοι Πατέρες μου καί ἀδελφοί, καί πάντες οἱ ἀναγινώσκοντες τόν Σ υ ν α ξ α ρ ι σ τ ή ν τοῦτον μετά εὐμενείας καί ἀγάπης ἀδελφικῆς, δέξασθε.

Καί τήν μνήμην τῶν ἐν αὐτῷ Ἁγίων διά παντός ἐν ταῖς γλώσσαις ὑμῶν περιφέρετε.

Διά τῆς μνήμης γάρ ταύτης καί τάς γλώσσας ὑμῶν ἁγιάζετε, καί τῆς παρά τῶν Ἁγίων βοηθείας καταξιοῦσθε.

Ταῦτα γάρ ποτε καί ὁ ἱερός Θεοδώρητος ηὔχετο νά γένουν εἰς αὐτόν διά τῆς μνήμης τῶν ὁσίων, τῶν ἐν τῇ Φιλοθέῳ ἱστορίᾳ αὐτοῦ περιεχομένων:

– «Ἐμοί δέ εἴη τῆς τούτων ἐπικουρίας τυχεῖν, τῇ τούτων μνήμῃ τήν γλῶτταν καθαγιάσαντι» (Ἀριθμῷ 7)”.

Ἀδέλφια μου, ἄς γίνει αὐτός ὁ Συναξαριστής τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου, ὅσο καί κάθε Συναξάρι Ἁγίου τῆς Μίας καί Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὡς τό πιό ἀγαπημένο μας ἀνάγνωσμα, μετά ἀπό τόν«Θεῖον Λόγον» τῆς Ἁγίας Γραφῆς.

Διότι πράγματι σύμφωνα μέ τόν θαυμάσιο λόγο τοῦ Ὁσίου πατρός Νικοδήμου:

«Ὁ γάρ Συναξαριστής οὗτος, πολύφωτός ἐστιν Οὐρανός, ὁ ὁποῖος, ὡς μέγαν μέν Φωστῆρα καί λαμπρότατον Ἥλιον ἔχει τόν Δ ε σ π ό τ η ν Χριστόν.

Ὡς Σελήνην δέ ἀργυροειδῆ καί πλησιφαῆ ἔχει τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον.

Ὡς ἀστέρας δέ ἀπλανεῖς καί ἀνεκλείπτουςπεριέχει ὅλους τούς χορούς τῶν Ἁγίων ἁπάντων».

«Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἔνεκεν»!!!

Συνεχίζεται…

10. Περί τῶν Ἁγίων. Προοίμιον εἰς τόν Συναξαριστήν, Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα). https://i-n-agioy-nikolaoy-toy-neoy.webnode.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Ο γαρ Συναξαριστής ούτος, πολύφωτος εστιν Ουρανός (Α΄ Μέρος, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, ΣΤ΄, Η΄, Ζ΄)