της Ειρήνης Ιωαννίδου

Ο Ελπιδοφόρος Αμερικής κάλεσε τους εν ζωή προκατόχους του Δημήτριο και Σπυρίδωνα, να παραστούν στα εγκαίνια του Ι.Ν. του Αγίου Νικολάου

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

H είδηση:

Ο κ. Ελπιδοφόρος επέλεξε στρατηγικά αυτή την ημέρα, ταυτόχρονα με την έναρξη των εργασιών της Κληρικολαϊκής Συνέλευσης που είναι αφιερωμένη στα 100 χρόνια από την ίδρυση της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής

Επίσημοι προσκεκλημένοι στα εγκαίνια του Αγίου Νικολάου και στην εναρκτήρια εκδήλωση για την Κληρικολαϊκή Συνέλευση, οι δύο πρώην Αρχιεπίσκοποι Αμερικής, ο κ. Δημήτριος αλλά και ο κ. Σπυρίδων, γεγονός που τονίζεται ιδιαίτερα στα δελτία Τύπου της Αρχιεπισκοπής

Για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νέοι αξίζει να ρίξουμε λίγο φως στα πρόσωπα των τριών Αρχιεπισκόπων Αμερικής.

Ο νυν 

To οικουμενιστικό προφίλ του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου είναι επαρκώς περιγεγραμμένο στην μαχητική και ομολογητική Κατάνυξη: «Σκληροπυρηνικός Οικουμενιστής», συχνά αιρετίζων, φιλοπαπικός, συμμετέχει συχνά σε εργασίες του Π.Σ.Ε., υπερασπιστής της φρικώδους αιρέσεως ότι ο εκάστοτε Οικουμενικός Πατριάρχης είναι πρώτος άνευ ίσων, στρεβλώνοντας την Ορθόδοξη Τριαδολογία, Κολυμπαριστής, φιλοουνίτης, φιλομονοφυσίτης, υπέρμαχος της Ουκρανικής ψευδοαυτοκεφαλίας. Είναι υπέρμαχος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, ουδέτερος στη διαμάχ του “δικαιώματος” των εκτρώσεων, υπέρμαχος της συλλήβδην της μετάληψης της Θείας Κοινωνίας με πλαστικά κουταλάκια μίας χρήσης, των μασκών κτλ. και σιωπηλός σχετικά με τηο ασυμβίβαστο της μασονικής ιδιότητας με την Ορθοδοξη πίστη», είναι μερικά από κατορθώματά του που ανθολογήσαμε από το διαδίκτυο.

Ο πρώην Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος

Σχετικό δημοσίευμα παραθέτει ότι: «Ο κατά κόσμον Δημήτριος Τρακατέλλης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη την 1 Φεβρουαρίου 1928. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή Αθηνών το 1950. Διάκονος χειροτονήθηκε το 1960 και Πρεσβύτερος το 1964. Στις 17 Σεπτεμβρίου 1967 χειροτονήθηκε τιτουλάριος Επίσκοπος Βρεσθένης, Βοηθός Επίσκοπος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Του ανατέθηκε το έργο της Θεολογικής επιμόρφωσης του Κλήρου. Το 1968 εξελέγη Μητροπολίτης Αττικής αλλά δεν αποδέχθηκε την εκλογή λόγω αντικανονικής απομάκρυνσης του προηγουμένου Μητροπολίτη. Υπηρέτησε ως Καθηγητής της Βιβλικής Θεολογίας στη Θεολογική Σχολή Τιμίου Σταυρού Βοστώνης και ως επισκέπτης Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Στις 20 Αυγούστου 1991 προήχθη σε τιτουλάριο Μητροπολίτη με τον ίδιο τίτλο. Στις 19 Αυγούστου 1999 εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Αμερικής. Το 2002 εξελέγη Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Στις 11 Μαΐου 2019 παραιτήθηκε από τη θέση του Αρχιεπισκόπου Αμερικής».

Μερικές από τις δηλώσεις του είναι οι εξής: «Το να σταματήσει η ανέγερση μιάς εκκλησίας, αληθώς μνημειώδους και ιδιαιτέρου παγκοσμίου συμβολισμού για την Ορθοδοξία, όπως είναι ο Αγιος Νικόλαος στο Σημείο Μηδέν, είναι πραγματικά αδιανόητο. Τραγικώς, αυτό το αδιανόητο συνέβη».

«Έχει παρατηρηθεί ότι στην Αμερική, αλλά περισσότερο στην Ευρώπη, οι κύριες Χριστιανικές ομολογίες χάνουν μέλη. Ρωμαιοκαθολικές και Προτεσταντικές κοινότητες, πλην ολίγων εξαιρέσεων, βλέπουν τον αριθμό των μελών τους να φθίνει. Οι άνθρωποι δεν γίνονται άθεοι ή αγνωστικιστές, αλλά μάλλον απλώς αποφασίζουν να μη συνδέονται πλέον με κανένα οργανωμένο θρησκευτικό σώμα».

