Παράνομη, εσφαλμένη και απειλούσα την ενότητα της Ορθοδοξίας η εισπήδηση της Κωνσταντινουπόλεως στο κανονικό έδαφος του Πατριαρχείου Μόσχας…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Στην επίσημη ιστοσελίδα της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Σερβίας αναρτήθηκε η από 30ής Δεκεμβρίου 2022 χριστουγεννιάτικη συνέντευξη του επισκόπου Μπάτσκας Ειρηναίου, στο σερβικό έντυπο «Πετσάτ», όπου, μεταξύ άλλων, θίγεται και το θέμα της κατάστασης της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία υφίσταται νέο κύμα διώξεων.

Κρατική τρομοκρατία εναντίον της κανονικής ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ουκρανία

Χαρακτήρισε κρατική τρομοκρατία τη βλάσφημη εισβολή αστυνομικών και “υπαλλήλων της υπηρεσίας ασφαλείας” στο μέγιστο ιερό σέβασμα της Ουκρανίας και ολόκληρου του ρωσικού ορθόδοξου κόσμου, τη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου. 

Χαρακτήρισε κρατική τρομοκρατία την κήρυξη εκτός νόμου της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, εκφράζοντας τη βεβαιότητα πως η “φιλευρωπαϊκή” και “δημοκρατικά” προσανατολισμένη Ουκρανική κυβέρνηση απειλεί ότι με τη συγκατάθεση του Θεού θα την απαγορεύσει, εάν δεν την διαλύσει. 

Στηλίτευσε την αφωνία της Δύσης, λέγοντας πως “οι ενάρετοι εκπρόσωποι της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων – μεταξύ άλλων και των θρησκευτικών – δικαιωμάτων και ελευθεριών, εκατέρωθεν του Ατλαντικού, κατά τρόπον σοφό τηρούν σιγή, διότι κατά τη γνώμη τους στο Κίεβο υπερασπίζονται τις “αξίες” και τα “ιδεώδη” τους”.

Ξεσκεπάζεται ο ρόλος του Φαναρίου 

Κατακεράυνωσε το ρόλο του Φαναρίου, λέγοντας πως “..η εντατικοποίηση των διώξεων της κανονικής Εκκλησίας προκλήθηκε από την επιδείνωση του σχίσματος στην Ουκρανία, συνεπεία των μη κανονικών ενεργειών του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, το οποίο δημιούργησε στη χώρα αυτή «οικεία αυτού παρεκκλησιαστική δομή», και μάλιστα «παραμερίζοντας την υφιστάμενη και αριθμητικά επικρατέστερη κανονική Εκκλησία, την οποία το ίδιο μέχρι την ημέρα της εφαρμογής της αποφάσεώς του αναγνώριζε, αλλά και τώρα εξακολουθεί ουσιαστικά να την αναγνωρίζει, διότι δεν τολμά να την ανακηρύξει μη κανονική ή ανύπαρκτη”.

Για πρώτη φορά αποκαλύπτεται δημοσίως και με κάθε επισημότητα πως ο οικουμενικός Πατριάρχης αγνόησε επιδεικτικά τις προειδοποιήσεις για τα αποτελέσματα μιας αυτοκεφαλίας κάλπικης, παράνομης και αντικανονικής που ο ίδιος επινόησε!!!

“..τόσο εγώ, όσο και πολλοί άνθρωποι με κύρος προειδοποίησαν τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο για τις αρνητικές συνέπειες του επινοημένου από τον ίδιο εγχειρήματος, δηλαδή την παραχώρηση «κάλπικου αυτοκεφάλου σε μια ανύπαρκτη Εκκλησία στην Ουκρανία ή ακριβέστερα, στις δύο βιαίως και προσωρινά συγχωνευθείσες σχισματικές παραφυάδες» με επικεφαλής έναν «αμετανόητο και στερημένο της χάριτος σχισματικό”. 

Χαρακτήρισε κοντόφθαλμη την προσδοκία να σταματήσουν οι αντιεκκλησιαστικές και αντιρωσικές εκδηλώσεις με την απόδοση της αυτοκεφαλίας σε σχισματικούς, πολλώ δε μάλλον μετά την έναρξη του πολέμου: “…δεν απαιτούνταν ιδιαίτερη οξυδέρκεια, προκειμένου να καταλάβει κανείς ότι οι αντιεκκλησιαστικές και αντιρωσικές διώξεις, υπό συνθήκες πολέμου μεταξύ της Ρωσίας και της συλλογικής Δύσεως στο έδαφος της ατυχούς Ουκρανίας, θα καθίσταντο πολύ σκληρότερες από ότι ήταν πριν την έναρξη της συγκρούσεως(..) το Φανάρι «πάντοτε γνώριζε ότι η μετά το Μαϊντάν ουκρανική κυβέρνηση, η οποία διαμορφώθηκε ως ο πλέον ακραίος αντιρωσικός μηχανισμός, ευρισκόμενος ευθέως στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ και την πολιτική “Δύση”, όχι μόνον ενδιαφέρεται να μετατρέψει τις σχισματικές ομάδες σε τρόπον τινα κρατική Εκκλησία, αλλά και επιδεικνύει τη μέγιστη ενεργητικότητα στις διώξεις εναντίον της αυθεντικής κανονικής Εκκλησίας (εκφοβισμός του ευαγούς κλήρου, αρπαγή ναών και βίαιες “επανακαταχωρήσεις” ενοριών, τρομοκρατία κατά των πιστών…)”. 

Ξεσκεπάζεται ο ρόλος του ΝΑΤΟ και η σχέση του με την κυβέρνηση  

Ο ιεράρχης αναφέρθηκε στον ιδιαίτερο ρόλο της ανώτατης κρατικής ηγεσίας στην εμπλοκή του Φαναρίου στην ουκρανική εκκλησιαστική κρίση, κατά την «άδοξη θητεία του Ποροσένκο». Σημείωσε μάλιστα πως “…η πλειονότητα των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, «ευθέως ή σιωπηλά», δέχθηκαν την εισπήδηση της Κωνσταντινουπόλεως στο κανονικό έδαφος του Πατριαρχείου Μόσχας «ως παράνομη, εσφαλμένη και απειλούσα την ενότητα της Ορθοδοξίας» και «εξακολουθούν να αναγνωρίζουν ως κανονικό τον μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Ονούφριο, αγνοώντας τον πολίτη Σέργιο Ντουμένκο («μητροπολίτη Επιφάνιο»)”. 

Ο ιεράρχης απαρίθμησε τις αντικειμενικές πολιτικές διαδικασίες, οι οποίες εμβαθύνουν τις «δηλητηριασμένες» ρωσο-ουκρανικές σχέσεις: 

• Το αντιρωσικό σχέδιο, 
• Ο κρατικός διωγμός κάθε τι ρωσικού στην Ουκρανία, ιδίως της Εκκλησίας, της ρωσικής γλώσσας και του πολιτισμού, 
• Η πολύχρονη τρομοκρατία κατά του ρωσικού και ρωσόφωνου πληθυσμού του Ντονμπάς, 
• Η άρνηση του ΝΑΤΟ να έχει η Ουκρανία καθεστώς μιας ουδέτερης ζώνης ασφαλείας, 
• Η επιδίωξη της Συμμαχίας να πλησιάσει στα σύνορα της Ρωσίας». 

Υπ’ αυτές τις συνθήκες, όπως επισημαίνει ο επίσκοπος Ειρηναίος, “συγκρούσεις μεταξύ των ορθοδόξων, ανεξαρτήτως του εάν είχαν την πρωτοβουλία γι’ αυτές, είτε μετά την εμφάνισή τους υποδαυλίζονταν επιπροσθέτως από μη ορθοδόξους, ακόμη και ανοικτά αντιχριστιανικές δυνάμεις», χρησιμοποιήθηκαν ως «προοίμιο και σκηνικό για μια διακρατική σύγκρουση με εκατομμύρια πρόσφυγες, καταστροφές πόλεων, με δεκάδες χιλιάδες θύματα μεταξύ των στρατιωτικών και από τις δύο πλευρές, με δολοφονημένους και τραυματισμένους αμάχους κατοίκους”. 

Παπικά προνόμια που αξιώνει το Φανάρι και εναντιώνεται στη Συνοδικότητα

Ιδαίτερη σημασία στη συνέντευξη αποδίδεται στο ζήτημα της υπεροχής του κανονικού πολιτεύματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας έναντι της παποσύνης, της οποίας «το σύστημα της συνοδικής αλληλοδιασύνδεσης και αλληλοδιείσδυσης μεταξύ αυτοτελών (αυτοκεφάλων) Εκκλησιών… “είναι πολύ περισσότερο αυθεντικό από θεολογικής και εκκλησιολογικής απόψεως, έναντι της μοναρχικής ή πυραμιδοειδούς διαρθρώσεως, όπου δεν υπάρχουν ισότιμοι μεταξύ τους Πατριάρχες και όπου αντί της συνοδικότητας και του πρωτείου τιμής κυριαρχεί η αρχή του πρωτείου της εξουσίας, όπου ο πάπας ευρίσκεται στην κορυφή της “πυραμίδας” και όλοι οι υπόλοιποι είναι από κάτω του”. 

“Η σύγχρονη ρωμαιοκαθολική θεολογία», κατά τον ιεράρχη, «ολοένα και περισσότερο αποκαλύπτει για τον εαυτό της την καταλληλότητα και τα πλεονεκτήματα της αρχής της συνοδικότητας», ενώ την ίδια στιγμή «σε μας τους ορθοδόξους… όλο και συχνότερα ακούγονται ορολογίες και ρητορική, που θυμίζουν πολύ την ορολογία και τη ρητορική της Α΄ Βατικάνειας Συνόδου (1870): είτε «έχω ιδιαίτερα δικαιώματα», είτε «έχω προνόμια», είτε «έχω ιδιαίτερες αρμοδιότητες»”. 

Καρποί αυτού του τρόπου σκέπτεσθαι: “η έχθρα, ο αγώνας για πρωτοκαθεδρία, οι φιλονικίες, οι συγκρούσεις μέχρι του βαθμού του σχίσματος, μεταξύ επιμέρους κατά τόπους Εκκλησιών. Όλα αυτά υπονομεύουν το κύρος της Ορθοδόξου Εκκλησίας «στους ετεροδόξους χριστιανούς, οι οποίοι τόσα πολλά ανέμεναν από εμάς στον τομέα της μαρτυρίας υπέρ της συνοδικότητας, και μάλιστα όχι μόνο στα λόγια, αλλά και εμπράκτως”.

“Το σύστημα της συνοδικής ενότητας των αδελφών Αυτοκεφάλων Εκκλησιών αποτελεί το βέλτιστο από τα δυνατά συστήματα, όμως όταν εφαρμόζεται στη ζωή από πνευματικά ανώριμους ανθρώπους, οι οποίοι δεν έχουν φθάσει το δέον επίπεδο εκκλησιαστικής συνείδησης, τότε χάρη σε αυτούς καθίσταται εμπράκτως το χείριστο από όλα τα εν δυνάμει συστήματα”.

Το Πατριαρχείο Σερβίας, όπως υπογραμμίζεται, “σέβεται την μακραίωνη κανονική τάξη» και ακολουθώντας αυτή την τάξη «λυπάται για τη βαθιά πνευματική και κανονική κρίση που έχει ξεσπάσει στην Ορθοδοξία και δια προσευχών ελπίζει για την υπερκέρασή της”.

Ο ιεράρχης κάλεσε “να προσευχηθούμε ακούραστα στον Θεό της Ειρήνης υπέρ της ταχίστης αποκαταστάσεως της ειρήνης μεταξύ των αδελφών», τονίζοντας ιδιαίτερα ότι οι ορθόδοξοι «σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συμμετέχουν στην προπαγάνδα εκείνων των δυνάμεων, οι οποίες λεκτικά τάσσονται υπέρ της ειρήνης, αλλά την “προωθούν” με την αποστολή στην Ουκρανία ολοένα και περισσότερων όπλων και κατ’ αυτόν τον τρόπο εργάζονται για να διαρκέσει ο πόλεμος όσο το δυνατό περισσότερο”.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra