της Βασιλικής Οικονόμου

Πονώ, γιατί ήμουν φτωχή κι ελεεινή και με θησαύρισες σαν να’ μουνα πολύτιμη

«Σταυρὸν γὰρ ὑπομείνας δι’ ἡμᾶς, θανάτῳ θάνατον ὤλεσεν».
Αγκάθι στην καρδιά μου η Ανάστασή Σου, Κύριε.
Αγκάθι καρφωμένο μυστικά,
που τρέμω μη ποτέ το πάρεις 
και πάψω να αιμορραγώ 
μ’αυτήν τη ζωηφόρο αιμορραγία 
που με αρδεύει ολόκληρη,
γιατί έχω το Αίμα Σου στο αίμα μου.

“Οὐκ ἀφήσω ὑμᾶς ὀρφανούς· ἔρχομαι πρὸς ὑμᾶς”, είπες
και μάς άφησες τον Παράκλητο 
και το Πάσχα Σου, 
για να φωτίζουν τα σκοτάδια μας.
Ήξερες 
-«Σὺ πάντα οἶδας»- 
ότι θα πορευτούμε μες στο ζόφο.
Ήξερες 
-«Σὺ γινώσκεις ὅτι φιλῶ σε»-
ότι για τ’ Όνομά Σου το πανάγιο
και την αθάνατη αγάπη Σου
θα πεθαίνουμε μύριους μικρούς θανάτους 
κάθε μέρα.
Ήξερες
ότι η προσδοκία της Δευτέρας Παρουσίας Σου 
θα’ ναι γλυκιά
μα ποτισμένη δάκρυα κι αίμα, 
πίκρα στα χείλη των δαιμόνων.
Ήξερες 
ότι η προδοσία 
-σαν πόρνη αμετανόητη- 
θα’ ναι ντυμένη με φορέματα προκλητικά,
μ’ αρώματα μαγευτικά,
σαν κήπος λωτοφάγων 
που οι καρποί του
φέρνουν τη λήθη της αλήθειας Σου.
Ήξερες
ότι ο θάνατος θα ξαναγίνει φόβος
κι ας τον πάτησες.
Κι η Νύμφη Σου, η Εκκλησία, 
έσπειρε μες στην Κυριακή, μέσα στη Mέρα Σου,
το σπόρο του φωτός και της ελπίδας,
τα Εωθινά Σου Ευαγγέλια,
τη χαρά του Ουρανού
για όσους προσπερνούν
τη λάσπη και τη στάχτη 
του κόσμου και του αιώνα τούτου.
Και ύψιστο δώρο
σε κάθε Θεία Λειτουργία
προσφέρεις στα χοϊκά τα σπλάχνα μας
το αναστημένο Σώμα κι Αίμα Σου, 
που πέρασε αρχαγγελοφρούρητο απ’ τον Τάφο.

Σε βλέπω 
στην Κάθοδό Σου εκεί στον Άδη
να τραβάς την Εύα από το χέρι,
και κλαίει η ψυχή μ’ ευγνωμοσύνη,
γιατί έτσι τράβηξες κι εμένα 
από το μνήμα μου.

Πονώ, Κύριέ μου! 
Πονώ, έρωτά μου αθάνατε! 
Πονώ, γιατί είμαι ελάχιστη
και δεν χωράω την απέραντη αγάπη Σου.
Πονώ, γιατί ήμουν φτωχή κι ελεεινή
και με θησαύρισες
σαν να’ μουνα πολύτιμη.
Πονώ, γιατί ήμουν νεκρή
-αφού Σε πρόδωσα- 
και μ’ ανέστησες,
κι ας ήξερες 
πως μέχρι τη στερνή πνοή μου
-και ίσως και μετά απ’ αυτήν- 
ο Άδης θα με διεκδικεί.

Ω, ο πόνος της Ανάστασής Σου, Κύριε!
Μην πάψει ποτέ,
για να μη λησμονήσω
πως είσαι η ζωή μου,
αυγή στη νύχτα μου
και φως μου.
Το φως του κόσμου
το αληθινό.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI