“Όποιος απομακρυνθεί λίγο από τον Θεό, προχωρώντας, θα απομακρυνθεί πολύ…”

Στις μέρες μας ο άνθρωπος αντικατέστησε τον Θεό με τις ανθρώπινες δυνάμεις. Ακόμη και αν δηλώνει θεωρητικά πιστός σε Εκείνον, επί της ουσίας Τον αρνείται. Γιατί; Γιατί αφέθηκε εντελώς και εμπιστεύθηκε τον εαυτό του. Νόμισε πως μπορεί να γίνει σοφότερος του Θεού.

Ο μακαριστός πνευματικός μας πατέρας, π. Νικόλαος Μανώλης, ανέφερε σε κήρυγμά τους πως εάν είμαστε προσκολλημένοι στον Κύριο, σε αυτόν που περπάτησε ακόμα και πάνω στα κύματα, θα προστατευτούμε από πολλά κακά.

«Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο αδελφοί μου από το να είμαστε προσκολλημένοι στον Κύριο. Όπως ακούσαμε και στο ιερό Ευαγγέλιο, ο Κύριος είναι αυτός που προστατεύει τους ανθρώπους από όλα τα κακά, από όλα τα δεινά, από όλα τα ενάντια πράγματα και δίνει σε αυτούς την παρηγοριά, τη δύναμη, την αγάπη του με την οποία εμείς οι άνθρωποι στηριζόμενοι οδεύουμε σε αυτή τη ζωή, σε αυτόν τον μάταιο ντουνιά που δεν μπορούμε αλλού να δώσουμε ελπίδα. Δεν μπορούμε αλλού να ακουμπήσουμε και να στηριχθούμε. Είδαμε στο Ευαγγέλιο πως ο Χριστός περιπατών επάνω εις τα κύματα, επάνω εις τη θάλασσα, με υπερφυσικό τρόπο, έδειξε στους μαθητές τι σπουδαίο πράγμα είναι η Πίστη και πως μόνο με Αυτόν, με τον Χριστό, μπορούν να κάνουν και αυτοί παρόμοια πράγματα. Το υπερφυσικό να το κάνουν φυσικό, να μεταβαίνουν δηλαδή από το κατά φύσιν στο υπέρ φύσιν. Και είναι πολύ σημαντικό αυτό»!

Τώρα, την εκκλησιαστική ζωή μας, την όντος δηλαδή κοινωνία με τον Σωτήρα Χριστό, την κατακλύζουν τα αντισηπτικά, οι μάσκες, τα πιστοποιητικά εμβολιασμού και φυσικά δεν λείπει η “υγειονομική Θεολογία”. Ξεχάσαμε αδελφοί μου την Πρόνοια του Θεού; Κινδυνεύουμε να χαθούμε, όπως τονίζει παρακάτω ο παπαΝικόλας.

«Όταν όμως κλονίζεται η Πίστη μας και όταν έρχεται μέσα η αμφισβήτηση προς τον Χριστό, η άρνηση προς την αγάπη Του, τότε κλονιζόμενοι βυθιζόμαστε, όπως και ο Απόστολος Πέτρος στα κύματα, στη θάλασσα, και κινδυνεύουμε να καταποντιστούμε και να χαθούμε. Εκεί όμως, στο βάθος στην απελπισία, στην απογοήτευση, έρχεται ο Χριστός να μας συναντήσει, να απλώσει το χέρι Του, να μας βοηθήσει. Αρκεί, να φωνάξουμε όπως ο Πέτρος “Κύριε σώσον μας” και Εκείνος θα τρέξει. Δεν υπάρχει περίπτωση ο Χριστός να μην βοηθήσει, όπως ακούσαμε σε μία άλλη διδασκαλία, μία πατερική διδασκαλία, ο Χριστός είναι ο περιφερόμενος και περιφρονημένος εραστής της ψυχής που πάντοτε τον αρνούμαστε, πάντοτε έχουμε λογισμούς εναντίον του, πάντοτε τον αμφισβητούμε, πάντοτε απέχουμε από την αγάπη του. Αλλά αυτός, ως περιφερόμενος, προσδοκά μία στιγμή που θα ζητήσουμε το έλεος μας. Πότε εμείς θα φωνάξουμε “Κύριε σώσον μας” και Εκείνος αμέσως θα τρέξει να μας βοηθήσει μη ενθυμούμενος ό,τι του έχουμε κάνει ενάντιο και άσχημο».

[..] Αν Εκείνος είναι, όπως είπαμε, ο περιφερόμενος και περιφρονημένος εραστής που γυρίζει και αναζητά πότε εμείς θα φωνάξουμε ότι τον αγαπούμε να στρέψει το ενδιαφέρον του σε εμάς, πόσο μάλλον εμείς πρέπει να είμαστε ερωτευμένοι μαζί Του και ο Χριστός να αποτελεί τον έρωτα της ψυχής μας. Γιατί, χωρίς Αυτόν, η μαυρίλα, η σκοτεινιά, η απόγνωση, η μοναξιά, η αίσθηση της μοναχικότητας επικρατεί στη ζωή μας και είμαστε σαν τον λαό εκείνο, τον καθήμενο εν σκότει και σκιά θανάτου που δεν είχε δει φως ακόμα.

Χωρίς λοιπόν τον Χριστό δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε. Εμείς οι άθλιοι άνθρωποι που νομίζουμε ότι η ζωή αυτή είναι το όλον και ότι οι απολαύσεις και οι ηδονές μόνο αξίζουν, το λέμε αυτό γιατί δεν ξέρουμε τι θα πει απόλαυση Χριστού. Δεν ξέρουμε τι θα πει ηδονή που προέρχεται από Εκείνον. Επειδή εμείς αρνούμαστε να τον αναγνωρίσουμε ως τον Νυμφίο της ψυχής μας. Αρνούμαστε να τον αποδεχθούμε στη ζωή μας. Αλλά όμως με αυτόν τον τρόπο χάνουμε. Και χάνουμε χρόνο και χάνουμε τις στιγμές που μπορούμε να ζήσουμε μαζί Του. Και χάνουμε και την ειδική τρέλα που θέλει να έχει ο χριστιανός για να αγαπήσει τον Θεό. Τρέλα που δεν την αναγνωρίζει ο κόσμος, αλλά που ο χριστιανός ξέρει τι τρέλα είναι αυτή. Η τρέλα του έρωτα του Χριστού. Δεν υπάρχει τίποτα σπουδαιότερο. Που κάνει τον άνθρωπο να αρνείται τα εγκόσμια, να αρνείται τις ηδονές και τις απολαύσεις και να δίνει στον Θεό με όλη του τη διάθεση, με όλη του την καρδιά.

Ο Θεός άλλωστε… για να ανταποκριθείς σε Αυτόν, πρέπει ακούσεις τι ζητά. Κατά βάθος και εξωτερικά και εσωτερικά ο Χριστός το διατύπωσε. Θέλει τα πάντα. Δεν θέλει ένα κομμάτι από εμάς. Δεν θέλει ένα μερίδιο. Δεν θέλει να του δώσουμε κάποιες στιγμές. Θέλει όλη μας τη ζωή. Όλο μας τον νου, όλη μας την καρδιά, όλη μας την ψυχή, όλη μας τη διάνοια. Τα πάντα θέλει ο Θεός, γιατί είναι ζηλωτής. Τα λίγα δεν τα θέλει. Αλλά όμως δεν τα περιφρονεί κ όλας!

[..] Κανείς άλλος δεν μπορεί, λέει να θέσει άλλο θεμέλιο, εκτός Εκείνου που έχει τεθεί. Ο Χριστός είναι η βάση. Κανένας δεν μπορεί να μας διδάξει κάτι άλλο, πέρα από Αυτόν. Μόνο ο Χριστός παρέχει την ασφάλεια που έχει ανάγκη ο άνθρωπος. Είναι ο σωτήρας του κόσμου. Γι’ αυτό είναι υπαρξιακή η ανάγκη να είμαστε ένα με τον Ιησού, να δημιουργήσουμε τέτοιους ισχυρούς δεσμούς μαζί του ώστε τίποτε να μην μπορεί να μας χωρίσει απ’ την αγάπη Του. Ας οικοδομούμε λοιπόν πάνω σ’ αυτό το θεμέλιο. Και ας είμαστε προσκολλημένοι πάνω σ’ αυτό το θεμέλιο, σαν το κλίμα της αμπέλου. Και ας μην υπάρχει καμία σκιά μεταξύ ημών και του Χριστού. Διότι, αν υπάρξει κάτι ανάμεσά μας αμέσως θα χαθούμε. Το κλίμα δηλαδή τρέφεται από τον χώρο στον οποίο βρίσκεται και η οικοδομή στέκεται επειδή τα διάφορα μέρη της είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους. Μόλις υπάρξει όμως διάσταση των μερών, χάνεται. Διότι δεν έχει που να στηριχθεί. Λοιπόν να μην κρατιόμαστε απλώς απ’ τον Χριστό, αλλά να προσκολλούμεθα σε αυτόν. Διότι αν απομακρυνθούμε, θα χαθούμε.

Η λύση είναι μία αδελφοί μου, και αυτή η λύση είναι η καλύτερη θεραπεία από κάθε σωματική και πνευματική ασθένεια. Να ερωτευτούμε τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, να προσκολληθούμε σε Αυτόν. Γιατί, αν αμφισβητήσουμε τον Δημιουργό του κόσμου, αν Τον αρνηθούμε, αν αδιαφορήσουμε γι’ Αυτόν σαν να πρόκειται για τον περιφρονημένο εραστή της ψυχής μας, τι άλλο μένει εκτός από τον χωρισμό του σώματος από την κεφαλή; Όλων ημών δηλαδή και του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI