Οικουμενισμός, κορωνοϊός και ένωση με τους παπικούς

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Πολλές φορές ειδήσεις που έχουμε αφήσει να πολυκαιρίσουν, βρίσκουν την θέση τους ετεροχρονισμένα με έναν πολύ ευλογημένο τρόπο. Συγκεκριμένα, ο Μητροπολίτης Ισπανίας και Πορτογαλίας κ. Βησσαρίων παρέστη, το Σάββατο 3 Απριλίου 2021, στην αγρυπνία για το Πάσχα των Ρωμαιοκαθολικών στον Καθεδρικό Ναό της Σάντα Μαρία και Ρεάλ δε Αλμουδένα στη Μαδρίτη, μετά από πρόσκληση του Καρδιναλίου Carlos Osoro, Αρχιεπισκόπου της Μαδρίτης.

Ο νέος Μητροπολίτης Ισπανίας και Πορτογαλίας Αρχιμανδρίτης κ. Βησσαρίωνας ( Κομζιάς) εξελέγη από τη Σύνοδο του Πατριαρχείου στις 14 Ιανουαρίου 2021, ενώ η χειροτονία του έλαβε χώρα στις 25 Ιανουαρίου από τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Η ενθρόνιση του νέου Ποιμενάρχη πραγματοποιήθηκε το Σάββατο, 27 Μαρτίου, στις 13:00, στον ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίων Ανδρέα και Δημητρίου στη Μαδρίτη, με όλα τα ισχύοντα στη Μαδρίτη υγειονομικά πρωτόκολλα. Η παρουσία του, λοιπόν, στον εορτασμό του Πάσχα στον παπικό ναό στη Μαδρίτη ήταν από τις πρώτες ενέργειές του μετά την ενθρόνισή του και δίνει ένα πολύ ισχυρό στίγμα για την πορεία που πρόκειται να ακολουθήσει.

Βιογραφικό

Ο κατά κόσμον Σπυρίδων Κομζιάς γεννήθηκε στην Αθήνα στις 7 Ιουλίου 1975. Το 2000 αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης και το 2009 από τη Θεολογική Ακαδημία Αγίας Πετρουπόλεως. Διάκονος χειροτονήθηκε από το Μητροπολίτη Καστοριάς Σεραφείμ. Στις 5 Ιουλίου 2009 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και διορίστηκε Εφημέριος της Ρωσόφωνης ενορίας στην Αττάλεια της Πισιδίας. Στη συνέχεια διορίστηκε Μέγας Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Στις 25 Ιανουαρίου 2021 χειροτονήθηκε στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι της Κωνσταντινουπόλεως Μητροπολίτης Ισπανίας και Πορτογαλίας. Τη χειροτονία τέλεσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες Μύρων Χρυσόστομο, Ικονίου Θεόληπτο, Ίμβρου και Τενέδου Κύριλλο και τον Αρχιεπίσκοπο Ανθηδώνος Νεκτάριο (Πατριαρχείο Ιεροσολύμων).

Η θλιβερή σύνδεση με την επικαιρότητα.
Οικουμενισμός, κορωνοϊός και ένωση με τους παπικούς.

Με αφορμή την είδηση αυτή, λοιπόν, για το συνεορτασμό του Πάσχα του Ορθοδόξου Αρχιεπισκόπου Ισπανίας και του παπικού (αν είναι αυτό δυνατόν να το αποδέχεται ορθόδοξος του Χριστού αρχιερέας) και με φόντο την επικαιρότητα σχετικά με τον εορτασμό της Ανάστασης, μας γεννήθηκαν οι παρακάτω σκέψεις.

Είναι αλήθεια ότι τον τελευταίο αιώνα η αίρεση του Οικουμενισμού αλλοιώνει προοδευτικά την πίστη των πολλών καταπατώντας δόγματα, Ιερούς Κανόνες και Ιερή Παράδοση. Αυτή η αίρεση που έχει καταλάβει σύμπασα την Ορθοδοξία έχει ένα κύριο χαρακτηριστικό που έχουν διαχρονικά όλες οι αιρέσεις. Πλήττει την ενότητα και δημιουργεί συνεχώς σχίσματα, όπως ρητά προκύπτει και από τον ιε’ κανόνα της α-β Συνόδου επί Μεγάλου Φωτίου, που αναφέρει ότι υπαίτιοι των σχισμάτων είναι οι αιρετίζοντες αρχιερείς κι όχι όσοι διακόπτουν την εκκλησιαστική κοινωνία μαζί τους. Αντίθετα οι τελευταίοι είναι άξιοι επαίνων, γιατί διαφυλάττουν την Εκκλησία από τα σχίσματα, λέει ο κανόνας. Τον κανόνα μπορείτε να τον βρείτε εδώ.

Η ψευδοσύνοδος του Κολυμπαρίου βάρυνε υπερβολικά το πνευματικό μας ποινικό μητρώο. Η μη εφαρμογή της εκούσιας ιεροκανονικής αποτείχισης, επέφερε την ακούσια απομάκρυνση από τους ιερούς Ναούς ελέω κορωνοϊού, αλλά και νέες πλάνες περί την λατρεία, τα νεοβαρλααμικά τα υγειονομικά πρωτόκολλα εντός των ναών κτλ.

Ο νεοβαρλααμισμός κορυφώθηκε με την αλλαγή της ώρας τέλεσης της Ανάστασης από την ΔΙΣ της Εκκλησίας της Ελλάδας. Ουσιαστικά πρόκειται για αλλαγή μέρας εορτασμού του Πάσχα, από Κυριακή σε Σάββατο, γεγονός που αποτελεί μέγιστη ιεροκανονική παράβαση και μάλιστα παράβαση κανόνα Οικουμενικής Συνόδου, με πλείστες όσες άλλες κανονικές παραβάσεις, όπως μας τις αναλύει σε πρόσφατο άρθρο του ο κορυφαίος θεολόγος της εποχής μας, π. Θεόδωρος Ζήσης. Όπως από αδιακρισία, υπακοή σε κέντρα που δεν όφειλε και έλλειψη αγάπης για το ποίμνιό της η Εκκλησία της Ελλάδας ακολούθησε την ημερολογιακή καινοτομία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, προκαλώντας το σχίσμα ανάμεσα σε παλαιοημερολογήτες και νεοημερολογήτες, έτσι και τώρα προκάλεσε νέο σχίσμα ανάμεσα σε νεοωρολογήτες και παλαιοωρολογήτες. Σε αυτούς δηλαδή που εόρτασαν την Ανάσταση στις 9 η ώρα και σε όσους παρέμειναν πιστοί στον παραδοσιακό και ορθό εορτασμό στις 12.

Η Διοικούσα Εκκλησία, με ζήλο υπακοής στα μέτρα, δηλαδή στην αίρεση, στην πλάνη και ουσιαστικό στον Εωσφόρο, αλλάζει Παραδόσεις και Ιερούς Κανόνες, χωρίς να χρειάζεται και αυτό συνιστά ουσιαστικά άσκηση σε μια υπακοή παπικού τύπου. Οι παπικοί δεν έχουν Ιερούς Κανόνες ή κι αν έχουν κάποιους κανονισμούς λειτουργίας, αυτοί αλλάζουν με ένα λόγο του Πάπα ελέω παπικού αλάθητου και Πρωτείου. Πίσω από τις αχρείαστες αλλαγές, στις οποίες η Διοικούσα Εκκλησία αξιώνει υπακοή, κρύβεται άλλη μια αίρεση, που εισήχθη στο σώμα της Εκκλησίας δια του Κολυμπαρίου και διπλοεπικυρώθηκε δια του Ουκρανικού, την αίρεση του παπικού Πρωτείου στην Ανατολή που καταλύει το Συνοδικό σύστημα και μαζί και του επάρατου επισκοποκεντρισμού. Η Εκκλησία ξαφνικά δεν έχει κεφαλή τον Χριστό, αλλά τον Επίσκοπο, φευ! Διότι οι αποφάσεις π.χ. της Εκκλησίας της Ελλάδας δεν παίρνονται εν Συνόδω αλλά από μια ολιγομελή ΔΙΣ που έχει γνωμοδοτικό χαρακτήρα, σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδας. Οι αποφάσεις εν Συνόδω, με αδελφική συζήτηση, ανταλλαγή απόψεων και φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, εξέλιπαν και ο μόνος δρόμος που έμεινε για τους διαφωνούντες Αρχιερείς είναι αυτός των επιστολών. Φτάνει άραγε ο λόγος τους στους συνεπισκόπους τους αδελφούς; Κι αν φτάνει, αρκεί η σε τοπικό επίπεδο διαφοροποίηση;

Μέσα σε αυτές τις ασκήσεις αιρετικής υπακοής εν ονόματι της υγείας, όπου όλες οι αντιστάσεις στον οικουμενισμό κάμπτονται και υπό συνθήκες εργαστηρίου γεννιέται ο νέος τύπος θρησκευόμενου χριστιανού, που όλα τα καταπίνει αμάσητα, ποιος θα μπορέσει να σταθεί εμπόδιο στην επικείμενη ένωση Ορθοδόξων και Παπικών, στον υπό πάντων των οικουμενιστών προσδοκώμενο κοινό εορτασμό του Πάσχα και στο κοινό “ άγιο” ποτήριο; Αυτά τα φαινόμενα συμπροσευχών σε ανώτατο επίπεδο, πατριαρχών, αρχιεπισκόπων, μητροπολιτών, είχαν καταντήσει τα προηγούμενα χρόνια μια οικουμενιστική ρουτίνα. Το 2015 ο μακαριστός γέροντάς μας, π. Νικόλαος Μανώλης, σε σχετική ομιλία του, παρουσία του Οσίου γέροντά του π. Αγάθωνα ιερομονάχου, εξηγούσε ακριβώς το μοντέλο του Οικουμενισμού, όπως υλοποιήθηκε με τους τελευταίους δύο Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα και στο Λονδίνο και με την ανέγερση Οικουμενιστικού πανθρησκειακού Ναού στην θέση του ελληνορθόδοξου Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου στους δίδυμους Πύργους. Όμως στο πλαίσιο που διαμορφώθηκε μετά το Κολυμπάρι οι πράξεις αυτές, όπως του νεοεκλεγέντα ορθόδοξου Μητροπολίτη Ισπανίας να εορτάσει το παπικό Πάσχα μαζί με τον παπικό Μητροπολίτη Ισπανίας και να συμπροσεύχεται μαζί του, αποκτούν άλλο νόημα. Αποσκοπούν στην ολοκληρωτική ξεθεμελίωση και του τελευταίου ίχνους σεβασμού προς τους Ιερούς Κανόνες και την Ιερά μας Παράδοση, ώστε να επιτευχθεί ο έσχατος στόχος του οικουμενισμού, το κοινό ποτήριο.

Εν κατακλείδι, οι φορείς του οικουμενισμού, που δυστυχώς αυτή την στιγμή διοικούν την παγκόσμια ορθοδοξία, δε χρησιμοποιούν τον κορωνοϊό με κατεύθυνση την έμπρακτη μετάνοια και την επαναφορά στην ευσέβεια και στο πατροπαράδοτο σέβας, ως όφειλαν και μπορούσαν, αλλά τυφλωμένοι από τα δικαιώματα στην αίρεση και στο διάβολο, χρησιμοποιούν τον κορωνοϊό, για να κάνουν ένα βήμα κάθε φορά, σε όλα τα επίπεδα, πιο κοντά στην πολυπόθητη ένωση με τους παπικούς. Ουσιαστικά η ένωση παπικών και οικουμενιστών έχει γίνει και το κοινό ποτήριο, που ήδη στα εργαστήρια του Οικουμενισμού ανά τον κόσμο ( βλ. Ουκρανία) υπάρχει, είναι πιο κοντά απ’ όσο νομίζουμε ( 2025;). Άραγε, τότε, θα αντιδράσει κανείς ή το εμβόλιο θα έχει καθυποτάξει και την τελευταία ρανίδα εν Χριστώ ελευθερίας που υπάρχει;

Καλή φώτιση – καλή μετάνοια!

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Πώς οδηγούμαστε από την πανδημία και τις μανταλωμένες Εκκλησιές στο κοινό Πάσχα και την…
– Σύναξις Ορθοδόξων Κληρικών και Μοναχών, Αιρεσιάρχου Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου Α΄Λεχθέντα και πραχθέντα (Μέρος 1ον)
– Ο Οικουμενισμός στην Εκκλησία (β΄μέρος)
– Ο Οικουμενισμός στην Εκκλησία (α΄μέρος)
– Ο Οικουμενισμός στην Εκκλησία (γ΄μέρος)
– Πάπας Φραγκίσκος σε Φαναριώτες: Πλήρης ενότητα με τις επιτρεπόμενες διαφορές