Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Ὁ ἄνθρωπος λοιπόν πού ἔχει βρώμικη ψυχή, ντρέπεται μπροστά στόν ἄνθρωπο πού ἔχει καθαρή ψυχή» (Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

ΙΓ΄ Μέρος

Ὅταν ἐμεῖς κατακρίνουμε τόν κάθε ἁμαρτωλό ἄνθρωπο, χωρίς νά συμπάσχουμε μαζί του, θά μᾶς ἐγκαταλείψει ἡ Χάρη, ἐπειδή μᾶς δόθηκε ἡ ἐντολή ἀπό τό Θεό νά ἀγαποῦμε.

Καί ἡ ἀγάπη τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ σπλαχνίζεται ὅλους τούς ἀνθρώπους καί τό Ἅγιο Πνεῦμα δίνει τή δύναμη νά κάνουμε μόνο τό καλό καί τό ἀγαθό.

Κι’ ἐμεῖς τά παιδιά Του ζοῦμε ἀπό τώρα αὐτό τό ἄπειρο ἔλεός Του καί ἡ ψυχή μας αἰσθάνεται πώς ὁ Κύριος μᾶς ἀγαπᾶ ὅλους τούς ἀνθρώπους.

Κι’ ὅποιος ἀπό ἐμᾶς τούς πιστούς ἀνθρώπους, πραγματικά δέν τό αἰσθάνεται αὐτό ἀκόμη, ἄς μετανοήσει καί πολύ σύντομα ὁ Κύριος θά τοῦ δώσει τή Χάρη Του γιά νά καθοδηγεῖ τήν ψυχή του πρός τήν ἁγνότητα καί τήν ἁγιότητα.

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, στό λόγο του περί τῆς μετανοίας μᾶς λέγει ὅτι: “Ἀδελφοί μου, ἡ μετάνοια εἶναι ἐκτός ἀπό ἐπανάσταση τοῦ ἀνθρώπου πρός τόν ἴδιο του τόν ἑαυτό εἶναι καί ἡ ντροπή, ἡ αἰσχύνη πού αἰσθάνεται ὁ ἄνθρωπος ἀπέναντι σέ αὐτό πού εἶναι πιό καθαρό ἀπ’ αὐτόν. (13)

Γιά παράδειγμα, ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει βρώμικα ροῦχα, ντρέπεται μπροστά στόν ἄνθρωπο πού ἔχει καθαρά ροῦχα.

Ὁ ἄνθρωπος λοιπόν πού ἔχει βρώμικη ψυχή, ντρέπεται μπροστά στόν ἄνθρωπο πού ἔχει καθαρή ψυχή.

Συχνά ἐμεῖς πού εἴμαστε ποταποί καί κακοί, ἐπιτιθέμεθα στόν ἄνθρωπο πού ἔχει πιό καθαρή ψυχή ἀπό ἐμᾶς, στή συνέχεια ὅμως κρυφά πάντοτε νιώθουμε ντροπή ἀπέναντί του.

Ἕνας καταδικασμένος στή φυλακή τοῦ Βελιγραδίου μου εἶπε μία φορά:

– «Ἐγώ μισῶ κάθε τίμιο ἄνθρωπο, ἀλλά καί τόν ντρέπομαι».

Κάποτε ἕνας μορφωμένος ἄνθρωπος, πού ἔγραφε ἐναντίον τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ, μοῦ ἐξομολογήθηκε πώς τίς στιγμές πού ἔμενε μόνος του, τόν καταλάμβανε μία ἀνεκδιήγητη ντροπή ἀπέναντι στό πρόσωπο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ντροπή, ἀλλά στή συνέχεια καί φόβος.

– Πῶς αἰσθανόταν ἄραγε οἱ ἁμαρτωλοί ποῦ βρέθηκαν πρόσωπο μέ πρόσωπο μέ τόν Χριστό;

– Πόση ντροπή ἔκαιγε τόν τελώνη Ζακχαῖο, ποῦ μέ ἁμαρτωλό τρόπο ἀπέκτησε τά πλούτη του, ὅταν ὁ Κύριος ἀπροσδόκητα ἐπισκέφτηκε τήν οἰκία του;

– Πόση χαρά καί πόση ταραχή ἀπό ντροπή θά ἔνιωθε ὁ Ζακχαῖος ἐνώπιον τοῦ καθαρότερου Πλάσματος πού πέρασε τό κατώφλι τοῦ σπιτιοῦ του!

Ἄν καί ὁ Χριστός, δέν ἀπαίτησε ἀπ’ αὐτόν καμία θυσία, ὁ Ζακχαῖος παρακινημένος ἀπό ἐσωτερική ντροπή, φώναξε:

– «Κύριε, ὑπόσχομαι νά δώσω τά μισά ἀπό τά ὑπάρχοντά μου στούς φτωχούς καί νά ἀνταποδώσω στό τετραπλάσιο ὅσα πῆρα μέ ἀπάτη». (Λουκᾶ 19, 8).

Ἔνιωσαν ἄραγε ντροπή, ἐκεῖνοι ποῦ κοιτώντας μόνον τίς ἁμαρτίες τῶν ἄλλων, ἔφεραν μέ βίαιο τρόπο μπροστά στό Χριστό μία μοιχό γυναίκα, ποῦ κατέστρεφε γάμους, γιά νά τήν καταδικάσει;

Ὁ Ἰησοῦς δέν τήν καταδίκασε, ἀλλά ἀποφάσισε:

– «Ὅποιος ἀνάμεσα σας εἶναι ἀναμάρτητος, ἄς ρίξει πρῶτος πέτρα πάνω της» (Ἰωάν. 8, 7).

Αὐτοί ὅμως, ὅταν ἄκουσαν τήν ἀπάντηση, ἄρχισαν μέ πρώτους τούς γεροντότερους νά φεύγουν ἕνας ἕνας, μέχρι καί τόν τελευταῖο (Ἰωαν. 8, 9).

Τά λόγια του Χριστοῦ καί κάθε ἀνθρώπου μέ καθαρή ψυχή, καῖνε σάν φωτιά τίς κεφαλές τῶν ἀνθρώπων πού δέν ἔχουν καθαρή ψυχή.

Σκεφτεῖτε πόση ντροπή ἔνιωσε ἡ ἁμαρτωλή γυναίκα –πού ἔμοιαζε μέ ξερό φύλλο, παρασυρμένο ἀπό τό δυνατό ἄνεμο– ὅταν γεμάτη συγκίνηση πλησίασε τόν Πάναγνο Υἱό τοῦ Θεοῦ.

– «Στάθηκε πίσω κοντά στά πόδια Του καί κλαίγοντας ἔβρεχε μέ τά δάκρυα τῆς τά πόδια Του καί τά σκούπιζε μέ τά μαλλιά της. Τά φιλοῦσε καί τά ἄλειφε μέ τό μύρο» (Λουκᾶ 7, 38).

Σκεφτεῖτε πόση ντροπή ἔνιωσαν οἱ δοῦλοι, οἱ ἀπεσταλμένοι τῶν Φαρισαίων καί τῶν θρησκευτικῶν ἀρχηγῶν τοῦ λαοῦ, ὅταν πῆγαν νά συλλάβουν τόν Ἰησοῦ.

Σκεφτεῖτε τή ντροπή ποῦ ἔνιωσαν μέσα τους, ἐξαιτίας τῆς ἀποστολῆς τους, ὅταν βρέθηκαν πρόσωπο μέ πρόσωπο μέ τόν Θεάνθρωπο!

Ὅταν ἐπέστρεψαν ἄπρακτοι, τούς ρώτησαν: «Γιατί δέν Τόν φέρατε;» (Ἴωαν. 7, 45).

Ἡ ἀπάντησή τους ἦταν:

– «Ποτέ δέν μίλησε ἄνθρωπος, ὅπως Αὐτός» (Ἴωαν. 7, 46).

Θυμηθεῖτε καί τόν Ναθαναήλ, πῶς εἰρωνευόταν ἐκείνους ποῦ τοῦ μιλοῦσαν γιά τόν Μεσσία ἀπό τή Ναζαρέτ:

– «Μπορεῖ ἀπό τή Ναζαρέτ νά προέλθει κάτι καλό;»

Μόλις ὅμως φωτίστηκε ἀπό τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ, φώναξε:

– «Διδάσκαλε! Ἐσύ εἶσαι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, Ἐσύ εἶσαι ὁ βασιλιάς τοῦ Ἰσραήλ!»

Θυμηθεῖτε τήν ντροπή πού αἰσθάνθηκε ὁ Πέτρος, ὅταν ἀρνήθηκε τρεῖς φορές τόν Διδάσκαλό Του!

Πῶς λάλησε ὁ πετεινός καί πῶς ὁ Ἰησοῦς σιωπηλά γύρισε καί μέ πραότητα κοίταξε τόν Πέτρο καί «ὁ Πέτρος βγῆκε ἔξω καί ἔκλαψε πικρά» (Λουκᾶ 22, 62).

Σκεφτεῖτε τί εἶπε ὁ ἕνας κακοῦργος, ποῦ ἦταν κρεμασμένος στό Σταυρό, στόν ἄλλο:

– «Οὔτε τό Θεό δέ φοβᾶσαι ἐσύ;» (Λουκᾶ 23, 40).

Εἶναι δύσκολο στήν ἱστορία τῶν ἀνθρώπων, νά βροῦμε τέτοια συζήτηση ἀνάμεσα σέ τρεῖς ἀνθρώπους.

Αὐτή ἡ συζήτηση ἔγινε στό Γολγοθᾶ, στό Σταυρό, ἀνάμεσα σέ τρεῖς ἀνθρώπους πού ὑπέφεραν θανατηφόρα μαρτύρια.

Οἱ τρεῖς τους ἀντιπροσώπευαν τρεῖς διαφορετικούς κόσμους:

– Τόν Ἅδη, τόν Οὐρανό, τήν Γῆ.

Ποτέ, μά ποτέ μέ λιγότερα λόγια δέν εἰπώθηκαν περισσότερα.

Θυμηθεῖτε αὐτά ἀλλά καί ἄλλα ἀνάλογα παραδείγματα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή.

Καί ἄς βιαστείτε καί ἐσεῖς νά νιώσατε ντροπή γιά τίς ἁμαρτίες σας, μπροστά ἀπό τόν Κύριο Δημιουργό καί νά μετανιώσετε γιά κάθε κακό πού πράξατε.

Ἐπειδή πραγματικά σᾶς λέω:

– Ὅπως ὁ Χριστός ὁλοζώντανος στεκόταν πρόσωπο μέ πρόσωπο μέ τόν Πέτρο καί τόν Ναθαναήλ, ἔτσι στέκεται αὐτή τή στιγμή μπροστά σας, μέ ἀμέτρητα μεγαλύτερη δόξα, λάμψη καί δύναμη.

Ἄν θά μ π ο ρ ο ύ σ α τ ε νά Τόν δεῖτε, γρήγορα θά ντρεπόσασταν.

Ἄχ, μακάρι νά μ π ο ρ ο ύ σ α τ ε νά Τόν δεῖτε!

Ἡ διαφορά τότε μέ σήμερα εἶναι πώς οἱ ἁμαρτωλοί τότε, πρῶτα ἔβλεπαν τό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, καί στή συνέχεια ντρέπονταν καί πράγματι μετάνιωναν, ἑνῶ ἐμεῖς σήμερα πρέπει πρῶτα νά νιώσουμε ντροπή γιά τίς ἁμαρτίες μας καί νά μετανιώσουμε, γιά νά δοῦμε τό πρόσωπό Του.

Ὁ Χριστός εἶναι κοντά στόν καθένα ἀπό ἐσᾶς, εἶναι πιό κοντά καί ἀπό τόν ἀέρα πού εἰσέρχεται στούς πνεύμονές σας, εἶναι πιό κοντά καί ἀπό τό αἷμα στήν καρδιά σας.

Σταθεῖτε μπροστά Του ἔχοντας ντροπή καί «ξεπλύνετε» τήν ψυχή σας μέ μετάνοια καί θά τόν δεῖτε!”.

Γι’ αὐτό καί ἐμεῖςἀληθινά ἄς μιμούμαστε σέ ὁλόκληρη τήν ἐπίγεια ζωή μας τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. Ὅπως ἀκριβῶς ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, πάντοτε μᾶς διδάσκει: «Πορευθέντες δέ μάθετε τί ἐστιν ἔλεον θέλω καί οὐ θυσίαν.

Οὐ γάρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλά ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν»(Ματθ. 9, 13).

Ἄς ἔχουμε ἀδέλφια μου, συνεχῶς στά χείλη μας τήν καρδιακή εὐχή: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν».

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

13. Ἡ μετάνοια. Ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδος. (Ἐκφωνήθηκε στόν καθεδρικό ναό τοῦ Βελιγραδίου, σέ περίοδο νηστείας) https://i-n-agioy-nikolaoy-toy-neoy.webnode.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Ο Κύριος περιμένει από εμάς μετάνοια και έλεος (Α΄Μέρος, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, ΣΤ΄, Ζ΄, Η΄, Θ΄, Ι΄, ΙΑ΄, ΙΒ΄)