Ενώ σε άλλη πηγή διαβάσαμε και άλλους λόγους τους Δημητρίου: «Θα πραγματοποιηθούν και άλλες Πανορθόδοξες Σύνοδοι».

«O Αρχιεπίσκοπος Αμερικής επισημαίνει ότι είναι πολύ μεγάλη ευκαιρία για την Ορθοδοξία να καθίσουν, μετά από αιώνες, στο τραπέζι του διαλόγου οι Προκαθήμενοι των Ορθοδόξων Εκκλησιών και αποκαλύπτει στο CNN Greece ότι θα πραγματοποιηθούν και άλλες Πανορθόδοξες Σύνοδοι.

Στην Πανορθόδοξη Σύνοδο του Ιουνίου, θα συμμετάσχουν ιεράρχες και από τις 14 Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, που εκπροσωπούν 250 – 280 εκατ. Χριστιανούς σε όλο τον κόσμο.

Ο κ. Δημήτριος δήλωσε ότι θα συμμετάσχει στην ιστορική Σύνοδο και με την αντιπροσωπεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου».

Ο πρώην του πρώην

Η ποιμαντορία του στην Αμερική διάρκεσε λιγότερο από τρία χρόνια. Μετά σειρά αντιαρχιεπισκοπικών ενεργειών των λεγόμενων “πατριαρχικών φίλων” της Αμερικής, κατευθυνόμενων από το ίδιο το Πατριαρχείο, παραιτήθηκε από τα αρχιεπισκοπικά του καθήκοντά στις 19 Αυγούστου 1999. Εκτοτε δεν δέχθηκε άλλη εκκλησιαστική θέση και σχολάζει σε προάστιο της Λισαβόνας».

Τα οικουμενιστικά του ανοίγματα ήταν σημαντικά, όχι όμως αρκετά -όπως έδειξε η ιστορία- για να τον κρατήσουν στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο της Αμερικής με τις ευλογίες του Φαναρίου.

Μερικοί Οικουμενιστικοί λόγοι του Σπυρίδωνα

«Ἑπομένως ἐν τῷ πνεύματι ἀκριβῶς τούτῳ καί ἐπί τῇ βάσει τῆς ἐκκλησιολογίας ταύτης τῶν “ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν” καλοῦνται νῦν ἡ Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία καί ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ὁμοῦ μετά τῶν προτεσταντῶν ἀδελφῶν, νά ἀναλάβουν τό τεράστιον ἔργον τοῦ ἐπανευαγγελισμοῦ τῶν πιστῶν τῶν ἐν τῷ χώρῳ τῆς νέας ἡνωμένης Εὐρώπης. Λόγος του Μητροπολίτη Ιταλίας Σπυρίδωνος»
Έκτακτη Σύνοδος των Ρωμαιοκαθολικών Επισκόπων της Ευρώπης για τον επανευαγγελισμό της Γηραιάς Ηπείρου (Βατικανό – 2 Δεκεμβρίου 1991)

«Συγχρόνως, όλο και πιο εμφανής καθίσταται η ανάγκη να αναθεωρήσουμε την όλη τοποθέτησή μας πάνω στο φλέγον πρόβλημα των μικτών γάμων, εγκαταλείποντας τη σχετικά αμυντική μας στάση και μη αποκλείοντας καθόλου τη θεώρηση των γάμων αυτών ως προκλήσεων και αφορμών προς εμπλουτισμό της ζωής της Εκκλησίας. (…) Δεν μπορούμε επίσης να υστερήσουμε στο έργο του διαλόγου της καταλλαγής με τις λοιπές χριστιανικές Εκκλησίες και Ομολογίες».
Ενθρονιστήριος Λόγος του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Σπυρίδωνος (Καθεδρικός Ναός Αγίας Τριάδος, Νέα Υόρκη, 21 Σεπτεμβρίου 1996)

Οφείλουμε βέβαια να του αναγνωρίσουμε την έμπρακτη ενίσχυση του θεάρεστου έργου του Γέροντα Εφραίμ. Κάτι που δεν μιμήθηκε ο διάδοχός του, Δημήτριος.

(…) «ὁ διαδοχός του Σπυρίδων, ὄχι μόνο δέν παρεμπόδισε, ἀλλά ἀντίθετα βοήθησε καί ἐνίσχυσε τό ὀρθόδοξο ἔργο τοῦ Γέροντα Ἐφραίμ.

