Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Σπούδαζε ἀγαπητέ, ἵνα εὑρεθῇς μετά θάνατον, εἰς ἕνα ἀπό τά ἀνωτέρω ἕξ τάγματα τῶν εὐαρεστησάντων Θεῷ, ἐργαζόμενος τάς ζωοποιούς ἐντολάς τοῦ Κυρίου, καί τάς ἀρετάς μεταχειριζόμενος» (Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Ζ΄ Μέρος

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ἐμφανίζεται ὡς πνευματικός καθοδηγητής σέ μία ἐποχή, ὄντως πολύ δύσκολη, κατά τήν ὁποία ὁ ὀρθόδοξος Ῥωμέϊκος λαός βρίσκεται κάτω ἀπό μία χρόνια καταπίεση, μέ μία ἀπολύτως πτωτική, ἐξασθενημένη πνευματική κατάσταση καί σέ μία πραγματικά δυσχερῆ θέση.

Διότι, ὁ ὀρθόδοξος λαός βιώνει αὐτή τήν ἐπώδυνη φρίκη τοῦ ἐξισλαμισμοῦ του –μέσα ἀπό αὐτή τήν πικρότατη τουρκική σκλαβιά, καί μέ μία μακροχρόνια σκοτεινή δουλεία– μετά ἀπό τρεῖς ὁλόκληρους αἰῶνες.

Μάλιστα γιά κάποιες ἄλλες ἑλληνικές περιοχές, ἔφτασαν ἀκόμη καί τούς τέσσερις αἰῶνες, πράγματι γι’ αὐτές μακρούς αἰῶνες δουλείας.

Ἀπό τή φτώχεια, ἀπό μία καθημερινή ἀφόρητη καταπίεση, ὅπως καί ἀπό τήν ἀμάθεια καί λόγω ἔλλειψης τῆς Κατηχήσεως, ὁδηγοῦνταν πολλοί ὀρθόδοξοι πιστοί Ῥωμηοί πρός τόν ἐξισλαμισμό τους, ἔστω γιά μία μικρή οἰκονομική ἄνεση, καί γιά μία δυστυχῶς κακῶς νοουμένη ἀξιοπρεπῆ διαβίωση.

Ὁλόκληρες οἱ περιοχές κόντευαν νά ξεχάσουν τήν ἑλληνική γλῶσσα, ἤδηεἶχαν τό συντριπτικό ποσοστό ἀναλφαβητισμοῦ καί ἔτσι ἀδυνατοῦσαν ἀκόμη καί νά ἀντιμετωπίσουν τούς ξένους μισσιονάριους –κυρίως αἱρετικούς παπικούς– πού ζητοῦσαν νά τούς προσηλυτίσουν στά ἄλλα δόγματα καί νά τούς ἀφελληνίσουν.

Διότι εἶναι γνωστό πώς τό 1821 οἱ παπικοί κάτοικοι τῶν Κυκλάδων βοήθησαν ἀσφαλῶς μόνο τούς Τούρκους ἤ τουλάχιστον τήρησαν εὐμενῆ πρός αὐτούς οὐδετερότητα.

Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, ἔρχονταν οἱ σπουδαγμένοι ἀπό τήν Δύση, τῆς αἱρέσεως τοῦ παπισμοῦ, καί στά σχολεῖα τά ὁποῖα ἱδρῦσαν σέ μεγάλες πόλεις, μαζί μέ τίς νέες ἀνακαλύψεις τῶν φυσικῶν καί τεχνικῶν ἐπιστημῶν καί τήν πρόοδο τῶν ἐφαρμογῶν στά μαθηματικά –μακριά ἀπό τίς ἐποχές ἀκμῆς τῶν μαθηματικῶν καί τῆς μηχανικῆς, τοῦ 13ου–14ου αἰώνα ὅπου ἡ Κωνσταντινούπολη ἦταν τό νέο καί ἀληθινό κέντρο τῶν ἀνωτέρων ἐπιστημῶν– προπαγανδίζουν δυστυχῶς ἕως σήμερα μαζί μέ τόν ἀγνωστικισμό καί τήν ἀθεΐα.

Ἔτσι ἡ σχολαστική θεολογία τήν ὁποία πολλοί σπουδαγμένοι τῆς ἐποχῆς, τήν γνώρισαν ἀπό τήν αἱρετική Δύση, ἦταν δομημένη μέ ἀρχές καί ἀξιώματα πού δῆθεν μποροῦσαν νά ἑρμηνεύσουν τό ὁτιδήποτε, ἡ ὁποία ἦταν οὐσιαστικά μία θολή θεολογία, ἀποτέλεσμα μόνο τῶν διανοητικῶν διεργασιῶν, ἄρα κτιστή καί ἀνεπαρκής γιά τήν θεραπεία τῆς συνείδησης μιᾶς ἀληθινά μετανοημένης ψυχῆς καί γιά τήν ἀποκατάστασή της εἰς τήν αἰωνιότητα μέσα ἀπό τήν ἁγιότητα.

Ὁ Ὅσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης, λέγει μέσα ἀπό τό ὀρθόδοξο βίωμα τό ὁποῖο γνωρίσαμε πώς ἔχει ἀπ’ τό Συναξάρι του, ὅτι: «Τό Πνεῦμα αὐτό τό ὀρθόδοξο εἶναι τό ἀληθές. Ὅλα τά ἄλλα πνεύματα εἶναι πνεύματα πλάνης».

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, συνεχίζει σ’ αὐτό τό προοίμιο γιά τόν Συναξαριστή του, ὡς ἑξῆς:

“Ἐάν εἶσαι γυνή συνδεδεμένη μέ ἄνδρα, καί ἔχουσα τέκνα, μή ἀποκάμῃς διά τοῦτο, μηδέ ἀπελπίσῃς διά τήν σωτηρίαν σου. (8)

Ἐδῶ εὑρίσκεις πολλάς ἁγίας γυναῖκας, αἱ ὁποῖαι ὅμοιαι οὖσαι μέ ἐσένα, δέν ἐμποδίσθησαν ἀπό τόν κόσμον καί τά τοῦ κόσμου πράγματα, ἀλλά καλῶς αὐτά μεταχειρισθεῖσαι, ἔλαμψαν ἐν τῷ κόσμῳ διά τῶν ἀρετῶν, ὡς ἡ Σελήνη λάμπει ἐν τῷ καιρῷ τῆς νυκτός, καθώς μάλιστα εἶναι:

– Ἡ μακαρία Θεοκλητώ, ἡ ἑορταζομένη κατά τήν τρίτην τοῦ Αὐγούστου.

– Ἡ Σοφία ἡ ἐξ Αἴνου, ἥτις ἀναφέρεται κατά τήν τετάρτην τοῦ Ἰουνίου.

– Τί νά περιττολογῶ;

Ἐν τῷ Συναξαριστῇ τούτῳ εὑρίσκεις, ἀγαπητέ ἀναγνώστα, τά ἕξ ἐκεῖνα τάγματα τῶν εὐαρεστησάντων Χριστῷ, τά ὁποῖα ἀναφέρει ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἁγία Ἐκκλησία, ψ ά λ λ ο υ σ α.

– «Ἀπόστολοι, Μάρτυρες καί Προφῆται, Ἱεράρχαι, Ὅσιοι καί Δίκαιοι», ἤτοι ἐδῶ εὑρίσκεις τάγματα Ἀποστόλων, τάγματα Μαρτύρων, τάγματα Προφητῶν, Ἱεραρχῶν, Ὁσίων καί Δικαίων.

Ὅθεν ἐάν φθάσῃς εἰς τόν βαθμόν τῶν ἱερῶν Ἀποστόλων καί γένῃς ἰσάποστολος καί κῆρυξ τοῦ Εὐαγγελίου, μιμοῦ τούς ἐνταῦθα ἱερούς Ἀποστόλους, μηδέν ἔχων καί πάντα κατέχων, ἀόκνως τρέχων καί κηρύττων τό Εὐαγγέλιον:

– «ἵνα φανῶσιν οἱ πόδες σου ὡραῖοι, κατά τόν Ἡσαΐαν, εὐαγγελιζομένου τήν εἰρήνην καί τά ἀγαθά» (Ἡσ. 42, 7).

Ἐάν, ἀγαπητέ, ποθῇς μαρτυρῆσαι, μιμοῦ τάς χιλιάδας καί μυριάδας καί μιλλιώνια τῶν ἐνταῦθα γεγραμμένων ἁγίων μαρτύρων, νομίμως ἀθλῶν καί καλῶς τόν καλόν ἀγῶνα ἀγωνιζόμενος, ἵνα καί νομίμως λάβῃς τοῦ μαρτυρίου τόν στέφανον.

Ἤκουσας γάρ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου λέγοντος:

– «Ἐάν δέ καί ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐάν μή νομίμως ἀθλήσῃ» (Β’ Τιμ. β΄ 5).

Καθώς καί ὁ ἐνταῦθα περιεχόμενος Ἅγιος Μάρτυς Ἀναστάσιος ὁ Πέρσης, ὁ κατά τήν εἰκοστήν δευτέραν τοῦ Ἰανουαρίου ἑορταζόμενος, ἀναγινώσκων εἰς τά βιβλία τά μαρτύρια τῶν μαρτύρων, ἐμιμήθη τούτους, καί νομίμως ἐνήθλησεν.

Ἐάν ἀρνήθῃς ποτέ τόν Χριστόν, μή ἀπελπισθῇς διά τοῦτο, ἀλλά ἀνακάλεσον τήν ἦτταν καί πάλαισον δεύτερον μέ τόν ἀπατήσαντά σε διάβολον.

Μιμούμενος τούς ἐνταῦθα περιεχομένους Μάρτυρας, οἵτινες μέ ὅλον ὁπού ἠρνήθησαν τόν Χριστόν, ὕστερον ὅμως ὡμολόγησαν πάλιν παρρησίᾳ τό ὄνομά Του, ἐνίκησαν τόν νικήσαντα τούτους ἐχθρόν, καί ἔλαβον τούς στεφάνους τοῦ μαρτυρίου.

Τοιοῦτοι ἀρνησίχριστοι ἐστάθησαν, πάλαι μέν:

– Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Ἰάκωβος ὁ Πέρσης, ὁ ἑορταζόμενος κατά τήν εἰκοστήν ἑβδόμην τοῦ Νοεμβρίου.

– Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Γοθαζάτ, ὁ καί αὐτός ἐκ τῶν Περσῶν καταγόμενος καί κατά τήν δεκάτην ἑβδόμην τοῦ Ἀπριλίου ἀναφερόμενος.

– Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Παγχάριος ὁ Ρωμαῖος, ὁ κατά τήν δεκάτην ἐννάτην τοῦ Μαρτίου μνημονευόμενος.

– Ὁ Ἅγιος Ὁσιομάρτυς Κόπρις, ὁ κατά τήν δεκάτην ἑβδόμην τοῦ Δεκεμβρίου ἑορταζόμενος.

– Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Μείραξ ὁ Αἰγύπτιος, ὁ κατά τήν ἑνδεκάτην τοῦ Δεκεμβρίου πανηγυριζόμενος.

Τοιοῦτοι δέ ἀρνησίχριστοι ἐστάθησαν εἰς τούς ὑστερινούς καιρούς, καί οἱ περισσότεροι ἀπό τούς ἐν τῷ νέῳ Μαρτυρολογίῳ περιεχομένους, ὧν αἱ μνῆμαι καί τά ὀνόματα ἀναφέρονται ὦδε.

Ἀνίσως ἠξιώθῃς νά λάβῃς παρά Θεοῦ τό τῆς προφητείας καί προοράσεως χάρισμα, μιμοῦ τούς ἐνταῦθα Προφήτας, ὅσο μᾶλλον ἔλαβες, τοσούτῳ ταπεινούμενος, καί μένων εὐχάριστος πρός τόν δόντα τό χάρισμα, ἵνα μή ὑπερηφανευθείς ἐκπέσῃς τοῦ χαρίσματος.

Ἐάν ἔγινες ἱεράρχης καί ἔλαβες προστασίαν λαοῦ, ἔπου εἰς τά ἴχνη τῶν ἐνταῦθα Ἁγίων ἱεραρχῶν καί γενοῦ Ποιμήν καλός, τήν ψυχήν σου ὑπέρ τῶν προβάτων τιθέμενος.

Οὐχί δέ μισθωτός καί τῶν προβάτων μή ἐπιμελούμενος.

Ἐκ τῶν χειρῶν σου γάρ αἱ ψυχαί τῶν ἀπολλυμένων ἐκζητηθήσονται ὡς λέγει ὁ Ἰεζεκιήλ:

– «Τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ἰδού ἐγώ ἐπί τούς ποιμένας, καί ἐκζητήσω τά πρόβατά μου ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν» (Ἰεζ. 14, 10).

Ἀνίσως ἀγαπᾷς τῶν ὁσίων τήν πολιτείαν, βλέπε εἰς τό παράδειγμα, τῶν ἐδῶ εὑρισκομένων ὁσίων, καί ἀναθεωρῶν τήν ἔκβασιν τῆς τούτων ἀναστροφῆς, ὡς λέγει ὁ Παῦλος, μιμοῦ τήν πίστιν καί τούς ἀγῶνας.

Ἀνίσως ἐπιθυμῇς τῶν δικαίων τήν τάξιν, μή ἀδίκει τόν ἀδελφόν σου· ἔκκλινον ἀπό τῆς πλεονεξίας καί φύλαττε τούς ὅρους τῆς δικαιοσύνης, ἀποδιδούς τά κατ᾽ ἀξίαν ἑκάστῳ· ἤκουσας γάρ τοῦ Παροιμιαστοῦ λέγοντος:

– «Ὅς δίκαιον κρίνει τό ἄδικον, ἄδικον δέ τό δίκαιον, ἀκάθαρτος καί βδελυκτός παρά Θεῷ» (Παρ. 17, 15).

Καί ἁπλῶς εἰπεῖν:

Σπούδαζε ἀγαπητέ, ἵνα εὑρεθῇς μετά θάνατον, εἰς ἕνα ἀπό τά ἀνωτέρω ἕξ τάγματα τῶν εὐαρεστησάντων Θεῷ, ἐργαζόμενος τάς ζωοποιούς ἐντολάς τοῦ Κυρίου, καί τάς ἀρετάς μεταχειριζόμενος”.

Ἀδέλφια μου, ἄς γίνει αὐτός ὁ Συναξαριστής τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου, ὅσο καί κάθε Συναξάρι Ἁγίου τῆς Μίας καί Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὡς τό πιό ἀγαπημένο μας ἀνάγνωσμα, μετά ἀπό τόν «Θεῖον Λόγον» τῆς Ἁγίας Γραφῆς.

Διότι πράγματι σύμφωνα μέ τόν θαυμάσιο λόγο τοῦ Ὁσίου πατρός Νικοδήμου:

«Ὁ γάρ Συναξαριστής οὗτος, πολύφωτός ἐστιν Οὐρανός, ὁ ὁποῖος, ὡς μέγαν μέν Φωστῆρα καί λαμπρότατον Ἥλιον ἔχει τόν Δ ε σ π ό τ η ν Χριστόν.

Ὡς Σελήνην δέ ἀργυροειδῆ καί πλησιφαῆ ἔχει τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον.

Ὡς ἀστέρας δέ ἀπλανεῖς καί ἀνεκλείπτους περιέχει ὅλους τούς χορούς τῶν Ἁγίων ἁπάντων».

«Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἔνεκεν»!!!

Συνεχίζεται…

• 7. Περί τῶν Ἁγίων. Προοίμιον εἰς τόν Συναξαριστήν, Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα). https://i-n-agioy-nikolaoy-toy-neoy.webnode.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Ο γαρ Συναξαριστής ούτος, πολύφωτος εστιν Ουρανός (Α΄ Μέρος, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, ΣΤ΄, Η΄)