Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Μετανοεῖτε, γιά νά μήν σηκώσουν οἱ γιοί σας τριπλάσιο φορτίο, καί οἱ ἀπόγονοί σας τετραπλάσιο φορτίο» (Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

ΙΔ΄ Μέρος

Ἄν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πίστευαν καί μετανοοῦσαν θά τηροῦσαν ὅλες τίς ἐντολές τοῦ Παναγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, τότε ὁ Παράδεισος θά ἦταν πάνω στή γῆ, γιατί «οὐδέ ἐροῦσιν ἰδού ὧδε ἤ ἰδού ἐκεῖ· ἰδού γάρ ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ἡμῶν ἐστιν» (Λουκ. 17, 21).

Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι τό Ἅγιο Πνεῦμα καί τό ὁποῖο εἶναι παντοῦ τό ἴδιο, καί στόν οὐρανό καί στή γῆ.

Ὁ Κύριος δίνει τόν Παράδεισο καί τήν αἰώνια Βασιλεία Του, σέ ὅποιον ἄνθρωπο μετανοεῖ ἀληθινά.

Μέσα ἀπό τό πλούσιο ἔλεός Του ὁ Κύριος δέν θυμᾶται τίς ἁμαρτίες μας, ὅπως δέν θυμήθηκε καί τίς ἁμαρτίες τοῦ ληστή πάνω στό Σταυρό.

Διότι εἶναι ἄπειρο τό ἔλεος τοῦ Κυρίου!

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, στό λόγο του περί τῆς δικῆς μας μετανοίας μᾶς λέγει ὅτι: “Ἀδελφοί μου, μετανοεῖτε, ἐπειδή πλησιάζει ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. (14)

Ἐπειδή ποτέ μέχρι τώρα δέν ἦταν τόσο ἀδύναμα τά βασίλεια τῆς γῆς.

Τά βασίλεια τῆς γῆς δέν ἦταν ποτέ πιό ἀνίσχυρα νά προσφέρουν στήν ἀνθρώπινη ζωή κάποια ὑψηλή ἀξία καί κάποιο ὑψηλό στόχο.

Γιά αὐτό τό λόγο δέν μποροῦν νά γλυκάνουν τή ζωή μέ κάποιο αἰώνιο καλό, οὔτε νά μεταμορφώσουν τήν ἀνθρώπινη ζωή μέ τή χαρά καί τό φῶς.

Οἱ πρόγονοί σας ἁμάρτησαν, ἁμαρτήσατε καί ἐσεῖς.

Ἀπό τή διπλή ἁμαρτία, εἶναι διπλό καί τό φορτίο στή ζωή σας.

Μετανοεῖτε, γιά νά μήν σηκώσουν οἱ γιοί σας τριπλάσιο φορτίο, καί οἱ ἀπόγονοί σας τετραπλάσιο φορτίο.

Ἄν ἐσεῖς, οἱ κάτοικοι τῆς πρωτεύουσας μετανοήσετε, θά δεῖτε σύντομα πώς ἡ μετάνοια εἶναι κολλητική.

Θά δεῖτε στή συνέχεια, καί πώς ὅλος ὁ λαός μας θά μετανιώσει.

Ὁ λαός μας ἔχει ὡς παράδειγμα τώρα τίς δικές σας ἁμαρτίες καί τά λάθη.

Ὁ λαός τῆς ἐπαρχίας ἔχει ὡς παράδειγμα τίς ἁμαρτίες καί τίς κακές συνήθειες τῆς πρωτεύουσας, τόν ἐγωισμό της, τήν μιαρότητά της καί τήν ἀθεΐα της.

Ὁ λαός μας, ἐάν ἡ πρωτεύουσα ἦταν ἐνάρετη, γρήγορα θά τήν μιμοῦνταν.

Ἐπειδή δέν εἶναι μόνον ἡ ἁμαρτία κολλητική, κολλητική εἶναι καί ἡ ἀρετή!

Ἡ ψυχή τοῦ λαοῦ, λυπημένη παρακολούθησε ὅλους τους δρόμους τῆς πρωτεύουσας, πού τήν ἀπομάκρυναν ἀπό τόν Θεό.

Μέ εὐλογημένη χαρά θά παρακολουθήσει καί ὅλους τούς δρόμους, πού ὁδηγοῦν στόν Θεό, γιατί τίποτε πιό τρυφερό καί πιό ὡραῖο δέν ὑπάρχει ἀπό τήν ψυχή ἑνός ταλαιπωρημένου καί ἁπλοῦ λαοῦ!

Γι’ αὐτό τό λόγο, μία τέτοιου εἴδους ψυχή ὁδηγεῖται στό στραβό δρόμο, ἀλλά καί εὔκολα «ἰσιώνει».

Ἄν μόνο ἐσεῖς, οἱ κάτοικοι τῆς πρωτεύουσας μετανιώσετε, θά δεῖτε τό θαῦμα τῆς μετάνοιας τοῦ ὑπόλοιπου λαοῦ, θαῦμα πού σάν αὐτό, οἱ ἄνθρωποι σπάνια βλέπουν.

Τώρα εἶστε περήφανοι γιά τίς πολεμικές σας ἐπιτυχίες καί γιά τό κράτος σας.

Ὁ Θεός ὅμως δέν θά σᾶς ρωτήσει τήν ὥρα τῆς κρίσης, οὔτε γιά τίς πολεμικές σας ἐπιτυχίες, οὔτε γιά τό κράτος σας, ἀλλά γιά τήν ψυχή σας πού «σαπίζει» λόγω τῶν ἁμαρτιῶν σας καί λόγω τῶν κακῶν συνηθειῶν σας.

Δέν θά ζητήσει ὁ Θεός ἀπό ἐσᾶς ἐπικυρωμένα ἔγγραφα ἰδιοκτησίας τῶν ἀκινήτων σας, οὔτε τόν χάρτη τοῦ κράτους σας.

Ἀλλά θά ζητήσει ἀπό ἐσᾶς τήν ψυχή σας, ἡ ὁποία γιά Αὐτόν εἶναι πιό πολύτιμη ἀπό ὅλους τούς θησαυρούς, καί ἀπό ὅλους τους πολιτισμούς σ’ ὅλη τή γῆ.

Τώρα δέν μπορεῖτε τίποτε νά καταλάβετε, ἀλλά ὅταν θά μετανιώσετε, θά ἀποκαλυφθεῖ ἡ φρικτή ἀλήθεια:

– Πώς μέ τό βάρος τῆς περιουσίας σας, πού ἀγαπᾶτε εἰδωλολατρικά, μέ τό βάρος τοῦ τεράστιου κράτους σας καί μέ τό βάρος τῆς ματαιοδοξίας σας, συνθλίψατε τήν ψυχή σας.

Λίγο ἀκόμα καί θά τήν μετατρέπατε σέ στάχτη.

– Μποροῦν νά ἐλπίζουν οἱ ἄνθρωποι χωρίς ψυχή, πῶς ὁ Θεός θά τούς βοηθήσει;

– Θά νιώθουν ντροπή οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἐνώπιόν του Χριστοῦ, ἀφοῦ τό πρόσωπό τους εἶναι σάν σβησμένο κάρβουνο;

Ὁ Ἡρώδης καί ὁ Καϊάφας δέν ντράπηκαν ὅταν ἀντίκρισαν τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, γιατί τό πρόσωπό τους καί ἡ ψυχή τούς ἦταν σάν σβησμένο κάρβουνο.

Καί ἐσεῖς, ἐάν δέν μετανιώσετε, νά ξέρετε πώς θά ἀνήκετε στήν ἴδια ὁμάδα μέ τόν Ἡρώδη καί τόν Καϊάφα.

Θά εἶστε «δολοφόνοι» τοῦ Χριστοῦ, ὅπως καί ἐκεῖνοι καί τό τέλος σᾶς ἀναπόφευκτα θά εἶναι ἴδιο μέ τό δικό τους.

Ἐπειδή ἴδιο εἶναι τό τέλος, ὅλων ὅσων γνώρισαν τόν Χριστό καί Τόν ἀρνήθηκαν.

Καί αὔριο δεκαπέντε ἄνθρωποι ἀπό αὐτή τήν πόλη, θά δοκιμάσουν τόν θάνατο καί θά περάσουν στήν αἰωνιότητα.

Ποιός μᾶς ἐγγυᾶται φίλοι μου, πώς ἀνάμεσα σέ αὐτούς τούς δεκαπέντε, δέν θά εἴμαστε ἐγώ καί ἐσύ;

Γι’ αὐτό τό λόγο ἄς ψάλλουμε τόν ὕμνο τῆς μετάνοιας, ὅσο τό δυνατόν γρηγορότερα:

– Τῆς μετάνοιας τήν πόρτα ἄνοιξέ μου Δημιουργέ!

Ἄς βιαστοῦμε, τουλάχιστον αὐτές τίς ὧρες πρίν τό θάνατο, νά μετανοήσουμε μέ εἰλικρινῆ καί γεμάτο δάκρυα τρόπο, γιά ὅλες τίς ἁμαρτίες πού πράξαμε:

– Γιά τή σκληρότητα πού δείξαμε ἀπέναντι στούς φτωχούς.

– Ἐπειδή σ υ κ ο φ α ν τ ή σ α μ ε τόν πλησίον μας.

– Γιά τήν λαγνεία πού προκάλεσε τήν σαπίλα τῆς καρδιᾶς μας.

– Γιά τήν τεμπελιά πού δείξαμε, τήν ὥρα πού ἔπρεπε νά κάνουμε καλές πράξεις ἤ νά προσευχόμαστε.

– Γιά τήν λαιμαργία πού δείξαμε κατά τή διάρκεια τῆς νηστείας.

– Γιά τόν ἐγωισμό καί τήν περηφάνια μας, ἐξαιτίας τῶν ὁποίων ὀνειρευτήκαμε νά γίνουμε κολοσσοί, ἀλλά τελικά γίναμε νάνοι.

– Γιά τό ψέμα, γιά τήν κλεψιά, γιά τήν φιλαργυρία.

– Γιά τό ὅτι ξεχνᾶμε τόν Θεό, γιά τίς βλασφημίες.

– Γιά τήν ξεροκεφαλιά μας καί γιά κάθε ἄλλη ἁμαρτία.

– Ἄς μετανοήσουμε τόσο βαθιά καί τόσο εἰλικρινά, ἔτσι ὥστε νά ἐξαγνίσουμε ὅλη τή ζωή μας, ἔτσι ὥστε νά γίνουμε «καθαροί» σάν πρωινή δροσιά καί σάν τίς πρῶτες ἀκτίνες τοῦ ἥλιου, πού πέφτουν πάνω σ’ αὐτή.

Μόνον ἡ μετάνοια δέν εἶναι ἀρκετή γιά τή σωτηρία, χωρίς αὐτή ὅμως, δέν μπορεῖ νά ἀρχίσει ὁ δρόμος τῆς σωτηρίας.

Καί ὅποιος μετανοήσει, σ’ αὐτόν θά φανερωθεῖ τί εἶναι καλό νά κάνει στή συνέχεια.

– Ἄς μετανοήσουμε λοιπόν γιά νά μᾶς ὑποδεχτεῖ Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος δέχτηκε τόν μετανοημένο ληστή.

Τόν ὑποδέχτηκε στήν τράπεζα τοῦ Παραδείσου, στό Βασίλειό Του, ὅπως ὑποδέχεται κανείς στό σπίτι του τόν πρῶτο του φιλοξενούμενο.

– Ἄς μετανοήσουμε, γιά νά μᾶς ὑποδεχτεῖ καί ἐμᾶς τό ἴδιο.

– Ἄς μετανοήσουμε, καί ὁ Ἐλεήμων καί Πράος Θεός θά μᾶς εὐσπλαχνιστεῖ τήν ὥρα τῆς κρίσης στό Δικαστήριό Του, ἐξαιτίας τῆς φιλευσπλαχνίας Του, πού εἶναι πάντοτε μεγαλύτερη ἀπό τίς ἀνθρώπινες ἁμαρτίες!

Μόνον Αὐτόν ἄς δοξολογοῦν καί ἄς εὐχαριστοῦν οἱ Ἄγγελοι στόν οὐρανό καί οἱ ἄνθρωποι στή γῆ, μέ αἰώνια χαρά καί ἁρμονία εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν”.

Γι’ αὐτό καί ἐμεῖς ἀληθινά ἄς μιμούμαστε σέ ὁλόκληρη τήν ἐπίγεια ζωή μας τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. Ὅπως ἀκριβῶς ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, πάντοτε μᾶς διδάσκει: «Πορευθέντες δέ μάθετε τί ἐστιν ἔλεον θέλω καί οὐ θυσίαν.

Οὐ γάρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλά ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν» (Ματθ. 9, 13).

Ἄς ἔχουμε ἀδέλφια μου, συνεχῶς στά χείλη μας τήν καρδιακή εὐχή: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν».

Ἀμήν, γένοιτο!

14. Ἡ μετάνοια. Ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδος. (Ἐκφωνήθηκε στόν καθεδρικό ναό τοῦ Βελιγραδίου, σέ περίοδο νηστείας). https://i-n-agioy-nikolaoy-toy-neoy.webnode.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Ο Κύριος περιμένει από εμάς μετάνοια και έλεος (Α΄Μέρος, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, ΣΤ΄, Ζ΄, Η΄, Θ΄, Ι΄, ΙΑ΄, ΙΒ΄, ΙΓ΄)