Φαίνεται κατά τή γνώμη πολλῶν, ὅτι αὐτός ἦταν καί ὁ λόγος τῆς ἐντός ὀλίγου χρόνου ἀπομάκρυνσης τοῦ Σπυρίδωνος ἀπό τόν Ἀρχιεπισκοπικό Θρόνο. Ὁ διάδοχος τοῦ Σπυρίδωνος, Ἀρχιεπίσκοπος Δημήτριος συμπλήρωσε εἰκοσαετία στόν Ἀρχιεπισκοπικό Θρόνο καί ἐξαναγκάστηκε κι αὐτός σέ παραίτηση, γιά νά ἐκλεγεῖ αὐτές τίς ἡμέρες ὡς διάδοχός του ὁ Προύσης Ἐλπιδοφόρος, προφανῶς γιατί ἐξυπηρετεῖ καλύτερα τά οἰκουμενιστικά, παγκοσμιοποιητικά σχέδια τοῦ Φαναρίου.

Εἶναι ἀλήθεια, ὅτι ὁ Δημήτριος, σοβαρός ἱεράρχης καί ἐπιστήμων, στήν πράξη βοήθησε τόν Βαρθολομαῖο στά οἰκουμενιστικά του ἀνοίγματα, ὅπως αὐτό ὁλοφάνερα ἐκδηλώθηκε στήν Σύνοδο τῆς Κρήτης. Δέν βοήθησε καθόλου, οὔτε ἐνίσχυσε τά μοναστήρια τοῦ Γέροντα Ἐφραίμ. Δέν ἤγειρε πάντως καί διωγμό ἐναντίον τους, ὅπως ἐπιθυμοῦν οἱ Οἰκουμενιστές καί οἱ Μασόνοι». 

Παναγιώτης Aποστόλους, Πολιτικός αναλυτής – αρθρογράφος.

Το παρασκήνιο

Όποιος όμως διαβάσει τα σχετικά δημοσιεύματα κατανοεί πως υπάρχει ένα έντονο παρασκήνιο στην Αμερική. Χαρακτηριστικό το σχετικό απόσπασμα: “Την ώρα που ο π. ’Αλεξ Καρλούτσος θα παραλαμβάνει το Βραβείο της Ελευθερίας (Freedom Award) από τον Αμερικανό πρόεδρο Μπάιντεν για τη συνεισφορά του στον πολυπολιτισμό του αμερικάνικου Έθνους, εκείνη την ώρα θα εγκαινιάζεται ο Άγιος Νικόλαος από τρείς Αρχιεπισκόπους Αμερικής, τους οποίους βοήθησε να εκλεγούν… Εκείνη την ώρα θα γράφεται η ιστορία του μεγαλύτερου μνημείου μετά τον Παρθενώνα, που πραγματοποιήθηκε κυρίως από το όραμά του και τις ερανικές του προσπάθειες επί μία και πλέον εικοσαετία. Άξιοι οι τρεις Αρχιεπίσκοποι και στη σκιά τους ο π. Αλεξ Καρλούτσος, αυτός που έκανε τον Άγιο Νικόλαο να γίνει σύμβολο παγκοσμιότητας της Ορθοδοξίας!“

Η ξεχασμένη Ορθοδοξία στην Αμερική

Προς παραδειγματισμό όσων εκμεταλλεύτηκαν τους αρχιεπισκοπικούς θρόνους της Αμερικής για να αλώσουν την εκεί Ορθοδοξία, κλείνουμε με έναν λόγο ενός αγιασμένου Γέροντα, του Αγίου Εφραίμ του Φιλοθεΐτη και Αριζονίτη, που αγάπησε πραγματικά την Αμερική και την οραματίστηκε ορθόδοξη και ελεύθερη από τις πλάνες των αιρέσεων.

«Όλοι ὅσοι πιστεύουν ἀληθινά, ἀγαποῦν ἐν ἀληθεία ὅσοι δέν πιστεύουν ἀληθινά ἀγαποῦν ἐν ὑποκρίσει. Εμείς ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἀγαποῦμε ὅλους καί ἐπιθυμοῦμε νά ἔρθουν σέ ἐπίγνωση τῆς ἀληθείας. Ἔτσι μᾶς δίδαξε “ὁ Θεός τῆς ἀγάπης” ἔτσι ἀναπαύεται ἡ συνείδησίς μας. Δέν ἐχθραινόμεθα πρός τούς ἀνθρώπους ἐξ αἰτίας τῆς αἱρέσεως ἥ τῆς ἀπιστίας των, ἀλλά καί δέν θά ἀγαπήσωμεν ποτέ τήν ἀπιστίαν ἤ τήν αἵρεσιν χάριν τῶν ἀνθρώπων, διότι θά ἀποξενωθοῦμε ἀπό τόν Θεόν».

Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου (Ἀποσπάσματα ἀπό τόν ἔνθρονιστήριον λόγον τοῦ Γέροντος, 1974)

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra