Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Μοιάζει ἡ ζωή σου μέ τήν ζωή τῶν Ἁγίων;» (Ἅγιος Λουκᾶς, Ἀρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Ε΄ Μέρος

Καθημερινά βλέπουμε τόν θάνατο τῶν ἀδελφῶν μας καί γνωρίζουμε ὅτι ὁ θάνατος ἐπίκειται πολύ σύντομα καί γιά μᾶς, διότι κανείς ἄνθρωπος ποτέ δέν ἔμεινε γιά πάντα ἐδῶ στή γῆ, ἑνῶ ἡ ἐπίγειος εὐτυχία βλέπουμε νά μᾶς προδίδει.

Αὐτή ἡ ἐπίγεια εὐτυχία μεταβάλλεται συχνά σέ δυστυχία, πού μοιάζει μέ μία καθημερινή ἐμπειρία θανάτου, διότι ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι κυνηγοῦμε μόνον τά πρόσκαιρα ἀγαθά –σάν αὐτά νά ἦταν τά μόνιμα καί τά αἰώνια ἀγαθά– καί μόνον σ’ αὐτά εἶναι στραμμένη ἡ προσοχή μας!

Σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους Πατέρες μας, ἕνα μόνον οὐσιῶδες καί αἰώνιο ἀγαθό μποροῦμε νά ἀποκτήσουμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι κατά τήν διέλευσή μας ἀπό τή γῆ:

– Αὐτό εἶναι ἡ ἀληθινή γνώση τοῦ Θεοῦ, δηλαδή ἡ Θεογνωσία.

Καί γιά νά λάβουμε ὅμως τό ὑπέρτατο αὐτό ἀγαθό –τήν ἀληθινή συμφιλίωση μέ τόν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό– πρέπει νά ἐγκαταλείψουμε τήν ἁμαρτωλή ζωή, νά τήν μισήσουμε, νά μετανοήσουμε καί νά ὁμολογήσουμε τίς ἁμαρτίες μας μέ τήν εἰλικρινή καί καθαρή ἐξομολόγηση.

Μέ τήν ἀληθινή μετάνοια πολλοί ἄνθρωποι μεταβάλλονται σέ ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, ἑνῶ πολλοί ἄνομοι ἄνθρωποι μεταβάλλονται πραγματικά σέ εὐλαβεῖς καί σέ δικαίους πιστούς.

Ὁ Ἅγιος Λουκᾶς Ἀρχιεπίσκοπος Κριμαίας ὁ Ἰατρός, σέ αὐτή τήν ὁμιλία του, λέει τά ἑξῆς: “Χθέςἑορτάσαμε τήν μνήμη ἑνός πολύ μεγάλου ἁγίου, τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος, Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας. (5)

Ἐκεῖνος γιά νά διδάξει αὐτούς, πού τούς ἄρεσε νά κατακρίνουν τούς ἄλλους, διηγήθηκε μία φορά τήν ἑξῆς ἱστορία:

“Σέ μία πολύ μεγάλη πόλη, στήν Τύρο, ζοῦσε κάποτε ἕνας μοναχός, ζοῦσε ἐκεῖ καί μία πόρνη ὀνόματι Πορφυρία.

Μία μέρα ὅταν ὁ μοναχός αὐτός περπατοῦσε στό δρόμο τόν πλησίασε ἡ Πορφυρία καί τοῦ εἶπε:

– «Πάτερ ἅγιε, σῶσε με ὅπως καί ὁ Χριστός ἔσωσε κάποτε μία πόρνη».

Ὁ ἅγιος ἐκεῖνος μοναχός τήν πῆρε ἀπό τό χέρι καί τήν πῆγε ἔξω ἀπό τήν πόλη.

Τήν ὁδήγησε σ’ ἕνα γυναικεῖο Μοναστήρι γιά νά καθαρθεῖ ἐκεῖ ἡ ψυχή της μέ τά δάκρυα τῆς μετανοίας.

Στό δρόμο βρῆκαν ἕνα μωρό πού οἱ γονεῖς του τό εἶχαν ἀφήσει καί ἡ Πορφυρία τό πῆρε γιά νά τό μεγαλώσει.

Ὅταν αὐτό ἔγινε γνωστό μερικοί ἄνθρωποι, πού τούς ἄρεσε πολύ νά κατακρίνουν τόν πλησίον τους, ἄρχισαν νά κακολογοῦν τήν Πορφυρία, λέγοντάς της:

– «Μπράβο, Πορφυρία, ὡραῖο παιδάκι κάνατε μέ τόν μοναχό».

Καί τόν μοναχό τόν περιφρονοῦσαν καί τόν κακολογοῦσαν.

Ὁ μοναχός ὅμως προσευχόταν ἀδιαλείπτως καί γιά τήν Πορφυρία καί γιά τόν ἑαυτό του.

Ἦρθε ἡ ὥρα του, γιά νά πάει στόν ἄλλο κόσμο.

Γι’ αὐτό ὅταν βρισκόταν στήν ἐπιθανάτια κλίνη παρακάλεσε νά τοῦ φέρουν ἕνα θυμιατό μέ ἀναμμένα κάρβουνα.

Πῆρε τά κάρβουνα καί τά ἔβαλε πάνω στό στῆθος του.

Ἡ φωτιά δέν ἄγγιξε οὔτε τό σῶμα του, ἀλλά οὔτε ἀκόμα καί τά ροῦχα.

Τότε εἶπε ὁ μοναχός:

– «Νά ξέρετε ἐσεῖς πού κατακρίνατε τήν Πορφυρία καί ἐμένα ὅτι εἶμαι ἀθῶος.

Ἡ σαρκική ἁμαρτία δέν μέ ἔχει ἀγγίξει ὅπως δέν μέ ἄγγιξε τώρα ἡ φωτιά αὐτή».

Δέν ἀρκεῖ αὐτό τό παράδειγμα σ’ ἐκείνους πού τούς ἀρέσει νά κατακρίνουν τούς ἄλλους.

Δέ σταματᾶνε τίς κακολογίες τους.

Ἀλλοίμονό τους, ὅπως κρίνουν αὐτοί τόν πλησίον τους ἔτσι θά κριθοῦν ἀπό τόν Ἅγιο Θεό.

Ὁ δικός μας μεγάλος Ἅγιος, ὁ Ἅγιος Δημήτριος, Μητροπολίτης Ροστόβ, λέει τό ἑξῆς, ὅταν ἀναφέρεται στήν κατάκριση:

– «Μήν κοιτᾶς τίς ἁμαρτίες τῶν ἄλλων ἀλλά πρόσεχε τή δική σου κακία.

Διότι δέν θά δώσεις λόγο γιά τούς ἄλλους ἀλλά μόνο γιά τόν ἑαυτό σου.

Δέν ὑπάρχει ἀνάγκη νά προσέχεις τούς ἄλλους, πῶς ζεῖ ὁ καθένας καί ποιές ἁμαρτίες κάνει.

Ἐσύ πρόσεχε τόν ἑαυτό σου.

– Εὐαρεστεῖς τόν Θεό;

– Μοιάζει ἡ ζωή σου μέ τήν ζωή τῶν Ἁγίων;

– Ἀκολουθεῖς καί ἐσύ τήν ὁδό ποῦ ἀκολούθησαν αὐτοί στή ζωή τους;

– Εἶναι εὐχάριστο μπροστά στό Θεό τό ἔργο σου;

Ὁ ἄνθρωπος πού κατακρίνει τούς ἄλλους μοιάζει μέ ἕναν πονηρό καθρέφτη, ὁ ὁποῖος ἐνῶ ἀντανακλᾶ τούς ἄλλους, τόν ἑαυτό του δέν τόν βλέπει.

Μοιάζει ἐπίσης καί μέ ἕνα ἀκάθαρτο λουτρό τό ὁποῖο τούς ἄλλους τούς πλένει ἑνῶ τό ἴδιο μένει ἄπλυτο.

Τό ἴδιο καί αὐτός πού κρίνει τούς ἄλλους.

Βλέπει τί τρώει, τί πίνει καί ποιές ἁμαρτίες κάνει ὁ καθένας.

Τόν ἑαυτό του ὅμως δέν τόν βλέπει.

Στόν πλησίον του βλέπει ἀκόμα καί τήν παραμικρή ἁμαρτία.

Ἡ δική του ὅμως ἡ ἁμαρτία, ὅσο μεγάλη καί νά εἶναι, γι’ αὐτόν εἶναι σάν νά μήν ὑπάρχει.

Θέλει νά μήν ξέρει κανείς τήν ἁμαρτία του καί νά μήν λέει τίποτα γι’ αὐτή.

Ἑνῶ ὁ ἴδιος τούς ἄλλους τούς συκοφαντεῖ, τούς κρίνει καί τούς κατακρίνει».

– Μήπως δέν εἶναι δική μας ἡ εἰκόνα ποῦ δίνει ὁ Ἅγιος Δημήτριος;

– Ἀσφαλῶς γιά μᾶς μιλάει ἐδῶ ὁ Ἅγιος.

Καί ἰδιαίτερα γιά αὐτούς πού ἡ κατάκριση καί ἡ συκοφαντία ἔγινε πλέον ἡ ζωή τους καί πού βρίσκονται πολύ μακριά ἀπ’ αὐτό πού λέει ὁ Ἰησοῦς.

Εἶναι οἱ ἄνθρωποι πού θέλουν νά βγάλουν τό σκουπιδάκι ἀπό τό μάτι τοῦ ἀδελφοῦ τους ἐνῶ οἱ ἴδιοι ἔχουν στό δικό τους τό μάτι ὁλόκληρο δοκάρι.

Νά μήν τούς μοιάζουμε.

Νά προσέχουμε τόν ἑαυτό μας καί νά ζητᾶμε τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ σ’ αὐτό τόν δύσκολο ἀγώνα κατά τοῦ πάθους τῆς κατακρίσεως.

Νά μήν κρίνουμε γιά νά μήν κριθοῦμε καί ἐμεῖς ἀπό τόν Ἕναν Μοναδικό καί Αἰώνιο Κριτή.

Ἀπό τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, τοῦ Ὁποίου ἡ τιμή καί τό κράτος μετά τοῦ Ἀνάρχου Αὐτοῦ Πατρός καί τοῦ Παναγίου καί Ζωοποιοῦ Πνεύματος. Ἀμήν”.

Κι’ ἐμεῖς ἀληθινά ἄς μιμούμαστε σέ ὁλόκληρη τήν ἐπίγεια ζωή μας τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. Ὅπως ἀκριβῶς ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, πάντοτε μᾶς διδάσκει: «Πορευθέντες δέ μάθετε τί ἐστιν ἔλεον θέλω καί οὐ θυσίαν.

Οὐ γάρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλά ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν» (Ματθ. 9, 13).

Ἄς ἔχουμε ἀδέλφια μου, συνεχῶς στά χείλη μας τήν καρδιακή εὐχή:«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν».

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

5. Μή κρίνετε, ἴνα μή κριθῆτε. Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας τοῦ Ἰατροῦ. https://www.impantokratoros.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Ο Κύριος περιμένει από εμάς μετάνοια και έλεος (Α΄Μέρος, Β΄, Γ΄, Δ΄)