Άρθρο της Χριστίνας Τράντζα
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Στους καιρούς αποστασίας, στους οποίους ζούμε, αυτό που κινδυνεύει είναι η Πίστη, η οποία κοσκινίζεται εντός μας διά του “αγίου” κορωνοϊού, του υποτακτικού του Θεού.

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Ο μακαριστός Πατριάρχης Σερβίας κυρός Ειρηναίος εκοιμήθη μετά από σύντομη ασθένεια από τις επιπλοκές του κορωνοϊού

της Χριστίνας Τράντζα

Σύμφωνα με ανακοίνωση του Πατριαρχείου Σερβίας, στις 20-11-20, εκοιμήθη στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο «Karaburma» στο Βελιγράδι, ο Αρχιεπίσκοπος Πεκίου, Μητροπολίτης Βελιγραδίου και Καρλοβικίου και Πατριάρχης Σερβίας Ειρηναίος. Ο Πατριάρχης Σερβίας Ειρηναίος Γκαβρίλοβιτς γεννήθηκε στο χωριό Vidova κοντά στο Τσάτσακ της Σερβίας το 1930 και βαπτίστηκε με το όνομα Μίροσλαβ. Τελείωσε την εκπαίδευσή του στην πόλη Τσάτσακ και στη συνέχεια σπούδασε στο τμήμα Θεολογίας του Πανεπιστημίου Βελιγραδίου. Αμέσως μετά την επιστροφή του από τον στρατό, διορίστηκε ως αναπληρωτής καθηγητής του σχολείου Prizren και πριν αναλάβει καθήκοντά του, τον Οκτώβριο του 1959, εκάρη μοναχός με το όνομα Ειρηναίος, στο μοναστήρι της Ρακόβιτσα, από τον Σέρβο Πατριάρχη Γερμανό. Τον ίδιο μήνα, στις 27-10-59, χειροτονήθηκε ιερέας στην εκκλησία της Ružica στο Kalemegdan. Στο διάστημα που υπηρετούσε ως καθηγητής στο Θεολογικό Σεμινάριο στο Prizren, ήρθε για μεταπτυχιακές σπουδές στην Αθήνα. Το 1969 διορίστηκε διευθυντής της Σχολής στην Ιερά Μονή Ostrog, ενώ μετέπειτα επέστρεψε στο Prizren και διορίστηκε πρύτανης της Σχολής Prizren. Το έτος 1974, εξελέγη Επίσκοπος Μοραβίτσα. Ένα χρόνο αργότερα, το 1975, εξελέγη Επίσκοπος Νις, όπου παρέμεινε για 35 χρόνια. Στην Ιερά Σύνοδο των Επισκόπων της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, στις 22-01-2010, ο Ειρηναίος εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Πεκίου, Μητροπολίτης Βελιγραδίου και Καρλοβικίου και 45ος Πατριάρχης της Σερβίας. Εκοιμήθη σε ηλικία 90 ετών, και σύμφωνα με την ανακοίνωση του Νοσοκομείου, μετά από επιπλοκές της νόσου Covid-19. Η εξόδιος ακολουθία του μακαριστού Πατριάρχη, τελέστηκε την Κυριακή 22 Νοεμβρίου, μετά τη Θεία Λειτουργία και ο σερβικός λαός αποχαιρέτησε τον Ποιμενάρχη του. Ενταφιάστηκε στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Σάββα Βελιγραδίου, μία από τις μεγαλύτερες Ορθόδοξες εκκλησίες στον κόσμο, που κατασκευάζεται από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 στη θέση όπου τα λείψανα του Αγίου Σάββα κάηκαν το 1594 από τους Οθωμανούς Τούρκους. Της εξοδίου ακολουθίας προέστη ο τοποτηρητής του Πατριαρχικού Θρόνου της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Σερβίας, Μητροπολίτης Νταμπρομποσάν κ. Χρυσόστομος, πλαισιούμενος από τον πρόεδρο του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ κ. Ιλαρίωνα, τον πρωτοσύγκελο της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, Μητροπολίτη Μπορίσπολ και Μπροβάρυ κ. Αντώνιο, τον Αρχιεπίσκοπο Αχρίδας κ. Ιωάννη, τον Μητροπολίτη Ζάγκρεμπ και Λιουμπλιάνας κ. Πορφύριο και άλλους ιεράρχες της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Σερβίας.

Συλλυπητήρια μηνύματα για την κοίμηση του Πατριάρχη Σερβίας Ειρηναίου απέστειλαν όλα τα Πατριαρχεία και οι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες. Ανάμεσα σε αυτά, ξεχωρίζει αυτό του Μακαριωτάτου Πατριάρχη Μόσχας και πασών των Ρωσιών κ. Κυρίλλου προς το Πατριαρχείο Σερβίας και τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Σερβίας, που αναφέρει τα εξής: «Με βαθιά θλίψη έλαβα την είδηση για τον θάνατο του εν Χριστώ αδελφού και συναδέλφου μου, Αρχιεπισκόπου Пεκίου, Μητροπολίτη Βελιγραδίου και Καρλοβικίου, Πατριάρχη Σερβίας Ειρηναίου.

Εξ ονόματος των Αρχιερέων και ποιμένων, μοναχών και λαϊκών της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, καθώς και προσωπικά, εκφράζω τα συλλυπητήριά μου στην αδελφή Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία για αυτή την πικρή απώλεια.

Ο Θεός είχε δώσει στην Εκκλησία του αγίου Σάββα έναν σοφό Πατριάρχη, που αφιέρωσε όλη του τη ζωή στο έργο της πνευματικής φροντίδας. Γεμάτος ειλικρινή χριστιανική αγάπη για τους ανθρώπους, ο μακαριστός Προκαθήμενος πάντα ήθελε να είναι κοντά με το ποίμνιό του, να παρηγορεί και να έχει επαφή με τον λαό του Θεού, χαιρόταν με εκείνους που χαίρονταν και πενθούσε με εκείνους που πενθούσαν, «χαίρειν μετά χαιρόντων καί κλαίειν μετά κλαιόντων». (Προς Ρωμαίους 12,15). Και την τελευταία ώρα του ταξιδιού του σε αυτή τη ζωή, ο Πατριάρχης Ειρηναίος μοιράστηκε τη δυστυχία με εκείνους τους πιστούς, των οποίων το ταξίδι διακόπηκε από την θανατηφόρα επιδημία.

Ο Προκαθήμενος της Σερβίας, με ακλόνητη πίστη στους ιερούς κανόνες, έκανε πολλά για να διατηρήσει την ενότητα της παγκόσμιας Ορθοδοξίας και την κανονική τάξη στην Αγία Εκκλησία του Χριστού.

Ο μακαριστός ήταν σπουδαίος φίλος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, που έχει επανειλημμένα επισκεφθεί επισήμως, όχι μόνο τη Μόσχα, αλλά και την Αγία Πετρούπολη, το Κίεβο, και την πρωτεύουσα της Λευκορωσίας, Μινσκ. Πάνω από μια φορά ο Πατριάρχης Ειρηναίος (Ириней τις святительским) με ιεραρχικό φόβο (θάρρος) και αμεσότητα μίλησε υπέρ της διωγμένης Κανονικής Εκκλησίας, της Ορθοδοξίας στην Ουκρανία. 

Τελευταία, αλλά, δυστυχώς, ανεκπλήρωτη επιθυμία του ήταν να κάνουμε μαζί τον αγιασμό του Ιερού Ναού του αγίου Σάββα στο Βελιγράδι. Η ολοκλήρωση της εσωτερικής διακόσμησης αυτού του ευλογημένου ναού, σίγουρα θα μείνει στην ιστορία ως ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματά του.

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, που είναι η ανάσταση και η ζωή (Ιω. 11,25), να αναπαύσει την ψυχή του, να τον τάξει σε σκηναίς δικαίων, όπου δεν υπάρχει ούτε ασθένεια, “ἔνθα ἀπέδρα ὀδύνη, λύπη καί στεναγμός, ἀλλά ζωή ἀτελεύτητος”.

Αιωνία του η μνήμη!».

Πράγματι ο Πατριάρχης Σερβίας Ειρηναίος επανειλημμένως επισκέφθηκε τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία. Το 2013 με επίσημη ειρηνική επίσκεψη, συμμετείχε στους εορτασμούς εξ αφορμής της επετείου των 1025 ετών από τη Βάπτιση των Ρως. Το 2016, συμμετείχε στους εορτασμούς εξ αφορμής της 70ετίας από τη γέννηση του Πατριάρχη Μόσχας Κυρίλλου. Το 2017, παρέστη στους εορτασμούς της εκατονταετίας από την ανασύσταση του πατριαρχικού θεσμού στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία. Το 2018, μετέβη στη Μόσχα για να παραλάβει το βραβείο του Διεθνούς Ιδρύματος για την ενότητα των Ορθοδόξων λαών, που του απονεμήθηκε από το Ρωσικό Πατριαρχείο. Τιμήθηκε υπό συνθήκες κρίσεως των διορθοδόξων σχέσεων, που προκλήθηκαν εξαιτίας της παρέμβασης του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα. O Πατριάρχης Σερβίας Ειρηναίος υπερασπίστηκε επανειλημμένως την Κανονική Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία, την κανονική τάξη και ενότητα της παγκόσμιας Ορθοδοξίας.

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν εξέφρασε επίσης τα συλλυπητήριά του για τον θάνατο του Πατριάρχη Ειρηναίου της Σερβίας, απευθυνόμενος με λόγια ειλικρινής συμπάθειας και υποστήριξης προς τους κληρικούς της Σερβικής Εκκλησίας και ολόκληρου του αδελφικού σερβικού λαού, δήλωσε ότι: «Είναι δύσκολο να υπερεκτιμήσει τις προσπάθειές του για την προώθηση υψηλών πνευματικών αξιών και την ενίσχυση της ενότητας του Ορθόδοξου κόσμου».

Ο Πατριάρχης είναι ο επικεφαλής της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και το ανώτατο σώμα της Εκκλησίας είναι η Ιερά Συνέλευση, που αποτελείται από τον Πατριάρχη, τους Μητροπολίτες, τους Επισκόπους, τον Αρχιεπίσκοπο της Αχρίδας και τους Βικάριους Επισκόπους. Η Ιερά Συνέλευση των Επισκόπων -συνέρχεται δύο φορές το χρόνο, την άνοιξη και το φθινόπωρο- ενώ λαμβάνει τις σημαντικές εκκλησιαστικές αποφάσεις και εκλέγει τον Πατριάρχη. Το εκτελεστικό όργανο της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι η πενταμελής Ιερά Σύνοδος που αποτελείται από τέσσερις Επισκόπους και τον Πατριάρχη. Η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία είναι σε πλήρη κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και με όλες τις αυτοκέφαλες Ορθόδοξες Εκκλησίες. Είναι μέλος του ΠΣΕ από το 1965 και της Διάσκεψης των Ευρωπαϊκών εκκλησιών. Ωστόσο, βρίσκεται σήμερα σε σύγκρουση με τη σχισματική Μακεδονική «ορθόδοξη εκκλησία», αφού μονομερώς το 1967 αυτοανακηρύχθηκε αυτοκέφαλη. Στην ίδια κατάσταση βρίσκεται και με τη σχισματική «ορθόδοξη εκκλησία» του Μαυροβουνίου, που θεωρεί ότι είναι η μόνη νόμιμη Ορθόδοξη Εκκλησία της περιοχής και ισχυρίζεται ότι όλη η εκκλησιαστική περιουσία είναι δική της, η οποία όμως ανήκει στη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία. Επίσης, η Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή της Αχρίδας, που δημιουργήθηκε το 2002, είναι μια αυτόνομη Αρχιεπισκοπή στα Σκόπια, υπό τη δικαιοδοσία της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Ο μακαριστός Πατριάρχης Ειρηναίος, έκανε πολλές φορές λόγο ότι το όραμά του για το Πατριαρχείο ήταν πάντα η διάδοση του λόγου του Θεού. Από τους σύγχρονούς του χαρακτηρίζεται ως φιλομόναχος, ελεήμων, συμπονετικός και πολύ προσευχόμενος, διότι μεγάλωσε με τα νάματα της Ορθοδοξίας. Αγαπούσε πολύ το Κόσοβο. Όλοι οι ορθόδοξοι Σέρβοι νιώθουν ότι το Κόσοβο είναι η καρδιά της Σερβίας και δε νοείται από την εδαφική ακεραιότητά της να εξαιρεθεί το Κόσσοβο, επειδή εκεί νήφει η καρδιά τους με τον ορθόδοξο μοναχισμό και τους αγίους της Ορθοδοξίας. Όπως έλεγε και ο ίδιος, εκεί ήταν το Πατριαρχείο και τα ιστορικότερα σερβικά ορθόδοξα μοναστήρια. Θεωρήθηκε από τους πολιτικούς, ως ένας σπουδαίος άνθρωπος που φύλαγε τη Σερβική Εκκλησία σε δύσκολους καιρούς και κράτησε το τιμόνι της σταθερά, επειδή ήταν υπέρ της ειρηνικής συμφιλίωσης των δύο λαών, των Σέρβων και των Αλβανών.

Η παρέμβαση του Πατριάρχη Ειρηναίου το 2016 στον Πάπα Φραγκίσκο για τη δημιουργία μιας κοινά αποδεκτής μικτής επιτροπής ορθοδόξων και καθολικών, με σκοπό να εξετάσει το ρόλο του Καρδιναλίου Στέπινατς σχετικά με τα εγκλήματα του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, παρουσίασε μία απαράδεκτη εικόνα δίνοντας την ψευδή εντύπωση της αποτροπής της αγιοκατάταξης του Στέπινατς. Στη μικτή επιτροπή συμμετείχαν από το Πατριαρχείο Σερβίας ο μακαριστός Μητροπολίτης Μαυροβουνίου κ. Αμφιλόχιος, ο Σεβ. Μητροπολίτης Ζάγκρεμπ κ. Πορφύριος, ο Θεοφ. Επίσκοπος Μπάτσκας κ. Ειρηναίος και ο Θεοφ. Επίσκοπος Σλαβονίας κ. Ιωάννης. Οι δύο πλευρές αμοιβαία είχαν αναγνωρίσει τη γενναιοδωρία με την οποία ο Πάπας αποδέχτηκε τη δήλωση του Πατριάρχη Σερβίας και κατά συνέπεια αποφάσισε την ανάπτυξη της μικτής επιτροπής για την εξέταση της ζωής του Καρδινάλιου Στέπινατς. Η επιτροπή μετά από έξι συνεδριάσεις αναγνώρισε ότι η κάθε «εκκλησία» έχει τα δικά της κριτήρια αγιοκατάταξης και έδωσε εντελώς διαφορετική ερμηνεία στην περίπτωση του Καρδινάλιου Στέπινατς. Σημαντική παγίωση στο εν λόγω ζήτημα υπήρξε με τη γνωστοποίηση εκ μέρους Ποντιφικού Συμβουλίου στα μέλη της επιτροπής, ότι την αποκλειστική δικαιοδοσία για την αγιοκατάταξη του Καρδινάλιου Στέπινατς την έχει ο Πάπας Φραγκίσκος. Σε αυτό που συμφώνησαν τα μέλη της επιτροπής ήταν η περαιτέρω συνεργασία προκειμένου να μοιραστούν τη μνήμη των μαρτύρων και ομολογητών της πίστεως και των δύο «εκκλησιών».

Το 2018, απέφυγε την επίσκεψη του Πάπα στη Σερβία και επέκρινε τη στάση των παπικών στην Κροατία, οι οποίοι δημιουργούν μόνιμα ζητήματα στον σερβικό λαό, τονίζοντας: «Η επιθυμία του επισκόπου Ρώμης να επισκεφθεί τη Σερβία είναι καλή και τη χαιρετίζουμε. Κάτι τέτοιο θα ωφελούσε τον λαό μας, δεδομένων των σχέσεών μας με τους πλησιέστερους γείτονές μας, τους Κροάτες, που βασίζονται σε μεγάλες ιστορικές αδικίες και εγκλήματα. Ωστόσο, ακριβώς λόγω αυτών των προβληματικών σχέσεων, που συνεχίζουν να υπάρχουν, θεωρούμε ότι δεν είναι ακόμη καιρός για μία τέτοια επίσκεψη. Ακόμη και σήμερα συμβαίνουν πολλά δυσάρεστα γεγονότα στην Κροατία κατά των Σέρβων και η Καθολική εκκλησία σιωπά. Η σιωπή σημαίνει έγκριση. Αφού εκδηλώνεται η επιθυμία για ενότητα της Ρωμαιοκαθολικής και της Ορθόδοξης Εκκλησίας, εμείς οι ορθόδοξοι αναμένουμε η επιθυμία αυτή να είναι ειλικρινής».

Με πικρία αναφέρουμε ότι δεν έλειψε ούτε από το Πατριαρχείο της Σερβίας το φαινόμενο της νέας εποχής, της επικράτησης της δαιμονικής παναίρεσης και της επιτάχυνσης της πανθρησκείας με τις καθιερωμένες συμπροσευχές, με αιρετικούς παπικούς και επίσημους εκπροσώπους ποικίλων ειδωλικών θεών των θρησκειών. Στην τελετή ενθρόνισης του Μητροπολίτη Ζάγκρεμπ και Λιουμπλιάνας κ. Πορφυρίου, που είχε πραγματοποιηθεί από τον μακαριστό Πατριάρχη Σερβίας κυρό Ειρηναίο το 2014, στον Καθεδρικό Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Ζάγκρεμπ, είχαν παραστεί οι Ιεράρχες της Σερβικής Εκκλησίας, του Πατριαρχείου Αντιοχείας, της Αρχιεπισκοπής Κύπρου, κληρικοί, μοναχοί και μοναχές από διάφορα μοναστήρια της Σερβίας. Το άκρως αποκρουστικό και παράδοξο φαινόμενο για την Ορθοδοξία, ήταν ότι παρέστησαν και οι παπικοί: Ο Καρδινάλιος Τζόσιπ Μπόζανιτς, ο Αποστολικός Νούντσιος της Κροατίας και οι καθολικοί αρχιεπίσκοποι και επίσκοποι. Όπως επίσης και οι εκπρόσωποι των θρησκευτικών κοινοτήτων του Ζάγκρεμπ. Ο κ. Πορφύριος έκανε λόγο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για την πολιτιστική και θρησκευτική ελευθερία που έχουν οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και για την ετοιμότητά του να συμμετέχει στην οικοδόμηση γεφυρών μεταξύ των λαών και των ανθρώπων, έχοντας πλήρη επίγνωση ότι υπάρχουν και εκείνοι από την άλλη πλευρά που θα ρίχνουν πέτρες στον γεφυροποιό (αιρετίζοντα επίσκοπο) για την επίτευξη του σκοπού (της πανθρησκείας).

Με μια συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο μακαριστός Πατριάρχης Σερβίας Ειρηναίος τον Οκτώβριο του 2014 στο Γραφείο Τύπου της Ιεράς Μητροπόλεως Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, στην ερώτηση ποιες είναι οι σχέσεις του ίδιου με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, απάντησε ως εξής: «Έχουμε άριστες σχέσεις με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης περιβάλλει με εμπιστοσύνη το Πατριαρχείο της Σερβίας. Από την άλλη μεριά το Πατριαρχείο της Σερβίας διατηρεί αισθήματα πίστης και ευγνωμοσύνης προς τη μητέρα Εκκλησία και όλως ιδιαιτέρως προς τον Προκαθήμενο της, την Α.Θ.Π. τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο τον Α΄. Η ευγνωμοσύνη μας προς το Σεπτό Κέντρο της Ορθοδοξίας, το Οικουμενικό Πατριαρχείο ανάγεται στα χρόνια του Βυζαντίου. Δεν λησμονούμε ότι στους δύο ισαποστόλους αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο, τους οποίους ο Πατριάρχης Φώτιος έστειλε στους Σλαβικούς λαούς, οφείλουμε τη γέννησή μας στην Ορθοδοξία. Το Ιερό Φανάρι, λοιπόν, αποτελεί την πνευματική μας κολυμβήθρα. Σε αυτό είναι στραμμένοι με ευγνωμοσύνη οι οφθαλμοί της ψυχής μας».

Το 2016 ο μακαριστός Πατριάρχης Σερβίας είχε μεταβεί στη συνάντηση των Ορθόδοξων Εκκλησιών στο Κολυμπάρι της Κρήτης, συνοδευόμενος από 24 κορυφαία στελέχη και μητροπολίτες της Σερβικής Εκκλησίας. Είχε στηρίξει το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην απόφασή του να συγκαλέσει τη Σύνοδο, ως μία κίνηση υψίστης σημασίας, καθώς ο στόχος της Ρωσίας ήταν να μετατρέψει τη Σύνοδο σε μία εκκλησιαστική Σύναξη, στην οποία θα συμμετείχαν μόνο οι ελληνόφωνες Εκκλησίες. Ενώ όμως, δεν είχε αντιδράσει στις αποφάσεις της ψευδοσυνόδου, δηλαδή στην αναγνώριση εκκλησιαστικότητας στις αιρέσεις, όταν προέκυψε η χορήγηση της αυτοκεφαλίας της εκκλησίας της Ουκρανίας υπό τον σχισματικό Επιφάνιο τάχθηκε στο πλευρό της Κανονικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, υπέρ του Ονουφρίου. Είχε αναφερθεί ξεκάθαρα στην αποτυχημένη προσπάθεια του Οικουμενικού Πατριαρχείου να λύσει το Ουκρανικό θέμα, αφού έτσι προκάλεσε μεγαλύτερο πρόβλημα στην Ορθοδοξία και είχε δηλώσει τα εξής σημαντικά: «Η απόφαση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου να χορηγήσει αυτοκεφαλία στην πρόσφατα δημιουργηθείσα ορθόδοξη εκκλησία της Ουκρανίας έρχεται ως παραβίαση της παλαιάς αρχής της συνδιαλλαγής και μπορεί να αποτελέσει σημαντικό σχίσμα στην Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Έχουμε ήδη ένα μεγάλο σχίσμα εξαιτίας του παπισμού ως απόκλιση από το πνεύμα της συμφιλίωσης, το σχίσμα ανάμεσα στη χριστιανική Ανατολή και τη Δύση, το οποίο διήρκεσε αιώνες. Εξαιτίας αυτού του νέου ανατολικού μοντέλου του παπισμού μπορεί να προκληθεί ένα νέο μεγάλο σχίσμα. Η μόνη πιθανή διέξοδος από αυτή τη βαθιά κρίση είναι η επιστροφή στην αρχή της συνδιαλλαγής και της αιώνιας κανονικής τάξης… στην υπεύθυνη πανορθόδοξη επίλυση των προβλημάτων αντί της υπερβολικής επιμονής στην υπεροχή και στα δικά μας ιδιαίτερα και αποκλειστικά προνόμια και εξουσίες… από την αντίληψη του “πρώτου χωρίς ίσους” στην αντίληψη του “πρώτου μεταξύ ίσων”, διότι η πρώτη καταργεί την μέχρι τώρα απαραβίαστη ορθόδοξη αρχή της συνδιαλλαγής».

Θα υπενθυμίσουμε επίσης, την πρόταση του μακαριστού Πατριάρχη Ειρηναίου, ως ένα άσχημο γεγονός, που ειπώθηκε και ήταν πολύ χειρότερο από την ίδια τη μετατροπή του Ναού της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Σε άρθρο μας, αναφέραμε ότι ο ίδιος είχε προτείνει, χωρίς φόβο Θεού αλλά με απίστευτο θράσος, την τριπλή χρήση της Αγίας Σοφίας. Ο μακαριστός Ειρηναίος υποστήριξε πως η μόνη δίκαιη λύση -στην περίπτωση που αλλάξει η απόφαση Κεμάλ του 1934- ήταν η Αγία Σοφία να παραμείνει μεν μουσείο, αλλά με τον ίδιο τρόπο, όπως δίνεται άδεια για λατρεία στους Μουσουλμάνους, να δίνεται και στους Χριστιανούς. Δηλαδή να λειτουργεί ως Μουσείο, ως Τέμενος και ως Εκκλησία. Ανέφερε ότι «ο ναός είναι αρκετά ευρύχωρος ώστε όλοι να μπορούν να έχουν χώρο για τη λατρεία τους». Όμως το πρόβλημα δεν έγκειται στην ύπαρξη του χώρου, αλλά στην παραβίαση των Ιερών Κανόνων των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων της Ορθοδοξίας. Οι απόψεις του μακαριστού Πατριάρχη περί σεβασμού, ειρήνης, ανοχής και αγάπης μάς αφήνουν παγερά αδιάφορους και κάθετα αντίθετους. Όπως επίσης και το ότι δεν κάμπτεται το ορθόδοξο φρόνημά μας από τις αιρετικές και βλάσφημες απρέπειες των οικουμενιστών επισκόπων. 

Έχουμε επαινέσει με άρθρο μας το 2020 τον μακαριστό Πατριάρχη Σερβίας, όταν ξεκαθάρισε τα πράγματα στο θέμα του νόμου του Μαυροβουνίου για τη «θρησκευτική ελευθερία». Ο νόμος στόχευε στην απόσπαση από τη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία όλων των ναών και μοναστηριών και την παραχώρησή τους στην ανασυσταθείσα (1993) «ορθόδοξη εκκλησία του Μαυροβουνίου» (CPC). Ο Πατριάρχης είχε αναφερθεί με σθένος κατά των μεγάλων δυνάμεων και εχθρών της Ορθόδοξης Σερβικής Εκκλησίας, όπως είναι οι ΗΠΑ και το Βατικανό, που υποκινούν αυτά τα σχέδια, ώστε να κυβερνούν την Ορθόδοξη Εκκλησία. Μίλησε με αγάπη προς τον Σερβικό λαό που συμμετείχε σε μεγάλες πορείες προσευχής και φανέρωνε τη θερμή πίστη του στο Θεό, με τα εξής λόγια: «Μόνο ο Θεός μπορεί να προστατεύσει τα Ορθόδοξα ιερά του Μαυροβουνίου, γιατί πίσω από τους ώμους των αρχών της χώρας είναι μια μεγάλη εξωτερική δύναμη. Τα αδιάλυτα προβλήματα, όπως διδάσκουν οι Άγιοι Απόστολοι, πρέπει να αφεθούν στον Θεό, επειδή δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα που ο Θεός δεν μπορεί να λύσει. Και τα ιερά του Μαυροβουνίου μπορούν να προστατευθούν μόνο από το Θεό, επειδή πίσω από τις πλάτες των ηγετών του Μαυροβουνίου υπάρχει μια μεγάλη δελεαστική δύναμη και κάνουν μόνο τη δουλειά τους να καταστρέφουν και να χωρίζουν τους Σέρβους. Οι δυνάμεις μας μπορεί να είναι μικρές, αλλά οι προσευχές μας δεν είναι μικρές, επειδή αφήνουμε όλα τα προβλήματά μας στο Θεό. Και κανείς δεν έχει κερδίσει ποτέ τη μάχη ενάντια στο Θεό».

Ο μακαριστός, ως προκαθήμενος της Σερβικής Εκκλησίας, είχε χοροστατήσει την 1-11-20 στην εξόδιο ακολουθία του Μητροπολίτη Μαυροβουνίου και Παραθαλασσίας Αμφιλόχιου, ο οποίος είχε αποβιώσει λόγω επιπλοκών του κορωνοϊού. Στην εξόδιο ακολουθία του συμμετείχε πλήθος λαού χωρίς να τηρούν κανένα από τα μέτρα προστασίας των ειδικών και ασφαλώς κατά την ακολουθία, ο μακαριστός δε φορούσε μάσκα. Έτσι, στοχοποιήθηκε μαζί με το πλήθος και ο ίδιος από όλα τα ΜΜΕ και ειπώθηκε ότι λόγω αυτού του γεγονότος κόλλησε τον κορωνοϊό. Ο ίδιος δεν ήταν εναντίον των μέτρων για την πανδημία, καθώς έλεγε ότι δεν ήθελε να παραμένουν οι εκκλησίες κλειστές και γι’ αυτό το λόγο υποστήριζε τους αγώνες και μακαριστού Μητροπολίτη Μαυροβουνίου κυρού Αμφιλοχίου, ο οποίος είχε ήδη στοχοποιηθεί από την κυβερνητική πολιτική.

Σε κάθε ευκαιρία συμβούλευε τον σερβικό λαό να τηρεί τα μέτρα, αλλά ζητούσε και από τους κυβερνώντες να κρατήσουν τις εκκλησίες ανοιχτές ως παρηγοριά και βοήθεια για το πιστό ποίμνιό του. Έτσι στο πρώτο κύμα της πανδημίας, η Ιερά Σύνοδος της Σερβικής Εκκλησίας δε συμμορφώθηκε με τις συστάσεις της πολιτείας για διακοπή της Θείας Λειτουργίας και της Θείας Κοινωνίας με την εξής ανακοίνωση: «Η Εκκλησία δεν πρόκειται να διακόψει την τέλεση της Θείας Λειτουργίας και δεν θα πάψει να προσφέρει την Θεία Κοινωνία στους πιστούς. Αυτά είναι αδιαπραγμάτευτα θέματα διότι αποτελούν την βάση της πίστης μας στον Θεό».

Ο ομόδοξος σερβικός λαός, πολλές φορές μας έχει αγγίξει με τη βαθιά πίστη του και φαίνεται πως λόγω του ορθοδόξου φρονήματός του, που δεν έχει ακόμη αλλοιωθεί, έμειναν ανοιχτοί οι ιεροί ναοί για τους πιστούς της Εκκλησίας του Χριστού. Στους καιρούς αποστασίας, στους οποίους ζούμε, αυτό που κινδυνεύει είναι η Πίστη, η οποία κοσκινίζεται εντός μας διά του “αγίου” κορωνοϊού, του υποτακτικού του Θεού. Το πνεύμα του Οικουμενισμού έχει αλώσει όλα σχεδόν τα κλιμάκια της διοικούσας εκκλησίας και η εκκοσμίκευση με τη δαιμονική παναίρεση παρουσιάζει μία αλλότρια πίστη σε έναν αλλοιωμένο θεό και όχι στον αληθινό Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό. Μόνο η Ορθοδοξία και η ορθοπραξία με την αγάπη στις θείες εντολές και την τήρησή τους, μας οδηγεί σταδιακά διά της χάριτος του αγίου Τριαδικού Θεού, στην πνευματική τελείωση και στη σωτηρία. Είναι ξεκάθαρο ότι μόνο στην Ορθοδοξία υπάρχει σωτηρία. 

Ο όρος «πνευματική τελείωση» στην ορθόδοξη θεολογία της Εκκλησίας μας, δηλώνει τη σωτηριολογική πορεία του πεπτωκότος ανθρώπου προς το αρχέτυπο κάλλος της δημιουργίας, δηλαδή την πορεία του πιστού από το «κατ’ εικόνα» στο «καθ’ ομοίωσιν» του Δημιουργού. Αυτή την πνευματική τελείωση πέτυχαν όλοι οι Άγιοι που ακολούθησαν το σκεύος εκλογής του Θεού, τον Απόστολο Παύλο. Έγιναν οι επόμενοι των Αγίων Αποστόλων και των αγίων Πατέρων, άξιοι της θείας αποστολής τους μέσα στην Εκκλησία. Αυτή η θεία αποστολή, όπως και ο ζήλος της πίστεως, μας θυμίζει τον Προφήτη Ηλία με την υπακοή και τη μαθητεία του στο Λόγο του Θεού, τον οποίο τηρούσε και βίωνε με ακρίβεια ο ίδιος, δίχως κανέναν συμβιβασμό στην αιρετική εποχή όπου έζησε. 

Όσοι πιστοί αναζητήσουν τον Θεό, σε εκείνους θα αποκαλυφθεί, ώστε με τη θεία Χάρη Του να έρθουν στην επίγνωση της αληθείας, και τότε θα μπορούν να ελέγξουν τους κακούς Ποιμένες και να απομακρυνθούν από τους λυκοποιμένες και τις πλανεμένες διδασκαλίες τους. Ακόμη και οι απλοί πιστοί μπορούν να αποδειχθούν άξιοι μαθητές του Αποστόλου Παύλου, αλλά και των Προφητών, ώστε να βαδίσουν στα άγια βήματά τους, αρνούμενοι τον πλανεμένο ζηλωτισμό και μακριά από το οικουμενιστικό πνεύμα, από τις αιρέσεις και τα σχίσματα.

Ελπίζουμε ο μακαριστός Πατριάρχης της Σερβίας στο σύντομο διάστημα της ασθένειάς του να πρόλαβε με την αληθινή μετάνοια -την οποία είχε ως παρακαταθήκη από τους προκατόχους αγίους Πατριάρχες και Επισκόπους της αγίας Εκκλησίας μας- και σαν τον ληστή να κερδίσει τον Παράδεισο. Η Εκκλησία σαν φιλόστοργη μητέρα θα εύχεται πάντα για τη σωτηρία της ψυχής του. 

Είναι ξεκάθαρο ότι μόνο στην Ορθοδοξία υπάρχει σωτηρία.

Νεκρώσιµα Εὐλογητάρια. Ἦχος πλ. αʹ

 Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί Ἁγίῳ Πνεύµατι. 

«Τό τριλαµπές τῆς µιᾶς Θεότητος, εὐσεβῶς ὑµνήσωµεν βοῶντες· Ἅγιος εἶ, ὁ Πατήρ ὁ ἄναρχος, ὁ συνάναρχος Υἱός καί θεῖον Πνεῦµα. φώτισον ἡµᾶς πίστει σοι λατρεύοντας, καί τοῦ αἰωνίου πυρός ἐξάρπασον. 

 Καί νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀµήν.

Χαῖρε σεµνή, ἡ Θεόν σαρκί τεκοῦσα, εἰς πάντων σωτηρίαν, δι’ ἧς γένος τῶν ἀνθρώπων εὕρατο τήν σωτηρίαν· διά σοῦ εὕροιµεν Παράδεισον, Θεοτόκε, ἁγνή εὐλογηµένη».

 Ἀλληλούϊα. Ἀλληλούϊα. Ἀλληλούϊα. 

 Δόξα σοι ὁ Θεός. (ἐκ γʹ)

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2

Δείτε σχετικά:
– Εμφάνιση άσχημου γεγονότος, πολύ χειρότερο από τη μετατροπή του Ναού σε τζαμί
– Ο Πατριάρχης της Σερβίας για το Μαυροβούνιο, για τις ΗΠΑ και τον Πάπα!
– Πατριάρχης Σερβίας: Σέβομαι το Φανάρι αλλά στηρίζω τον Ονούφριο
– Το Πατριαρχείο Σερβίας στο πλευρό του Μητροπολίτη Ονούφριου
– Κανονικά η Θεία Κοινωνία λέει η Ορθόδοξη Εκκλησία στη Σερβία